৩য়-৪ৰ্থ বৰ্গৰ নিযুক্তকো গাঁৱে-ভূঞে সম্বৰ্ধনা! জীৱনৰ মান বাঢ়িছেনে
বুদ্ৰুকুছিৰ পৰা কমল কুমাৰ ডেকা (আমাৰ অসম): ‘আমি ছেটেলাইট মিডিয়া, মোবাইল ফোনক সমালোচনা কৰিলে নহ’ব৷ ঘৰখনেই প্ৰথম শিক্ষানুষ্ঠান৷ নিজৰ ঘৰখনৰ পৰাই শিক্ষা দিবলৈ আৰম্ভ কৰিব লাগিব৷ মোবাইল ফোন, কম্পিউটাৰ বা নতুন ফেছন বা ইনষ্টাগ্ৰাম, ফেচবুক আদিৰ কথা কৈ আমি নতুন প্ৰজন্মৰ সমালোচনা কৰাটো ভুল হ’ব৷ আমি নতুন প্ৰজন্মক কিমান সময় দিছোঁ? সকলো ৰাজনীতিত ব্যস্ত, নিজৰ প্ৰফেচনত ব্যস্ত৷’ –এই ভাষ্য ‘আমাৰ অসম’ৰ মুখ্য সম্পাদক, সাহিত্য অকাদেমি বঁটাপ্ৰাপক প্ৰসিদ্ধ গল্পকাৰ মনোজ কুমাৰ গোস্বামীৰ৷ নলবাৰী জিলাৰ বাঁহজানীৰ বুদ্ৰুকুছি গাঁৱত ‘অধ্যাপক প্ৰিয়নাথ শৰ্মা আৰু ৰজোবালা দেৱী সোঁৱৰণী বক্তৃতানুষ্ঠান’ত মূল বক্তাৰূপে অংশগ্ৰহণ কৰি শুকুৰবাৰে বিশিষ্ট সাংবাদিকজনে এইদৰে কয়৷ ভাষণ প্ৰসংগত ‘এন কে টিভি’ৰো মুখ্য সম্পাদকৰ দায়িত্বত থকা মনোজ কুমাৰ গোস্বামীয়ে কয়– ‘এসময়ত বিলাতৰ পৰা বেৰিষ্টাৰ হৈ অহাসকলক সম্বৰ্ধনা জনোৱা হৈছিল৷ এতিয়া তৃতীয়-চতুৰ্থ বৰ্গৰ চাকৰি পোৱাসকলকো গাঁৱে-ভূঞে সম্বৰ্ধনা জনোৱা হয়৷ মানুহে মালা পিন্ধি সম্বৰ্ধনা লৈ আছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা আমি কি বুজি পাম? শিক্ষাৰ মান বাঢ়িছে নে অৱনমিত হৈছে? জীৱনৰ মান বাঢ়িছে নে অৱনমিত হৈছে? আগৰ সময়ৰ যি সুন্দৰতা আজি সেয়া প্ৰায় নোহোৱা হৈ পৰিছে৷ আমাৰ বহুতৰে আছে এটা স্বাৰ্থপৰ নিৰাপত্তাবোধ৷ এখন ধুনীয়া ঘৰ, এটা ভাল চাকৰি৷ এইবোৰতেই যদি আমি জীৱন পাৰ কৰোঁ, তেন্তে আমি বিশ্বৰ কিমান কি দেখা পাম? আমাৰ জীৱন উপভোগ কৰিবলৈ আমাৰ সময়েই নহ’ব৷ এটা চাকৰিৰ বাবে যদি গোটেই জীৱন যুঁজ-বাগৰ কৰিব লাগে, তেন্তে সুন্দৰতাৰ ব্যাখ্যা কি হ’ব? এতিয়া সমাজনো কি? আগৰ সমাজ আৰু আজিৰ সমাজ একেনে? ৰাজনৈতিক সভাবোৰত, বিহুত গোটখোৱা মানুহবোৰ সমাজ নেকি? কাষৰ মানুহঘৰে সিঘৰ মানুহক চিনি নাপায়৷ সমাজৰ গোটেই