ষ্টিফেন হকিঙৰ ঈশ্বৰবিৰোধী তত্ত্ব আৰু গৰু-গাহৰিৰ বিতৰ্ক

অদম্য মানসিক শক্তিৰ অধিকাৰী আছিল মানুহজ। যন্ত্ৰচালিত এখন হুইল চেয়াৰত বহি মাত্ৰ এটা আঙুলিৰ শক্তিৰেই প্ৰমাণ কৰি দেখুৱাইছিল যে ঈশ্বৰে সময়ক নহয়, সময়েহে ঈশ্বৰক সৃষ্টি কৰিছিল। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিত ঈশ্বৰৰ ভূমিকাক নস্যাৎ কৰি তেওঁ কৈছিল, ‘One can’t prove that God doesn’t exist. But science makes God unnecessary and the laws of physics can explain the Universe without the need of creator’৷ অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ অনুপস্থিতিক আমি প্ৰমাণ কৰিব নোৱাৰোঁ৷ কিন্তু পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ সূত্ৰই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিৰ ক্ষেত্ৰত ভগৱানৰ হস্তক্ষেপ অপ্ৰয়োজনীয় বুলি ব্যাখ্যা কৰিব পাৰে৷ মৃত্যুক অংগুষ্ঠ দেখুৱাই ঈশ্বৰক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা ব্যক্তি এই বিশ্বত হয়তো তেৱেঁই আছিল৷ মাত্ৰ ২১বছৰ বয়সতে মটৰ নিউৰন নামৰ এক দুৰাৰোগ্য ব্যাধিত আক্ৰান্ত ষ্টিফেন হকিঙে জীৱনৰ ৫৪টা বছৰ হুইল চেয়াৰত কটায়েই বিশ্ববাসীক মহাজগতৰ লগত বহুখিনিয়েই চিনাকি কৰাই দিলে৷ সৃষ্টিৰ উৎস সম্পৰ্কীয় তেওঁৰ গৱেষণাই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ ৰহস্য ভেদৰ বিজ্ঞানক বহুদূৰ আগুৱাই লৈ গ’ল৷ হকিং এনাৰ্জী, হকিং এফেক্ট, হকিং ৰেডিয়েচন, বেকেনষ্টাইন হকিং ফৰ্মূলা, পেনৰ’জ হকিং তত্ত্ব, গিবছন-হকিং স্পেচ আদি মহাজাগতিক পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ বহুতো অমূল্য তত্ত্ব ষ্টিফেন হকিঙে আগবঢ়াই গৈছে৷ তেওঁৰ A Brief History of Time (From the Big Bang to Black holes) শীৰ্ষক গ্ৰন্থখন বিশ্বৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় এখন বিজ্ঞানৰ গ্ৰন্থ৷ ২০০১ চনত প্ৰকাশিত The Universe in a nutshell শীৰ্ষক গ্ৰন্থখনো মহাকাশ বিজ্ঞানীৰ বাবে এক আপুৰুগীয়া সম্পদ৷ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ উৎপত্তি সম্পৰ্কে আন বহুতে আগবঢ়োৱা তত্ত্বৰ ভিতৰত ষ্টিফেন হকিঙৰ ‘বিগ বেং থিয়ৰী’ অন্যতম৷ নিউটন আৰু আইনষ্টাইনৰ মহাকৰ্ষণীয় তথ্যৰ সহায়ত হকিঙে গতিমান বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বহু বিশ্বাসযোগ্য তত্ত্ব প্ৰমাণ কৰি দেখুৱাইছিল৷ ডিছক’ভাৰী চেনেলে আয়োজন কৰা In to the Universe with Stephen Hawking শীৰ্ষক অনুষ্ঠানটোত ঈশ্বৰ সম্পৰ্কীয় ধাৰণাৰ বিষয়ে এই মহান বিজ্ঞানীজনে কৈছিল যে ‘The laws of science are sufficient to explain the origin of Universe, it is not necessary to invoke God’৷ অৰ্থাৎ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ উৎপত্তিৰ কথা জানিবলৈ বিজ্ঞানৰ সূত্ৰসমূহেই যথেষ্ট, তাত ঈশ্বৰক টানি অনাটো এটা অদৰকাৰী কথা৷ আইনষ্টাইনৰ পাছতেই বিশ্বত জনপ্ৰিয় এই মহান বিজ্ঞানীজনে প্ৰমাণ নোপোৱাৰ বাবেই নিজৰ জীৱন কালত ঈশ্বৰৰ অস্তিত্বক কোনোদিনেই মানি নল’লে৷ ধৰ্ম সম্পৰ্কে তেওঁৰ ধাৰণা আছিল যে ধৰ্মই চমৎকাৰক বিশ্বাস কৰে, যি বৈজ্ঞানিক নীতি-বিশ্বাসৰ পৰিপন্থী৷ যি সময়ত ধৰ্মৰ নামত সমগ্ৰ বিশ্বতে সৃষ্টি হৈছে সন্ত্ৰাস, হত্যা কৰা হৈছে হাজাৰ হাজাৰ নিৰপৰাধীক, সেই সময়তেই নিজৰ বৈজ্ঞানিক বিশ্লেষণেৰে হকিঙে ঈশ্বৰ আৰু ধৰ্মক প্ৰত্যাহ্বান জনাই গ’ল৷ আজিৰ বিশ্বত এনেকুৱা বিজ্ঞানী হয়তো নোলাবই চাগৈ যিয়ে বৈজ্ঞানিক ভিত্তি নথকাৰ বাবে ধৰ্ম আৰু ঈশ্বৰক অংগুষ্ঠ দেখুৱাব পাৰে৷

