সমস্যাৰ বাস্তৱিকতা আৰু মুখ্যমন্ত্ৰীৰ আচৰণ

নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইনখনক লৈ চলি থকা সংগ্ৰামৰ সময়ত বা তাৰ পাছতো ভাৰতৰ দুখন বিশেষ ৰাজ্যৰ সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক প্ৰসংগই অসমৰ সমাজ জীৱনত বাৰুকৈয়ে স্থান লাভ কৰিছিল৷ তাৰে এখন হৈছে বাংলাদেশীৰ প্ৰব্ৰজনৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত ৰাজ্য ‘ত্ৰিপুৰা’, আনখন হৈছে পাকিস্তানী সন্ত্ৰাসবাদেৰে জৰ্জৰ ৰাজ্য ‘কাশ্মীৰ’৷ নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইনৰ জৰিয়তে বাঙালী হিন্দুৰ ভাষিক জাতীয়তাবাদৰ আগ্ৰাসনে অসমীয়াত্বক নিঃশেষ কৰি ত্ৰিপুৰাৰ ত্ৰিপুৰীৰ দৰে কৰিব বুলি অসমৰ সচেতন মহল চিন্তিত হৈ পৰাৰ পৰিৱৰ্তে পূৰ্ববংগীয় আৰু বাংলাদেশীমূলৰ প্ৰব্ৰজনকাৰী মুছলমানৰ আগ্ৰাসনে হিন্দুত্বক কাশ্মীৰৰ দৰে গ্ৰাসিত কৰি পেলাব বুলি অসমৰ আন কিছু সচেতন মহল চিন্তিত হৈ পৰিছিল৷ বৰ্তমান অসমৰ সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক প্ৰেক্ষাপট যদি অধ্যয়ন কৰা যায়, উক্ত প্ৰসংগ দুটাৰ এটাকো কিন্তু উলাই কৰিব নোৱাৰি৷ ২০১১ চনৰ লোকপিয়লৰ তথ্য অনুসাৰে অসমৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় পঁয়ত্ৰিছ শতাংশ হৈছে মুছলমান৷ এইসকল মুছলমান আকৌ প্ৰধানতঃ দুটা শ্ৰেণীত বিভক্ত৷ এটা হৈছে থলুৱা খিলঞ্জীয়া মুছলমান, যাৰ প্ৰায় আঠশ বছৰীয়া বৰ্ণিল ইতিহাসে অসমৰ সমাজ জীৱনক সমৃদ্ধ কৰি থৈছে৷ আনটো হৈছে প্ৰায় ডেৰশ বছৰ পুৰণি অভিভাষী অসমীয়া মুছলমান৷ ইয়াৰ বাহিৰেও অসম আন্দোলনৰ অসফল পৰিসমাপ্তিয়ে অসমত আন এক শ্ৰেণীৰ মুছলমানক জন্ম দিলেজ্ব সেয়া হৈছে বাংলাদেশী মুছলমান৷ ইয়াৰে থলুৱা খিলঞ্জীয়া মুছলমানসকলৰ প্ৰসংগক চিন্তাৰ কাৰণ বনোৱাৰ প্ৰশ্নই উঠিব নোৱাৰে৷ আনহাতে, অসমীয়া জাতি ৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰায় ডেৰশ বছৰ পুৰণি অভিবাসী মুছলমানসকলৰ ভূমিকাকো শলাগ নোলোৱাকৈ থাকিব নোৱাৰি৷ কিন্তু সমস্যা আহিছে তৃতীয় অনাহূত শ্ৰেণীটোক লৈ৷ অসমখনক অপৰাধ আৰু অপৰাধীৰ ঘাটিলৈ পৰ্যবসিত কৰাত এই তৃতীয় শ্ৰেণীটোৰ অৱদান অপৰিসীম৷ এটা কথা অপ্ৰিয় হ’লেও সৰ্বজনবিদিত যে ইছলামৰ উগ্ৰ মৌলবাদিতাই বৰ্তমান বিশ্বত সন্ত্ৰাসৰ কাৰক৷ উগ্ৰ মৌলবাদী ইছলামৰ বিশ্ব বিজয় অভিযানৰ মানচিত্ৰত অসমো যে সোমাই থকা নাই তাক দৃঢ়তাৰে ক’ব পৰা নাযায়৷ ৰাজনৈতিক স্বাৰ্থ লাভৰ তাগিদাত বাধাহীনভাৱে বাঢ়ি যাবলৈ দিয়া বাংলাদেশী মুছলমানৰ জনসংখ্যাই অসমক যে এদিন মৌলবাদী ইছলামিক ৰাষ্ট্ৰ পৰিৱৰ্তিত নকৰিব, তাকো ন-দি ক’ব পৰা নাযায়৷ সেয়ে বিদেশী মুছলমানৰ আগ্ৰাসন ৰোধ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত কিছু নীতি অৱলম্বন কৰাটো বাঞ্ছনীয়৷ চৰকাৰে এইক্ষেত্ৰত কিছু পদক্ষেপ লৈছে৷ সি আদৰণীয়৷ কিন্তু পদক্ষেপৰ নামত সাম্প্ৰদায়িক উদাত্ত ভাষণেৰে সমগ্ৰ অসমত বিষবাষ্প বিয়পোৱাটো কিমান সঠিক কাম?

