দুবছৰমান আগতে অসমত মিঞা মিউজিয়ামৰ এক প্ৰসংগই ৰাজ্যখনৰ সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰখনত তোলপাৰ লগাই আছিল৷ কম-বেছি পৰিমাণে তাৰ প্ৰভাৱ আজিও আছে৷ আচলতে উদ্দেশ্য সেইটোৱেই; ই এক ৰাজনৈতিক চক্ৰান্তৰ ফচল৷ মিঞা মিউজিয়ামে এণ্টি মিঞা ৰাজনৈতিক বাকধাৰাটোক অধিক শক্তিশালী ৰূপত প্ৰতিষ্ঠা কৰিব৷ ই নিৰ্বাচনত প্ৰভাৱ পেলাব৷ হয়তো অনাদি অনন্ত কাললৈ অসমে অন্য এক ৰাজনৈতিক খোৰাক পাবলৈ সক্ষম হ’ব৷ ই অসমৰ নৃগোষ্ঠীয় ৰাজনৈতিক ধাৰাটোক হয়তো এক নতুন ৰূপ দিব৷ কিন্তু আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ’ল ইয়াৰ পৰা অসমৰ খিলঞ্জীয়া গৰিয়া-মৰিয়া, দেশী, জোলহা, মাইমল, পাংগাল, কাছাৰী জনগোষ্ঠীয় মুছলমানসকলৰ কি লাভ বা লোকচান হ’ব? সেই খিলঞ্জীয়া মুছলমানসকলে ইয়াক বিচাৰেনে? সংক্ষেপে ক’বলৈ গ’লে মিঞা মিউজিয়ামৰ প্ৰসংগই সৰ্বসাধাৰণ মিঞাসকলক সৰ্বাধিক ক্ষতি কৰাৰ লগতে যথেষ্ট পৰিমাণে ক্ষতি কৰিব আমাৰ এই খিলঞ্জীয়া মুছলমানসকলক৷ মিঞাৰ নামত এনে সংগঠিত মিউজিয়াম বা আন কৰ্মকাণ্ডই মানুহৰ মনত থকা শংকাটোক আৰু মজবুত কৰি তুলিব, যিটোৱে ক্ষতি কৰিব সৰ্বসাধাৰণ খিলঞ্জীয়া মুছলমান মানুহক৷ স্বাভাৱিকতে মিঞা মিউজিয়ামৰ যোগেদি সৃষ্টি হোৱা এণ্টি মিঞা ৰাজনৈতিক নেৰেটিভটোৰ বাবে খিলঞ্জীয়া অমুছলমানে সকলো মুছলমানৰ প্ৰতি এক বিদ্বেষ ভাৱ ৰাখিব৷ মিঞাক গালি পাৰিবলৈ যাওঁতে সেই গালিয়ে প্ৰকাৰন্তে সকলো মুছলমানকে চুই যাব৷ ফলত সাতামপুৰুষীয়া হিন্দু-মুছলমানৰ অসমীয়া সমাজখনত এক উলম্ব বিভাজন সৃষ্টি হ’ব৷ ৰাজনীতি আজিৰ সময়ত এক অভিযান্ত্ৰিক বিজ্ঞান৷ সকলো কেৱল কেলকুলেছনৰ খেল৷ সংখ্যাৰ খেল৷  সাম্প্ৰদায়িকতা এই খেলৰ অন্যতম এক উপাদান৷ মিঞা মিউজিয়ামে শক্তিশালী কৰা মুছলিম আৰু এণ্টি মুছলিম বাকধাৰাটোৱে সংখ্যাৰ এই খেলখনত খেলুৱৈসকলক বাৰুকৈয়ে সহায় কৰিব৷ ৰাজনৈতিক পাশাখেলৰ মোহৰ বনোৱা এই জাতিটোৱে কেতিয়াবা আত্মবিশ্লেষণ কৰি চাইছেনে যে আমাক বাজী বনোৱা খেলখনৰ প্ৰকৃত আঁৰৰ মানুহ কোনবোৰ? সেই মানুহবোৰক কোনে সাৰপানী যোগাই আছে? অসমৰ বৌদ্ধিক সমাজৰ কিছুসংখ্যক ৰাজনৈতিক ব্যক্তিৰ বাবেই আচলতে জাতিটোৰ আজি এই অৱস্থা৷ ৰাজনৈতিক চক্ৰান্তক ধৰ্ম নিৰপেক্ষতাৰ নাম দি বৌদ্ধিক চাতুৰ্যতাৰে সফল ৰূপায়ণ কৰিব বিচৰাৰ বাবেই একতাৰ দোলেৰে সংগঠিত জাতিটোৰ আজি এই অৱস্থা৷ কিছুদিনৰ আগতে মিঞা কবিতাৰ স্ৰষ্টাই জাতিটোক যেতিয়া জেন’ফবিক সজাইছিল সেই খবৰ কোনো অজ্ঞাত লোকৰ পৃষ্ঠপোষকতাত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বাতৰি হৈছিল৷

আনহাতে নাগৰিকপঞ্জী উন্নীতকৰণৰ বিষয়টো আজিৰ তাৰিখত ফুটুকাৰ ফেন হ’লগৈ৷ চাৰি বছৰমান আগৰ কথা, অসমত নাগৰিকপঞ্জী উন্নীতকৰণৰ কামখিনি প্ৰায় শেষ পৰ্যায় পোৱাৰ সময়তে সংবাদ মাধ্যমত বাৰে বাৰে মানৱ অধিকাৰৰ প্ৰসংগটোৱে ভূমুকি মাৰিছিলেহি৷ নাগৰিকপঞ্জী উন্নীতকৰণৰ সময়ত বিষয়টোৱে এনে এটা পৰ্যায় পালেগৈ যে ২০১৮ চনৰ ১১ জুনত ৰাষ্ট্ৰসংঘই প্ৰেৰণ কৰা এক পত্ৰত (Ref: OLIND 13u2018, Dated: 11 June, 2018)  ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মানৱ অধিকাৰ আয়োগে ৰাষ্ট্ৰীয় নাগৰিকপঞ্জী উন্নীতকৰণৰ পিছত উদ্ভৱ হ’বলগীয়া পৰিস্থিতিৰ প্ৰতি উদ্বিগ্নতা প্ৰকাশ কৰাৰ লগতে নাগৰিকত্ব হেৰুৱাবলগীয়া লোক সকলৰ মানৱ অধিকাৰ সম্পৰ্কত প্ৰশ্ন কৰিবলগীয়া হ’ল৷ ই নিতান্তই স্বাভাৱিক৷ মানৱ অধিকাৰ আয়োগেই এইসকল লোকৰ কথা চিন্তা নকৰিলে আৰু কোনে কৰিব? কিন্তু পত্ৰখনৰ আন কিছুমান দিশেহে সমাজৰ বিদ্বৎ মহলক হতচকিত কৰি তুলিছিল৷ পত্ৰখন পঢ়ি এনে লাগিছিল যেন ৰাষ্ট্ৰসংঘয়ো মানৱ অধিকাৰৰ নামত পক্ষপাতিত্বমূলক দৃষ্টিভংগী লৈ দেশৰ ধৰ্মীয় মেৰুকৰণৰ প্ৰক্ৰিয়াটোত অনুঘটকৰ দৰে কাম কৰিছিল৷ পত্ৰখনত ৰাষ্ট্ৰসংঘই অসমৰ কেৱল অভিবাসী বেংগলী মুছলমানসকলৰ ওপৰতেই দৰদ প্ৰকাশ কৰিলে৷ কিন্তু লক্ষণীয়ভাৱে প্ৰব্ৰজনকাৰী বিদেশীৰ ভিতৰত কেৱল মুছলমানেই নাই, আন আন ধৰ্মাৱলম্বী লোকো আছে৷ ঠিক সেইদৰে ডিটেনছন কেম্পত থকা লোক সকলো কেৱল মুছলমানেই নহয়৷ কিন্তু পত্ৰখনত ৰাষ্ট্ৰসংঘই উল্লেখ কৰিছিল যে অসমত অভিবাসী মুছলমানসকল নিৰ্যাতিত আৰু তেওঁলোকক উপযুক্ত নথি থকাৰ পাছতো সদায়ে মাহী আইৰ চকুৰেই চোৱা হয়৷

