গান্ধী-নেহৰু-পেটেল আৰু ছাভাৰকাৰ-দীনদয়াল-শ্যামাপ্ৰসাদ

বিজেপি তৃতীয়বাৰৰ বাবে একেৰাহে সাধাৰণ নিৰ্বাচনত জয়ী হৈ দিল্লীৰ মচনদত বহিছে, নৰেন্দ্ৰ মোদী একেৰাহে তৃতীয়বাৰৰ বাবে দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী হৈছে৷ কংগ্ৰেছে ১৯৫১ চনৰ পৰা ১৯৭১ চনলৈ ৫ টা সাধাৰণ নিৰ্বাচনত একেৰাহে জয়লাভ কৰিছিল আৰু জৱাহৰলাল নেহৰু তেওঁৰ মৃত্যুপৰ্যন্ত তিনিবাৰ একেৰাহে প্ৰধানমন্ত্ৰী হৈছিল৷ ১৯৬৪ চনত নেহৰুৰ মৃত্যুৰ পাছতো ১৯৭৭ চনলৈ কংগ্ৰেছ দিল্লীৰ শাসন ক্ষমতাৰ অধিকাৰী হৈ আছিল৷  বিজেপি আৰু নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ এই অভিলেখ নিঃসন্দেহে চমৎকাৰ৷ ভাৰতৰ দৰে বিচিত্ৰ দেশ এখনত একেৰাহে তিনিবাৰকৈ নিৰ্বাচনত জয়ী হোৱা নিশ্চিয়   এক বৃহৎ প্ৰাপ্তি৷

বিজেপিয়ে জানে যে যিমানে নিশকতীয়া হৈ নপৰক কিয় কংগ্ৰেছ তেওঁলোকৰ প্ৰধান প্ৰতিদ্বন্দ্বী হৈ আছে আৰু হৈ থাকিব৷ কংগ্ৰেছৰ তেওঁলোকক ক্ষমতাৰ পৰা অপসাৰিত কৰিব পৰা শক্তি আছে, কাৰণ ভাৰতৰ মানুহে কংগ্ৰেছক বিজেপিৰ বিকল্পৰূপে আকৌ দিল্লীত শাসনৰ গাদীত বহুৱাব পাৰে৷ ইয়াৰ এটা প্ৰধান কাৰণ হ’ল, ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ নেতৃত্ব দিয়া সংগঠনৰূপে গজগজীয়াকৈ প্ৰতিষ্ঠা হোৱা কংগ্ৰেছৰ ঐতিহ্য৷ এই ঐতিহ্যই কংগ্ৰেছক তাৰ আটাইতকৈ বেয়া সময়তো শক্তিৰ যোগান ধৰে৷ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ ইতিহাস, আৰু সেই আন্দোলনত গান্ধী-নেহৰু-পেটেল-আজাদকে ধৰি অলেখ মহীৰুহসদৃশ নেতাৰ সবল নেতৃত্ব তথা কষ্ট আৰু ত্যাগৰ ইতিহাসে কংগ্ৰেছৰ যি ঐতিহ্য গঢ়ি তুলিছে, ভাৰতৰ আন কোনো সংগঠন তাৰ সমকক্ষ হ’ব পৰা নাই৷ হিন্দু মহাসভা, আৰ এছ এছ বা জনসংঘ এই তিনিওটা সংগঠনে কেতিয়াও কংগ্ৰেছৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বীৰূপে কংগ্ৰেছৰ সমকক্ষ হ’বলৈ সক্ষম নহ’ল৷ কিছুসংখ্যক সমৰ্থকৰ মাজতে তেওঁলোকৰ প্ৰভাৱ সীমিত হৈ ৰ’ল৷ ছাভাৰকাৰ, শ্যামাপ্ৰসাদ মুখাৰ্জী, দীনদয়াল উপাধ্যায় আৰু আৰ এছ এছৰ প্ৰমুখসকল কেতিয়াও প্ৰভাৱ বা ব্যক্তিত্বৰ ক্ষেত্ৰত জনসানসত গান্ধী-নেহৰু-পেটেল-আজাদৰ সমকক্ষ হ’ব নোৱাৰিলে৷ 