ধাৰণাটোৱেই ভাঙি-ছিগি গৈছে৷’ অধ্যাপক প্ৰিয়নাথ শৰ্মা আৰু ৰজোবালা দেৱী সোঁৱৰণী শৈক্ষিক ন্যাসৰ উদ্যোগত অনুষ্ঠিত প্ৰিয়নাথ শৰ্মা আৰু ৰজোবালা দেৱী সোঁৱৰণী সপ্তম বাৰ্ষিক স্মাৰক বক্তৃতা আৰু বঁটা প্ৰদান অনুষ্ঠানত ‘এখন সুস্থ সমাজ নিৰ্মাণত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আৰু নাগৰিকৰ ভূমিকা’ শীৰ্ষক বক্তৃতা প্ৰদান কৰি বিশিষ্ট সাংবাদিক-সাহিত্যিকজনে আৰু কয়– ‘যেতিয়াৰ পৰা নামঘৰলৈ যোৱা মানুহ কমি গ’ল, খেতি-বাতিলৈ ল’ৰা-ছোৱালী নোযোৱা হ’ল– তেতিয়াৰ পৰা গাঁৱতো সামাজিক বান্ধোন প্ৰায় নাইকিয়া হৈ গ’ল৷ গাঁৱতো সমাজৰ ধাৰণা অস্পষ্ট৷ পৰিৱেশ বিপজ্জনকভাৱে বেয়া হৈ আহিছে৷ তাৰ মাজতে বহু ব্যতিক্ৰমী ব্যক্তি, ব্যতিক্ৰম সমাজ আছে৷ নতুন প্ৰজন্মৰ আশা-ভৰসা, সপোননো কি? তৃতীয়-চতুৰ্থ বৰ্গৰ এটা চাকৰি পালে মানুহে লটাৰী পোৱা বুলি ভাবি ল’লে৷ জীৱনৰ চৰম সাফল্য বুলি ভাবি ল’লে৷ উত্তৰপ্ৰদেশত ৬২টা পিয়নৰ চাকৰিৰ বাবে ৩,৭০০জন ডক্টৰেট ডিগ্ৰীধাৰী আৰু ৫,০০০জন স্নাতক ডিগ্ৰীধাৰীয়ে পৰীক্ষা দিছে৷’ ‘দৈনিক অসম’ কাকতৰ উপ-সম্পাদক দীপাংকৰ কৌশিকে পৰিচালনা কৰা বক্তৃতানুষ্ঠানত মনোজ কুমাৰ গোস্বামীয়ে কয়– ‘মানুহৰ সংবেদনশীলতা, সৃষ্টিশীলতাৰ প্ৰতি উৎসাহ কমি আহিছে৷ হয়তো সময়, লাইফষ্টাইল বা পৰিৱেশ, পৰিস্থিতিয়ে বাধ্য কৰাইছে৷ কিন্তু আমাৰ দেশখনত প্ৰতিভাৰ আকাল নাই৷ ‘গুগল’ৰ চিইঅ’, ‘মাইক্ৰ’ছফ্ট’ৰ চিইঅ’, ‘বি এম’ৰ চিইঅ’ ভাৰতীয়৷ পৰিৱেশ পৰিস্থিতিৰ বাবে আমিয়েই দায়ী৷ জীৱনত পৰীক্ষাত প্ৰথম, দ্বিতীয়, তৃতীয় হৈ লাভ নাই৷ আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ দিন শেষ হৈ আহিছে৷ আনুষ্ঠানিক শিক্ষা লাগে, কিন্তু নতুনকৈ জীৱনৰ লক্ষ্য বিচাৰি চোৱাৰ প্ৰয়োজন আহি পৰিছে৷ ইউপিএছচিৰ নামত ভাৰতৰ লাখ লাখ যুৱক-যুৱতীয়ে জীৱনৰ আধা সময় পাৰ কৰি দিছে৷ অসমীয়া ভাষা, সাহিত্যৰ সমান সমৃদ্ধ সাহিত্য ভাৰতত খুব কমেই আছে৷ ভবা হয়, অসমীয়া