আকৌ ১৯৫১-৭১, অসম চুক্তি-এটা কৌতুক, এটা পেৰডী
অসম চুক্তিৰ ৫.১নং দফাত আছে– বিদেশী চিনাক্তকৰণ আৰু ভোটাৰ তালিকাৰ পৰা নাম কৰ্তনৰ ক্ষেত্ৰত পহিলা জানুৱাৰী ১৯৬৬ ভিত্তি বৰ্ষ আৰু ভিত্তি ডাটা হ’ব৷
৫.২নং দফাৰ মতে, যিসকল পহিলা জানুৱাৰী ১৯৬৬ চনৰ আগতে অসমলৈ আহিছে আৰু তাৰে মাজৰ যিসকলৰ নাম ১৯৬৭ চনৰ ভোটাৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে, তেওঁলোকক ‘ৰেগুলাৰাইজ্ড’ কৰা হ’ব অৰ্থাৎ নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰা হ’ব৷
৫.৩নং দফা মতে, পহিলা জানুৱাৰী ১৯৬৬ৰ পাছত ২৪ মাৰ্চ ১৯৭১লৈ অসমলৈ অহাসকলক বিদেশী আইন ১৯৪৬ আৰু বিদেশী [ট্ৰাইবুনেল] অৰ্ডাৰ ১৯৪৬ অনুসৰি চিনাক্ত কৰা হ’ব৷
৫.৪ দফা মতে, এনেদৰে চিনাক্ত কৰা বিদেশীৰ নাম ভোটাৰ তালিকাৰ পৰা কৰ্তন কৰা হ’ব৷ আৰু তেওঁলোকে নিজকে প্ৰতিখন জিলাতে বিদেশী পঞ্জীয়ন আইন ১৯৩৯ আৰু বিদেশী পঞ্জীয়ন অধিনিয়ম ১৯৩৯ৰ নিয়ম অনুসৰি জিলাৰ পঞ্জীয়ক বিষয়াৰ ওচৰত নিজৰ নাম পঞ্জীয়ন কৰিব লাগিব৷
৫.৫নং দফা মতে, ভাৰত চৰকাৰে ইয়াৰ বাবে চৰকাৰী যন্ত্ৰটোৰ প্ৰয়োজনীয় সবলীকৰণত কাম কৰিব [will undertake suitable strengthenigng of government machinery)৷
৫.৬ দফাৰ মতে, এইদৰে নাম কৰ্তন কৰাসকলৰ নাম দহ বছৰ অতিবাহিত হোৱাৰ পাছত পুনৰ ভোটাৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হ’ব৷
৫.৭ দফাৰ মতে, যিসকল ইতিমধ্যে বহিষ্কৃত বিদেশীয়ে পুনৰ অনুপ্ৰৱেশ কৰিছে, তেওঁলোকক বহিষ্কাৰ কৰা হ’ব৷
৫.৮ দফাৰ মতে, ১৯৭১ৰ ২৫ মাৰ্চৰ পাছত অহাসকলক চিনাক্তকৰণ, ভোটাৰ তালিকাৰ পৰা নাম কৰ্তন আৰু তেনে বিদেশীক বহিষ্কাৰৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় কাৰ্যকৰী পদক্ষেপ লোৱা হ’ব৷
৫.৯নং দফাত আই এম ডি টি সন্দৰ্ভত থকা আছু-গণ সংগ্ৰাম পৰিষদৰ কিছু আপত্তি নিৰসনৰ কথা আছে৷
অসম চুক্তিৰ ৫.১ৰ পৰা ৫.৯লৈ থকা কথাখিনিয়েই মূল কথা৷ ইয়াতেই বিদেশী চিনাক্তকৰণ, ভোটাৰ তালিকাৰ পৰা নাম কৰ্তন আৰু বহিষ্কৰণৰ ক্ষেত্ৰত ‘কাৰ্যকৰী ব্যৱস্থা গ্ৰহণ’ৰ কথাখিনি আছে৷
ইয়াৰ পিছৰ ৬নং দফাত বহুচৰ্চিত সাংবিধানিক সুৰক্ষাৰ কথাখিনি আছে৷
চুক্তিখনৰ ৫.৯নং দফাটো কাৰ্যকৰী হৈছে, কিন্তু সেয়া হৈছে ন্যায়ালয়ে আই এম ডি টি আইনখন অসাংবিধানিক বুলি খাৰিজ কৰাৰ বাবে৷
