অহংকাৰ হৈছে মানৱৰ এক স্বভাৱসুলভ আচৰণ বা ভংগী৷ প্ৰতিজন মানুহেই জীৱন পৰিক্ৰমাৰ মাজত নিজৰ আচাৰ, ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা প্ৰতিপক্ষক প্ৰদৰ্শন কৰে নিজস্ব অহংকাৰ৷ অহংকাৰ বুলিলে ইংৰাজীত কোৱা হয় arrogance বা excessive pride বুুলি৷ অসমীয়া অভিধান মতে অহংকাৰ বুলিলে গৰ্ব, দৰ্প, দম্ভ, ঔদ্ধত্য, অভিমান, দাম্ভিকতা, অহং, আত্মগৌৰৱ, আত্মাভিমান আদিকো বুজোৱা হয়৷ এজন ব্যক্তিৰ অহমিকা, স্বাৰ্থপৰতা, অহংবাদ আদি আচৰণৰ পৰা ব্যক্তিজন অহংকাৰী হোৱা বুলি সততে কোৱা হয়৷

পাৰিবাৰিক জীৱনত সততে দেখা অহংকাৰী মনটো পৰিয়ালৰ সদস্যসকলৰ ভিতৰত এজন বা দুজন ব্যক্তিৰ মাজত থকাটো দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ আৰ্থিক সচ্ছলতাৰ মাজত বিলাসী জীৱন কটোৱা পৰিয়াললৈ আগমন ঘটা দুখীয়া ব্যক্তিক গে’টৰসমূহৰ পৰাই বিদায় দিয়া, দুখীয়া ব্যক্তিজনক আলহী কোঠাত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ নিদি চোতালতেই বহিবলৈ দিয়া, চাহ খোৱা বাচনটো বাহিৰে বাহিৰে পেলাই দিয়া ইত্যাদি আচৰণবোৰৰ জৰিয়তে এটা পৰিয়ালৰ অহংকাৰী স্বৰূপটোৰ বহিঃপ্ৰকাশ ঘটে৷ বহুতো অভিভাৱকে নিজৰ সন্তানক সমনীয়াৰ ঘৰলৈ যাবলৈ নিদিয়া বা দুখীয়া পৰিয়ালৰ সন্তানৰ সৈতে বন্ধুত্ব স্থাপনত বাধা আৰোপ কৰা কাৰ্যৰ আঁৰত থাকে অহংকাৰী মনোভাব৷ সেইদৰে ঘৰলৈ অহা আলহীৰ সন্মুখত সন্তানৰ সফলতাখিনিক লৈ উচ্ছ-বাচ্য কৰা, সন্তানক তোষামোদ কৰা আদি কাৰ্যও কৰা দেখা পোৱা যায় কিছুমান অভিভাৱকক৷ মোৰ ল’ৰাটোৱে বা ছোৱালীজনীয়ে পুৱাৰ আহাৰত গাখীৰ, কণী, পুৰি খাবলৈ নাপালে ঘৰ জ্বলাই দিব– এনে বাক্যবোৰৰ আঁৰত থাকে অহংকাৰী মন৷

