বাট এৰি দিবলৈ ভয় কিয়?

ৰাজনীতিত ক্ষমতাৰ মোহ বোলা বস্তুটো সঁচাকৈয়ে বৰ  আচৰিত৷ কথাষাৰ সঁচা নহয় নহয় বুলি হাজাৰজনে ভাবি থাকিলেও পৰিৱেশ, পৰিস্থিতি আৰু সমসাময়িক কিছুমান ঘটনাক্ৰমে বাৰম্বাৰ প্ৰমাণ কৰি দিয়ে যে নহয়, ই সত্য৷ প্ৰমাণ আকৌ এবাৰ পোৱা গ’ল৷ ৰাজ্যৰ ৰাজনীতিত যোৱা দীঘলীয়া সময়জুৰি এটা চলি থকা চৰ্চা হ’ল যে অসম গণ পৰিষদ নামৰ দলটোৱে ৰাজনীতিৰ ক্ষেত্ৰখনত, বিশেষকৈ সংসদীয় ৰাজনৈতিক ব্যৱস্থাটোত নতুনক বাট এৰি দিবলৈ অলপ টান পায়৷ অভিযোগটো যথেষ্ট পুৰণি আৰু সময়ে সময়ে এই অভিযোগ সঁচা বুলি প্ৰমাণিতও হৈ আহিছে৷ একেটা অভিযোগেই আকৌ সঁচা প্ৰমাণ হ’ল৷ ৰাজ্যসভাত বিজেপিৰ বদান্যতাত লাভ কৰা আসনখনত অগপই একেৰাহে দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে প্ৰাৰ্থিত্ব দিলে এতিয়াও সাংসদ হৈ থকা বীৰেন্দ্ৰ প্ৰসাদ বৈশ্যক৷ বহুতে ভাবিছিল– ছটা বছৰ সাংসদ হৈ থকা দলটোৰ জন্মলগ্নৰে নেতা বৈশ্যৰ কাৰ্যকাল শেষ হোৱাৰ পাছত অগপই নিশ্চয় এইবাৰ এই আসনখনত ১৯৮৫ৰ প্ৰজন্মৰ পাছৰ প্ৰজন্মটোৰ কাৰোবাক হয়তো প্ৰাৰ্থিত্ব দিব আৰু অ’তদিনে দলটোৰ বিৰুদ্ধে উত্থাপিত হৈ অহা অভিযোগবোৰৰো সত্যতা নাকচ কৰিব৷ কিন্তু তেনেকুৱা কোনো ঘটনা নঘটিল৷ বৰং পুনৰ দ্বিতীয়বাৰৰ বাবেহে তেওঁক দিয়া হ’ল দলীয় প্ৰাৰ্থিত্ব৷ অথচ ’৮৫ৰ নেতাসকলক বাদ দি নতুন চিন্তা-চৰ্চা, ধ্যান-ধাৰণাৰে উঠি অহা নেতা অগপত নোহোৱা হৈ যোৱা নাছিল৷ মন কৰকচোন, দলটোৰ জন্মলগ্নৰে পৰা এতিয়ালৈকে অগপ বুলি ক’লে ১৯৮৫ চনৰ পৰা এতিয়ালৈকে সেই একেখিনি নেতাৰ মুখেই আপোনাৰ মনত ভাহি আহিব৷ আৰম্ভ প্ৰফুল্ল কুমাৰ মহন্তত, আৰু শেষ অতুল বৰা বা কেশৱ মহন্তত৷ মাজত আছে বীৰেন্দ্ৰ প্ৰসাদ বৈশ্য, কমলা কলিতা, ফণীভূষণ চৌধুৰী, ৰমেন্দ্ৰ নাৰায়ণ কলিতা আদিৰ দৰে আৰু দুখনমান মুখ৷ সভাই-সমিতিয়ে অগপৰ নেতাসকলে দাবী কৰে যে দলটোলৈ নতুন তেজৰ আমদানি ঘটিছে৷ ঘটিব পাৰে৷ কিন্তু সংসদীয় ৰাজনীতিৰ ব্যৱস্থাটোত তেওঁলোকক আগবাঢ়ি যাবলৈ নেতৃত্বই বাট কাটি দিছেনে? বীৰেন্দ্ৰ প্ৰসাদ বৈশ্যক অগপই পুনৰ প্ৰাৰ্থিত্ব দিয়াত হয়তো আচৰিত হ’বলগীয়া একো নাই৷ তেওঁক নিদিলে হয়তো সেই ’৮৫ৰ বেটচৰে আন কোনোবাজনক দিয়া হ’লহেঁতেন৷ যোৱা প্ৰায় চাৰিটা দশকজুৰি সেই পৰম্পৰাৰেই চলি আহিছে অগপ৷ 