বাজপেয়ীৰ প্ৰধান মন্ত্ৰিত্বৰ কালত গান্ধী-নেহৰুৰ ঐতিহ্যক আঁতৰাই বিজেপি-আৰ এছ এছে তাৰ ঠাইত ছাভাৰকাৰ, দীনদয়ালৰ ঐতিহ্য প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ কোনো চেষ্টা কৰা নাছিল৷ বাজপেয়ীয়ে সহযোগী দলসমূহৰ সহযোগত চৰকাৰ চলোৱাত ব্যস্ত আছিল আৰু ভাৰতৰ ইতিহাস নতুন ধৰণে লিখাৰ কোনো উদ্যোগ তেওঁৰ শাসনকালত লোৱা হোৱা নাছিল৷ ২০১৪ চনত একক সংখ্যাগৰিষ্ঠতা লাভ কৰাৰ পাছত আৰু নৰেন্দ্ৰ মোদী প্ৰধানমন্ত্ৰী হোৱাৰ পাছত বিজেপি-আৰ এছ এছে কংগ্ৰেছৰ ঐতিহ্যক আঁতৰাই নিজৰ মনঃপুত এক সুকীয়া ঐতিহ্য প্ৰতিষ্ঠাৰ প্ৰচেষ্টা আৰম্ভ কৰে৷ বিজেপি-আৰ এছ এছে নিজৰধৰণে ভাৰতৰ ইতিহাস লিখাৰ প্ৰচেষ্টাত প্ৰধান বাধা হৈ পৰে ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ আৰু তাৰ স’তে অৱশ্যম্ভাৱীৰূপে সাঙোৰ খাই থকা কংগ্ৰেছৰ ঐতিহ্যই৷ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত ছাভাৰকাৰ, শ্যামাপ্ৰসাদৰ ভূমিকা বিশেষ গৰ্ব কৰিব পৰাধৰণৰ নহয়৷ বিজেপি-আৰ এছ এছৰ নতুন ইতিহাস প্ৰণয়নৰ বাটৰ প্ৰধান বাধা হৈ থিয় দিয়ে মহাত্মা গান্ধী৷ ‘জাতিৰ পিতা’ উপাধিৰে বিভূষিত হোৱা গান্ধীৰ সলনি তেওঁৰ হত্যাকাৰী নাথুৰাম গডছেকহে দেশপ্ৰেমিক বুলি প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ সংঘ পৰিয়ালৰ সহযোগী বহুজনে নেৰানেপেৰা প্ৰচেষ্টা চলাই আহিছে আৰু সেই প্ৰচেষ্টা সদায়েই শোচনীয়ৰূপে ব্যৰ্থ হৈছে৷ জনমানসত গান্ধী ‘মহাত্মা’ আৰু জাতিৰ পিতাৰূপে এনেদৰে প্ৰতিষ্ঠা হৈ আছে যে তেওঁ সেই স্থানৰ পৰা অপসাৰিত কৰা অসম্ভৱ বুলি প্ৰতিপন্ন হৈছে৷ একেদৰে গডছেক এজন হত্যাকাৰীৰ পৰা দেশ প্ৰেমিকলৈ পৰিৱৰ্তন কৰাৰ সকলো প্ৰচেষ্টা বিফল হৈছে৷ শেহতীয়াকৈ বিজেপি তথা সংঘ পৰিয়ালে গান্ধীৰ ঐতিহ্যক অপসাৰিত কৰাৰ সকলো প্ৰচেষ্টা ত্যাগ কৰিছে যেন লাগে৷ 

