এক যেতিয়া এঘাৰতকৈ বেছি

হিন্দী চিনেমা এখনৰ এটা সংলাপ অতি জনপ্ৰিয় হৈছিল, ‘চালা এক মচ্চৰ আদমীকো হিজৰা বনা দেতা হ্যে’৷ অৰ্থ হ’ল, এটা মাত্ৰ মহে মানুহক নপুংসক কৰি তুলিব পাৰে৷ কথাষাৰৰ দুটা অৰ্থ হ’ব পাৰে, নপুংসকসকলে এক বিশেষধৰণেৰে হাতচাপৰি বজায়৷ এটা মাত্ৰ মহ মাৰিবলৈ মানুহে কেতিয়াবা এনেদৰে হাতচাপৰি বজাই থাকে, কিন্তু মহটো নমৰেহে নমৰে আৰু ফলত দূৰৰ পৰা চালে মানুহজনক নপুংসকসকলৰ দৰে হাতচাপৰি বজাই থকা যেন দেখি, বিশেষকৈ মানুহজন যদি বিছনাত, আঁঠুৱাৰ তলত থাকে৷ আন এটা অৰ্থ হ’ল, এটা মাত্ৰ মহে কেতিয়াবা এনেকুৱাকৈ নাকনি-কাননি কৰে যে মানুহ বন্ধ্যা খঙত গুজৰি-গুমৰি থাকিব লগা হয়৷ এটা মাত্ৰ মহে মানুহক নপুংসকত পৰিণত কৰে৷ বৰ্তমানৰ লিংগ সচেতনতা বৃদ্ধি হোৱাৰ সময়ত আৰু নাৰী বা ‘তৃতীয়’ লিংগৰ প্ৰতি কৰা বৈষম্য ক্ৰমে অ-গ্ৰহণযোগ্য হৈ অহাৰ সময়ত বিশেষ এটা সম্প্ৰদায়ক উপলুঙা কৰাটো নিশ্চয় উচিত নহয়৷ গতিকে হিজৰা শব্দটোৱে ব্যক্তি বা সম্প্ৰদায়ৰ সলনি, কষ্টকৰ পৰিস্থিতিৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ অক্ষমতাক বুজাইছে বুলি ধৰি ল’ব পাৰি৷ এটা মহে জ্বলা-কলা কৰাৰ দৰে মাত্ৰ এজন গৌৰৱ গগৈয়ে উজনিত জ্বলা-কলা কৰি মাৰিছে৷ দেখি মানুহৰ সেই বিখ্যাত সংলাপটো মনত পৰিছে৷ বিজেপিয়ে যোৱাটো সাধাৰণ নিৰ্বাচনত অসমৰ ১৪খন আসনৰ ১১খনত জয়ী হৈছে৷ নিঃসন্দেহে এটা ৰাজনৈতিক দলৰ বাবে সন্তোষ লাভ কৰিবলগীয়া, গৌৰৱ কৰিবলগীয়া ফলাফল৷ কিন্তু গৌৰৱৰ বাবে বিজেপিয়ে গৌৰৱ কৰিব পৰা নাই৷ যোৰহাটৰ এখন মাত্ৰ আসনৰ পৰাজয় যেন ১১খন আসনৰ জয়তকৈও বেছি গধুৰ হৈ বিজেপিক হেঁচা মাৰি ধৰিছে৷ সেয়েহে অসম বিধানসভাৰ নিৰ্বাচনলৈ দুবছৰ বাকী থাকোঁতেই অসমত পুনৰ নিৰ্বাচনী ৰাজনীতিৰ কুচকাৱাজ আৰম্ভ হৈছে৷এতিয়া পুনৰ ক্ষমতা দখল কৰিবলৈ সকলোধৰণৰ ৰণকৌশল অৱলম্বন কৰা হ’ব, সকলোধৰণৰ বাগাড়ম্বৰ দেখিবলৈ পোৱা যাব৷ ইতিমধ্যে ইয়াৰ আৰম্ভণি হৈছে৷ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰশ্নটো হৈছে, যোৰহাটৰ নিচিনাকৈ সমগ্ৰ উজনিৰ মানুহে সেই আপদীয়া ‘পৰিৱৰ্তন’ৰ কথা ক’ব নেকি? বিজেপিয়ে ভাবে বা ভাবিছিল যে ‘পৰিৱৰ্তন’ৰ কথা কেৱল তেওঁলোকেহে ক’ব