অসাহিত্যিকৰ উপদ্ৰৱত ধ্বংসপ্রায় অসম সাহিত্য সভা !
অসমৰ জাতীয় উত্তৰণত পথ প্ৰদৰ্শকৰ ভূমিকা লোৱা অসম সাহিত্য সভাৰ ভাষিক সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰখনত ব্যাপ্তিময় কৰ্ষণ, অসমৰ জাতি-জনগোষ্ঠীয় সংহতিত বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ অৱদানৰ কথা সকলোৱে জ্ঞান হ’বৰ দিন ধৰি প্ৰত্যক্ষ কৰি আহিছে৷ ওঠৰ শতিকাৰ শেষৰফালে অসমীয়া ভাষা-সাহিত্য আৰু অসমীয়া সংস্কৃতি ৰক্ষাৰ স্বাৰ্থত সেই সময়ৰ কেইজনমান অসমীয়াৰ প্ৰচেষ্টাত গঢ় লৈ উঠা ‘অসমীয়া ভাষা উন্নতি সাধিনী সভা’খনেই কালক্ৰমত ‘অসম সাহিত্য সভা’ হ’ল৷ প্ৰবাদপ্ৰতিম সাহিত্যিক আৰু অসমীয়া ভাষাৰ কাণ্ডাৰী পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা, শৰৎ চন্দ্ৰ গোস্বামী আদি ব্যক্তিৰ তত্ত্বাৱধানত আৰম্ভ হোৱা সাহিত্য সভাক পৰৱৰ্তী সময়ত আগুৱাই লৈ যায় চক্ৰধৰ বৰুৱা, কালিৰাম মেধি, হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী, অমৃত ভূষণ দেৱাধিকাৰী, মফিজুদ্দিন আলী আহমেদ হাজৰিকা, অম্বিকাগিৰী ৰায়চৌধুৰী, নলিনীবালা দেৱী আদিয়ে৷ অসমীয়া ভাষাক অক্ষুণ্ণ ৰাখি উন্নতি সধাৰ লগতে কলা-সংস্কৃতিৰ দিশটোত বিভিন্ন দিহা-পৰামৰ্শৰে সভাই সদায় অসমবাসীৰ অভিভাৱকৰ দায়িত্ব পালন কৰি আহিছে৷ অসমীয়া ভাষাক বাংলাৰ আগ্ৰাসনৰ পৰা ৰক্ষা কৰি এইসকল মনীষী¸য়েই এটা স্তৰলৈ উন্নীত কৰালে৷ তাৰেই অনুপ্ৰেৰণাত সৃষ্টি হ’ল অলেখ কবি, সাহিত্যিক, লেখক৷ বহু বছৰ ধৰি অসমৰ জাতীয় সমস্যাক লৈ তৎপৰ এই অনুষ্ঠানটোৰ কৰ্মৰাজিয়ে সমগ্ৰ অসমবাসীকে আশ্বস্ত কৰি ৰাখিছিল৷ অসমীয়া সমাজ জীৱনৰ দুৰ্দিন-দুৰ্ভাবনাৰ সময়ত, বৌদ্ধিক আক্ৰোশ আৰু নেতিবাচক মতাদৰ্শই জাতীয় সংহতিলৈ সংকট নমাই অনাৰ সময়ত অসম সাহিত্য সভাই সদায়েই ধবজ্জাবাহক হৈ জাতিটোৰ সুৰক্ষাঢাল হিচাপে থিয় দি আহিছিল৷ কিন্তু অপ্ৰিয় হ’লেও সত্য যে সাহিত্য সভাৰ সেই পুৰণি গৰিমা আৰু কাৰ্যক্ষমতা আজি বিছ-ত্ৰিছ বছৰে যেন বহুখিনি ম্লান পৰিল৷আজি এনে এটা পৰ্যায় পালেহি যে সভাৰ গৰিমাপূৰ্ণ ঐশ্বৰ্যক ম্লান কৰি সভাৰ ভিতৰৰ এচাম কৰ্মচাৰীয়ে ক্ষমতাৰ ৰাগী আৰু পইচাৰ খকত ৰাজনীতি কৰা আৰম্ভ কৰিলে৷ চিৰ চেনেহী মোৰ ভাষা জননীক ধোঁৱাচাঙত তুলি কিছুমানৰ হাতৰ পুতলা হৈ পৰিল অসম সাহিত্য সভা৷ সাহিত্যিক বা বুদ্ধিজীৱী বুলি ওফাইদাং মাৰি ফুৰা কিছুমান ব্যক্তিয়ে খুচি মতে নীতি-নিয়ম সলাই সাহিত্য সভাক ভাতঘৰলৈ পৰ্যবসিত কৰিলে৷ অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যৰ উন্নতি হ’ল নে নাই ক’ব নোৱাৰোঁ, কিন্তু দুবছৰৰ মূৰে মূৰে অধিৱেশনখন কিন্তু বেছ খদমদমেৰেই হৈ থাকিল৷ অধিৱেশন পতাৰ বাদে যোৱা বিছ-ত্ৰিছ বছৰত সাহিত্য সভাৰ কোনো এটা উল্লেখনীয় কাম অসমবাসীৰ দৃষ্টিগোচৰ নহ’ল৷ অসমৰ বাস্তৱ ছবিখন হ’ল বৰ্তমান ৰঘুমলাৰ দৰে শিপাবলৈ ধৰা ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয়ৰ লগত ফেৰ মাৰিব পৰাকৈ অসমীয়া মাধ্যমৰ চৰকাৰী বিদ্যালয়সমূহৰ আন্তঃগাঁথনিৰ অভাৱ৷ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ অভাৱত এনে বিদ্যালয়সমূহ ঠায়ে ঠায়ে বন্ধ হৈছে৷ জাতি-জনগোষ্ঠীয় সংঘাত, জনজাতিকৰণৰ দাবী-স্বীকৃতিক কেন্দ্ৰ কৰি উদ্ভৱ হোৱা পৰিস্থিতি, চুবুৰীয়া ৰাজ্য নাগালেণ্ড, অৰুণাচল প্ৰদেশ, মেঘালয়ৰ সৈতে হোৱা সীমা বিবাদ আদিয়ে সামাজিক বাতাৱৰণ বিনষ্ট কৰাৰ লগতে জনগোষ্ঠীসমূহৰ মাজত ভাষা-সংস্কৃতিৰ প্ৰাচীৰখন মানসিকভাৱে বহল কৰিছে৷ এনেকুৱা এটা অৱস্থাতো অসম সাহিত্য সভাৰ উল্লেখনীয় পদক্ষেপ কাৰো দৃষ্টিগোচৰ নহ’ল৷ যি ভাষা জননীৰ সুৰক্ষাৰ স্বাৰ্থত অসম সাহিত্য সভা গঠন হৈছিল, সেই ভাষা জননীৰ সংকটৰ সময়ত সাহিত্য সভা কিন্তু আজি নিমাত৷ তাৰ পৰিৱৰ্তে কিছু বছৰৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা সভাপতিকেন্দ্ৰিক যুঁজখন বৰ নিৰ্লজ্জ ৰূপত প্ৰকাশ হৈছে৷ বিগত সময়ৰ অতি নিৰ্লজ্জ আৰু বিতৰ্কিত সভাপতি এজনে সভাৰ সৌস্তভ আৰু গৰিমা প্ৰায়খিনি ধবংস কৰি যোৱাৰ পাছত জনতাই এই সভাক গুৰুত্ব দিবলৈকে একেবাৰে বাদ দিলে৷ অসমীয়াই ধ্রুপদী ভাষাৰ স্বীকৃতি পোৱাৰ সাধুবাদতে শেহতীয়াকৈ এই অৱস্থাৰ কিছু পৰিৱৰ্তন আহিবলৈ আৰম্ভ হওঁতেই এইবাৰৰ উচ্ছ পৰ্যায়ৰ সমিতিয়ে সভাপতি বাছনিৰ নামত যি কৰ্মকাণ্ড কৰিলে, তাক