এখন সমাজৰ সুস্থ শাসন আৰু সুস্থিৰ নিৰাপত্তাৰ বাবে বিজ্ঞানৰ লগতে ধৰ্মৰ প্ৰয়োজনীয়তাকো একেবাৰে নস্যাৎ কৰিব নোৱাৰি৷ ধৰ্মই যিদৰে এখন সমাজক সংগঠিত কৰে, বিজ্ঞানে এখন সমাজক প্ৰগতিশীল কৰি তোলে৷ ধৰ্ম এক ব্যক্তিগত বিষয়, ই সামাজিক হ’ব নোৱাৰে৷ কিন্তু ধৰ্ম যেতিয়া পৰম্পৰা আৰু বিশ্বাসৰ নামত অন্ধ হৈ উন্মাদ হৈ পৰে, তেতিয়াই ই এখন প্ৰগতিশীল সমাজৰ বাবে হেঙাৰস্বৰূপ হৈ পৰে৷ বৰ্তমান বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত ঘটি থকা হিংসাত্মক কাৰ্যকলাপৰ বহুসংখ্যকৰে মূল কাৰণ এইটোৱেই৷ 

কেইদিনমানৰ আগতে উত্তৰ প্ৰদেশৰ হাথৰছৰ এটা ঘটনাই সমগ্ৰ দেশবাসীক হতচকিত কৰি তুলিছিল৷ বাবাৰ সৎসংগত পদপৃষ্ঠ হৈ মৃত্যু হৈছিল শতাধিক লোকৰ৷ কিছুদিনৰ আগতে তদ্ৰুপ ঘটনাই তোলপাৰ লগাইছিল সমগ্ৰ দেশ৷ এজন সাধুৰ (?) লক্ষাধিক সমৰ্থকে দেশৰ দুই-তিনিখন ৰাজ্যৰ জনজীৱন প্ৰায় স্তব্ধ কৰি তুলিছিল৷ তাকো এনেকুৱা এজন সাধু যি দৰাচলতে এটা ধৰ্ষণকাৰী৷ সাধুৰ নামত কলংক৷ অতি বাসনা ৰোগত আক্ৰান্ত ডেৰা গুৰু ৰাম ৰহিমৰ অস্বাভাৱিক যৌন আসক্তিৰ বলি হৈ তৰা গোচৰৰ প্ৰতিবাদত তেওঁৰ লক্ষ লক্ষ ভক্তই কঁপাই তুলিছিল দেশ৷ তিনিখন ৰাজ্যৰ প্ৰশাসনীয় ব্যৱস্থাক প্ৰায় অচল কৰিছিল৷ পুলিচ, প্ৰশাসন, গণমাধ্যম আৰু আইন সকলো ব্যস্ত হৈ পৰিছিল লম্পট বাবাক লৈ৷ সময়ে সময়ে ঘটি থকা এনেবোৰ ঘটনাই সঁচাকৈয়ে নিজৰ ওপৰতে ধিক্কাৰ জন্মায়৷ বিজ্ঞান-প্ৰযুক্তিৰ এই ৰম্যময় কালতো যেতিয়া এইখন দেশৰ বহু লোকে এজন বাবাৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণ আহুতিপৰ্যন্ত দিব পাৰে, ইয়ে দেশৰ জনসাধাৰণৰ মানসিকতাৰ উত্তৰণৰ প্ৰকৃত স্বৰূপটো উদঙাই দিয়ে৷ এটা ধৰ্ষণকাৰী অসাধুৰ কাৰণেও লাখ লাখ মানুহে যেতিয়া দেশৰ আইন-প্ৰশাসনক ধোঁৱাচাঙত তুলিব পৰা হ’ল, তেতিয়াই ভাবিবলৈ বাধ্য হৈছিলোঁ যে আমাৰ দেশৰ জনতাৰ মানসিকতাৰ বিকাশ প্ৰকৃততে কিমান হৈছে৷ হাথৰছৰ কাণ্ড বা ৰাম ৰহিম বাবাৰ ঘটনা প্ৰবাহে কিন্তু দেশত বিজ্ঞানমনস্কতাৰ এক নিৰ্লজ্জ ৰূপ উদঙাই দিলে৷ বিজ্ঞান-প্ৰযুক্তিৰ প্ৰচাৰ, প্ৰসাৰ আৰু প্ৰয়োগত আমি যিমানেই আগবাঢ়ি নাযাওঁ কিয় বৈজ্ঞানিক মানসিকতাৰ ফালৰ পৰা আমাৰ অৱস্থা কিন্তু সঁচাকৈয়ে পুতৌলগা৷ অকল ৰাম ৰহিমেই কিয়, এনে বহু বাবা আৰু ধৰ্মগুৰুৰ প্ৰকোপৰ পৰা আমি নিজকে আঁতৰাই ৰাখিব পৰা নাই৷ এনে বাবা আৰু ধৰ্মগুৰু বহুতৰ বাবে এতিয়াও আদৰ্শস্বৰূপ৷ আমাৰ এনে মানসিকতাৰ ফলতেই সমাজত কিছুমান অবৈজ্ঞানিক প্ৰথা আজিও বিৰাজমান৷ হাতত এনড্ৰ’ইড ম’বাইল ফোন লৈ ছ’চিয়েল মিডিয়াত ফটফটাই থকা আমাৰ সমাজখনতেই ডাইনী হত্যা, বলি-বিধান আদি প্ৰথা দপ্‌দপাই চলি আছে৷ ৰাম ৰহিমৰ দৰে প্ৰাণীৰ সৃষ্টিত ৰাজনৈতিক অৱদান অপৰিসীম৷ ভোট বেংকৰ স্বাৰ্থত সংবিধানৰ নিৰ্দেশাত্মক নীতিক অংগুষ্ঠ দেখুৱাই দেশৰ পৰিচালকসকলে বিজ্ঞান মানসিকতাক যেনেধৰণে জলাঞ্জলি দিয়া দেখা যায়, সিয়ে ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ প্ৰগতি আৰু বিকাশত যে বাধাৰ সৃষ্টি নকৰিব, তাক ক’ব পৰা নাযায়৷ 

