শৰীৰ সুস্থ কৰি ৰখাৰ ক্ষেত্ৰত দাঁতৰ ভূমিকা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ দাঁত সুস্থ নাথাকিলে শৰীৰ কেনেকৈ সুস্থ হৈ থাকিব৷ দাঁত চাফা কৰি ৰাখিবলৈ প্ৰত্যেক দিনেই আমি দাঁত ব্ৰাছ বা দাঁতন ব্যৱহাৰ কৰো৷ কিন্তু এই দাঁত ব্ৰাছডাল কিমানদিন ব্যৱহাৰৰ উপযোগী হৈ থাকে সেই কথা বহুতেই নাজানে আৰু জনাসকলেও বিশেষ গুৰুত্ব নিদিয়ে৷ প্ৰকৃততে প্ৰত্যেক বস্তুৰে এটা নিৰ্দিষ্ট ম্যাদ থাকে৷ বজাৰৰ পৰা কিনি অনা ঔষধ, খাদ্য সামগ্ৰী বা পানীয় কিনিবলৈ গ’লে ‘এক্সপায়াৰি ডেট’ চাই লোৱা হয়৷ প্ৰসাধনী সামগ্ৰীৰ ক্ষেত্ৰতো একেকথাই খাটে৷ কিন্তু দাঁত মজা ব্ৰাছডালৰ ক্ষেত্ৰত আমি গাফিলতি কৰো৷ দাঁত ভালে ৰখাৰ একমাত্ৰ উপায় হ’ল দাঁত ভাল ব্ৰাছেৰে ভালদৰে ব্ৰাছ কৰা৷ ব্ৰাছডাল ক্ষয় গ’লেহে আমি ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ বাদ দিওঁ৷ এডাল ব্ৰাছেৰেই কোনো কোনোৱে বছৰটো খেদায়৷ কিন্তু চিকিৎসকসকলৰ মতে প্ৰত্যেক তিনিমাহৰ অন্তৰে অন্তৰে দাঁতৰ ব্ৰাছ সলনি কৰিব লাগে৷ বহুতেই ব্ৰাছৰ ব্ৰিছলছ নষ্ট হৈ যোৱাৰ পাছতো ব্যৱহাৰ কৰিয়েই থাকে৷ প্ৰকৃততে এনেধৰণৰ ব্ৰাছ ব্যৱহাৰ কৰাটো একেবাৰে উচিত নহয়৷ আমি দাঁত ভালে ৰাখিবলৈ নানান ধৰণৰ টুথপেষ্ট ব্যৱহাৰ কৰোঁ, কিন্তু দাঁত ব্ৰাছডালৰ কথা চিন্তা নকৰোঁ৷ প্ৰকৃততে তিনিমাহৰ অন্তৰে অন্তৰে দাঁত ব্ৰাছ সলনি কৰিব লাগে৷ অধিক মূল্য দি কিনা বৈদ্যুতিক ব্ৰাছৰ ক্ষেত্ৰতো একে কথাই খাটে৷ এনেধৰণৰ ব্ৰাছৰ ব্ৰিছলছ অতি সোনকালে নষ্ট হয়৷ দাম দি কিনা বুলিয়েই বছৰৰ পাছত বছৰ সেইডাল ব্যৱহাৰৰ উপযোগী হৈ নাথাকে৷ সেয়ে দাঁত পৰিষ্কাৰ কৰি ৰাখিবলৈ দাঁতৰ ব্ৰাছডালৰ কথাও গুৰুত্ব দিয়া উচিত৷