ভাৰতৰ ৭৮সংখ্যক স্বাধীনতা দিৱসৰ প্ৰাক্‌ক্ষণত কলকতাৰ এখন চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ত সংঘটিত এটা ধৰ্ষণ আৰু হত্যাৰ ঘটনাই বাকৰুদ্ধ কৰিছে দেশৰ সভ্য সমাজক৷ এগৰাকী ৩১ বছৰীয়া চিকিৎসকক নিশা কৰ্মৰত স্থানতেই ধৰ্ষণ কৰা আৰু হত্যা কৰা ঘটনাটোক লুকুওৱাৰ চেষ্টা কৰা চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়খনৰ কেইবাজনো অপৰাধীক ইতিমধ্যে গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হৈছে যদিও ক্ষান্ত হোৱা নাই দেশৰ প্ৰতিবাদী নাগৰিক৷ সততে এখন সভ্য দেশ বোলা ভাৰতত সংঘটিত হোৱা এনে অসভ্য কাণ্ডৰ গৰিহণা বা প্ৰতিবাদে ক্ষান্ত কৰিব পৰা নাই কামাতুৰ পুৰুষ মন৷ দেশৰ নাগৰিক আজি শিক্ষিত হৈছে কিন্তু মহিলাৰ ওপৰত চলি থকা অপৰাধবোৰ স্তিমিত হোৱা নাই৷ ২০১২ চনত দিল্লীত সংঘটিত নিৰ্ভয়া কাণ্ডৰ দোষীক ইতিমধ্যে ফাঁচি দিয়া হৈছে যদিও যেন কঠোৰ আইন তথা মৃত্যুদণ্ডৰ ধাৰাই ৰোধ কৰিব পৰা নাই ধৰ্ষণ আৰু হত্যাকাণ্ড৷ প্ৰতিটো ধৰ্ষণ কাণ্ডৰ প্ৰতিবাদ কৰা সাধাৰণ নাগৰিকে পুনৰ দেখা পায় অনুৰূপ ঘটনা৷

১৪০ কোটি ভাৰতীয়ৰ দেশখনৰ প্ৰতি ১৯ মিনিটত সংঘটিত হয় একোটাকৈ ধৰ্ষণ কাণ্ড৷ এগৰাকী মহিলাক ধৰ্ষণ কৰাৰ পাছত হত্যা কৰি অপৰাধৰ চিন নোহোৱা কৰিব বিচাৰে অপৰাধীসকলে৷ দেশৰ অপৰাধ লেখা সন্থাই প্ৰকাশ কৰা তথ্যমতে ২০১৯ চনৰ পৰা ২০২৩ চনলৈ দেশত সংঘটিত হোৱা ধৰ্ষণৰ ঘটনাৰ পৰিসংখ্যা ক্ৰমে– ২০১৯ চনত ৩২,০৩৩টা,  ২০২০ চনত ২৮,০৪৬টা, ২০২১ চনত ৩১,৬৭৭টা, ২০২২ চনত ৩১,৯৮২টা আৰু ২০২৩ চনত ২৮,৮১১টা৷