পাৰে, পৰিৱৰ্তন তেওঁলোকেহে আনিব পাৰে৷ কাৰণ ক্ষমতাৰ আসনত বিজেপি নতুন আৰু কংগ্ৰেছ পুৰণি৷ কিন্তু দিল্লীত দহ বছৰ শাসনত থকাৰ পাছত তৃতীয়বাৰৰ বাবে নিৰ্বাচিত হ’বলৈ গৈ বিজেপিয়ে দেখিলে যে ভাৰতৰ ভোটাৰে এইবাৰ ‘পৰিৱৰ্তন’ ঘটাই বিজেপিকেই শাসনৰ পৰা প্ৰায় আঁতৰাই পঠাইছিল৷ অ’ৰ-ত’ৰ পৰা সমৰ্থন গোটাই বিজেপি কিবাকৈ শাসনৰ গাদীত ওলমি থাকিল৷ গতিকে এতিয়া ‘পৰিৱৰ্তন’ বিজেপিৰ শক্তি হৈ থকা নাই, বৰং এতিয়া এসময়ৰ বিজেপিৰ শক্তিশালী শে¡াগান ‘পৰিৱৰ্তনে’ বিজেপিকেই পৰিৱৰ্তন কৰিব বিচাৰি ইয়াৰ শত্ৰুত পৰিণত হৈছে৷

যোৰহাটত গৌৰৱ গগৈয়ে পৰিৱৰ্তন আনিলে৷ গতিকে পৰিৱৰ্তন এতিয়া কংগ্ৰেছৰহে শক্তিশালী শে¡াগান আৰু হাতিয়াৰত পৰিণত হ’ল৷ যোৰহাটত গৌৰৱ গগৈৰ হাতত পৰাজিত বিজেপি প্ৰাৰ্থীজনৰ নামো চাগে এতিয়ালৈ বেছিভাগে পাহৰিলে, জনমানসত পৰাজিত হ’ল অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মা৷উজনি অসমে যদি যোৰহাটৰ দৰে পৰিৱৰ্তনৰ কথা কয়, বিজেপিয়ে যদি ১০-১২খন আসন হেৰুৱায়, তেনেহ’লে ২০২৬ত বিজেপিয়ে চৰকাৰ গঠন কৰিব নোৱাৰিব৷ উজনিৰ বেমাৰটো উত্তৰ অসম, মধ্য অসম, নামনি অসমলৈ সোঁচৰিবলৈ বৰ বেছি সময় নালাগে৷ ৰাজনীতি বৰ পনীয়া বস্তু, কেতিয়া কি ৰূপ লয় ধৰা টান৷দিল্লীত বিজেপিয়ে একক সংখ্যাগৰিষ্ঠতা হেৰুৱাইছে৷ অসমত এতিয়াৰ পৰাই প্ৰত্যাহ৩ানৰ সন্মুখীন হৈছে৷ দিল্লীত তেওঁৰ কাম কৰাৰ ধৰণৰ বাবে এই পৰাজয়ক নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ পৰাজয় বুলি অভিহিত কৰা হৈছে৷ অসমতো মুখ্যমন্ত্ৰীজনৰ কাম কৰাৰ ধৰণৰ বাবে ২০২৬ চনৰ নিৰ্বাচনৰ ফলাফল তেওঁৰ জয় বা পৰাজয়ৰূপে পৰিগণিত হ’ব৷ হিন্দুত্ব বিজেপিৰ যিদৰে শক্তি, ঠিক একেদৰে দুৰ্বলতাও৷ হিন্দুত্ব তেওঁলোকৰ পৰিচয় হৈ পৰাৰ পাছত সাধাৰণ ৰাইজে যদি হিন্দুত্বৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ হেৰুৱায় আৰু আন কিছুমান বিষয়ক প্ৰাথমিকতা প্ৰদান কৰে, তেতিয়া বিজেপি শ’লঠেকত পৰে৷ স্বয়ং অযোধ্যাৰ ভোটাৰে ক’লে, তোমালোকে ৰাম মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিলা, খুব ভাল কথা, তোমালোকক ধন্যবাদ, কিন্তু এতিয়া আমাৰ এই সমস্যাবিলাকৰ কথা পাতোঁ আহা৷ বিজেপিৰ হাতত যথাযথ উত্তৰ নাছিল৷ অযোধ্যাৰ ভোটাৰে তেওঁলোকক প্ৰত্যাখ্যান কৰিলে৷ যোৰহাটৰ ভোটাৰে তেওঁলোকক কিয় প্ৰত্যাখ্যান কৰিলে? মূল কাৰণটো কি? বা মূল দহটা কাৰণ কি কি? ২০২৪ত বিজেপি যোৰহাটত যিটো বা যিবোৰ কাৰণত হাৰিল, সেইবোৰ পুনৰ অনুৰণিত হ’ব আৰু গৌৰৱৰ দৰে যুঁজাৰু প্ৰাৰ্থী থিয় হ’লে বিজেপিয়ে বহু প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিব নোৱাৰিব আৰু তেতিয়া ভোটাৰে ‘পৰিৱৰ্তন’ৰ সিদ্ধান্ত ল’লে সি বৰ বেছি আচৰিত কথা নহ’ব৷ সেয়েহে বিজেপিয়ে আগতীয়াকৈ ২০২৬ৰ নিৰ্বাচনৰ বাগধাৰাটো-নেৰেটিভটো গঢ়ি ল’ব বিচাৰিছে, যাতে আন সকলো তেওঁলোকৰ বাগধাৰাত বন্দী হৈ পৰে৷ তীব্ৰ-উগ্ৰ মুছলমান-মিঞাবিদ্বেষ, অতি উগ্ৰ হিন্দুত্ব আৰু সেই অতি উগ্ৰ হিন্দুত্ব আধাৰিত অসমীয়া জাতীয়তাবাদ বিজেপিয়ে ইতিমধ্যে এইকেইটা ৰণকৌশলৰ আধাৰত এক বাগধাৰা সৃষ্টি কৰিব বিচাৰিছে– বিৰোধীকে ধৰি সকলোকে সেই বাগধাৰত বন্দী কৰিব বিচাৰিছে৷ কাৰণ, অসম চুক্তিৰ ৬নং দফা মতে, অসমীয়াৰ সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচ, এখন শুদ্ধ এন আৰ চি, নিবনুৱাৰ বাবে সংস্থাপন, মূল্যবৃদ্ধি ৰোধ, ক্ৰমান্বয়ে ধাৰত পোত গৈ থকা ৰাজ্যখনৰ অন্ধকাৰ ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে আলোচনা হ’লে চৰকাৰখনৰ ক’বলৈ একোৱেই নাথাকে৷সেয়েহে চৰকাৰ আৰু শাসক দল নিয়ন্ত্ৰিত গণমাধ্যমৰ জৰিয়তে একোটা উদ্দেশ্যপ্ৰণোদিত, ন্যস্ত স্বাৰ্থ জড়িত কাহিনী বিয়পাই দিবলৈ আৰু সকলোৰে সমস্ত ধ্যান সেই কাহিনীটোত কেন্দ্ৰীভূত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা হয়৷ বহু সময়ত চৰকাৰ আৰু শাসক দল সফলো হয়৷ কিন্তু গণতন্ত্ৰৰ চমৎকাৰী গুণটোৱেই হ’ল একোটা গৌৰৱ গগৈ ওলাই সকলো ওলট-পালট কৰে, চৰকাৰৰ শাসক দলৰ সকলো আঁচনি পণ্ড কৰে৷ চৰকাৰৰ, শাসক দলৰ মোহন বীণাৰ সুৰৰ মোহিনীত ভোল গৈ নাচি থকা যেন লগা ৰাইজখনে হঠাতে ‘পৰিৱৰ্তন’ বিচাৰে৷

