নৃত্য, আলিংগন, বিবাহেৰে পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ উপভোগ

‘আমাৰ অসম’ৰ বিশেষ প্ৰতিবেদন, ১০ এপ্ৰিল : সোমবাৰে ভাৰতীয় সময়মতে ৰাতি ১১.৩৭মিনিটৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণক লৈ আমেৰিকাত সাধাৰণ জনতাৰ পৰা নাছালৈকে যি উৎসাহৰ আতিশয্য, সেয়া নাজানিলে বিশ্বাস কৰাই টান৷ নৃত্য, আলিংগন, গণ বিবাহ, বীয়েৰ পান কৰি যিদৰে মাৰ্কিন নাগৰিকে পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ উপভোগ কৰিলে, ঠিক সেইদৰে নাছাই ৪ টা প্ৰকল্পৰে পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ বিজ্ঞানসন্মতভাৱে পৰ্যবেক্ষণ কৰিলে৷ আমেৰিকাত এই উৎসাহৰ মূল কাৰণ, ২০১৭ চনৰ ২১ আগষ্টৰ পাছত দেশখনৰ পৰা পৰিষ্কাৰভাৱে দৃশ্যমান হোৱা এয়া আছিল জ্জবছৰৰ পাছৰ প্ৰথমটো পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ৷ নিশা হোৱাৰ বাবে ভাৰতত এই সূৰ্যগ্ৰহণ দৃশ্যমান হোৱা নাছিল৷ ইয়াৰ বিপৰীতে উত্তৰ আমেৰিকা মহাদেশ আৰু বিশেষভাৱে আমেৰিকাত সোমবাৰৰ সূৰ্যগ্ৰহণ পৰিষ্কাৰভাৱে দৃশ্যমান হৈছিল৷ ‘দ্য পাথ অৱ টোটেলিটী’ অৰ্থাৎ পূৰ্ণগ্ৰাস দৃশ্যমান হোৱা অঞ্চল আিছল ১৮৫ কিলোমিটাৰ বিস্তৃত৷ ডালাছ, ইণ্ডিয়ানাপলিছ, ক্লিভলেণ্ড, বাফেল’, মণ্ট্ৰিলকে ধৰি আমেৰিকা তথা কানাডাৰ বহু মহানগৰীৰ পৰা সূৰ্যৰ পূৰ্ণগ্ৰাস অৱস্থা সম্পূৰ্ণৰূপে দৃশ্যমান হৈছিল৷ তাৰ ভিতৰত সৰ্বোৎকৃষ্ট স্থান আছিল টেক্সাছৰ এখন সৰু চহৰ– ‘ইনগ্ৰাম,’ য’ৰ পৰা সবাতোকৈ পৰিষ্কাৰ আৰু নিখুঁতভাৱে সোমবাৰৰ পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ দেখা গৈছিল৷ ইনগ্ৰামত এই মহাজাগতিক দৃশ্য প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ বাবে সমবেত হৈছিল ৪ সহস্ৰাধিক উৎসাহী জনতা৷ 

উল্লেখ্য, সূৰ্য, চন্দ্ৰ আৰু পৃথিৱীয়ে যেতিয়া আৱৰ্তনৰ এক সময়ত এডাল সৰলৰেখাত অৱস্থান কৰে, সূৰ্য আৰু পৃথিৱীৰ মাজত চন্দ্ৰই অৱস্থিতি ল’লে চন্দ্ৰৰ ছাঁই সূৰ্যক পৃথিৱীৰ পৰা নেদেখাকৈ ঢাকি ধৰে তেতিয়াই সূৰ্যগ্ৰহণ হয়৷ চন্দ্ৰ ছাঁত সম্পূৰ্ণকৈ সূৰ্য পৃথিৱীৰ পৰা দৃশ্যমান নোহোৱাকৈ লুকাই গ’লে পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ হয় আৰু আংশিক হ’লে বলয়গ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ হয়৷ কেৱল পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ হোৱাৰ বাবেই নহয়, এইবাৰৰ সূৰ্যগ্ৰহণ দীৰ্ঘস্থায়ী হোৱাৰ বাবেও আমেৰিকানৰ উন্মাদনাৰ শেষ নাছিল৷ আমেৰিকাত সূৰ্যগ্ৰহণ আৰম্ভ হৈছিল দিনৰ ১১.৭ মিনিটত আৰু শেষ হৈছিল ৫.১৬ বজাত৷ পূৰ্ণগ্ৰাস হৈছিল ৪ মিনিট ২৮ছেকেণ্ড৷ দীৰ্ঘায়িত সময় আৰু স্থায়িত্বৰ বাবেই সাধাৰণ লোকৰ পৰা বিজ্ঞানীলৈকে সকলোৱে এই সূৰ্যগ্ৰহণকলৈ ব্যতিব্যস্ত হৈ পৰিছিল৷ বিজ্ঞানীৰ দাবী, বিগত ৫০ বছৰত ইমান দীঘলীয়া সময় ধৰি পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ হোৱা নাছিল৷ সেয়ে এই সময়ত নিৰ্দিষ্ট উচ্ছতাৰ পৰা প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ বাবে নাছাই আকাশলৈ বিশেষ বিমান প্ৰেৰণ কৰিছিল৷ সেই  সময়ত নাছাৰ ডব্লিউ বি-৫৭ নামৰ উচ্ছ ক্ষমতাম্পন্ন বিমানখনে সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা ৫০ হাজাৰ ফুট ওপৰত থাকি সূৰ্যগ্ৰহণ পৰ্যবেক্ষণ কৰে৷ নাছাই স্কাই ডাইভিঙৰ লগতে আন আৰু দুটা প্ৰকল্পৰ জৰিয়তে পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণৰ পৰীক্ষা নিৰীক্ষা সম্পন্ন কৰে৷ ইয়াৰ বিপৰীতে সাধাৰণ মাৰ্কিন নাগৰিকৰ উন্মাদনা আছিল বৈচিত্ৰপূৰ্ণ৷ অধিকাংশ আমেৰিকানে ১৮৫ কিলোমিটাৰ জোৰা  ‘পাথ অৱ টোটেলিটী’ বা পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণৰ পটীটোৰ তলত  থাকি নৃত্য, আলিংগন, বীয়েৰ পানেৰে এই বিৰল দৃশ্য উপভোগ কৰে৷ আমেৰিকাৰ আৰকানছাছ প্ৰদেশৰ ৰ’জেলভিলেত পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণৰ সময়ত ৪০০ যোৰা দৰা-কইনাই চন্দ্ৰৰ ছাঁত, প্ৰায়ান্ধাকাৰ পৰিৱেশত বিবাহ অনুষ্ঠান সম্পন্ন কৰে৷ ৩০,০০০ বাসিন্দাৰ চহৰখনত সেই বিবাহ অনুষ্ঠানক লৈ বিশেষ উৎসাহৰ সৃষ্টি হৈছিল, যিটো অনুষ্ঠানক নামকৰণ কৰা হৈছিল –ইলোপ এণ্ড দ্য ইক্লিপছ হিচাপে৷ সেই মুহূৰ্তটোত বৃহস্পতি আৰু শুক্ৰ গ্ৰহক ৩মিনিট খালী চকুৰে দেখা গৈছিল আৰু চৰায়ে ৰমলিওৱাৰ লগতে ভেকুলীয়েও নিশাৰ দৰে টোৰটোৰাইছিল৷