হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই তিনি বছৰৰো অধিক সকলোধৰণৰ চেষ্টা কৰিও তৰুণ গগৈক মুখ্যমন্ত্ৰীৰ চকীৰ পৰা আঁতৰাব পৰা নাছিল৷ কিন্তু ছোনিয়া গান্ধী বা ৰাহুল গান্ধীয়ে ইচ্ছা কৰিলে তিনি ছেকেণ্ডত তেওঁক মুখ্যমন্ত্ৰীৰ পদৰ পৰা আঁতৰাব পাৰিলেহেঁতেন৷ ইয়াকে কয় হাইকামাণ্ড৷ হাইকামাণ্ডে যি আদেশ দিয়ে তাকে কোনো প্ৰশ্ন নকৰাকৈ মানি লোৱাটোৱেই কংগ্ৰেছৰ সংস্কৃতি৷ এই সংস্কৃতিক প্ৰশংসা বা সমালোচনা কৰিব পাৰি, ইয়াক ভাল বা বেয়া বুলিব পাৰি, কিন্তু হাইকামাণ্ডৰ সৰ্বব্যাপী কতৃৰ্ত্বক উলাই কৰিব নোৱাৰি৷ হাইকামাণ্ড অবিহনে কংগ্ৰেছ জীয়াই নাথাকে, কাৰণ হাইকামাণ্ড নাথাকিলে কংগ্ৰেছৰ বিয়াগোম নেতাবোৰে নিজৰ মাজতে কাজিয়া কৰি দলটো নিমিষতে ঠান-বান কৰি পেলাব৷ হাইকামাণ্ড হ’ল সেই সূতাডাল যিডালে ভাৰতজুৰি বিচিত্ৰ চৰিত্ৰৰ, নানা মতাদৰ্শৰ নেতাবোৰক কংগ্ৰেছ দলত একগোটকৈ বান্ধি ৰাখিছে বা ৰাখিছিল৷ নেতাবোৰেও এই কথা ভালকৈ জানে যে তেওঁলোকৰ কাৰোৱেই কংগ্ৰেছ দলক হাইকামাণ্ডৰ দৰে একত্ৰিত কৰি ধৰি ৰখাৰ সামৰ্থ্য নাই৷

সাধুকথাৰ দৈত্যটোৱে জীৱটো আন ক’ৰবাত লুকুৱাই থয়, একেদৰে কংগ্ৰেছৰ নেতাবোৰৰ জীৱবোৰ গোটেইটো নহ’লেও আধাতকৈ বেছি হাইকামাণ্ডৰ হাতৰ মুঠিত থাকে৷ কংগ্ৰেছৰ হাইকামাণ্ড হোৱাৰ যোগ্যতা আছে কেৱল নেহৰু-ইন্দিৰা পৰিয়ালৰ লোকৰ৷ যিমানেই যোগ্য বা প্ৰতিভাৱান নহওক কিয় নেহৰু-ইন্দিৰাৰ পৰিয়ালৰ লোক নহ’লে কংগ্ৰেছৰ হাইকামাণ্ড হ’ব নোৱাৰে, কাৰণ আন কোনেও এই পৰিয়ালৰ লোকৰ দৰে কংগ্ৰেছক একত্ৰিত কৰি ধৰি ৰাখিব নোৱাৰে৷ সকলো দ্বন্দ্ব আৰু সংঘাত হাইকামাণ্ডে মীমাংসা কৰিব পাৰে৷ এনে এটা দলত ৰাজ্যিক পৰ্যায়ত নেতাৰ ক্ষমতা কিমান হ’ব পাৰে সেয়া সহজে অনুমান কৰিব পাৰি৷

স্বাধীন হোৱাৰ আগতে অসম কংগ্ৰেছৰ নেতাসকলে অসমৰ স্বাৰ্থত প্ৰয়োজনত কেন্দ্ৰীয় নেতৃত্বৰ বিৰুদ্ধে গৈছিল৷ স্বাধীন হোৱাৰ পাছতো গোপীনাথ বৰদলৈয়ে প্ৰয়োজনত নেহৰুৰ ইচ্ছাৰ বিৰুদ্ধে যোৱাৰ সাহস দেখুৱাইছিল৷ কিন্তু তাৰ পাছৰ পৰা আৰু বিশেষকৈ ইন্দিৰা গান্ধীয়ে কংগ্ৰেছত হাইকামাণ্ডৰ সংস্কৃতি প্ৰৱৰ্তন কৰাৰ পাছৰ পৰা অসমৰ নেতাসকলৰ মৰ্যাদা হাইকামাণ্ডৰ ওচৰত একোজন কেৰাণীৰ সমকক্ষ হৈ পৰিছিল৷ কেৰাণী এজন অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থানত থাকে৷ তেওঁৰ অবিহনে কাম নচলে৷ কিন্তু তেওঁৰ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ অধিকাৰ নাথাকে৷