দেশৰ ইতিহাস নতুনকৈ প্ৰণয়ন কৰাৰ প্ৰচেষ্টাৰ অংগৰূপে নেহৰুক বিজেপি আৰু সংঘ পৰিয়ালে বিশেষভাৱে আক্ৰমণৰ লক্ষ্য কৰি আহিছে৷ এইক্ষেত্ৰত প্ৰধান যুক্তিটো হ’ল– নেহৰুৰ সলনি বল্লভভাই পেটেলহে দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী হ’ব লাগিছিল৷ নেহৰু আৰু পেটেলৰ মাজৰ তীব্ৰ সংঘাত আছিল আৰু পেটেলক গান্ধী-নেহৰুৱে তেওঁৰ ন্যায্য প্ৰাপ্যৰ পৰা বঞ্চিত কৰিছিল৷ পেটেল কোনোদিনে বৰ্তমানৰ সংঘ পৰিয়ালৰ পূৰ্বসূৰীসকলৰ নীতি-আদৰ্শৰ সমৰ্থক নাছিল, তেওঁ আজীৱন এজন নিষ্ঠাৱান কংগ্ৰেছী আছিল৷ ভাৰতৰ প্ৰথমটো ১৯৫১ চনৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনৰ আগতেই ১৯৫০ চনৰ ১৫ ডিচেম্বৰত পেটেলৰ মৃত্যু হৈছিল৷ স্বাধীনতাৰ মাত্ৰ পাঁচ মাহৰ পাছতেই গান্ধীক হত্যা কৰা হৈছিল, সেই পাঁচ মাহত নেহৰু আৰু পেটেলৰ মাজত কিছুমান কথাত মতান্তৰ ঘটিছিল আৰু দুয়ো এই বিষয়ে গান্ধীক জনাইছিল৷ কিন্তু গান্ধীয়ে দুয়োৰে মতভেদৰ বিষয়ত কিবা কৰাৰ আগতেই তেওঁক হত্যা কৰা হৈছিল৷ গান্ধীৰ মৃত্যুৰ পাছত ১৯৪৮, ৪৯ আৰু ৫০১ বছৰ তিনিটা নেহৰু আৰু পেটেলে গভীৰ সহযোগিতাৰে নতুনকৈ স্বাধীন হোৱা ভাৰত ৰাষ্ট˜খন গঢ়িছিল৷ গান্ধীৰ মৃত্যুৱে দুয়োকো ওচৰ চপাই আনিছিল৷ ব্ৰিটিছে এৰি যোৱা ৫০০ ৰো অধিক স্বাধীন দেশীয় ৰাজ্যক পেটেলে ভাৰত ৰাষ্ট˜ৰ স’তে চামিল কৰিছিল, এখন ঐক্যবদ্ধ দেশ গঢ়িছিল আৰু নেহৰুৱে ভাৰতক এখন হিন্দু-পাকিস্তানৰ সলনি সমগ্ৰ পৃথিৱীয়ে মৰম আৰু সন্মানৰ চকুৰে চোৱা ধৰ্মনিৰপেক্ষ প্ৰজাতন্ত্ৰৰূপে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল৷ গান্ধীক হত্যা কৰাৰ পাছত গৃহমন্ত্ৰী পেটেলে আৰ এছ এছক নিষিদ্ধ ঘোষণা কৰিছিল৷ বিজেপিৰ নেহৰুক ভিলেইন আৰু পেটেলক হিৰো বনোৱাৰ প্ৰচেষ্টায়ো বিশেষ সফলতা লাভ কৰা নাই৷ নেহৰুৰ বিৰুদ্ধে কৰা প্ৰচাৰবোৰ বেছিভাগেই অশুদ্ধ তথ্যৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত বা সেইবোৰ তেওঁৰ ওপৰত ব্যক্তিগত আক্ৰমণ৷

বিজেপিৰ নতুন ইতিহাস লিখাৰ বাটত গান্ধী-নেহৰু-পেটেল প্ৰকাণ্ড বাধা হৈ থিয় দি আছে৷ গান্ধীক বলে নোৱৰা শিল বুলি পৰি নমস্কাৰ কৰাৰ পাছত এতিয়া নেহৰুক ভাৰতৰ ইতিহাসৰ খলনায়ক সজোৱাৰ তামাম প্ৰচেষ্টা চলি আছে৷ বিজেপি ৰাষ্ট˜ক্ষমতাৰ অধিকাৰী হোৱাৰ বাবে এই প্ৰচেষ্টা বেছ জোৰদাৰো হৈছে৷ 

এই প্ৰচেষ্টাৰ লক্ষ্য ৰাজনৈতিক– কংগ্ৰেছক প্ৰতিহত কৰা আৰু পাৰিলে নিঃচিহ্ন কৰা৷ দেশখনক স্বাধীনতা প্ৰদান কৰা আৰু ভাৰত ৰাষ্ট্ৰ গঢ়া কামটোৰ নেতৃত্ব কংগ্ৰেছে দিছিল৷ আৰু এই ঐতিহ্যই কংগ্ৰেছৰ বাবে এতিয়াও মহাশক্তি হৈ আছে৷ এতিয়া এক নতুন ৰাষ্ট্ৰবাদৰ পাতনি মেলা বিজেপিয়ে গান্ধী-নেহৰুৰ দৰে ঐতিহ্যৰ প্ৰতীক হৈ পৰা ৰাষ্ট্ৰনেতাৰ ঠাইত আন এচামক প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ চেষ্টা চলাই আছে৷ পেটেলক এজন বঞ্চিত নেতাৰ ৰূপত দাঙি ধৰি নিজৰ কৰাৰ চেষ্টা চলাইছে৷ কিন্তু এতিয়ালৈ বিজেপিয়ে গান্ধী-নেহৰু-পেটেল-আজাদক অপসাৰিত কৰি তাৰ ঠাইত ছাভাৰকাৰ, দীনদয়াল, শ্যামাপ্ৰসাদক প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পৰা নাই৷

দীঘলীয়াকৈ ৰাষ্ট্ৰ ক্ষমতাৰ অধিকাৰী হৈ থাকিলে বিজেপিয়ে নিজৰ মতে ইতিহাস সলনি কৰিব পাৰিবনে?