অসমৰ কৃষকৰ সমস্যা

শীতৰ গমনৰ পাছতে বিগত এটা সপ্তাহত আগমন ঘটা মৌচুমী বায়ুয়ে সেমেকাই পেলাইছে কৃষকৰ কৃষিভূমি৷ আগন্তুক এটা মাহৰ ভিতৰতে খেতিৰ কাৰণে পথাৰ সাজু কৰাত ব্যস্ত হ’ব অসমৰ কৃষকসকল৷ প্ৰকৃতাৰ্থত অসমৰ কৃষকে বছৰটোত মাত্ৰ এটা কৃষি কৰে যদিও কৃষিকৰ্মৰ বাবে প্ৰয়োজন হোৱা পানীৰ যোগান প্ৰকৃতিয়ে দিয়ে বুলিলে হয়তো ভুল কোৱা নহ’ব৷ শেহতীয়াকৈ অসম চৰকাৰে প্ৰকাশ কৰা ২০২৩-২৪ বৰ্ষৰ অৰ্থনৈতিক সমীক্ষা মতে, অসমৰ প্ৰায় ৩.৪ কোটি নাগৰিকৰ ভিতৰত ২৭ লাখ পৰিয়াল নিয়োজিত কৃষিকৰ্মত৷ অসমৰ মুঠ কৃষকৰ ৮৫ শতাংশ কৃষকেই হৈছে ক্ষুদ্ৰ কৃষক, যাৰ অধীনত আছে গড়ে ১.১০ হেক্টৰ কৃষিভূমি৷ সেইদৰে অসমৰ মুঠ ভৌগোলিক এলেকাৰ মাত্ৰ ৩৭.৯৫ শতাংশ ভূমিত কৃষি কৰে কৃষকসকলে৷ ৰাজ্যৰ কৃষিখণ্ডই হৈছে নাগৰিকৰ জীৱন ধাৰণৰ একমাত্ৰ সম্বল য’ত সত্তৰ শতাংশ নাগৰিক প্ৰত্যক্ষভাৱে জড়িত৷

কৃষিখণ্ডৰ বিকাশত মুখ্য ভূমিকা পালন কৰে প্ৰকৃতিয়ে৷ একালত সুন্দৰ জলবায়ুৰ মাজত থকা অসমৰ কৃষকে মৌচুমী বায়ুৰ কৃপাত লাভ কৰিছিল প্ৰয়োজনীয় পানী৷ পৰিতাপৰ কথা যে সমগ্ৰ বিশ্বৰ সন্ত্ৰাস চলোৱা জলবায়ুৰ পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰভাৱ যে অসমতো পৰিছে সি সত্য৷ চৰকাৰী তথ্যমতে ২০২২ বৰ্ষত জানুৱাৰী, ফেব্ৰুৱাৰী, এপ্ৰিল, মে আৰু অক্টোবৰত অত্যধিক বৰষুণ হৈছিল অসমত, যাৰ ফলত কৃষিভূমি নষ্ট হৈ দুৰ্ভাবনা কঢ়িয়াই আনিছিল কৃষকলৈ৷ উক্ত বৰ্ষৰ মাৰ্চ, জুলাই, ছেপ্টেম্বৰ, নৱেম্বৰ আৰু ডিচেম্বৰত অসমত নহৈছিল প্ৰয়োজনীয় বৰষুণ৷ বতৰৰ এনেধৰণৰ অস্বাভাৱিক আচৰণক মোকাবিলা কৰিবলৈ সক্ষম নহয় অসমৰ কৃষক৷ প্ৰয়োজনীয় পানীটোপাৰ অভাৱ পূৰণত আজিকোপতি সক্ষম নহ’ল ৰাজ্য চৰকাৰৰ জলসিঞ্চন বিভাগ৷