এতিয়া বিজেপি কংগ্ৰেছৰ সাঁচতেই গঢ় লৈছে– অন্ততঃ হাইকামাণ্ড প্ৰতিষ্ঠাৰ ক্ষেত্ৰত৷ বিজেপিত নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ জয়জয় ময়ময় চলিছে৷ দলৰ সভাপতি বা আন পদত যিয়েই নাথাকক, বিজেপি দীঘলীয়াকৈ ক্ষমতাত থকাৰ ফলত বিজেপিত মোদীৰ ক্ষমতা আৰু কতৃৰ্ত্ব দিনকদিনে বাঢ়ি গৈছে৷ কোৱা হয় যে আৰ এছ এছে বিজেপিক নিয়ন্ত্ৰণ কৰে৷ এতিয়াও কৰেনে? মোদী এতিয়া য’ত উপৱিষ্ট হৈছে তালৈ আৰ এছ এছৰ হাত প্ৰসাৰিত হোৱাৰ কিবা সম্ভাৱনা আছেনে?

অসমৰ বিজেপিৰ নেতাসকলৰ মৰ্যাদা কংগ্ৰেছৰ নেতাসকলৰ কংগ্ৰেছত যি মৰ্যাদা তাতকৈ বৰ বেছি উচ্ছখাপৰ বুলিব নোৱাৰি৷ হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই নিজস্ব প্ৰচেষ্টাৰে নিজকে দলত এক মৰ্যাদাৰ স্থানত প্ৰতিষ্ঠা কৰাবলৈ চেষ্টা চলাই আছে, বহু পৰিমাণে সফলো হৈছে, কিন্তু এতিয়ালৈ তেওঁৰ মৰ্যাদা এজন অনুগতৰহে৷

নদীবান্ধ, বিদেশী বহিষ্কাৰ, ‘কা’ এই বিষয়বোৰক লৈ বিজেপিৰ অসমৰ নেতৃত্ব শ’লঠেকত পৰিবলগীয়া হৈছে, বিশেষকৈ অসমীয়া জাতীয়তাবাদী হৈ থকাৰ চেষ্টা কৰি থাকিবলগীয়া হোৱাৰ বাবে৷ শেষত গৈ তেওঁলোকে সেমেনা-সেমেনিকৈ হাইকামাণ্ডৰ সুৰত সুৰ মিলাবলৈ বাধ্য হৈছে৷ নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ বিশাল ভাবমূৰ্তিৰ আগত আমাৰ নেতাসকলৰ অৱস্থা খঙাল মাষ্টৰৰ আগত নেওতা মুখস্থ কৰিবলৈ পাহৰা ছাত্ৰৰ দৰে নহয়নে?

