বিলৰ কাষত পৰা পক্ষীয়ে খাদ্যৰ অনুসন্ধান কৰাৰ লগতে দেহত ৰ’দৰ তাপ লয়৷ পাখি জোকাৰি জোকাৰি ৰ’দৰ তাপ লোৱাটো এক সুন্দৰ দৃশ্য প্ৰত্যক্ষ কৰি পক্ষী প্ৰেমীসকলে এক অনাবিল আনন্দ উপভোগ কৰে৷ বিভিন্ন ৰঙীণ পাখিৰ চৰাইয়ে ভৰি থকা জলাশয় আৰু পাৰৰ পৰা ঘনে ঘনে উৰি উৰি অহা-যোৱা কৰা পক্ষীৰ জাকে সৌন্দৰ্য বহন কৰাৰ প্ৰকৃতিৰ শোভা বঢ়াইছে৷ দেশ-বিদেশৰ পৰা আহি মুক্ত বিচৰণ কৰা পক্ষীকুলৰ কোনোৱে যদি বাহ সাঁজিছে, আন কোনো পক্ষীয়ে উমনিত বহিছে৷ শীতৰ ৰোমাণ্টিক বতৰত এতিয়া আৰু পক্ষীকুলৰ ব্যস্ততাৰ অন্ত নাই৷ পক্ষীকুলৰ মুক্ত বিচৰণে জিলাখনৰ জলাশয়, বিল আদিৰ সৌন্দৰ্য বৃদ্ধি কৰাৰ লগতে এক অনন্য নৈসৰ্গিক পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰাটো অৰিহণা যোগাইছে৷ ইফালে, বনজ সম্পদ ধবংসই পক্ষীৰ আশ্ৰয়স্থলী কমি গৈছে৷ মানুহৰ বাবে ঠাই থাকিলেও পক্ষীৰ বিচৰণস্থলী লাহে লাহে নোহোৱা হৈ যোৱাৰ উপক্ৰম ঘটিছে৷ বিল আৰু বিলৰ পাৰৰ সৌন্দৰ্য বহন কৰি প্ৰকৃতিৰ শোভাবঢ়োৱা ঈশ্বৰৰ সৃষ্টি বগলী আৰু পানীকাউৰীৰ লগতে দেশী-বিদেশী পৰিভ্ৰমী চৰাই জাকৰ বিচৰণস্থলীৰ অভাৱ হ’লে সিহঁতে ক’ত যাব আৰু ক’ত বিচৰণ কৰিব, সেয়া এতিয়া এক চিন্তনীয় বিষয় হৈ পৰিছে৷ তদুপৰি, দিনে-নিশাই গাড়ীৰ শব্দ আৰু বনভোজস্থলীত উচ্ছচৰত গীত-মাতত জিৰণি ল’বলৈ ভয় কৰি বহুত পক্ষী আন ঠাইলৈকে উৰি গৈছে৷ পাহাৰ, খাল, বিলবোৰ একাকাৰ কৰি পথ নিৰ্মাণেৰে মানুহে নিজৰ নিজৰ অভাৱবোৰ পূৰণ কৰিছে যদিও চৰাই-চিৰকটিৰ বাবেও এবাৰ মাত্ৰ ভাবি চোৱাৰ চিন্তা মানুহৰ মনত নাইকিয়া হৈছে৷ পক্ষীবোৰৰ বিচৰণস্থলী সুৰক্ষিত হৈ থাকিলেহে নয়নাভিৰাম জলকেলিৰ দৃশ্য, শৃংখলিত উৰণ আৰু কলৰৱত প্ৰাণ পাই থাকিব বিল-জলাশয়সমূহৰ নান্দনিক দৃশ্য আৰু পৰিৱেশ৷ অন্যথা চিৰদিনৰ বাবে হেৰাই যাব দেশী-বিদেশী পৰিভ্ৰমী চৰাই জাকৰ কলৰৱত প্ৰকৃতি লগতে মানুহৰ মন ৰোমাণ্টিক কৰি তোলাৰ উৎস৷