ৰাষ্ট্ৰসংঘই নাগৰিকপঞ্জী উন্নীতকৰণ প্ৰক্ৰিয়াটোৰ প্ৰতি সন্দেহ কৰাৰ আগতে এটা কথাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিব লাগিছিল যে এই প্ৰক্ৰিয়াটো সম্পূৰ্ণভাৱে উচ্ছতম ন্যায়ালয়ৰ প্ৰত্যক্ষ তত্ত্বাৱধানত চলি আছিল৷ এটা কথা সত্য যে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ নিজস্ব তদন্তত ইমান ভুল ব্যাখ্যা থাকিব নোৱাৰে৷ কেৱল এটা মাত্ৰ সম্প্ৰদায়ক লৈ তৎপৰ ৰাষ্ট্ৰসংঘই এটা কথা নজনাকৈ নাথাকিলেহেঁতেন যে নাগৰিকপঞ্জীৰ পৰা বাদ পৰিবলগীয়া লোকসকল কেৱল বেংগলী মুছলমানেই নহয়, তাত অন্যান্য ধৰ্মাৱলম্বী লোকো থাকিব৷ এতেকে এইখন পত্ৰৰ পৰা এটা কথা নিশ্চিত হৈছিলো যে পত্ৰখন ৰাষ্ট্ৰসংঘই নিজস্ব তদন্তৰ ভিত্তিত প্ৰেৰণ কৰা নাছিল, পৰিৱৰ্তে তেওঁলোকক বিপথে পৰিচালিত কৰা হৈছিল৷ কিন্তু এই কাম কৰিব কোনে? সন্দেহৰ আঙুলি সেই শ্ৰেণীৰ লোকসকললৈকে যায় যিয়ে সদায়ে ধৰ্মনিৰপেক্ষতাৰ নামত এটা বিশেষ শ্ৰেণীৰ বিদেশীক ৰক্ষণাবেক্ষণ দি আহিছে৷ যিয়েই যি নকওক ৰাষ্ট্ৰসংঘক আমাৰেই মাজৰ কোনোৱে বিপথে পৰিচালিত কৰিছিল আৰু এই পত্ৰখনৰ আঁৰত যে কাৰোবাৰ ৰাজনৈতিক চক্ৰান্ত সোমাই আছিল সি কিন্তু নিশ্চিত৷ 

কালযুৰি এনেবোৰ কথাত সমৰ্থন আগবঢ়াইছিল আমাৰ মাজৰেই বহুতে৷ ধৰ্ম নিৰপেক্ষতাৰ নামত তেওঁলোকে অসমীয়া জাতিটোৰ কিমান ক্ষতি কৰি আছে হয়তো খবৰেই নাই৷ মিঞা মিউজিয়াম, মিঞা কবিতাৰ দৰে বিষয়ক ৰাজনৈতিক ইচ্ছ্যু বনোৱাত অসমৰ বৌদ্ধিক সমাজৰ কিছু লোকৰ যথেষ্ট অৱদান আছে৷ অসমীয়াক জেন’ফবিক সজাবলৈ চেষ্টা কৰা এইসকল লোকৰ উদ্দেশ্য কি হয়তো সকলোৱে জানে৷ মিঞা মিউজিয়ামো হয়তো একেই উদ্দেশ্যৰে জন্ম দিয়া এক বিষয়৷ অসমীয়া জাতিৰ প্ৰতি ভাবুকি স্বৰূপ এনে উদ্দেশ্যক মষিমূৰ কৰিবলৈ প্ৰথমে হিন্দু-মুছলিমৰ একতাৰে সংগঠিত সাতামপুৰুষীয়া অসমীয়া সমাজখন একত্ৰিত হ’ব লাগিব৷ অসম চুক্তিৰ সেই নিৰ্দিষ্ট দিনটোৰ পিছত অহা পূৰ্ববংগীয় লোকসকলক (মুছলমান-অমুছলমান সকলো) বিৰোধিতা কৰা মানে যে মুছলমানক বিৰোধিতা কৰা নুবুজায় সেই কথা আমি সকলোৱে অনুভৱ কৰিব পাৰিব লাগিব৷ মিঞা মিউজিয়াম, মিঞা কবিতা আদিৰ স্ৰষ্টা আৰু সমৰ্থকক জতিটোৱে চিনাক্ত কৰিব লাগিব৷ বৌদ্ধিক চাতুৰ্যতাৰে নিজৰ ৰাজনৈতিক উদ্দেশ্য আৰু আদৰ্শক সফল ৰূপায়ণ কৰিবলৈ যাওঁতে জাতিটোৱে যাতে তাৰ কুফল ভুগিবলগীয়া নহয় তাৰ প্ৰতি সমাজৰ প্ৰতিজন লোকেই তীক্ষ্ণ নজৰ দিব লাগিব৷ অন্যথা একতাৰ দোলেৰে বান্ধ খাই থকা শংকৰ আজানৰ দেশখন শেষ হ’বলৈ বেছি দিন নালাগিব৷