চৰকাৰ পৰিচালনাৰ দ্বায়িত্ব কোনে লব?
বৰ্তমান সময়ৰ সমাজ ব্যৱস্থাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সংবিধানখনৰ কেইটামান দফাৰ সংশোধনী বিশেষভাৱে প্ৰয়োজনীয় আছিল যদিও ৰাজনীতিকৰণৰ বাবেই এই পদক্ষেপ সফল হৈ উঠা নাই বা হৈ উঠাৰ সম্ভাৱনাও নাই৷ আমি কোনেও এই কথা অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰো যে সমাজৰ প্ৰত্যেকজন নাগৰিকেই প্ৰত্যক্ষ বা পৰোক্ষভাৱে দেশৰ চৰকাৰখনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল৷ চৰকাৰখনেই দেশৰ ভৱিষ্যৎদ্ৰষ্টা৷ এনে এখন চৰকাৰৰ পৰিচালনাৰ দায়িত্বত থাকে ৰাজনৈতিক নেতাসকল৷ গতিকে আমি ক’ব পাৰো যে এই ৰাজনৈতিক নেতাসকলেই দেশৰ সৰ্বোচ্ছ স্তৰৰ নীতি নিৰ্ধাৰক৷ এই কথা ভাৰতীয় সমাজ ব্যৱস্থাৰ বাবে পূবত সূৰ্য উদয় হোৱাৰ দৰেই চিৰন্তন সত্য কথা৷ পিছে যিকোনো পেছাতে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিবলৈ ন্যূনতম শিক্ষাগত অৰ্হতাৰ প্ৰয়োজন হোৱাৰ বিপৰীতে দেশৰ সৰ্বোচ্ছ স্তৰত নীতি নিৰ্ধাৰণ কৰা ৰাজনৈতিক নেতাসকলৰ অৰ্হতাৰ প্ৰতিবন্ধকতাৰ বিষয়ে কিন্তু আমাৰ সংবিধানখনৰ কোনোটো দফাতে উল্লেখ নাই৷ সংবিধানখনৰ এনে আসোঁৱাহক লৈ বহু সময়ত বহুজনে প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছে যদিও সময়ৰ গতিত আকৌ সকলো নিস্তব্ধ হৈ পৰে৷ নিৰ্দিষ্ট শিক্ষাগত অৰ্হতাৰ মাৰ বান্ধি দিলে নিৰক্ষৰৰ ওপৰত এচাম আনুষ্ঠানিকভাৱে শিক্ষিতৰ আধিপত্য চলিব বুলি যি আশংকা কৰা যায় তাৰ তুলনাত বহু সংখ্যক অশিক্ষিত আৰু অকৰ্মণ্যৰ আধিপত্যই কিন্তু পৰিস্থিতিক দিনক দিনে বেছি ভয়াৱহহে কৰি তুলিছে৷ যি সময়ত উচ্ছ শিক্ষাৰ শিক্ষকৰ অৰ্হতা স্নাতকোত্তৰ হোৱাৰ উপৰি নেট, শ্লেট বা পিএইচডিৰে ধাৰ্য কৰা হয়, সেই সময়ত শিক্ষামন্ত্ৰীজন কিন্তু চহী কৰিব জনা হ’লেই হ’ল৷ একোটা চৰকাৰী বিভাগৰ একোজন পিয়নৰ ন্যূনতম শিক্ষাগত অৰ্হতা অষ্টম শ্ৰেণীলৈকে হোৱাৰ বিপৰীতে দেশৰ প্ৰধান মন্ত্ৰীজন কিন্তু স্কুল নোযোৱা হ’লেও হ’ব৷ তদুপৰি ন্যূনতম শিক্ষাগত অৰ্হতাৰ নিচিনাকৈ বাৰ্ধক্যত ঘটা মানসিক দুৰ্বলতাই কৰ্মক্ষেত্ৰত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে বুলি ভাবিয়েই প্ৰতিটো বৃত্তিৰে অৱসৰৰ এটা বয়সসীমা ধাৰ্য কৰা থাকে৷ কিন্তু লক্ষণীয়ভাৱে চৰকাৰী