এটা ৰাজনৈতিক দলে কোনো এটা নিৰ্বাচনত কাক প্ৰাৰ্থিত্ব দিব বা নিদিব, সেইটো সম্পূৰ্ণ দলটোৰ ভিতৰুৱা কথা৷ বিজেপি বা কংগ্ৰেছ দলৰ ক্ষেত্ৰত সেই সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰে দলৰ ৰাষ্ট্ৰীয় নেতৃত্বই৷ অৰ্থাৎ হাইকমাণ্ডে৷ কিন্তু অগপৰ ক্ষেত্ৰত কোনো ৰাষ্ট্ৰীয় নেতৃত্ব নাই৷ যি সিদ্ধান্ত ল’ব ১৯৮৫ৰ নেতাসকলেই ল’ব৷ মজাৰ কথাটো হ’ল, দলটোত আনুষ্ঠানিকভাৱে সকলোখিনিয়েই কৰা হয়৷ দলীয় আভ্যন্তৰীণ সভা-সমিতিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি প্ৰাৰ্থী বাছনি কৰি দিবলৈ একোখন সমিতি গঠন কৰি দিয়ালৈকে সকলো কাম কৰা হয় খুব সুন্দৰকৈ৷ ক’তো অলপো ত্ৰুটি ৰখা নহয়৷ কিন্তু অৱশেষত সিদ্ধান্তটো হয়গৈ সেই ’৮৫ বেটচে বিচৰাধৰণেই৷ মন কৰিবলগীয়া কথাটো হ’ল যে বিভিন্ন সময়ত অগপৰ নেতৃত্বই কৈ অহা দেখা যায় যে এইটো ৰাইজে গঢ়া দল৷ আন ৰাষ্ট্ৰীয় দলৰ হাইকমাণ্ড থাকিব পাৰে৷ কিন্তু অগপৰ কোনো হাইকমাণ্ড নাই৷ অগপৰ হাইকমাণ্ড অসমৰ ৰাইজ৷ যদি সেয়াই হয়, তেন্তে নতুনক বাট এৰি দিবলৈ ইমান ভয় কিহৰ? অগপৰ বিগ ব্ৰাদাৰ আজিৰ তাৰিখত বিজেপি৷ বিজেপিৰ কৃপা অবিহনে অগপ চলি থকাটোও মস্কিল হ’ব৷ অন্ততঃ আজিৰ তাৰিখত৷ গতিকে আন একো নহ’লেও নতুনক কিয় আৰু কেনেকৈ ৰাজনীতিত বাট এৰি দিব লাগে সেই কথাষাৰ অগপই বিগ ব্ৰাদাৰৰ পৰা শিকাটো ভাল৷ যোৱা সময়ছোৱাত বিজেপিয়ে প্ৰতিটো নিৰ্বাচনতে সেয়া লাগিলে বিধানসভা, ৰাজ্যসভা, লোকসভা যিয়েই নহওক, সকলোতে নতুন নতুন নেতা সৃষ্টি কৰি আহিছে৷ এচামে নেতৃত্ব বহন কৰি দলটোক আগুৱাই নিয়াৰ এক নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ পাছত আন এচামক সঁপি দিছে দায়িত্ব৷ পৰৱৰ্তী কামখিনি তেওঁলোকে কৰিছে৷ এনেকৈয়ে সৃষ্টি হৈ আহিছে নতুন নতুন চিন্তাৰে পৰিপুষ্ট নতুন নতুন নেতাৰ৷ এই কাম কিন্তু অগপত যোৱা চল্লিছ বছৰে হোৱা দেখা নগ’ল৷ তাৰেই প্ৰতিফলন ঘটিল এই ৰাজ্যসভা নিৰ্বাচনতো৷ কোৱা হৈছে যে চৰ্তসাপেক্ষে দুটা বছৰৰ বাবেহে বৈশ্যক পুনৰ প্ৰাৰ্থিত্ব দিয়া হৈছে৷ দুটা বছৰৰ পাছত তেওঁ পদত্যাগ কৰিব আৰু তেতিয়াই পৰৱৰ্তী চাৰি বছৰৰ বাবে আন কাৰোবাক প্ৰাৰ্থিত্ব দিয়া হ’ব৷ এটা নুবুজা সাঁথৰ এইটো৷ যোৱা ছটা বছৰৰ কাৰ্যকালত এনে কি কাম তেওঁৰ আধৰুৱা হৈ থাকিল যিখিনি তেওঁৰ বাহিৰে আন কোনেও সম্পূৰ্ণ কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন বা সেই ‘আধৰুৱা’ হৈ ৰোৱা কামখিনি এই দুটা বছৰৰ ভিতৰতেই সম্পূৰ্ণ হৈ উঠিব? যাৰ বাবে তেওঁ পুনৰ সংসদলৈ যোৱাটো অত্যন্ত জৰুৰী।