আমি ৩৩ কোটি দেৱতাক জীয়াই ৰাখিছোঁ, কিন্তু দেৱভাষাৰ মৃত্যু হ’ল

‘আমাৰ অসম’ৰ ষ্টাফ ৰিপ’ৰ্টাৰ, তেজপুৰ, ২১ ফেব্ৰুৱাৰীঃ  ‘বিশ্বৰ অন্যতম প্ৰাচীন আৰু সমৃদ্ধিশালী ভাষা হৈছে সংস্কৃত৷ মিছৰীয় ভাষাৰ লগতে সংস্কৃত ভাষা আটাইতকৈ পুৰণি৷ সংস্কৃতৰ পাঁচ হাজাৰ বছৰ পুৰণি লিপিও উদ্ধাৰ হৈছে৷ কিন্তু দেৱভাষা বুলি কোৱা সংস্কৃত ভাষা এতিয়া তামিলনাডুৰ মত্তুৰ নামৰ গাঁওখনত পাঁচ হাজাৰ লোকৰ মাজতহে চলি আছে৷ জটিল ব্যাকৰণ, সকলোকে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ নিদিয়াৰ বাবেই ভাষাটো বিলুপ্ত হ’ল৷ আমি ৩৩ কোটি দেৱতাক জীয়াই ৰাখিছোঁ, কিন্তু দেৱভাষাৰ মৃত্যু হ’ল৷’ –আন্তৰ্জাতিক মাতৃভাষা দিৱস  উপলক্ষে শুকুৰবাৰে তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত আয়োজিত বিশেষ অনুষ্ঠানত দিয়া ভাষণ প্ৰসংগত এইদৰে কয় ‘আমাৰ অসম’ৰ মুখ্য সম্পাদক তথা  সাহিত্য অকাদেমি বঁঁটাপ্ৰাপক বিশিষ্ট গল্পকাৰ মনোজ কুমাৰ গোস্বামীয়ে৷ তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অসমীয়া বিভাগৰ উদ্যোগত বিশ্ববিদ্যালয়খনৰ সাংবাদিকতা আৰু গণসংযোগ বিভাগৰ সভাগৃহত আন্তৰ্জাতিক মাতৃভাষা দিৱস উপলক্ষে আয়োজিত বক্তৃতানুষ্ঠান আৰু অন্তৰংগ আলাপ অনুষ্ঠানত আমন্ত্ৰিত অতিথি হিচাপে অংশ লৈ বিশিষ্ট সাহিত্যিক-সাংবাদিকজনে আৰু কয়– ‘বিশ্বত সাত হাজাৰ ভাষা আছে৷ ইয়াৰ ভিতৰত প্ৰতি ১৪ দিনত একোটা ভাষাৰ মৃত্যু ঘটা বুলি ৰাষ্ট্ৰসংঘই প্ৰকাশ কৰিছে৷ অসমীয়া ভাষাই ধ্ৰুপদী ভাষাৰ মৰ্যাদা লাভ কৰিলেও এই ভাষাৰ ব্যৱহাৰ নহ’লে ইয়াৰ ভৱিষ্যৎ সুৰক্ষিত নহ’ব৷ গডাৰ বা কুৰুশ্বোৱাই চিনেমা মাতৃভাষাতে নিৰ্মাণ কৰিছে৷ আইনষ্টাইনে চিন্তা মাতৃভাষাতে কৰিছে৷ মই ভাবোঁ সৃজনশীল কামৰ বাবে মাতৃভাষা আটাইতকৈ উত্তম৷ আমাৰ মাজত ভাষাৰ ব্যৱহাৰ, আদান-প্ৰদান কমি আহিছে৷ কথা কোৱাটো কমি আহিছে৷ ইলন মাস্কে কৈছে যে ১২খন কিতাপেহে তেওঁক ইলন মাস্ক হিচাপে গঢ়ি তুলিছে৷ আম্বানিয়ে কিতাপ পঢ়ে৷ মাৰ্ক জুকাৰবাৰ্গে কিতাপ পঢ়ে৷ কিতাপৰ পৰা তেওঁলোকে নিজেই জ্ঞান আহৰণ কৰে, কিন্তু আনক কিতাপ পঢ়িবলৈ বন্ধ কৰি কেৱল তথ্যৰ যোগান ধৰিছে৷

হিব্ৰু ভাষা এসময়ত মৃত ভাষাত পৰিণত হৈছিল৷ কিন্তু ইজৰাইলীসকলে ইয়াক পুনৰুজ্জীৱিত কৰিলে৷ ৯৭ লাখ ইহুদীক একত্ৰিত কৰিলে এই ভাষাই৷ অসমীয়া ভাষা কোৱা আঢ়ৈ কোটি মানুহ থকা সত্ত্বেও আমাৰ ভাষাক লৈ আমি হীনমন্যতাত ভোগোঁ৷ হিন্দী সাহিত্য প্ৰেমচাঁদত আৰম্ভ হয় আৰু কুমাৰ বিশ্বাসত শেষ হয়৷ অসমীয়া সাহিত্যৰ বহু সাহিত্যই বিশ্বমানৰ৷ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ পৰা মহিম বৰা, ড॰ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়াৰ পৰা সৌৰভ কুমাৰ চলিহালৈকে– অসমীয়া ভাষাত বহু বিশ্বমানৰ সাহিত্য সৃষ্টি হৈছে৷ নতুন প্ৰজন্মৰে সংযোগ কৰিব পৰাকৈ আমাৰ সাহিত্যিকসকল সজাগ আৰু সক্ষম হৈছেনে নাই, সেয়া চাব লাগিব৷ আমি পদ্ধতিগতভাৱে শব্দৰ বাবে আমাৰ ভাষাৰ দুৱাৰ-খিৰিকী খুলি দিব লাগে৷ ড॰ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়াই কৈছিল– বিজ্ঞান আৰু সাহিত্য বেলেগ নহয়, একেটাইজ্ব ঘৰত দুৱাৰহে আছে, ইফাল-সিফাল হৈ থাকিলেই হ’ল৷ যিবোৰ দেশ প্ৰযুক্তি, আৱিষ্কাৰত আগবঢ়া, তেওঁলোক সাহিত্যতো আগবঢ়া৷ ইয়াৰ নজিৰ জাৰ্মানী, ফ্ৰান্স আদি দেশ৷ মাতৃভাষাৰ ক্ষেত্ৰত বাংলাভাষীসকলৰ আৱেগক সন্মান কৰিবই লাগিব৷ ভাষাৰ প্ৰতি কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাই প্ৰত্যাহ৩ান আনিছে৷ কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাই আৱেগিক প্ৰকাশ আৰু চিন্তা প্ৰক্ৰিয়াৰ মানৱীয় ক্ষমতা হ্ৰাস কৰিব পাৰে৷ ইয়াৰ উদাহৰণ আমেৰিকাৰ চাটজিপিটি বা চীনৰ ডীপছীক৷ বিভিন্ন ভাষা জনাটো ভাল আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ কিন্তু সকলো সৃজনশীলতাৰ বাবে সৰ্বোত্তম মাতৃভাষা৷ ইংৰাজী জনা মানেই ইংৰাজী সাহিত্যৰ বিষয়েও জনাটো নুবুজায়৷’ শুকুৰবাৰৰ গাম্ভীৰ্যপূৰ্ণ অনুষ্ঠানটোত তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বিদ্যায়তনিক পৰিক্ৰমাৰ ডীন অধ্যাপক ৰাজা ৰফিকুল হক, সমাজ বিজ্ঞানৰ অধ্যাপক চন্দন কুমাৰ শৰ্মা, সাংবাদিকতা আৰু গণমাধ্যম বিভাগৰ বিভাগীয়প্ৰধান অধ্যাপক অভিজিত বৰা আৰু অসমীয়া বিভাগৰ মুৰব্বী অধ্যাপক জুৰি দত্তই অংশ লয়৷ অধ্যাপক আৰ আৰ হকে ভাষা এটাৰ মৃত্যুৰ প্ৰসংগ উল্লেখ কৰি কয়– ‘যেতিয়া ভাষা এটা মৰি যায়, তেতিয়া জ্ঞান হেৰাই যায়, আৰু ই এক বৃহৎ ক্ষতি৷’ তেওঁ ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষানীতিৰ সৈতে সংগতি ৰাখি সামগ্ৰিক বিকাশৰ বাবে মাতৃভাষাত শিক্ষাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে৷ অধ্যাপক চন্দন শৰ্মাই অসমীয়া ভাষাই ৰাজ্যৰ বিভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠীৰ শব্দ ভাণ্ডাৰক আঁকোৱালি ল’ব পাৰে বুলি উল্লেখ কৰে৷ ইতিমধ্যে অসমীয়া সাহিত্যত এইদৰে বিভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠীৰ শব্দৰ ব্যৱহাৰ হোৱা বুলিও তেওঁ কয়৷ অসমীয়া বিভাগৰ মুৰব্বী ড॰ জুৰি দত্তই বিভাগটোত সম্পন্ন হোৱা কাম-কাজৰ চমুকৈ উল্লেখ কৰে৷ গাম্ভীৰ্যপূৰ্ণ অনুষ্ঠানটোত অসমীয়া বিভাগৰ বাৰ্ষিক আলোচনীখনো উন্মোচন কৰা হয়৷ অন্তৰংগ আলাপ আৰু গীত-নৃত্যৰে সজীৱ হৈ পৰে আন্তৰ্জাতিক মাতৃভাষা দিৱস উপলক্ষে তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত আয়োজিত হূদয়পৰশা অনুষ্ঠানটো৷