গতিকে কেতিয়াবা এটা সামান্য মহে ‘চালা এক মচ্চৰ আদমীকো হিজৰা বনা দেতা হ্যে’৷হিন্দী চিনেমা এখনৰ এটা সংলাপ অতি জনপ্ৰিয় হৈছিল, ‘চালা এক মচ্চৰ আদমীকো হিজৰা বনা দেতা হ্যে’৷ অৰ্থ হ’ল, এটা মাত্ৰ মহে মানুহক নপুংসক কৰি তুলিব পাৰে৷ কথাষাৰৰ দুটা অৰ্থ হ’ব পাৰে, নপুংসকসকলে এক বিশেষধৰণেৰে হাতচাপৰি বজায়৷ এটা মাত্ৰ মহ মাৰিবলৈ মানুহে কেতিয়াবা এনেদৰে হাতচাপৰি বজাই থাকে, কিন্তু মহটো নমৰেহে নমৰে আৰু ফলত দূৰৰ পৰা চালে মানুহজনক নপুংসকসকলৰ দৰে হাতচাপৰি বজাই থকা যেন দেখি, বিশেষকৈ মানুহজন যদি বিছনাত,  আঁঠুৱাৰ তলত থাকে৷ আন এটা অৰ্থ হ’ল, এটা মাত্ৰ মহে কেতিয়াবা এনেকুৱাকৈ নাকনি-কাননি কৰে যে মানুহ বন্ধ্যা খঙত গুজৰি-গুমৰি থাকিব লগা হয়৷ এটা মাত্ৰ মহে মানুহক নপুংসকত পৰিণত কৰে৷ বৰ্তমানৰ লিংগ সচেতনতা বৃদ্ধি হোৱাৰ সময়ত আৰু নাৰী বা ‘তৃতীয়’ লিংগৰ প্ৰতি কৰা বৈষম্য ক্ৰমে অ-গ্ৰহণযোগ্য হৈ অহাৰ সময়ত বিশেষ এটা সম্প্ৰদায়ক উপলুঙা কৰাটো নিশ্চয় উচিত নহয়৷ গতিকে হিজৰা শব্দটোৱে ব্যক্তি বা সম্প্ৰদায়ৰ সলনি,  কষ্টকৰ পৰিস্থিতিৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ অক্ষমতাক বুজাইছে বুলি ধৰি ল’ব পাৰি৷  এটা মহে জ্বলা-কলা কৰাৰ দৰে মাত্ৰ এজন গৌৰৱ গগৈয়ে উজনিত জ্বলা-কলা কৰি মাৰিছে৷ দেখি মানুহৰ সেই বিখ্যাত সংলাপটো মনত পৰিছে৷ বিজেপিয়ে যোৱাটো সাধাৰণ নিৰ্বাচনত অসমৰ ১৪খন আসনৰ ১১খনত জয়ী হৈছে৷ নিঃসন্দেহে এটা ৰাজনৈতিক দলৰ বাবে সন্তোষ লাভ কৰিবলগীয়া, গৌৰৱ কৰিবলগীয়া ফলাফল৷ কিন্তু গৌৰৱৰ বাবে বিজেপিয়ে গৌৰৱ কৰিব পৰা নাই৷ যোৰহাটৰ এখন মাত্ৰ আসনৰ পৰাজয় যেন ১১খন আসনৰ জয়তকৈও বেছি গধুৰ হৈ বিজেপিক হেঁচা মাৰি ধৰিছে৷ সেয়েহে অসম বিধানসভাৰ নিৰ্বাচনলৈ দুবছৰ বাকী থাকোঁতেই অসমত পুনৰ নিৰ্বাচনী ৰাজনীতিৰ কুচকাৱাজ আৰম্ভ হৈছে৷ এতিয়া পুনৰ ক্ষমতা দখল কৰিবলৈ সকলোধৰণৰ ৰণকৌশল অৱলম্বন কৰা হ’ব, সকলোধৰণৰ বাগাড়ম্বৰ দেখিবলৈ পোৱা যাব৷ ইতিমধ্যে ইয়াৰ আৰম্ভণি হৈছে৷ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰশ্নটো হৈছে, যোৰহাটৰ নিচিনাকৈ সমগ্ৰ উজনিৰ মানুহে সেই আপদীয়া ‘পৰিৱৰ্তন’ৰ কথা ক’ব নেকি? বিজেপিয়ে ভাবে বা ভাবিছিল যে ‘পৰিৱৰ্তন’ৰ কথা কেৱল তেওঁলোকেহে ক’ব পাৰে, পৰিৱৰ্তন তেওঁলোকেহে আনিব পাৰে৷ কাৰণ ক্ষমতাৰ আসনত বিজেপি নতুন আৰু কংগ্ৰেছ পুৰণি৷ কিন্তু দিল্লীত দহ বছৰ শাসনত থকাৰ পাছত তৃতীয়বাৰৰ বাবে নিৰ্বাচিত হ’বলৈ গৈ বিজেপিয়ে দেখিলে যে ভাৰতৰ ভোটাৰে এইবাৰ ‘পৰিৱৰ্তন’ ঘটাই বিজেপিকেই শাসনৰ পৰা প্ৰায় আঁতৰাই পঠাইছিল৷