ভাৰতৰ যুক্তৰাষ্ট্ৰীয় ব্যৱস্থাত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ ক্ষমতা ৰাজ্যবোৰতকৈ বহুত বেছি৷ মহাৰাষ্ট্ৰ, গুজৰাট, কৰ্ণাটকৰ দৰে ধনী ৰাজ্যবোৰে নিজৰ উপাৰ্জনেৰে বহুখিনি কাম কৰিব পাৰে৷ কিন্তু অসমৰ দৰে দুখীয়া ৰাজ্যবোৰৰ নিজৰ উপাৰ্জন একেবাৰে সীমিত৷ সেই উপাৰ্জনেৰে চৰকাৰে কৰ্মচাৰীক দৰমহাৰেই জোৰা মাৰিব নোৱাৰে৷ সকলো উন্নয়নমূলক কামৰ বাবে অসমৰ দৰে ৰাজ্য কেন্দ্ৰৰ পুঁজিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল৷ এনে পৰিস্থিতিত গতিশীল নেতৃত্ব দিব পৰা এজন মুখ্যমন্ত্ৰী আৰু এখন কৰ্মদক্ষ চৰকাৰেহে অসমৰ দৰে ৰাজ্যক আগবঢ়াই নিব পাৰে৷ এইক্ষেত্ৰত দিছপুৰৰ চৰকাৰখনে প্ৰয়োজন হ’লে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ স’তে সংঘাতত লিপ্ত হ’ব লগা হ’ব পাৰে৷ ইয়াৰ বাবে মুখ্যমন্ত্ৰীজন অসমৰ স্বাৰ্থত স্বাধীনভাৱে সিদ্ধান্ত ল’ব পৰা ক্ষমতাৰ অধিকাৰী হ’ব লাগিব৷ হাইকামাণ্ডৰ মতে চলা সৰ্বভাৰতীয় দলৰ অসমৰ নেতাৰ পৰা তেনে ভূমিকা আশা কৰিব পাৰিনে? সৰ্বভাৰতীয় দলবোৰৰ অসমৰ নেতাসকলৰ মাজত এনেকুৱা এজনো নেতা আছেনে যিজনৰ অসমৰ স্বাৰ্থৰ বাবে প্ৰয়োজন হ’লে নিজৰ দলৰ নেতৃত্বৰ স’তে সংঘাতত লিপ্ত হ’ব পৰাৰ সাহস আৰু যোগ্যতা আছে?

ভাৰত ইতিমধ্যে কৰ্প’ৰেট পৃথিৱীৰ অংগ হৈ পৰিছে৷ পৰিকল্পনা আয়োগৰ ঠাই নীতি আয়োগ হৈছে৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে ‘মেক ইন ইণ্ডিয়া’ অভিযান আৰম্ভ কৰি সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ পুঁজিপতিক আহ৩ান জনাইছে ভাৰতলৈ আহি উৎপাদন কৰিবলৈ৷ কৰ্প’ৰেটক সহায় কৰাৰ বাবে বহু অৰ্থনৈতিক সংস্কাৰ ইতিমধ্যে কৰা হৈছে, ভৱিষ্যতে আৰু বেছি কৰা হ’ব৷ এখন কৰ্প’ৰেট ভাৰতত অসম এৰাবাৰীত পৰিণত হোৱাৰ সম্পূৰ্ণ সম্ভাৱনা আছে৷ সমগ্ৰ ভাৰতজুৰি সুবিধাজনক আৰু লাভজনক ঠাইবোৰ থাকোঁতে ব্যক্তিগত পুঁজি অসমত কিয় বিনিয়োগ হ’ব? যদি চৰকাৰী পুঁজিৰ বিনিয়োগো কমি আহে তেনেহ’লে নতুন নিয়োগৰ সুবিধাও সৃষ্টি নহয়৷ তেতিয়া অসমৰ পৰা ব্যাপক হাৰত অশিক্ষিত, অৰ্ধশিক্ষিত আৰু শিক্ষিত নতুন পুৰুষ কামৰ সন্ধানত বাহিৰলৈ ওলাই যাব৷ এই প্ৰক্ৰিয়া ইতিমধ্যে আৰম্ভ হৈছে৷ চৰকাৰী চাকৰিয়ে মুষ্টিমেয় কেইজনমানকহে সংস্থান দিব পাৰিব৷ ভূপেন হাজৰিকাই কৈছিল, ‘মোৰ আইক ভাল পাওঁ বুলিলে আনৰ আইক জানো ঘিণ কৰাটো বুজাব?’ ভাৰত মাতাৰ জয়জয় ময়ময় হওক, কিন্তু অসমী আই এৰাবাৰী নহওক৷ অসমলৈ এতিয়াই ব্যক্তিগত পুঁজি নাহে৷ মোদীৰ ‘মেক ইন ইণ্ডিয়া’ আঁচনিৰ অংশ হ’বলৈ হ’লে অসমৰ পৰিকাঠামো ভাৰতৰ আন ঠাইৰ সমকক্ষ কৰি তুলিব লাগিব আৰু তাৰ বাবে অসমত বৃহৎ পৰিমাণৰ চৰকাৰী পুঁজি বিনিয়োগ হ’ব লাগিব৷ এক শক্তিশালী ৰাজনৈতিক নেতৃত্ব অবিহনে তেনে বিনিয়োগ হ’ব বুলি আশা কৰিব নোৱাৰি৷