১৯৮৫ চনৰ পৰা আজিলৈ ৰাজীৱ গান্ধীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নৰেন্দ্ৰ মোদীলৈ বিভিন্ন ৰাজনৈতিক দলৰ ১০জন প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে দেশ শাসন কৰিছে৷ কোনো এখন চৰকাৰে অসম চুক্তি ৰূপায়ণৰ বাবে বিশেষ আগ্ৰহ দেখুওৱা নাই৷
অসম চুক্তি মতে, কৰিবলগীয়া তিনিটা প্ৰধান কাম আছে৷ সেইসমূহ হ’ল– [১] বিদেশী চিনাক্তকৰণ, [২] ভোটাৰ তালিকাৰ পৰা নাম কৰ্তন, [৩] বিদেশী বহিষ্কৰণ৷ তৃতীয়টো কামৰ বাবে আন ৰাষ্ট্ৰৰ সহযোগিতাৰ প্ৰয়োজন তথা এইক্ষেত্ৰত বিভিন্ন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় জটিলতা আছে৷ কিন্তু প্ৰথম কাম দুটা ভাৰত চৰকাৰে কৰিব পাৰে৷ কিন্তু এই কাম দুটাও যোৱা ৩৬ বছৰে ১০জন প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ চৰকাৰে কৰিব নোৱাৰিলে৷
আনফালে, ২০১৪ চনলৈ হিন্দু বাংলাদেশীক নাগৰিকত্ব দিয়াৰ আইন বলৱৎ কৰি ভাৰত চৰকাৰে অসম চুক্তিখনকেই ভেঙুচালি কৰিছে৷ ৬নং দফাৰ বাবে বিশেষজ্ঞ কমিটীৰ পৰামৰ্শৰ দশা অসম চুক্তিৰ দৰেই হ’বলৈ গৈ আছে৷
অসম চুক্তিত উল্লেখ নাথাকিলেও বিদেশী সমস্যাটোৰ ক্ষেত্ৰত যোৱা ৩৬ বছৰে হোৱা আটাইতকৈ গঠনমূলক কামটো আছিল– এন আৰ চিৰ ১৯৭১ চনলৈ উন্নীতকৰণৰ কামটো, যিটো উচ্ছতম ন্যায়ালয়ৰ তত্ত্বাৱধানৰ বাবে সম্ভৱ হৈছিল৷ সেইটো এতিয়া ৰাজনীতিৰ মেৰপেঁচতবিফল হ’বলৈ ওলাইছে৷
অসম চুক্তিক লৈ সকলোৱে ৰাজনীতি কৰি আছে৷ কিন্তু এই চুক্তি ৰূপায়ণৰ বাবে কোনো কাৰ্যকৰী ব্যৱস্থা লোৱা নাই৷ ভৱিষ্যতেও ৰাইজে এই চুক্তিখনক লৈ হোৱা বিভিন্ন ৰাজনীতি দেখিবলৈ পাব৷
১৯৬৬ চনৰ ১ জানুৱাৰীৰ আগতে অহা যিজন বিদেশীৰ নাম ভোটাৰ তালিকাৰ পৰা ১০ বছৰৰ বাবে কৰ্তন হ’ব লাগিছিল, তেওঁৰ যদি তেতিয়া ২০ বছৰ বয়স আছিল, আজি তেওঁ ৭৫ বছৰীয়া, ১৯৬৬ চনৰ পৰা আজিলৈ যোৱা ৫৫ বছৰত তেওঁ বহু নিৰ্বাচনত ভোট দিলে৷
ৰাইজে ভাবি চাওক, অসম চুক্তি ইতিমধ্যে এটা কৌতুকত পৰিণত হোৱা নাইনে? বিদেশীৰ ইছ্যুটো ইতিমধ্যে তাৰ নিজৰেই পেৰডীত পৰিণত হোৱা নাইনে? এটা কৌতুক, এটা পেৰডীয়ে আমাৰ ৰাজনীতিৰ মূল নিয়ন্ত্ৰকৰ ভূমিকা লৈ আমাকো একোটা কৌতুকত, একোটা পেৰডীত পৰিণত কৰা নাইনে?