আনহাতে, ধৰ্মৰ ৰাগীত বলীয়ান উগ্ৰ মৌলবাদী ইছলামৰ বিশ্ব বিজয় অভিযানৰ বিষয়ে সকলো জ্ঞাত৷ অপ্ৰিয় হ’লেও ই সৰ্বজনবিদিত যে ইছলামৰ উগ্ৰ মৌলবাদিতাই বৰ্তমান বিশ্বত সন্ত্ৰাসৰ কাৰক৷ কেইদিনমানৰ আগতে মুক্তি লাভ কৰা ‘দি কেৰালা ষ্ট’ৰী’ ছবিখনে সমগ্ৰ ভাৰততে মিশ্ৰিত প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ বহুতেই ক’ব বিচাৰে ছবিখনৰ প্ৰপাগাণ্ডা৷ যিয়েই যি নকওক ছবিখনৰ বাস্তৱিক ভিত্তি আৰু অন্তৰালৰ কিছু সত্যক কেতিয়াও উপেক্ষা কৰিব নোৱাৰি৷ উগ্ৰ মৌলবাদী ইছলামৰ বিশ্ব বিজয় অভিযানৰ মানচিত্ৰত অসমো যে সোমাই থকা নাই তাক দৃঢ়তাৰে ক’ব পৰা নাযায়৷ ৰাজনৈতিক স্বাৰ্থ লাভৰ তাগিদাত বাধাহীনভাৱে বাঢ়ি যাবলৈ দিয়া বাংলাদেশী মুছলমানৰ জনসংখ্যাই অসমক যে এদিন ধৰ্মান্ধ মৌলবাদী ইছলামিক ৰাষ্ট্ৰত পৰিৱৰ্তিত নকৰিব, তাকো ন-দি ক’ব পৰা নাযায়৷

গণতন্ত্ৰৰ নামত কিছুমান বৰ নীচ মানসিকতাৰ ব্যক্তিৰ ধৰ্মীয় উন্মাদনায়ো সকলোকে চিন্তিত কৰি তোলে৷ তথ্য-প্ৰযুক্তিৰে সমৃদ্ধ দেশত ধৰ্মীয় বিতৰ্কই কিদৰে শিৰোনামা দখল কৰিব পাৰে ভাবি আচৰিত লাগে৷ ধৰ্মীয় প্ৰসংগত কিছুমান বক্তা আৰু লেখকৰ সূক্ষ্ম বিশ্লেষণে এটা কথাৰ প্ৰমাণ কৰে যে বৰ্তমানৰ সমাজখনে সুস্থ বৌদ্ধিক বিতৰ্কৰ দীনতাত ভুগিছে৷ ছ’চিয়েল মিডিয়াতো ধৰ্মীয় মতান্তৰক ব্যক্তিগত আখেজা-আখেজিৰ ৰূপ দি এচাম লোকে একোটা বৌদ্ধিক আলোচনাক যিদৰে আগুৱাই নিয়া পৰিলক্ষিত হয়, তাক দেখি প্ৰশ্ন হয়– বৰ্তমান সমাজৰ তথাকথিত সচেতন লোকসকল আচলতে দেশ আৰু জাতিৰ প্ৰতি কিমান দায়িত্বশীল?