হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ অংক প্ৰশ্নকাকতৰ পেটাৰ্ণ সলনি, পাঠ্যক্ৰমৰ বাহিৰৰ প্ৰশ্ন অহা আদিক লৈ শিক্ষাৰ্থীৰ অভিভাৱক, দল-সংগঠন আদিয়ে ছেবা তথা শিক্ষামন্ত্ৰীৰ বিৰুদ্ধে সৰৱ হৈ উঠাৰ বিপৰীতে শিক্ষামন্ত্ৰীয়ে চিবিএছইৰ সৈতে একে প্ৰশ্নকাকতৰ দ্বাৰা অসমৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক সৰ্বভাৰতীয় প্ৰতিযোগিতাত অৱতীৰ্ণ হোৱাৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰাৰ বিষয়ে ঘোষণা কৰিছে৷ অংক জ্ঞান নাথাকিলে ভৱিষ্যতে সৰ্বভাৰতীয় পৰীক্ষাৰ লগতে আন আন পাঠ্যক্ৰম সমূহতো শিক্ষাৰ্থীয়ে প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হোৱাটো নুই কৰিব নোৱাৰি৷ ছেবা কতৃৰ্পক্ষ, শিক্ষামন্ত্ৰীৰ বক্তব্য অনুসৰি অসমৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক এইবাৰ হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ পূৰ্বে এনে পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হ’ব পৰাকৈ জিলাই জিলাই শিক্ষকসকলক কৰ্মশালা পাতি প্ৰশ্নকাকতৰ পেটাৰ্ণ সম্পৰ্কে বুজাই দিয়া হৈছিল৷ ছেবা তথা শিক্ষা বিভাগে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ ভৱিষ্যত জীৱনৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি বিভিন্ন ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰাটো এক যোগাত্মক পদক্ষেপ বুলি অভিহিত কৰিব পাৰি৷ কিন্তু পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত হোৱাৰ মাত্ৰ কিছুদিন পূৰ্বে কৰ্মশালা আয়োজন কৰি শিক্ষাৰ্থীক হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ নতুন প্ৰশ্নকাকতৰ সন্মুখীন হ’ব পৰাকৈ প্ৰস্তুত হ’ব বুলি ভবাটো সমীচিননে? উল্লেখ্য হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ পূৰ্বে অনুষ্ঠিত প্ৰি-বৰ্ড টেষ্ট পৰীক্ষাতো চিবিএছইৰ দৰে প্ৰশ্নকাকত কাটিব বুলি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক অৱগত কৰা হোৱা নাছিল বুলি পৰীক্ষাৰ্থী-অভিভাৱকে অভিযোগ কৰিছে৷ অংক, বিজ্ঞানকে মুখ্য কৰি প্ৰতিটো বিষয়ক ভালদৰে আয়ত্ত কৰিবলৈ হ’লে ধাৰাবাহিকভাৱে শিক্ষণ-শিকণ প্ৰক্ৰিয়াটো সৱল হোৱাটো প্ৰয়োজন৷ অংকৰ দৰে বিষয়ৰ প্ৰতি সাধাৰণতে গৰিষ্ঠসংখ্যক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰে ভীতিগ্ৰস্ততা থকাটো অনস্বীকাৰ্য৷ প্ৰাথমিক পৰ্যায়ৰ পৰা সংখ্যা গণনা, যোগ-বিয়োগ, পূৰণ-হৰণ, জমা খৰচ আদি ভালদৰে শিকিব নোৱাৰিলে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে উচ্ছ মাধ্যমিক, উচ্ছতৰ মাধ্যমিক আৰু উচ্ছ শিক্ষা পৰ্যায়ত ভাল কৰিব বুলি আশা কৰাটো ভুল৷ কিন্তু অসমৰ বিদ্যালয় পৰ্যায়ত অষ্টম শ্ৰেণী পৰ্যন্ত বিভিন্ন বিষয়ত অনুত্তীৰ্ণ হোৱাৰ পিছতো হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত বহু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে অৱতীৰ্ণ হোৱাৰ সুযোগ লাভ কৰে৷ এনে হোৱাৰ বাবে অংক, ইংৰাজী, বিজ্ঞান আদি বিষয়সমূহত অসংখ্য ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে ফেইল কৰে৷ ‘প্ৰথম’ নামৰ স্বেচ্ছাসেৱী সংস্থাটোৰ যোগেদি প্ৰকাশিত ‘এছাৰ’ অৰ্থাৎ এনুৱেল এডুকেশ্যন ৰিপ’ৰ্ট অনুসৰি অসমৰ বিদ্যালয়সমূহত অধ্যয়নৰত বহু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে সপ্তম, অষ্টম শ্ৰেণীটো পূৰণ, হৰণ কৰিব নোৱাৰে৷ ইংৰাজী ভাষা সামান্যতমো আয়ত্ত কৰিব নোৱাৰে৷ ছেবাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত এনে অৱস্থাৰেই প্ৰায় ৩০-৪০ শতাংশ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী উত্তীৰ্ণ হয় যি পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত উচ্ছ শিক্ষাৰ গুণগত মানত প্ৰভাৱ পেলায়৷ প্ৰসংগক্ৰমে উল্লেখ কৰিব পাৰি যে অসমৰ বিভিন্ন উচ্ছতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়, কলেজ আদিত ক’লা শাখাৰ তুলনাত বিজ্ঞান, বাণিজ্যত নামভৰ্তি কৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ সংখ্যা যথেষ্ট কম৷ ৰাজ্য চৰকাৰৰ শিক্ষা বিভাগে কৰা জৰীপ আৰু অনলাইনযোগে লাভ কৰা তথ্য অনুসৰি গৰিষ্ঠসংখ্যক শিক্ষানুষ্ঠানতে বিজ্ঞান, বাণিজ্যত আসন খালী থকাৰ বিপৰীতে ক’লা শাখাত নামভৰ্তি কৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ সংখ্যা বহু বেছি৷ ইয়াৰ মূল কাৰণ হ’ল অংক বিষয়ৰ ভেটি সৱল নোহোৱাৰ ফলত অধিকাংশৰে অংকৰ ক্ষেত্ৰত আত্মবিশ্বাস নাথাকে আৰু পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত অংকক এক বিষয় হিচাপে লোৱাৰ পৰা বিৰত থাকে৷ বিজ্ঞান শাখাত নামভৰ্তি কৰিলেও অংক নথকাকৈ উচ্ছতৰ মাধ্যমিক, স্নাতক পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ কৰাৰ সুযোগ থাকে যদিও পদাৰ্থবিদ্যা, ৰসায়ন বিজ্ঞান, অংক, গাণিতিক তথ্য-সূত্ৰ আদি প্ৰয়োগ কৰাটো নিশ্চিত বুলি জানি বহুতেই বিজ্ঞান শাখা বৰ্জন কৰে৷ বাণিজ্য শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত অসম একৈশ শতিকাৰ আজিৰ সময়তো বহু পিছপৰি আছে, যাৰ বাবে ৰাজ্যখনত বাণিজ্য শিক্ষাৰে শিক্ষিত লোকসকলৰ যোগেদি ব্যৱসায়-বাণিজ্য, উদ্যমিতাৰ প্ৰসাৰ সীমিত অৱস্থাতে আছে৷ বাণিজ্য শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত হিচাপ বিদ্যা, পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান, অংকৰ জ্ঞান বাধ্যতামূলক হোৱাৰ বাবে বিশেষকৈ অসমীয়া মাধ্যমত অধ্যয়ন কৰা বিদ্যালয়সমূহৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে বাণিজ্য শিক্ষাত নামভৰ্তি কৰাৰ ক্ষেত্ৰত আগ্ৰহ প্ৰকাশ নকৰে৷ লক্ষণীয়ভাৱে বৰ্তমান সময়ত বিজ্ঞান, বাণিজ্যৰ লগতে ক’লা শাখাতো অন্তৰ্ভুক্ত হোৱা অৰ্থনীতি বিষয়ৰ ক্ষেত্ৰত ক’লা শাখাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে অনীহা প্ৰকাশ কৰাৰ মূল কাৰণ হ’ল অংকভীতি৷ এই কাৰণৰ বাবে ৰাজ্যৰ অধিকাংশ ছিনিয়ৰ ছেকেণ্ডাৰী, কলেজ আদিত ক’লা শাখাত নামভৰ্তি কৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ অৰ্থনীতি বিষয় নগণ্য সংখ্যকে নিৰ্বাচন কৰে, বেছিভাগ ছীট খালী থাকে৷ দেশৰ অন্যান্য বহু ৰাজ্যৰ লগতে অসমতো ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষানীতি-২০২০ প্ৰয়োগ কৰাৰ পিছত আন্তঃবৈষয়িক পাঠ্যক্ৰম, বিজ্ঞান-বাণিজ্য-ক’লা আদি ষ্ট্ৰীম বা পাঠ্যক্ৰমৰ বিলোপ সাধন কৰি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ আগ্ৰহ, অগ্ৰাধিকাৰ ভিত্তিত বিষয় নিৰ্বাচন আদিয়ে নতুনত্বৰ ধাৰা কঢ়িয়াই অনাৰ লগতে প্ৰাক-প্ৰাথমিক, প্ৰাথমিক পৰ্যায়ৰ পৰা সংখ্যাগত জ্ঞান, গাণিতিক জ্ঞানৰ ভেটি শক্তিশালী কৰাৰ সম্ভাৱনা আছে৷ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে যি বিষয়েই নিৰ্বাচন নকৰক বৰ্তমান সময়ত অংকৰ ভেটি দুৰ্বল হ’লে যিকোনো বিষয়েই তেওঁৰ বাবে জটিল হৈ পৰিব৷ তেনে পৰিপ্ৰেক্ষিতত ছেবা, শিক্ষা বিভাগে হঠাৎ অংক প্ৰশ্নৰ পেটাৰ্ণ সলনি কৰাৰ পৰিৱৰ্তে দীৰ্ঘম্যাদী, বাস্তৱসন্মত পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰি অংকভীতি দূৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাটোহে অধিক প্ৰয়োজন৷