হকিঙৰ এনে বৈজ্ঞানিক স্থিতিৰ বিপৰীতে ভাৰতৰ বা অসমৰ ছবিখন বহু বেলেগ৷ আঠ হাজাৰ বছৰীয়া বৰ্ণিল ইতিহাসে ভাৰতীয় সভ্যতা আৰু সংস্কৃতিৰ যি শক্তিশালী ভেটি বৰ্ণনা কৰি গৈছে তাৰ পৰাই অনুমান কৰিব পাৰি যে আমি ভাৰতীয়সকল এক অভিজাত সংস্কৃতিৰ গৰাকী৷ খ্ৰীষ্টাব্দ চতুৰ্থ শতিকামানৰ পৰা লুইতৰ দুইকাষে গঢ় লৈ উঠা সভ্যতাই অসমবাসীকো এক সুন্দৰ সংস্কৃতিৱান পৰিৱেশৰ প্ৰতি অভ্যস্ত কৰি তোলে৷ পৰম্পৰা, বিশ্বাস আৰু সংস্কৃতি এই জাতিটোৰ জীৱনধাৰা৷ ৰীতি-নীতি, লোকবিশ্বাস আৰু পৰম্পৰাই যিদৰে জাতিটোৰ ধবজাবাহক হৈ থিয় দি আহিছে, তাৰ পৰিৱৰ্তে কিছুমান ৰীতি-নীতি আৰু লোকবিশ্বাসে কিন্তু কালক্ৰমত জাতিটোৰ সংকীৰ্ণ মানসিকতাৰ পৰিচায়কহে হৈ পৰিছে৷ যদিও বিজ্ঞান-প্ৰযুক্তিৰ নব্য নতুন আৱিষ্কাৰে মানুহক এটা আধুনিক আৰু সৰলীকৃত জীৱন যাপন উপহাৰ দিবলৈ চেষ্টা চলাই আহিছে, তথাপি কিন্তু কিছুমান কৌটিকলীয়া অবৈজ্ঞানিক চিন্তাধাৰাৰে পৰিচালিত হৈ আজিৰ সভ্য আৰু আধুনিক সমাজৰ কিছুমান লোকে নিজকে অন্ধবিশ্বাসৰ পিটনিত পুতি পেলাইছে৷ গণতন্ত্ৰৰ নামত কিছুমান বৰ নীচ মানসিকতাৰ ব্যক্তিৰ ধৰ্মীয় উন্মাদনাবোৰেও সকলোকে চিন্তিত কৰি তোলে৷তথ্য-প্ৰযুক্তিৰে সমৃদ্ধ দেশত ধৰ্মীয় বিতৰ্কই কিদৰে শিৰোনাম দখল কৰিব পাৰে ভাবি আচৰিত লাগে৷ যি সময়ত বিশ্বই প্ৰযুক্তিৰ শিখৰত আৰোহণ কৰিবলৈ প্ৰতিযোগিতাত নামিছে, সেই সময়ত গৰু-গাহৰিৰ বিতৰ্কত আমি নিজকে বিলীন কৰি ৰাখিছোঁ৷ ধৰ্মীয় প্ৰসংগত কিছুমান বক্তা আৰু লেখকৰ সূক্ষ্ম বিশ্লেষণে এটা কথাৰ প্ৰমাণ কৰে যে বৰ্তমানৰ সমাজখনে সুস্থ বৌদ্ধিক বিতৰ্কৰ দীনতাত ভুগিছে৷ ছ’চিয়েল মিডিয়াতো ধৰ্মীয় মতান্তৰক ব্যক্তিগত আখেজা-আখেজিৰ ৰূপ দি এচাম লোকে একোটা বৌদ্ধিক আলোচনাক যিদৰে আগুৱাই নিয়া পৰিলক্ষিত হয়, তাক দেখি প্ৰশ্ন হয়– বৰ্তমান সমাজৰ তথাকথিত সচেতন লোকসকল আচলতে দেশ আৰু জাতিৰ প্ৰতি কিমান দায়িত্বশীল৷

এখন সমাজৰ সুস্থ শাসন আৰু সুস্থিৰ নিৰাপত্তাৰ বাবে বিজ্ঞানৰ লগতে ধৰ্মৰ প্ৰয়োজনীয়তাকো একেবাৰে নস্যাৎ কৰিব নোৱাৰি৷ ধৰ্মই যিদৰে এখন সমাজক সংগঠিত কৰে, বিজ্ঞানে এখন সমাজক প্ৰগতিশীল কৰি তোলে৷ ধৰ্ম এক ব্যক্তিগত বিষয়, ই সামাজিক হ’ব নোৱাৰে৷ কিন্তু ধৰ্ম যেতিয়া পৰম্পৰা আৰু বিশ্বাসৰ নামত অন্ধ হৈ উন্মাদ হৈ পৰে, তেতিয়াই ই এখন প্ৰগতিশীল সমাজৰ বাবে হেঙাৰস্বৰূপ হৈ পৰে৷ বৰ্তমান বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত ঘটি থকা হিংসাত্মক কাৰ্যকলাপৰ বহুসংখ্যকৰে মূল কাৰণ এইটোৱেই৷ এনে এক প্ৰেক্ষাপটত শান্তি প্ৰতিষ্ঠাৰ হকে ষ্টিফেন হকিঙৰ ঈশ্বৰবিৰোধী তত্ত্ব আৰু ধাৰণাই তাৎপৰ্যপূৰ্ণ ভূমিকা ল’ব যদিহে পাছৰ প্ৰজন্মই পৰম্পৰাৰ নামত আকোৰগোজালি বাদ দি ধৰ্মক বৈজ্ঞানিক দৃষ্টিভংগীৰে গ্ৰহণ কৰিব পাৰে।