আমাক ভূমিৰ সুৰক্ষা লাগে

... আমাৰ ভূমিখণ্ডলৈ অহা প্ৰত্যাহ্বানৰ আন এটা কাৰক হৈছে চুবুৰীয়া ৰাজ্যৰ বেদখল৷ বিশেষকৈ নাগালেণ্ড, অৰুণাচল আৰু মেঘালয়ৰ বেদখলৰ ঘটনা সঘনাই সংবাদ মাধ্যমত প্ৰকাশ হৈ আহিছে৷ এইক্ষেত্ৰত বেছি আগ্ৰাসী নাগালেণ্ড৷ বহু হাজাৰ হেক্টৰ অসমৰ ভূমি নগাই অবৈধভাৱে আৰু জোৰ-জবৰদস্তি  দখল কৰি আহিছে৷ সীমা সমস্যা এক দীৰ্ঘদিনীয়া সমস্যা৷ এইক্ষেত্ৰত চৰকাৰে উপযুক্ত ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা উচিত ...

আমাৰ ৰাজ্যৰ মুঠ মাটিকালি৭৮,৪৩৮বৰ্গ কিলোমিটাৰ৷ ইয়াৰে ৫৬,১৯৪ বৰ্গ কিলোমিটাৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰই আৱৰা, বাকী দুখন পাৰ্বত্য জিলাসহ মুঠ ২২,২২৪ বৰ্গ কিলোমিটাৰ বৰাক নদীৰে আৱৰা৷ আমাৰ এই ভূমিখণ্ড দিনক দিনে সংকুচিত হৈ আহিবলৈ ধৰিছে৷ অথচ ইয়াক লৈ কোনেও বিশেষভাৱে সৰৱ হোৱা দেখা নাই৷ আমি ধৰ্ম, জাত-পাতৰ নামত কুটিল ৰাজনীতি কৰিছোঁ, বিভিন্ন দাবীত আন্দোলন, প্ৰতিবাদ কৰিছোঁ, নিজৰ অধিকাৰৰ সুৰক্ষাৰ নামত ক্ষুদ্ৰৰ পৰা ক্ষুদ্ৰতৰ হৈ গৈ আছোঁ৷ অথচ যি খণ্ড ভূমিত আমি থিয় হৈ আছোঁ, যি খণ্ড ভূমিয়ে আমাৰ পৰিচয় তথা অস্তিত্বৰ প্ৰধান আধাৰ, সেই ভূমিয়েই এতিয়া আমি ক্ৰমান্বয়ে হেৰুৱাব ধৰিছোঁ৷ চপৰা চপৰে আমি হেৰুৱাব ধৰিছোঁ ভৰিৰ তলৰ মাটি৷ আমাৰ সেউজীয়া, পলসুৱা মাটি দিনক দিনে সংকুচিত হৈ অহাৰ প্ৰধান কাৰক হৈছে দুটা– দ্ৰুতগতিত হ’ব ধৰা খহনীয়া আৰু প্ৰতিৱেশী ৰাজ্যৰ বেদখল তথা আগ্ৰাসন৷ অসমৰ দীৰ্ঘদিনীয়া সমস্যা হৈছে বান আৰু খহনীয়া৷ দৰাচলতে খহনীয়া বানতকৈও বেছি বিপজ্জনক৷ আজিৰ তাৰিখত প্ৰতিবছৰে প্ৰায় ৮,০০০ একৰ তথা ৮০ বৰ্গ কিলোমিটাৰকৈ ভূমি নদীয়ে গ্ৰাস কৰি আছে৷ খহনীয়াৰ ফলত ১৯৫৪ চনৰ পৰা আজিলৈকে আমাৰ ৰাজ্যখনৰ পৰা ৩,৮৬০ বৰ্গ কিলোমিটাৰ ভূমি নদীৰ বুকুত জাহ গৈছে৷ অৰ্থাৎ যোৰহাটতকৈ [মুঠ মাটিকালি ২,৮৫১ বৰ্গ কিলোমিটাৰ] বহু বেছি ভূমিখণ্ডৰ এখন চহৰ ইতিমধ্যে আমি খহনীয়াৰ ফলত হেৰুৱালোঁ৷ আজি কিছুদিনৰ আগতে প্ৰকাশ হোৱা তথ্য ইয়াতকৈও ভয়াৱহ৷ অসমৰ মুঠ ভূমিখণ্ডৰ ৭.৫ শতাংশ ভূমি অৰ্থাৎ ৪,০০০ বৰ্গ কিলোমিটাৰৰ অধিক ভূমি ইতিমধ্যে নদীয়ে গ্ৰাস কৰিছে৷ ‘ইণ্ডিয়া টুডে’ত প্ৰকাশিত এই তথ্য মতে, গোৱাতকৈও বিশাল ভূমিখণ্ড খহনীয়াৰ ফলত অসমে হেৰুৱাইছে৷ ইয়াতকৈ ভয়াৱহ তথ্য আন কি হ’ব পাৰে? প্ৰায় ৩০খন গাঁও আৰু ১৮খন নগৰ এতিয়া নদীৰ বুকুত৷ বিগত চাৰিটা বছৰত ৪ লাখতকৈ অধিক লোক গৃহহীন হৈছে তথা স্থানান্তৰিত হ’ব লগা হৈছে৷ ৰহমৰীয়া, পলাশবাৰী, মাতমৰা, লাহৰীঘাট, মাজুলী, বাঘবৰ, কাৰেং চাপৰি আদি বহু অঞ্চল দিনক দিনে সংকুচিত হৈ আহিছে৷