ভাৰতত মহিলাৰ স্বাৰ্থত সততে কোৱা সবলীকৰণ শব্দটোৰ প্ৰভাৱে মহিলাক কিমান সুৰক্ষিত কৰিছে তাৰ ওপৰত আজি বিশ্লেষণৰ প্ৰয়োজন৷ ১৯৮৪ চনতে ভাৰতীয় মহিলাৰ সবলীকৰণৰ হেতুকে আৰম্ভ কৰা মহিলা সবলীকৰণ শ্লোগানটোৰ পুনৰ বিশ্লেষণৰ প্ৰয়োজনীয়তা আজি আহি পৰিছে৷ অৰ্থনৈতিক, সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰত মহিলাক সবল কৰিবলৈ লোৱা চৰকাৰী প্ৰচেষ্টাবোৰে যে এতিয়াও মহিলাক সুৰক্ষিত কৰিব পৰা নাই সি সত্য৷ পথৰ ওপৰত কিম্বা ঘৰৰ ভিতৰতো আজিকোপতি সুৰক্ষিত নহ’ল ভাৰতীয় মহিলা৷ খেতিৰপথাৰত যদি কোনোবা গৰাকী মহিলাক ধৰ্ষণ কৰা হৈছে, কোনোবাগৰাকী ধৰ্ষিতা হৈছে নিজ কৰ্মস্থলীত৷ বিদ্যালয়ৰ কণমানি শিশুকন্যাটোৰ  পৰা বৃদ্ধাগৰাকীও  হয় ধৰ্ষণৰ বলি৷ মহিলাক সততে উপদেশ দিয়া হয় সুৰক্ষিত স্থানত থাকিবলৈ কিন্তু আজি প্ৰশ্ন হৈছে– মহিলাৰ বাবে সুৰক্ষিত স্থান ক’ত?

প্ৰকৃততে ভাৰতত প্ৰয়োজন হৈছে পুৰুষৰ সজাগতাৰ৷ অপৰাধ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে ভাৰতত এক বৃহৎ ন্যায় ব্যৱস্থা আছে যদিও পুৰুষৰ বাবে প্ৰয়োজন হোৱা মানসিক সংস্কাৰৰ প্ৰচেষ্টাৰ নাই একো ব্যৱস্থা৷ পুৰুষৰ হাতত নিৰ্যাতিত হোৱা মহিলাৰ সংখ্যা আজি ক্ৰমবৰ্ধমান৷ ২০২০ চনত মহিলাৰ বিৰুদ্ধে সংঘটিত অপৰাধৰ সংখ্যা আছিল– ৩,৭১,৫০৩টা আৰু ২০২২ বৰ্ষত সেই সংখ্যা বৃদ্ধি হয়– ৪,৪৫,২৫৬টালৈ৷ কঠোৰ আইনৰ প্ৰতি আজি যেন ভয় নকৰে অপৰাধী পুৰুষে৷ প্ৰতিটো পৰিয়ালতে থকা ছোৱালী বা মহিলাসকলক অভিভাৱকসকলে দিয়া জ্ঞানবোৰে বহু সময়ত স্পৰ্শ নকৰে পৰিয়ালৰ মাজত থকা যুৱক বা পুৰুষসকলক৷ মহিলাৰ প্ৰতি কৰিব লগা সন্মানৰ কথাবোৰ কিতাপৰ পৃষ্ঠাবোৰতেই সীমাবদ্ধ আৰু অত্যধিক ব্যাখ্যাবোৰৰ প্ৰতি ভ্ৰূক্ষেপ নকৰে ভাৰতৰ পুৰুষে৷ পুৰুষপ্ৰধান ভাৰতত আজি প্ৰয়োজন হৈছে অপৰাধ সজাগতা দিৱসৰ৷ দেশৰ বহু পুৰুষে নাজানে ধৰ্ষণ, হত্যা বা মহিলাক কৰা নিৰ্যাতনৰ শাস্তিৰ কথা৷ প্ৰতিটো চৰকাৰী বা বে-চৰকাৰী অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠানৰ প্ৰবেশস্থলীত মহিলাৰ বিৰুদ্ধে হোৱা অপৰাধৰ শাস্তিৰ তালিকাৰ ফলক স্থাপনৰ প্ৰয়োজনীয়তা আহি পৰিছে৷ প্ৰতিটো অপৰাধৰ বিচাৰ প্ৰক্ৰিয়া মাহৰ ভিতৰত সমাপ্ত কৰি শাস্তিৰ ঘোষণা কৰা উচিত হ’ব৷ অন্যথা ধৰ্ষণ, হত্যা, নিৰ্যাতনৰ পৰা মহিলাক মুক্ত কৰাটো কঠিন হ’ব৷