একোজন মন্ত্ৰী-বিধায়কৰ লগতে মুখ্যমন্ত্ৰীৰ মুখৰ ভাষা আৰু আচৰণে এখন সুস্থ সমাজৰ প্ৰতিজন চিন্তাশীল নাগৰিককে চিন্তিত কৰি তুলিছে৷ তেওঁলোকৰ আচৰণ আৰু কথাৰ ভংগিমাই বিধানসভাৰ মৰ্যাদা লুণ্ঠিত কৰিছে৷ শেহতীয়াভাৱে হৈ যোৱা বিধানসভাৰ অধিৱেশনখনত তৰ্ক-বিতৰ্কবোৰ চাই সঁচাকৈয়ে হতাশ হৈ পৰিছে গৰিষ্ঠসংখ্যক সচেতন শিক্ষিত নাগৰিক৷ ক’ৰবাত যেন মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে নিজৰ পদমৰ্যাদা লাঘৱ কৰিছে৷ এজন মুখ্যমন্ত্ৰীৰ পৰা সমাজে এক গাম্ভীৰ্যপূৰ্ণ আচৰণ কামনা কৰে৷ তাৰ বিপৰীতে অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰীৰ আচৰণে লাঘৱ কৰিছে নেকি মুখ্যমন্ত্ৰীৰ আসনখনৰ পদমৰ্যাদা/ মুখ্যমন্ত্ৰীৰ কাম ৰাজধৰ্ম পালন কৰা৷ ৰাজ্যৰ আইন-শৃংখলা বজাই ৰখাৰ লগতে সুস্থ প্ৰশাসনিক দক্ষতাৰে ৰাজ্যখনক আগুৱাই লৈ যোৱাটো তেওঁৰ প্ৰধান ৰাজধৰ্ম৷ ৰাজহুৱাকৈ এটা বাক্য কোৱাৰ আগতে তেওঁ দহবাৰ চিন্তা কৰা প্ৰয়োজন৷ কাৰণ তেওঁৰ প্ৰতিটো শব্দই এখন সমাজৰ দিক নিৰ্ণয় কৰিব৷ তেনে ক্ষেত্ৰত বিধানসভাৰ মজিয়াৰ পৰা আন্দোলনকাৰীৰ দৰে দিয়া তেওঁৰ উদাত্ত ভাষণে সমাজখনক কি শিক্ষা দিব? সত্য হ’ল বুলিয়েই সেই সত্যক উপস্থাপনৰ এক শৈলী আছে আৰু সেই শৈলী এজন মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে জনা বাঞ্ছনীয়৷ এজন বিধায়কক অধ্যক্ষই কিছু সময়ৰ বাবে নিলম্বন কৰোঁতে শাসকীয় পক্ষৰ কোনোবা এজনে চিঞৰিছে– তেওঁৰ লুঙীত ধৰি উলিয়াই দিয়ক৷ এনেধৰণৰ ভাষাই এখন বিধানসভাৰ মৰ্যাদা ৰাখিবনে? ইয়াৰ বাবে মূলতেই জগৰীয়া মুখ্যমন্ত্ৰীৰ আচৰণ৷ মুখ্যমন্ত্ৰীক সন্তুষ্ট কৰাৰ স্বাৰ্থতেই এচামৰ এই প্ৰয়াস৷ বহু সময়ত অধ্যক্ষৰ আচৰণেও সেই কথাকেই প্ৰমাণ কৰে৷ নিউজ চেনেলৰ বুম দেখিলেই ক’ব নোৱৰা হৈ যোৱা মুখ্যমন্ত্ৰী হয়তো ভাৰতত এইজনেই হ’ব৷ ভুল যিয়েই নকৰক, যিমানেই নকৰক, এখন শিক্ষানুষ্ঠানক এজন মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে শ¡’ পইজনিং কৰিম বুলি কোৱাটো কিমান বীভৎস কথা হ’ব পাৰে বাৰু? মূল বিষয়বস্তুলৈ নগৈ মিঞাৰ নামত ৰাজনীতি কৰিব বিচৰা এই কাৰবাৰটোৱে সমাজত অৰাজকতা নানিবনে? তাতকৈ অসমক ইমানেই ভাল পায় যদি ৬নং দফাৰ সম্পূৰ্ণ ৰূপায়ণ কৰক৷ আধৰুৱা হৈ থকা এন আৰ চিখনক এশ শতাংশ পুনৰীক্ষণ কৰি সম্পূৰ্ণ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰক৷ সকলো সমস্যা এদিনতে সমাধান হ’ব৷ অন্যথা অসমৰ মানুহ ইমানো অজলা নহয় যে ৰাজনীতিকৰ এই নাটক ৰাইজে বুজি নাপাব৷