ব্যৱস্থাটোৰ পৰিচালকগৰাকীৰ অৱসৰৰ সময়সীমা ধাৰ্য কৰা হোৱা নাই৷ এনেধৰণৰ বিসংগতিপূৰ্ণ কথাবোৰৰ বাবেই পৰৱৰ্তী সময়ত সংবিধানখন সংশোধনীৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে যদিও দেশৰ এই ভবিষ্যৎদ্ৰষ্টাসকল থকা অৱস্থাত সংবিধানখন সংশোধনীৰ অধিকাৰ আমাৰ দৰে সাধাৰণ নাগৰিকৰ নাই৷ সেয়েহে বিষয়টো নতুন দৃষ্টিকোণৰ পৰা চালিজাৰি চোৱাটো প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰিছে৷ আমি সংবিধানখন সলনি কৰিব নোৱাৰোঁ সঁচা, কিন্তু ক্ষমতাসৰ্বচ্ছ ৰাজনৈতিক ব্যৱস্থাটোক সলনি কৰিব পাৰোঁ৷ এনে কিছুমান লোকৰ দ্বাৰা পৰিচালিত চৰকাৰখনৰ অধীনৰ চাকৰি এটা ল’বলৈ হেতা ওপৰা লগোৱা শিক্ষিত যুবচামৰ বহু কমেইহে কিন্তু চৰকাৰ পৰিচালনাৰ দ্বায়িত্ব ল’বলৈ আগ্ৰহী ৷ মেট্ৰিক, হায়াৰ ছেকেণ্ডাৰী বা অন্যান্য পৰীক্ষাত সুখ্যাতিৰে উত্তীৰ্ণ হোৱা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মুখত ভবিষ্যতে ৰাজনৈতিক নেতা হোৱাৰ কথা সততে শুনা পোৱা নাযায়৷ ঘৰত বহি বহি চৰকাৰ বা ৰাজনৈতিক নেতাসকলক গালি পাৰি থকা কোনো পিতৃ-মাতৃয়ে কিন্তু নিজৰ সন্তানক ভবিষ্যতে এগৰাকী সুদক্ষ ৰাজনীতিবিদ হিচাপে গঢ়ি তোলাৰ সপোন নেদেখে৷ সততে উপলব্ধ কেৰিয়াৰ কাউন্সেলৰ সকলকো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক ৰাজনীতিক কেৰিয়াৰ হিচাপে ল’বলৈ পৰামৰ্শ দিয়া দেখা নাযায়৷ বিভিন্ন অৰ্হতাৰে পৰিপুষ্ট লোকৰ সমষ্টিৰেই এখন সুস্থ-সবল সমাজ গঠন হয়৷ বলিষ্ঠ নেতৃত্বৰ অভাৱে কিন্তু অৰ্হতাৰে পৰিপুষ্ট এখন সবল সমাজকো ঠানবান কৰি পেলাব পাৰে৷ ৰাজনৈতিক অদূৰদৰ্শীতাই ভবিষ্যৎ সমাজৰ উন্নতিত প্ৰধান হেঙাৰ হৈ থিয় দিয়াৰ সম্ভাবনা প্ৰৱল৷ সেয়েহে বৰ্তমান সময়ত ৰাজনীতিমুখী উদ্গনি নিত্যান্তই প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰিছে৷ দেশৰ মেধাবী ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক সুদক্ষ ৰাজনীতিবিদ হ’বলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰাৰ লগতে ছাত্ৰাৱস্থাৰ পৰাই প্ৰশিক্ষিত কৰিলেহে ভবিষ্যতে আমি এখন সুস্থ-সবল সমাজৰ কথা ভাবিব পাৰিম৷ ৰাজনীতিক কেৰিয়াৰৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্তিয়ে দেশ পৰিচালনাৰ ব্যৱস্থাটোত যে বিপুল পৰিৱৰ্তন আনিব ই ধূৰূপ৷