শিক্ষা বিভাগৰ প্ৰশাসন

ৰাজ্যৰ শিক্ষামন্ত্ৰী ডাঃ ৰনোজ পেগুৰ বিভিন্ন ৰাজহুৱা ভাষণত এটা কথাই স্পষ্টভাৱে ফুটি উঠে– ‘সকলো কাম নীতি-নিয়মমতে কৰা হ’ব৷’ ৰাজ্যৰ লক্ষাধিক শিক্ষকৰ প্ৰতিটো সমস্যাই নীতি-নিয়মৰ মাজেৰে সমাধান কৰা হ’ব বুলি মতপোষণ কৰা শিক্ষামন্ত্ৰীৰ বৰ্তমানৰ কাৰ্যকালত (২০২১-২০২৪) অৱশ্যে এটাও সমস্যা সমাধান নোহোৱাটোহে বিচাৰ্যৰ বিষয়৷ অসমৰ সন্মিলিত শিক্ষক মঞ্চই ইতিমধ্যে আৰম্ভ কৰা এটা সিদ্ধান্তই দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছে ৰাজ্যৰ বৌদ্ধিক মহলত৷ দৈনিক শৈক্ষিক কৰ্মত ব্যস্ত থাকিব লগা শিক্ষকক চৰকাৰে অনাশৈক্ষিক কৰ্মত নিয়োজিত কৰি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ প্ৰতি অন্যায় কৰা বুলি আক্ষেপ কৰা শিক্ষক মঞ্চই ইতিমধ্যে হোৱাট্‌ছ এপ গ্ৰুপৰ পৰা ওলাই আহিবলৈ আহ্বান কৰিছে ৰাজ্যৰ শিক্ষক সকলক৷ প্ৰকৃততে শিক্ষকক অনাশৈক্ষিক কৰ্মত নিয়োজিত কৰাৰ প্ৰৱণতা অতীজৰে পৰা চলি আহিছে যদিও প্ৰতিবাদৰ দিশত যোৱা নাছিল অসমৰ শিক্ষকসকল৷ শেহতীয়াকৈ ৰাজ্যৰ শিক্ষক সন্মিলিত মঞ্চই লোৱা সিদ্ধান্তটোৰ আছে যুক্তিযুক্ততা৷ ৰাজ্যৰ বিভিন্ন বিদ্যালয়ত অধ্যয়ন কৰি থকা পঞ্চাশ লাখৰ অধিক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ ভৱিষ্যতৰ স্বাৰ্থত নিয়োজিত থকা শিক্ষকৰ এনে সিদ্ধান্তৰ বাৰ্তাই স্পষ্ট ৰূপত প্ৰকাশ কৰিছে ৰাজ্যৰ শিক্ষা বিভাগৰ বহু ব্যৰ্থতা৷ৰাজ্যৰ শিক্ষা বিভাগত কৰ্মৰত শিক্ষকসকলৰ আছে অনেক সমস্যা৷ সময়ত পাব লগা পদোন্নতিৰ পৰা বঞ্চিত হৈ থকা, অৱসৰৰ পাছত পাব লগা টকাকেইটাৰ বাবে শিক্ষা বিষয়াৰ কাৰ্যালয়ত ঘোচ দিব লগা, বিদ্যালয় প্ৰধানৰ পদবোৰ খালী হৈ থকা, চৰকাৰী ন্যায়ৰ পৰা বঞ্চিত হৈ আদালতৰ মজিয়াত ন্যায় বিচৰা অসমৰ শিক্ষকসকলৰ সমস্যা আৰু শিক্ষামন্ত্ৰীৰ ভাষণৰ সেইষাৰ উক্তি ‘সকলো কাম নীতি নিয়মমতে কৰা হ’ব’ৰ মাজত দেখা পোৱা যায় আকাশ-পাতাল পাৰ্থক্য৷ অসমৰ প্ৰাদেশিকৃত মহাবিদ্যালয়ত কৰ্মৰত শিক্ষকসকলৰ দ্বাৰাও চলি আছে আন্দোলন৷ পদোন্নতিৰ দিন সকলোৰে বাবে এটাই স্থিৰ কৰা শিক্ষা বিভাগে ইতিমধ্যে প্ৰাপ্য ধনৰ পৰা বঞ্চিত কৰিলে কলেজৰ শিক্ষকক৷ বিশ্ববিদ্যালয় অনুদান আয়োগৰ নীতি-নিৰ্দেশনাক ভৰিৰে মোহাৰি নিজৰ খেয়াল-খুচিমতে নীতি নিৰ্দেশনা জাৰি