বৰ্তমান অসমৰ সমাজ ব্যৱস্থাত এনে কিছুমান ব্যাধিয়ে স্থান লৈছে, যাৰ কাৰণে প্ৰতিজন সাধাৰণ নাগৰিকৰ কাৰণে মুক্তমনে বাস কৰাটো কষ্টকৰ৷ এখন সমাজৰ বিকাশৰ কাৰণে সততে দাবী কৰি অহা শিক্ষাৰ প্ৰসাৰে যেন ৰোধ কৰিব পৰা নাই সমাজৰ বহুতো ব্যাধিক৷ উদাহৰণস্বৰূপে অসমৰ সমাজ জীৱনত সততে দেখি অহা প্ৰধান ব্যাধিটো হৈছে সুৰা-ড্ৰাগছ সেৱন৷ অসমীয়া নৱপ্ৰজন্মৰ মাজত আজি জনপ্ৰিয় হৈছে সুৰা, আৰু একাংশ যুৱক-যুৱতীৰ জীৱন ধ্বংস কৰিছে ড্ৰাগছ সেৱনে৷ ২০২১ চনত ক্ষমতালৈ অহা মুখ্যমন্ত্ৰী ড॰ হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মা নেতৃত্বাধীন চৰকাৰখনে ৰাজ্যজোৰা ড্ৰাগছবিৰোধী অভিযান আৰম্ভ কৰে৷ কাৰ্বি আংলং আৰু কৰিমগঞ্জ জিলাতেই উদ্ধাৰ হৈছিল বহু পৰিমাণৰ ড্ৰাগছ৷ ৰাজ্যৰ মুখ্যমন্ত্ৰীজনেই বিভিন্ন জিলাত অগ্নিসংযোগ কৰিছিল ড্ৰাগছ-ভাং আদি নিচাযুক্ত সামগ্ৰী৷ চৰকাৰৰ তেনে পদক্ষেপত সফলতা দেখুওৱা আৰক্ষী কনিষ্টবলক আৰ্থিক পুৰস্কাৰ প্ৰদান কৰিছিল চৰকাৰে৷ ৰাজ্যৰ বিভিন্ন জিলাৰ কাৰাগাৰসমূহত ভিৰ কৰিছিল গ্ৰেপ্তাৰ হোৱা অপৰাধীসকলে৷ চৰকাৰৰ তেনে দৃঢ়তাৰ ফলত গুলী খাই আহত হোৱা ড্ৰাগছ ব্যৱসায়ীয়ে পৰিত্যাগ কৰিছিল ড্ৰাগছ যোগানৰ ব্যৱসায়৷ আশা কৰা হৈছিল অসমৰ ড্ৰাগছমুক্ত সমাজ৷ পৰিতাপৰ কথা যে বৰ্তমান চৰকাৰৰ ড্ৰাগছবিৰোধী অভিযান স্তিমিত হৈছে৷ ৰাজ্যৰ বিভিন্ন জিলাত আজিও নিৰ্বিঘ্নে চলি আছে ড্ৰাগছ সেৱন কাৰ্য৷ 

অসমীয়া পৰিয়ালত ব্যাধি হিচাপে পৰিচিত সুৰাপানৰ কুফল ইতিমধ্যে লাভ কৰিছে ৰাজ্যবাসীয়ে৷ সুৰাপান কাৰ্য এক গুৰুতৰ অপৰাধ বুলি গণ্য কৰা অসমত আজি অলিয়ে-গলিয়ে উপলব্ধ সুৰাৰ দোকান৷ পৰিয়ালৰ বিবাহ, জন্মদিন, গৃহপ্ৰৱেশ আদি শুভ কৰ্মত সুৰাপান কৰাৰ উপৰি পৰিয়ালত কোনোবা এজনৰ মৃত্যু হ’লে শৱ সৎকাৰ কৰিবলৈ অহা ব্যক্তিকো দিব লাগে সুৰাৰ যোগান৷ সুৰাপান আজি এক সহজ বা ক্ষমণীয় অপৰাধ বুলি গণ্য কৰে সমাজে৷ সুৰাৰ কাৰণেই সমাজৰ বহু ব্যক্তি, পৰিয়ালত হেৰাই গৈছে সুখ-শান্তি৷ সুৰা ৰোধৰ লক্ষ্যৰে আজিও অসমত নাই একো চৰকাৰী প্ৰচেষ্টা৷ বছৰৰ শেষৰ দিনটোত বা বিহুৰ নিশা পথৰ ওপৰত সুৰাপায়ীৰ সন্ধান বিচৰা অসম আৰক্ষী বছৰৰ বাকী দিনবোৰত নিৰ্লিপ্ত৷ সুৰাৰ বাবেই প্ৰতিটো দিনতেই অনেক দুৰ্ঘটনা ঘটি আছে পথৰ ওপৰত, কিন্তু চৰকাৰ সচেতন নৱবৰ্ষ বা বিহুৰ নিশা সুৰাপায়ীৰ সন্ধানত৷ 

ড্ৰাগছ আৰু সুৰাৰ পাছতে অসমীয়া সমাজখনক দুৰ্বল কৰা আন এক ব্যাধি হৈছে জুৱা আৰু তীৰ৷ চহৰ-নগৰৰ লগতে গ্ৰামাঞ্চলৰ বজাৰসমূহত আজিও সক্ৰিয় জুৱাৰীসকল৷ পুৱা-গধূলি শ্বিলঙৰ পৰা অহা তীৰৰ নম্বৰটো জানিবলৈ সক্ৰিয় হৈ থাকে জুৱাত আসক্ত ব্যক্তিসকল৷ জুৱাক কেন্দ্ৰ কৰি ভাঙিছে বহুতো সংসাৰ আৰু জুৱাক কেন্দ্ৰ কৰি হত্যা-হিংসাৰ কবলত পৰিছে পৰিয়ালৰ পত্নী আৰু সন্তানসকল৷ অসমীয়া সমাজত বিৰাজ কৰি থকা দৰিদ্ৰতাৰ মাজতে চলি থকা জুৱা-ব্যাধিৰ পৰা কেতিয়া মুক্ত হ’ব ব্যক্তি-পৰিয়াল?

এটা জাতি জীয়াই থাকে কৰ্মৰ মাজেদি, আৰু কৰ্মসংস্কৃতি যিমানেই সুদৃঢ় হ’ব, সিমানেই নিকা হয় সমাজ৷ শিক্ষাৰ বহুল প্ৰসাৰৰ লগে লগে প্ৰসাৰ ঘটিব লাগিব জ্ঞানৰ৷ প্ৰতিযোগিতাৰ বজাৰত ধনৰ প্ৰভাৱতকৈ অধিক শক্তিশালী হ’ব লাগিব মানৱীয় প্ৰমূল্যবোধ৷ সকলো সুখৰ অংশ বিচৰাতকৈ সীমিত পৰিসৰৰ মাজত জীৱন সুন্দৰ কৰাৰ প্ৰয়াস কৰিব লাগিব প্ৰতিজন নাগৰিকে৷ সক্ষমতাৰ জোৱাৰৰ আগমন ঘটাবলৈ সত্য প্ৰয়াস, সততা, ন্যায় আদি তত্ত্বক সাৰোগত কৰি আগবাঢ়িব লাগিব আজিৰ অসমীয়া৷ ৰাইজৰ সামূহিক প্ৰচেষ্টাইহে সমাজৰ ব্যাধিবোৰক ৰোধ কৰিব পাৰিব৷