সকলোকে সন্তুষ্ট কৰিব পৰা বাজেট এখন প্ৰস্তুত কৰা অসম্ভৱ৷ ধনী শ্ৰেণীটো আৰু কৰ্প’ৰেটৰ ওপৰত কৰ-কাটল বঢ়োৱা বাজেট এখনে চৰকাৰৰ হাতত দুখীয়া শ্ৰেণীটোৰ ভালৰ বাবে খৰচ কৰিবলৈ অধিক ধন জমা কৰিব বুলি ভবা হয় যদিও দুয়োটাৰ মাজৰ সম্পৰ্ক ইমান সহজ-সৰল বা পোনপটিয়া নহয়৷ কৰ বৃদ্ধিৰ ফলত যদি ব্যৱসায়ৰ উৎসাহ নোহোৱা হয় আৰু ব্যৱসায় জয় পৰি যায়, তেনেহ’লে কৰ বৃদ্ধিৰ ফলত চৰকাৰৰ হাতত জমা হোৱা মুঠ ধন বঢ়াৰ সলনি কমিবহে পাৰে৷ দুখীয়াৰ পক্ষৰ বাজেট, মধ্যবিত্তৰ পক্ষৰ বাজেট বা ধনিক শ্ৰেণীৰ পক্ষৰ বাজেট বুলি সাধাৰণীকৰণ কৰা হয় যদিও ১৪০ কোটি মানুহৰ প্ৰকাণ্ড দেশ এখনৰ এটা বছৰৰ অৰ্থনৈতিক কাম-কাজৰ খতিয়ানক সাধাৰণীকৰণ কৰিলে সি ভুল হোৱাই স্বাভাৱিক৷ আচলতে মন্তব্য দিয়াজনে ক’ত অৱস্থান কৰে, তেওঁৰ ৰাজনৈতিক দৰ্শন কি, ইত্যাদি কাৰকৰ ওপৰত বাজেটৰ ওপৰত দিয়া মন্তব্য নিৰ্ভৰ কৰে৷ বেছিভাগ মানুহৰ বাবে বাজেট এটা বুজি নোপোৱা বস্তু৷ সোণৰ দাম কমিল, আয়কৰ বাঢ়িলধৰণৰ বাজেটৰ ফলত হ’ব লগা বুজিব পৰা ফলেই বহুতৰ বাবে বাজেট৷ বাজেটখন হ’ল চৰকাৰখনে ৰাজহুৱা ধন খৰচ কৰিবলৈ পোৱা অনুমতি৷ চৰকাৰ বস্তুটো, মন্ত্ৰী-বিধায়ক, বিষয়া আদি এই কাৰণেই ইমান ক্ষমতাশালী যে তেওঁলোকে ৰজহুৱা ধন খৰচ কৰিব পাৰে৷ ৰাজহুৱা ধন খৰচ কৰাৰ বাবে বাজেটৰ প্ৰক্ৰিয়াটোৰ মাজেৰে যাবই লাগিব, সি সংবিধানে বান্ধি দিয়া নিয়ম৷ বাজেটখনে সমগ্ৰ দেশৰ ৰাজহুৱা ধন এবছৰৰ বাবে নিৰ্বাচিত চৰকাৰৰ হাতত তুলি দিয়ে৷

ভাৰতত ২০২৩ চনত ১৬৯জন ডলাৰ বিলিয়নিয়াৰ আছিল৷ ৰ বিলিয়ন ডলাৰ মানে প্ৰায় ৮,০০০ কোটি টকা৷ ২০২৪ চনত ভাৰতত ডলাৰ বিনিয়নিয়াৰৰ সংখ্যা বাঢ়ি ২০০ হ’লগৈ৷ এই ২০০জন ধনকুবেৰৰ সম্পত্তিৰ পৰিমাণ ৯৫৪ বিলিয়ন ডলাৰ; এটা কল্পনাৰে ঢুকি নোপোৱা সংখ্যা, আৰু এবছৰত এই সম্পত্তি ৪১ শতাংশ বাঢ়িছে৷ ৪১ শতাংশ বৃদ্ধি পোৱা এই ২০০জন মানুহে নিশ্চয় দেশখন অতি সুন্দৰভাৱে চলিছে বুলি, প্ৰগতিৰ পথত দোপতদোপে আগবাঢ়িছে বুলিয়েই ক’ব৷ তেওঁলোকৰ কৰ্প’ৰেটসমূহত কাম কৰা উচ্ছপদস্থৰ পৰা নিম্নপদস্থ কৰ্মীলৈ সকলোৱে নিজৰ এটা নিশ্চিত কৰ্মসংস্থান থকাৰ বাবে নিশ্চয় সুখী হ’ব৷ পৃথিৱীৰ ভিতৰত আটাইতকৈ বেছি বিলিয়নিয়াৰ ধনকুবেৰ আছে আমেৰিকাত, দ্বিতীয় স্থানত আছে কমিউনিষ্ট চীন, কমিউনিষ্টসকলৰ বাবে এয়া নিশ্চয় সাংঘাতিক গৌৰৱৰ কথা, আৰু তৃতীয় স্থানত আছে ভাৰত৷ কেন্দ্ৰৰ নৰেন্দ্ৰ মোদী নেতৃত্বাধীন চৰকাৰেও ইয়াৰ বাবে নিশ্চয় গৌৰৱ কৰিব পাৰে৷ দুখৰ কথা, এতিয়ালৈ এজনো অসমীয়া বিলিয়নিয়াৰ নাই৷ কিন্তু প্ৰথম অসমীয়া বিলিয়নাৰ হৈ ইতিহাসত নিজৰ নাম সোণালী আখৰেৰে লিপিবদ্ধ কৰাৰ সুযোগ আছে৷ অসম চৰকাৰেও এইক্ষেত্ৰত বিশেষ আঁচনি গ্ৰহণ কৰিব পাৰে৷