অসমৰ কৃষিভূমিবোৰত অতীতত আছিল নল, নদী, সুঁতি আদিৰ সংযোগ৷ পথাৰত জমা হোৱা অতিৰিক্ত পানী বিল, নদী, জলাহ আদিলৈ বৈ যোৱাৰ পথ আছিল যদিও কালক্ৰমত মানৱৰ হাততেই বন্ধ হৈছে তেনেবোৰ পথ৷ পানী যোৱা পথৰ ওপৰতে বাসগৃহ নিৰ্মাণ কৰা, পদপথ নিৰ্মাণ কৰা আদি অবৈধ কৰ্ম নিৰ্বিঘ্নে কৰি আহিছে সভ্য নাগৰিকে৷ অসমৰ প্ৰায়বোৰ গাঁৱৰ মাজেৰে বৈ যোৱা পুতনিঘাটবোৰত আজি নাগৰিকে খান্দিলে পুখুৰী, যাৰ ফলত পথাৰৰ পানী বৈ যোৱাৰ সকলো পথেই বন্ধ৷ এজাক বৰষুণতেই পথাৰখন পানীৰে বুৰাই পেলোৱা বা খৰাঙৰ কালত পানী আহৰণৰ পথবোৰ শুকাই পৰা আদি অস্বাভাৱিক পৰিৱেশে আগুৰি আছে অসমৰ কৃষিভূমি৷

বিগত এটা দশকত প্ৰত্যক্ষ কৰা আন এক দুৰ্ভাবনা হৈছে কৃষিভূমিত উদ্যোগ স্থাপন৷ প্ৰতিখন জিলাতেই ক্ৰমবৰ্ধমান ইটাভাটাবোৰে হ্ৰাস কৰিছে কৃষিভূমি৷ সেইদৰে ৰাজপথৰ বিকাশৰ লগে লগে কৃষিভূমিত স্থাপন হোৱা হোটেল, ধাবা আদিয়ে প্ৰকৃততে ধ্বংস কৰিছে অসমৰ কৃষিভূমি৷ বৰ্তমান অসমত এটা কৃষি বিপ্লৱ নে উদ্যোগ বিপ্লৱ চলিছে তাৰ অনুমান গ্ৰামাঞ্চলবোৰতেই প্ৰত্যক্ষ কৰিব পাৰি৷ শিক্ষাৰ বহুল প্ৰসাৰে আজিও নৱপ্ৰজন্মক কৃষিকৰ্মৰ প্ৰতি আকৃষ্ট কৰিব পৰা নাই বুলিলে ভুল কোৱা নহ’ব৷ একালত কৃষিৰ আয়ৰ ওপৰত চলি থকা পৰিয়ালবোৰত শিক্ষাৰ পোহৰ পোৱা সন্তানে সপোন নেদেখে কৃষক হোৱাৰ৷ চিকিৎসক, অভিযন্তা, উকীল, অধ্যাপক অথবা ৰাজ্য চৰকাৰৰ তৃতীয় বা চতুৰ্থবৰ্গৰ চাকৰিৰ সপোন দেখা অসমীয়া স্নাতক বা স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী থকা যুৱক-যুৱতীয়ে এজন কৃষক হোৱাৰ সপোন নেদেখে৷ বহুতো পৰিয়াল আছে যাৰ শিক্ষিত সন্তানে চিনি নাপায় নিজৰ কৃষিভূমিখিনি৷ কৃষিকৰ্ম কৰাৰ লগতে এখন ট্ৰেক্টৰ কিনি এটা খেতিৰ সময়ত মাহে লাখ টকা আয় কৰা সংখ্যালঘু যুৱকৰ সফলতাক অনুকৰণ নকৰে থলুৱা অসমীয়াই৷ খেতি কৰাত হোৱা ব্যয়ৰ বাবেও আজি কৃষিকৰ্ম ত্যাগ কৰিছে বহুতো কৃষক পৰিয়ালে৷ দৰিদ্ৰতাৰ বোকোচাত থকা বহুতো দুখীয়া পৰিয়ালে লাভ কৰা বিনামূলীয়া চাউলে কৰ্মস্পৃহা হ্ৰাস কৰিছে বুলিও দাবী কৰিব পাৰি৷ কৃষিকৰ্মৰ জৰিয়তে আৰ্থিক সচ্ছলতা লাভ কৰা সংখ্যালঘু পৰিয়ালৰ কৃষকক অনুকৰণ কৰাটো বাঞ্ছনীয় থলুৱা অসমীয়া কৃষকে৷