আমাৰ ভূমিখণ্ডলৈ অহা প্ৰত্যাহ্বানৰ আন এটা কাৰক হৈছে চুবুৰীয়া ৰাজ্যৰ বেদখল৷ বিশেষকৈ নাগালেণ্ড, অৰুণাচল আৰু মেঘালয়ৰ বেদখলৰ ঘটনা সঘনাই সংবাদ মাধ্যমত প্ৰকাশ হৈ আহিছে৷ এইক্ষেত্ৰত বেছি আগ্ৰাসী নাগালেণ্ড৷ বহু হাজাৰ হেক্টৰ অসমৰ ভূমি নগাই অবৈধভাৱে আৰু জোৰ-জবৰদস্তি  দখল কৰি আহিছে৷ সীমা সমস্যা এক দীৰ্ঘদিনীয়া সমস্যা৷ এইক্ষেত্ৰত চৰকাৰে উপযুক্ত ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা উচিত৷

অসমীয়া-খিলঞ্জীয়াৰ ভূমি ক্ৰমে সংকুচিত হোৱাৰ আন দুটা কাৰক বেছ চিন্তনীয় আৰু উদ্বেগজনক৷ এই দুটা কাৰক হৈছে– বংগমূলীয় মুছলমানৰ আগ্ৰাসন আৰু আন ৰাজ্য তথা অনাঅসমীয়াৰ প্ৰব্ৰজন৷ চৰ-চাপৰিৰ পৰা মফচল আৰু অন্যান্য অঞ্চলত বাস কৰা বংগমূলীয় মুছলমানসকলৰ জনসংখ্যা দ্ৰুতহাৰত বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে৷ যাৰ বাবে তেওঁলোকৰ মাজত ভূমিৰ প্ৰয়োজনীয়তা তথা চাহিদা বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে৷ এওঁলোকে বিভিন্ন প্ৰকাৰে ভূমি দখল বা ক্ৰয় কৰিব ধৰিছে৷ ১৪-১৬খন জিলা এতিয়া বংগমূলীয় মুছলমানৰ আগ্ৰাসনত বুলি ক’ব পাৰি৷ বেপাৰ-বাণিজ্য কৰিবলৈ বা জীৱিকাৰ সন্ধানত অসমলৈ ব্যাপক হাৰত বহিঃৰাজ্যৰ প্ৰব্ৰজন হ’বলৈ ধৰিছে৷ অসমৰ প্ৰায়বোৰ চহৰ, নগৰ আৰু মফচলীয় অঞ্চলৰ মূল্যৱান ভূমি এচাম স্থানীয় দালালৰ সহযোগত বহিঃৰাজ্যৰ বণিয়াই ক্ৰয় কৰিছে৷ এই হাৰত যদি আমাৰ ভূমিখণ্ড সংকুচিত হৈ গৈ থাকে, তেন্তে নিকট ভৱিষ্যতে আমি ভূমিহীন অঘৰী জাতি হৈ পৰিম৷ আমি  সৰ্বস্ব হেৰুৱাই পানীমেটেকাৰ দৰে সময়ৰ কোবাল সোঁতত উটি-ভাহি ফুৰিব লাগিব৷ গতিকে সময় থাকোঁতেই আমি আমাৰ ভূমিৰ ভৌগোলিক আৰু ৰাজনৈতিক সুৰক্ষাৰ হকে সৰৱ হোৱা উচিত৷