অ’ৰ-ত’ৰ পৰা সমৰ্থন গোটাই বিজেপি কিবাকৈ শাসনৰ গাদীত ওলমি থাকিল৷ গতিকে এতিয়া ‘পৰিৱৰ্তন’ বিজেপিৰ শক্তি হৈ থকা নাই, বৰং এতিয়া এসময়ৰ বিজেপিৰ শক্তিশালী শ্লোগান ‘পৰিৱৰ্তনে’ বিজেপিকেই পৰিৱৰ্তন কৰিব বিচাৰি ইয়াৰ শত্ৰুত পৰিণত হৈছে৷ যোৰহাটত গৌৰৱ গগৈয়ে পৰিৱৰ্তন আনিলে৷ গতিকে পৰিৱৰ্তন এতিয়া কংগ্ৰেছৰহে শক্তিশালী শ্লোগান আৰু হাতিয়াৰত পৰিণত হ’ল৷ যোৰহাটত গৌৰৱ গগৈৰ হাতত পৰাজিত বিজেপি প্ৰাৰ্থীজনৰ নামো চাগে এতিয়ালৈ বেছিভাগে পাহৰিলে, জনমানসত পৰাজিত হ’ল অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মা৷উজনি অসমে যদি যোৰহাটৰ দৰে পৰিৱৰ্তনৰ কথা কয়, বিজেপিয়ে যদি ১০-১২খন আসন হেৰুৱায়, তেনেহ’লে ২০২৬ত বিজেপিয়ে চৰকাৰ গঠন কৰিব নোৱাৰিব৷ উজনিৰ বেমাৰটো উত্তৰ অসম, মধ্য অসম, নামনি অসমলৈ সোঁচৰিবলৈ বৰ বেছি সময় নালাগে৷ ৰাজনীতি বৰ পনীয়া বস্তু, কেতিয়া কি ৰূপ লয় ধৰা টান৷দিল্লীত বিজেপিয়ে একক সংখ্যাগৰিষ্ঠতা হেৰুৱাইছে৷ অসমত এতিয়াৰ পৰাই প্ৰত্যাহ৩ানৰ সন্মুখীন হৈছে৷ দিল্লীত তেওঁৰ কাম কৰাৰ ধৰণৰ বাবে এই পৰাজয়ক নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ পৰাজয় বুলি অভিহিত কৰা হৈছে৷ অসমতো মুখ্যমন্ত্ৰীজনৰ কাম কৰাৰ ধৰণৰ বাবে ২০২৬ চনৰ নিৰ্বাচনৰ ফলাফল তেওঁৰ জয় বা পৰাজয়ৰূপে পৰিগণিত হ’ব৷হিন্দুত্ব বিজেপিৰ যিদৰে শক্তি, ঠিক একেদৰে দুৰ্বলতাও৷ হিন্দুত্ব তেওঁলোকৰ পৰিচয় হৈ পৰাৰ পাছত সাধাৰণ ৰাইজে যদি হিন্দুত্বৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ হেৰুৱায় আৰু আন কিছুমান বিষয়ক প্ৰাথমিকতা প্ৰদান কৰে, তেতিয়া বিজেপি শ’লঠেকত পৰে৷ স্বয়ং অযোধ্যাৰ ভোটাৰে ক’লে, তোমালোকে ৰাম মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিলা, খুব ভাল কথা, তোমালোকক ধন্যবাদ, কিন্তু এতিয়া আমাৰ এই সমস্যাবিলাকৰ কথা পাতোঁ আহা৷ বিজেপিৰ হাতত যথাযথ উত্তৰ নাছিল৷ অযোধ্যাৰ ভোটাৰে তেওঁলোকক প্ৰত্যাখ্যান কৰিলে৷ যোৰহাটৰ ভোটাৰে তেওঁলোকক কিয় প্ৰত্যাখ্যান কৰিলে? মূল কাৰণটো কি? বা মূল দহটা কাৰণ কি কি?

