বিশুদ্ধ বায়ু, সেউজ পৃথিৱী আৰু বহনক্ষম জীৱন

মানুহৰ জীৱনকাল দীৰ্ঘজীৱী, আৰামদায়ক আৰু সুখপ্ৰদ কৰি তুলিবলৈ হ’লে উন্নয়ন অৱশ্যম্ভাৱী৷ বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ উন্নয়নে মানুহৰ জীৱন আৰামদায়ক, সুখপ্ৰদ কৰি তোলাৰ লগতে স্বাস্থ্যখণ্ডৰ উন্নয়নে জীৱনকাল বৃদ্ধি কৰিছে৷ বিজ্ঞানৰ ন-ন উদ্ভাৱনে মানুহৰ কষ্ট, শ্ৰম লাঘৱ কৰিছে৷ বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ সহায়ত মানুহে অমৰত্ব লাভৰো চেষ্টাৰ ক্ষেত্ৰত ত্ৰুটি কৰা নাই৷ বিজ্ঞানৰ জহতে আজি পৃথিৱী এখন গোলকীয় গাঁৱত পৰিণত হৈছে৷ আনকি মানুহে বহিঃবিশ্বত বসতি স্থাপনৰ বাবেও অহৰহ চেষ্টা চলাই আছে৷ বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিয়ে যিদৰে মানুহৰ জীৱনলৈ সুখ-ভোগ-সমৃদ্ধি কঢ়িয়াই আনিছে, সেইদৰে এইবোৰৰ দ্বাৰা সৃষ্ট নানা উপাদানে পৃথিৱীখন ক্ৰমাৎ বাসৰ অনুপযোগীহে কৰিছে৷ জুইৰ আৱিষ্কাৰৰ দিনাৰ পৰাই যিদৰে মানৱৰ উন্নয়নৰ গতি আৰম্ভ হৈছিল, ঠিক সেইদৰে জুইৰ আৱিষ্কাৰে প্ৰদূষণতো অৰিহণা যোগাইছিল৷ ইটোৰ পাছত সিটো আৱিষ্কাৰে মানৱৰ প্ৰগতিৰ চকৰি যদিও দ্ৰুতগতিত ঘূৰালে, এইবোৰৰ বাবেই কিন্তু পৃথিৱী ক্ৰমাৎ বাসৰ অনুপযোগী হোৱাৰ দিশত আগবাঢ়িছে৷ বাঢ়ি অহা প্ৰদূষণৰ সমস্যাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি ভাৰততে ১৯৭২ চনৰ ছেপ্টেম্বৰত প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণ পৰিষদ গঠন কৰি দেশৰ প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে সময়ে সময়ে নানা আঁচনি গ্ৰহণ কৰি আহিছে যদিও প্ৰদূষণ কমক চাৰি বৃদ্ধিহে পাইছে৷ অনিয়ন্ত্ৰিত জৈৱ-ইন্ধনচালিত যান-বাহনৰ চলাচলে বায়ুমণ্ডলত মানৱৰ অপকাৰী গেছৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰিছে৷ সেইদৰে কল-কাৰখানাৰ পৰা নিৰ্গত কাৰ্বনকে ধৰি বিষাক্ত গেছ কিছুমানে মানুহৰ বিপদ চপাই আনিছে৷ এইবোৰৰ উপৰি আনৰ্জনাৰ সঠিক ব্যৱস্থাপনাৰ অভাৱত বায়ুমণ্ডল প্ৰদূষিত হৈছে৷ ইফালে নিৰ্মাণ কাৰ্যৰ বাবেও বায়ুমণ্ডলত অপকাৰী উপাদান বৃদ্ধি পাইছে৷ শীত-তাপ নিয়ন্ত্ৰিত সঁজুলি বা আহিলাবোৰেও বায়ুমণ্ডলত অপকাৰী গেছৰ উপস্থিতি বৃদ্ধি কৰাইছে৷ বায়ুমণ্ডলত অপকাৰী গেছৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি হ’লে কি হ’ব পাৰে সেই কথা ১৯৮৪ চনৰ ২ আৰু ৩ ডিচেম্বৰত ভূপালত এটা উদ্যোগৰ পৰা নিৰ্গত বিষাক্ত আইছ’চায়েনাইড গেছে কি পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিছিল সেই কথাই প্ৰমাণ কৰে৷ সেই গেছ দুৰ্ঘটনাত ৫ হাজাৰৰো অধিক লোকৰ মৃত্যু হোৱাৰ উপৰি লক্ষাধিক লোক ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল৷ আনকি সেই গেছৰ প্ৰভাৱ অঞ্চলটোত দীৰ্ঘ সময়লৈ আছিল৷ সেই দুৰ্ঘটনাৰ পাছতে দুৰ্ঘটনাত নিহতসকললৈ শ্ৰদ্ধা জনোৱাৰ লগতে ভাৰতত প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণৰ ক্ষেত্ৰত সজাগতা সৃষ্টিৰ বাবে ২ ডিচেম্বৰৰ দিনটো ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণ দিৱসৰূপে পালন কৰি আহিছে৷ এই বছৰৰ প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণ দিৱসৰ বাণী হৈছে– ‘বিশুদ্ধ বায়ু, সেউজ ধৰণী : বহনক্ষম জীৱনধাৰাৰ দিশত এখোজ৷’ কিন্তু প্ৰশ্ন হৈছে– বহনক্ষম জীৱনধাৰা সম্ভৱ হ’বনে? উন্নয়নৰ নামত চৰকাৰে যি হাৰত গছ-গছনি ধবংস কৰি আহিছে, যিটো হাৰত প্ৰকৃতিৰ সম্পদ লুণ্ঠন কৰিছে, যি সময়ত ২০৭০ চনৰ পূৰ্বে ভাৰতক কাৰ্বনমুক্ত কৰা সম্ভৱ নহয় বুলি প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে ঘোষণা কৰিছে, তেনে সময়ত ভাৰতৰ সকলো নগৰ-মহানগৰ ভাৰতৰ সৰ্বাধিক প্ৰদূষিত দিল্লী মহানগৰৰ দৰে হ’বলৈ কিমান দিন! সম্পদ আহৰণ যিয়েই যেতিয়া মানুহক আসক্ত কৰে, তেতিয়া কোনেও প্ৰকৃতিৰ কথা, বায়ুমণ্ডলৰ কথা বা পৃথিৱীখনৰ কথা-চিন্তা নকৰে৷ যিহেতু আমি এইখন পৃথিৱীতে জীয়াই থাকিব লাগিব, সেয়ে ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ কথা চিন্তা কৰি প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰত্যেকে সজাগ আৰু সচেষ্ট হ’লেহে বহনক্ষম জীৱনধাৰা সম্ভৱ হ’ব৷