আৰু ক’বলৈ ভাষা নাই৷ দুই-এখন পাঠকবিহীন কিতাপ লিখাৰ বাহিৰে সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত দূৰ দূৰলৈ নাম নথকা ব্যক্তি যেতিয়া সভাপতি-সম্পাদকৰ দৰে পদত অধিষ্ঠিত হ’বলৈ হাবিয়াস কৰে, আৰু তেনে ব্যক্তিক যেতিয়া ৰাজনৈতিক চাতুৰ্যতাৰে তেনে পদত অধিষ্ঠিত কৰাবলৈ সভাৰ বৰ্তমানৰ আৰু প্ৰাক্তন সভাপতিয়েই উথপথপ লগাই থাকে, সেই সভাৰ কিবা মান-মৰ্যাদা থাকিবনে? বিগত কেইবছৰমানত চক্ৰান্তকাৰীৰ ষড়যন্ত্ৰৰ বলি হৈ এই অনুষ্ঠানৰ মান-সন্মান, গৰিমা সকলো নিপাত গ’ল৷ নিদিলে বেয়া দেখি বাবে বিশিষ্ট ঔপন্যাসিক অৰূপা পটংগীয়া কলিতাৰ নামটো ৰাখি লগতে যিকেইজন ব্যক্তিৰ নাম সভাপতিৰ পেনেলত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলে, অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যলৈ তাৰে কোনোবাজনৰ উল্লেখযোগ্য অৱদান দৃষ্টিগোচৰ হৈছেনে? কিছুদিনৰ পৰা নাম ওলাই থকা আৰু অলেখ মৌলিক সৃষ্টিৰে অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যলৈ অফুৰন্ত অৱদান আগবঢ়াই থকা সাহিত্য অকাদেমি বঁটাপ্ৰাপক সাহিত্যিক জয়ন্ত মাধৱ বৰা আদিৰ নাম ক’ৰবাত উফৰি পৰিল৷ কেৱল সভাপতিয়েইনে? সম্পাদক পদটোৰ ক্ষেত্ৰতো একেই ৰাজনীতি৷ যেতিয়া অসম সাহিত্য সভাৰ দৰে জাতীয় অনুষ্ঠান এটাৰ সম্পাদক পদৰ বাবে লালায়িত হৈ ষড়যন্ত্ৰত লিপ্ত হয়, সেই সভা আৰু জাতীয় অনুষ্ঠান হৈ থাকেনে? বৰ্তমান চলি থকা চক্ৰান্তকাৰীৰ ষড়যন্ত্ৰত ড॰ হীৰেন গোহাঁই, ড॰ ৰীতা চৌধুৰী, অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী, য়েজে দৰ্জে ঠংচিৰ দৰে স্বনামধন্য সাহিত্যিকক অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতিৰ দৰে আসন শুৱনি কৰাৰ কথা ভাবিবই নোৱাৰি দেখোন৷ এইসকল ব্যক্তি থকা সময়ত উচ্ছ পৰ্যায়ৰ সমিতিয়ে যিসকল ব্যক্তিৰ নাম (বিশিষ্ট ঔপন্যাসিক অৰূপা পটংগীয়া কলিতাৰ নামটো বাদ দি) সভাপতি পদৰ পেনেলত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলে, ইয়েই প্ৰমাণ কৰে যে অসাহিত্যিকৰ উপদ্ৰৱত অসম সাহিত্য সভা ইতিমধ্যে ধবংস৷ এই সভাক আৰু উদ্ধাৰৰ উপায় নাই৷