২০২৪ত বিজেপি যোৰহাটত যিটো বা যিবোৰ কাৰণত হাৰিল, সেইবোৰ পুনৰ অনুৰণিত হ’ব আৰু গৌৰৱৰ দৰে যুঁজাৰু প্ৰাৰ্থী থিয় হ’লে বিজেপিয়ে বহু প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিব নোৱাৰিব আৰু তেতিয়া ভোটাৰে  ‘পৰিৱৰ্তন’ৰ সিদ্ধান্ত ল’লে সি বৰ বেছি আচৰিত কথা নহ’ব৷ সেয়েহে বিজেপিয়ে আগতীয়াকৈ ২০২৬ৰ নিৰ্বাচনৰ বাগধাৰাটো-নেৰেটিভটো গঢ়ি ল’ব বিচাৰিছে, যাতে আন সকলো তেওঁলোকৰ বাগধাৰাত বন্দী হৈ পৰে৷ তীব্ৰ-উগ্ৰ মুছলমান-মিঞাবিদ্বেষ, অতি উগ্ৰ হিন্দুত্ব আৰু সেই অতি উগ্ৰ হিন্দুত্ব আধাৰিত অসমীয়া জাতীয়তাবাদ বিজেপিয়ে ইতিমধ্যে এইকেইটা ৰণকৌশলৰ আধাৰত এক বাগধাৰা সৃষ্টি কৰিব বিচাৰিছে– বিৰোধীকে ধৰি সকলোকে সেই বাগধাৰত বন্দী কৰিব বিচাৰিছে৷ কাৰণ, অসম চুক্তিৰ ৬নং দফা মতে, অসমীয়াৰ সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচ, এখন শুদ্ধ এন আৰ চি, নিবনুৱাৰ বাবে সংস্থাপন, মূল্যবৃদ্ধি ৰোধ, ক্ৰমান্বয়ে ধাৰত পোত গৈ থকা ৰাজ্যখনৰ অন্ধকাৰ ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে আলোচনা হ’লে চৰকাৰখনৰ ক’বলৈ একোৱেই নাথাকে৷সেয়েহে চৰকাৰ আৰু শাসক দল নিয়ন্ত্ৰিত গণমাধ্যমৰ জৰিয়তে একোটা উদ্দেশ্যপ্ৰণোদিত, ন্যস্ত স্বাৰ্থ জড়িত কাহিনী বিয়পাই দিবলৈ আৰু সকলোৰে সমস্ত ধ্যান সেই কাহিনীটোত কেন্দ্ৰীভূত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা হয়৷ বহু সময়ত চৰকাৰ আৰু শাসক দল সফলো হয়৷ কিন্তু গণতন্ত্ৰৰ চমৎকাৰী গুণটোৱেই হ’ল একোটা গৌৰৱ গগৈ ওলাই সকলো ওলট-পালট কৰে, চৰকাৰৰ শাসক দলৰ সকলো আঁচনি পণ্ড কৰে৷ চৰকাৰৰ, শাসক দলৰ মোহন বীণাৰ সুৰৰ মোহিনীত ভোল গৈ নাচি থকা যেন লগা ৰাইজখনে হঠাতে ‘পৰিৱৰ্তন’ বিচাৰে৷ গতিকে কেতিয়াবা এটা সামান্য মহে ‘চালা এক মচ্চৰ আদমীকো হিজৰা বনা দেতা হ্যে’৷