ভাষা মাত্ৰ ২কোটি মানুহে কয়৷ কিন্তু মনত ৰখা ভাল যে অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যৰ মান অন্য ভাষাতকৈ বহু ওপৰত৷ নৱকান্ত বৰুৱা, ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া, সৌৰভ চলিহা, নীলমণি ফুকন, হীৰেন ভট্টাচাৰ্যৰ সৃষ্টি অতি উন্নত পৰ্যায়ৰ৷ তেতিয়াৰ সেই গল্প, কবিতা, উপন্যাসৰ যি মান, সেই মান কিন্তু ভাৰতীয় অন্য সাহিত্যত খুব কম৷’ বাঁহজানীৰ বুদ্ৰুকুছিৰ (ভইৰা) ন্যাস প্ৰাংগণত অনুষ্ঠিত উক্ত বক্তৃতানুষ্ঠানত বিশিষ্ট অতিথি হিচাপে অংশগ্ৰহণ কৰি দিছপুৰ বিধানসভা সমষ্টিৰ বিধায়ক অতুল বৰাই সমাজব্যৱস্থাৰ বিষয়ে ব্যাখ্যা কৰাৰ লগতে বৃদ্ধ অৱস্থাত পিতৃ-মাতৃক বহু সন্তানে এলাগী কৰাৰ কথা দোহাৰে৷ অনুষ্ঠানটোত সন্মানীয় অতিথি হিচাপে অংশ লৈ গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় হাস্পতালৰ অৱসৰপ্ৰাপ্ত অধ্যক্ষ তথা লেখক ডাঃ খগেন্দ্ৰ নাৰায়ণ বৰুৱা আৰু নলবাৰী মহাবিদ্যালয়ৰ অৱসৰপ্ৰাপ্ত অধ্যাপক ড॰ দীনমণি ভাগৱতীয়ে ভাষণ প্ৰদান কৰে৷ শিক্ষাবিদ ড॰ বীৰেন ডেকাৰ সভাপতিত্বত অনুষ্ঠিত বক্তৃতানুষ্ঠানতে হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত সংস্কৃত বিষয়ত সৰ্বোচ্ছ নম্বৰপ্ৰাপ্ত হিমশিখৰ ডেকা আৰু ৰিছা শৰ্মাক অধ্যাপক প্ৰিয়নাথ শৰ্মা বঁটা আৰু উচ্ছতৰ মাধ্যমিক পৰীক্ষাত সংস্কৃত বিষয়ত সৰ্বোচ্ছ নম্বৰপ্ৰাপ্ত প্ৰজ্ঞাৰাণী দেৱীক ৰজোবালা দেৱী বঁটা প্ৰদান কৰা হয়৷ এই বঁটাত আছে নগদ দহ হাজাৰ টকা, কিতাপৰ টোপোলা, গামোচা আৰু মান-পত্ৰ৷ বিশিষ্ট অধিবক্তা, লেখক তথা অধ্যাপক প্ৰিয়নাথ শৰ্মা আৰু ৰজোবালা দেৱীৰ পুত্ৰ অতুল শৰ্মাই অনুষ্ঠানত আদৰণী ভাষণ দিয়ে৷ অনুষ্ঠানৰ আদিতে প্ৰয়াত অধ্যাপক প্ৰিয়নাথ শৰ্মা আৰু ৰজোবালা দেৱীৰ প্ৰতিচ্ছবিৰ সন্মুখত বিশিষ্ট ব্যক্তি আৰু পৰিয়ালৰ লোকে বন্তি প্ৰজ্বলন আৰু মাল্যাৰ্পণ কৰে৷ অনুষ্ঠানত বহু গণ্য-মান্য ব্যক্তি, নাগৰিক উপস্থিত থাকে৷