কৰা ৰাজ্যৰ শিক্ষা বিভাগটো কোন দিশত গতি কৰিছে বুলি প্ৰশ্ন কৰিলে দেখা পোৱা যায় অনেক নেতিবাচক ছবি৷ কিছুদিন পূৰ্বে এখন নিযুক্তি মেলাত ৰাজ্যৰ মুখ্যমন্ত্ৰী ড॰ হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই অসমৰ শিক্ষক সমাজলৈ আহ্বান কৰিছিল ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ স্বাৰ্থত অধিক দায়িত্বশীল হ’বলৈ৷ অসুৰক্ষিত স্থানত কৰ্মৰত শিক্ষকক সুৰক্ষিত স্থানলৈ বদলি কৰি অনাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া হৈছিল৷ অন্যহাতে মুখ্যমন্ত্ৰীৰ অগোচৰত শিক্ষা বিভাগে দৈনিক জাৰি কৰা নতুন নতুন নীতি-নিৰ্দেশনাবোৰেই খেলিমেলিৰ এখন মকৰাজালৰ সৃষ্টি কৰাটো প্ৰত্যক্ষ কৰা গৈছে৷ অসমৰ প্ৰাদেশিকৃত মহাবিদ্যালয়বোৰত কৰ্মৰত অধ্যক্ষসকলৰ মাজত আছে কেইবাটাও  শ্ৰেণী৷ কোনোবাজন যদি পূৰ্ণকালীন অধ্যক্ষ, কোনোবাজন পাঁচ বছৰীয়া৷ ভাৰপ্ৰাপ্ত অধ্যক্ষৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হৈ আছে ৰাজ্যৰ প্ৰায় শতাধিক মহাবিদ্যালয়৷ অধ্যক্ষৰ নিযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত মুখ্যমন্ত্ৰীৰ দৃঢ় স্থিতিৰ বিপৰীতে শিক্ষামন্ত্ৰীৰ দ্বৈত স্থিতি৷ পাঁচ বছৰ সম্পূৰ্ণ কৰা কোনোবাজন অধ্যক্ষক পুনৰ ওভতাই পঠিওৱা হৈছে অধ্যাপক পদলৈ অথচ কোনোবাজনৰ কাৰ্যকাল বৃদ্ধি কৰা হৈছে বিনা সাক্ষাৎকাৰত৷ অধ্যক্ষ পদৰ পৰা উভতি অহা অধ্যাপকসকলে কি দৰমহা পাব, বা পদৰ মৰ্যদা কি হ’ব তাৰ উত্তৰ নাই শিক্ষা বিভাগত৷ অসমৰ কেইবাখনো মহাবিদ্যালয়ক বিশ্ববিদ্যালয়লৈ উন্নীত কৰা ৰাজ্য চৰকাৰে আজিকোপতি দিব পৰা নাই উপাচাৰ্যৰ নিযুক্তি৷ বিধানসভাত বিশ্ববিদ্যালয়কেইখনৰ আইন পাছ কৰা বছৰ পাৰ হ’ল অথচ পৰৱত¹ কাম-কাজৰ নাই অগ্ৰগতি৷এনে এক ক্ষণত প্ৰকৃততে ৰাজ্যৰ শিক্ষামন্ত্ৰীজনে আত্মবিশ্লেষণ কৰাটো সমীচিন বুলি ভাবো৷ ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বিদ্যালয় কিম্বা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দৌৰাত্ম্যৰ পৰা প্ৰাদেশিকৃত শিক্ষানুষ্ঠানক ৰক্ষা কৰিবলৈ সংকল্প লওক শিক্ষামন্ত্ৰীজনে৷ আন্দোলনমুখী শিক্ষক সংগঠনৰ লগত বহি সমস্যা সমাধানৰ প্ৰয়াস কৰক৷ ৰাজনীতিৰ পৰিধিৰ পৰা ওলাই আহি শিক্ষকৰ সমস্যাবোৰ অনুধাৱন কৰাটো উচিত হ’ব শিক্ষামন্ত্ৰীজনৰ বাবে৷