অহংকাৰী আচৰণ অকল যে এটা পৰিয়ালৰ মাজতেই সীমাবদ্ধ থাকে তেনে নহয়৷ এখন ৰাজ্য বা এখন ৰাষ্ট্ৰৰ নাগৰিকৰ আচৰণতো সততে দেখা যায় অহংকাৰী মন৷ ভাৰতৰ ৰাজ্যসমূূহৰ ভিতৰত গুজৰাটৰ নাগৰিক আন ৰাজ্যসমূহৰ তুলনাত অহংকাৰী বুলি কোৱা এক অভিযোগ আছে৷ ভাৰতৰ ব্যৱসায়ৰ ক্ষেত্ৰখন নিয়ন্ত্ৰণ কৰি থকা, বিশ্বৰ বিভিন্ন দেশত ব্যৱসায় কৰি সম্পদ আহৰণত সফল হোৱা, ৰাজ্যৰ পৰাই জন্ম লোৱা দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী, গৃহমন্ত্ৰী কিম্বা উদ্যোগপতি মুকেশ আম্বানি, গৌতম আদানি আদিক লৈ এক অহংকাৰী ভাব প্ৰকাশ কৰে ৰাজ্যখনৰ নাগৰিকসকলে৷ বিশ্বৰ বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰৰ ভিতৰত অহংকাৰী বুলি সততে পৰিচয় দিয়া ৰাষ্ট্ৰখনেই হৈছে আমেৰিকা যুক্তৰাজ্য৷ সম্পদশালী, ভৌগোলিক অৱস্থিতি, উন্নত মানৱ সম্পদ আৰু আন্তৰ্জাতিক সংস্থা যেনে ৰাষ্ট্ৰসংঘ, বিশ্ববেংক, ইউনেস্ক’ আদি নিয়ন্ত্ৰকৰ আসনত থকা আমেৰিকাৰ কাৰণে বিশ্বৰ প্ৰতিখন ৰাষ্ট্ৰই হৈছে দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ৷ অহংকাৰী মনৰ অধিকাৰী হোৱাৰ বাবেই আমেৰিকা যুক্তৰাজ্যই নিজৰ মিলিটেৰী শক্তিৰ ভয় দেখুৱাই নিয়ন্ত্ৰণ কৰি ৰাখিছে বিশ্বৰ প্ৰায়খিনি ৰাষ্ট্ৰক৷

এইবাৰ আহোঁ অসমৰ কথালৈ৷ অসমৰ ভৌগোলিক সম্পদৰ প্ৰধান ক্ষেত্ৰসমূহ উজনি অসমত অৱস্থিত হোৱা বাবে উজনিৰ নাগৰিকৰ এক স্বাভিমান আছে বুলি মতপোষণ কৰিছিল বিজেপি বিধায়ক মৃণাল শইকীয়াই৷ উজনিৰ নাগৰিকৰ হাতত থকা তেল, চাহপাত, কয়লা সম্পদৰ কাৰণে অহংকাৰী ভাব আছে নে নাই তাৰ উত্তৰ অৱশ্যে দিব পৰা নাই বিধায়ক মৃণাল শইকীয়াই৷ সুৰাপান কৰিলে যিদৰে এজন ব্যক্তিৰ পেটত কথা লুকাই নাথাকে, ঠিক সেইদৰে ক্ষমতাই মূৰত ধৰিলেও বহু নেতাই হেৰুৱায় হিতাহিত জ্ঞান৷ কথা বা আচৰণত অহংকাৰী ভাব প্ৰকাশ কৰা নেতাৰ ছন্দপতনত কৃপণালি নকৰে সাধাৰণ নাগৰিকে৷ সততে নিজা সমষ্টিৰ বাহিৰৰ নাগৰিকৰ পৰা সংযোগহীন হৈ থাকিব বিচৰা ৰাজ্যৰ মন্ত্ৰী-বিধায়কসকলে প্ৰকাশ কৰে নিজস্ব অহংকাৰী মন৷ জনপ্ৰতিনিধিৰ দায়িত্ব পালনৰ ক্ষেত্ৰত পদূলিত অপেক্ষা কৰি থকা দৰ্শনাৰ্থীক অৱজ্ঞা কৰা, কটু কথা কোৱা, ব্যস্ততাৰ অজুহাতত সাক্ষাৎ নিদি গাড়ীত উঠি অন্তৰ্ধান হোৱা, পত্নী-সন্তানৰ নামত সম্পত্তিৰ পাহাৰ গঢ়া নেতাসকল অহংকাৰী হ’ল বুলিও আক্ষেপ কৰে সাধাৰণ নাগৰিকে৷ অহংকাৰৰ ফল পতন বুলি দাবী কৰিব পাৰোঁ৷