ভাৰতত অৰ্থনৈতিক সংস্কাৰৰ পাছত কিছু মানুহৰ হাতত অভাৱনীয় পৰিমাণৰ সম্পদ গোট খাইছে৷ কিন্তু এই কথাও অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰি যে এই সংস্কাৰে ভাৰতত এটা শক্তিশালী মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰো জন্ম দিছে৷ আৰু ভাৰতত অৰ্থনীতিৰ উদাৰীকৰণৰ পাছত মধ্যবিত্তৰ সংখ্যা বাঢ়িছে৷ উদাৰীকৰণ আৰু বজাৰ অৰ্থনীতিয়ে ভাৰতত আটাইতকৈ অধিকসংখ্যক লোকক দাৰিদ্ৰ্য সীমাৰেখাৰ তলৰ পৰা ওপৰলৈ তুলি আনিছে৷ 

বাজেটবোৰ বছৰি আহিছে আৰু গৈছে৷ কোনেও নাজানে বাজেটে তেওঁৰ জীৱনত কি প্ৰভাৱ পেলাইছে৷ খাদ্য, শিক্ষা, স্বাস্থ্য আৰু  সংস্থাপন– এইকেইটা সুনিশ্চিত হ’লে মানুহে এক তুলনামূলকভাৱে নিশ্চিত জীৱন যাপন কৰিব পাৰে৷ এইকেইটাৰ বাবে বছৰি কেন্দ্ৰ আৰু ৰাজ্য চৰকাৰে লাখ লাখ কোটি টকা খৰচ কৰি আছে৷ কিন্তু সকলোৰে বাবে এইকেইটা সুনিশ্চিত কৰিব পাৰিছেনে? এজন নাগৰিকে খাদ্য, শিক্ষা, স্বাস্থ্য আৰু সংস্থাপন এই আটাইকেইটাৰ বাবে নিশ্চিতমনে ৰাষ্ট্ৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব পাৰেনে? নোৱাৰে, কাৰণ ৰাষ্ট˜ই সেই দায়িত্ব লোৱা নাই৷ যথেষ্টসংখ্যক মানুহে বিনামূলীয়াকৈ চাউলকেইটা পাই আছে, কিছুমান ৰাজ্যত তেল আৰু দালিও পাইছে৷ ভাৰতৰ দৰে অলেখ দুখীয়া মানুহ থকা দেশত এয়া এক জনকল্যাণকামী আৰু প্ৰয়োজনীয় পদক্ষেপ৷ অন্ততঃ মানুহ অনাহাৰত মৰিবলগীয়া হোৱা নাই৷ কিন্তু শিক্ষা আৰু স্বাস্থ্যৰ ক্ষেত্ৰত দেশৰ প্ৰদৰ্শন শোচনীয় বুলি ক’বই লাগিব৷ ভাৰতত শিক্ষা আৰু স্বাস্থ্য ৰাজহুৱা আৰু ব্যক্তিগত দুয়োটা খণ্ডতেই আছে৷ চৰকাৰী স্কুল-কলেজ আছে, ব্যক্তিগত খণ্ডৰ স্কুল-কলেজ আছে, একেদৰে চৰকাৰী হাস্পতাল আছে আৰু ব্যক্তিগত খণ্ডৰ হাস্পতাল আছে৷ সকলোৱে জনা কথা যে টকা-পইচা নথকা দুখীয়া লোক চৰকাৰী স্কুল-কলেজ, হাস্পতাললৈ যায় আৰু টকা-পইচা থকাসকল ব্যক্তিগত খণ্ডৰ স্কুল-কলেজ আৰু হাস্পতাললৈ যায়৷ মধ্যবিত্তসকলেও আনকি স্বাস্থ্য বীমাৰ জৰিয়তে বা ধাৰ-ঋণ কৰি হ’লেও ব্যক্তিগত হাস্পতাললৈ যায়৷ ইয়াৰ কাৰণ হ’ল ৰাজহুৱা খণ্ডৰ স্কুল-কলেজ আৰু হাস্পতালৰ শোচনীয় অৱস্থা৷

বাজেটৰ তলা-নলা নুবুজাসকলেও বুজে যে বছৰৰ পাছত বছৰ লাখ লাখ কোটি টকা খৰচ কৰি থকাৰ পাছতো চৰকাৰী হাস্পতালবোৰত পৰ্যাপ্ত চিকিৎসাৰ সুবিধা এতিয়ালৈ উপলব্ধ হোৱা নাই৷ চৰকাৰী স্কুল-কলেজত পৰ্যাপ্ত সুবিধা এতিয়ালৈ উপলব্ধ হোৱা নাই৷ বাজেটৰ জটিল কাৰিকৰী কথাবোৰ বুজি নোপোৱা সাধাৰণ মানুহক বিত্তমন্ত্ৰী, প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে বাজেটত মাত্ৰ এই আশ্বাস দিব নোৱাৰেনে যে এতিয়াৰ পৰা চৰকাৰী হাস্পতাললৈ যোৱা প্ৰতিজনে পৰ্যাপ্ত চিকিৎসা সুবিধা লাভ কৰিব? চৰকাৰী স্কুললৈ যোৱা প্ৰতিটো শিশুৱে পৰ্যাপ্ত শিক্ষাৰ সুবিধা লাভ কৰিব?