ওচৰ চাপি চাপি নাহিবা নাচনী
◾স্বাস্থ্য দপ্তৰে সাজু কৰিছে বিশেষ কৰ’নাবিধি
◾মাস্ক পিন্ধি, দূৰত্ববিধি মানি বিহু সম্ভৱনে
আমাৰ অসম, ৯ এপ্ৰিলঃ বিশাল মণ্ডপ৷ উচ্ছতা ৩০ ফুটপৰ্যন্ত৷ মঞ্চও সুদৃশ্য৷ ৪০*২০ ফুটৰ মঞ্চখন ১২-১৪ ফুট ওখ৷ এনেধৰণৰ মঞ্চ বা মণ্ডপ যিখন বিহু কমিটীয়ে নিৰ্মাণ কৰিব পাৰে, সেইখন বিহু কমিটী যে আৰ্থিকভাৱে স্বচ্ছল সেয়া সহজেই অনুমেয়৷ কিন্তু কেৱল আৰ্থিক স্বচ্ছলতাই এখন বিহু কমিটীৰ সফলতাৰ প্ৰধান পূৰ্বচৰ্ত নহয়৷ ইয়াৰ বাবে প্ৰয়োজন হ’ব মঞ্চবিহুৰ সফলতাৰ বাবে অপৰিহাৰ্য সকলো পূৰ্বচৰ্ত পূৰণ হোৱাটো৷ এইখিনিতেই লাগিছে লেঠা৷ এই কথাটোক লৈয়েই এতিয়া বিহু কমিটীসমূহৰ মাজত অহৰ্নিশে চলিছে আলোচনা৷ কমিটীৰ বিষয়ববীয়াসকলৰ মনত উদ্বেগ-উৎকণ্ঠা-সংশয়-আতংক৷ নহ’বই বা কিয়? অতিমাৰীৰ বাবে যোৱাবাৰ বিহু নহ’লেই৷ সেয়ে এইবাৰ সকলোৱে আগতকৈ অধিক উৎসাহেৰে বাপতিসাহোন ৰঙালী বিহু উদ্যাপনৰ আশা কৰিছিল, প্ৰস্তুতিও চলাইছিল৷ বিহুৰ বিস্তৃত কাৰ্যসূচী, বিশিষ্ট অভ্যাগত, তাৰকা শিল্পী– সকলো প্ৰায় চূড়ান্ত হৈছিল৷ তেনে সময়তে ভূতৰ ওপৰত দানহ পৰাদি আহি পৰিল অতিমাৰী ক’ভিডৰ আতংক৷ বিটিচি নিৰ্বাচনৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বিধানসভা নিৰ্বাচনলৈকে শাসক-বিৰোধী সকলোৰে কাৰবাৰ দেখি ৰাইজে স্বাভাৱিকতেই ভাবি লৈছিল যে এইবাৰ অন্ততঃ নিৰ্বিঘ্নে উদ্যাপন কৰিব পৰা যাব ৰঙালী বিহু৷ তাতে চৰকাৰৰ বৰমূৰীয়াসকলে সভাই-সমিতিয়ে এইবুলি কৈ আহিছিল– ৰাইজে এধানমানো চিন্তা কৰিব নালাগে৷ এইবাৰ বিহু হ’বই৷ এইক্ষেত্ৰত সকলোতকৈ চৰা স্বাস্থ্যমন্ত্ৰী হিমন্তবিশ্ব শৰ্মা৷ শৰ্মাৰ মতে অসমত এতিয়ালৈকে মাস্ক পিন্ধাৰ সময় অহা নাই৷ সমান্তৰালভাৱে তেওঁ এই কথাও বাৰম্বাৰ কৈ আহিছে যে এইবাৰ বিহু হ’বই৷ সন্দেহ-সংশয়ৰ মাজতে ৰাইজ স্বাস্থ্যমন্ত্ৰীৰ কথাত পতিয়ন গৈছিল যদিও জ্জ্ব এপ্ৰিল, বৃহস্পতিবাৰে গুৱাহাটীৰ বাজপেয়ী ভৱনত অনুষ্ঠিত সংবাদমেলখনে সকলো ওলট-পালট কৰি দিলে৷ স্বয়ং মুখ্যমন্ত্ৰী সোণোৱাল আৰু প্ৰদেশ বিজেপিৰ সভাপতি ৰঞ্জিত দাসক কাষত বহুৱাই এইখন সংবাদমেলতে স্বাস্থ্যমন্ত্ৰী ড॰ শৰ্মাই ঘোষণা কৰিলে– অসমত নৈশ সান্ধ্যআইন আৰু লকডাউন নহয়, বিহু হ’বই৷ অৱশ্যে বিহুৰ বাবে থাকিব এছঅ’পি৷ অৰ্থাৎ এইবাৰ ব’হাগ বিহু উদ্যাপন কৰিব লাগিব কঠোৰ ক’ভিডবিধিৰ মাজেৰে৷ একেধৰণৰ কথাকে ক’লে মুখ্যমন্ত্ৰী সোণোৱাল আৰু প্ৰদেশ বিজেপিৰ সভাপতি ৰঞ্জিত দাসেও৷ ‘ত্ৰিমূৰ্তি’ৰ এই সংবাদমেলৰ পাছতেই ৰাজ্যজুৰি মিশ্ৰিত প্ৰতিক্ৰিয়া৷ এই সংবাদমেলৰ জৰিয়তে এই কথা স্পষ্ট হৈ পৰিল যে এইবাৰ বিহু হ’ব যদিও সকলোৱে ক’ভিডবিধি পালন কৰিব লাগিব৷ ৰাজনীতিকৰ দৰে হেলাৰঙে ক’ভিডবিধি উলংঘা কৰাৰ সুযোগ বিহুত কোনেও নাপাব৷ স্বাস্থ্য বিভাগে ইতিমধ্যে ব’হাগ বিহুৰ বাবে বিশেষ ক’ভিডবিধি প্ৰস্তুত কৰাৰ কাম প্ৰায় সম্পূৰ্ণ কৰিছে৷ সেইমৰ্মে বিহু কমিটীৰ সকলো বিষয়ববীয়া আৰু সদস্যই ভেক্চিন ল’ব লাগিব৷ আনকি বিহুৰ বিভিন্ন কাৰ্যসূচীত ভাগ লোৱা অতিথি, শিল্পী, কলা-কুশলী আদিৰ টিকাকৰণৰ কথাও চিন্তা কৰা হৈছে৷ দৰ্শকসকলৰ ক্ষেত্ৰত কি কৰা যায়, সেই বিষয়েও গভীৰভাৱে চিন্তা-চৰ্চা কৰি থকা হৈছে৷ সাতে সোতৰই মিলি এই কথা নিশ্চিতভাৱে ক’ব পাৰি যে কম-বেছি পৰিমাণে কঠোৰ ক’ভিডবিধিৰ মাজেৰেহে এইবাৰ অসমৰ ৰাইজে ব’হাগ বিহু উদ্যাপন কৰিব লাগিব, ৰঙালী বিহু উদ্যাপন কৰিব পাৰিব৷ প্ৰশ্ন হয়– যদি অসমত ক’ভিডক লৈ আতংকিত হোৱাৰ কোনো প্ৰয়োজনেই নাই, তেন্তে ব’হাগ বিহুৰ ক্ষেত্ৰত এছঅ’পি কিয়? কি থাকিব সেই এছঅ’পিত? ক’ভিডবিধিৰ সাধাৰণ চৰ্তমতেই মাস্ক পিন্ধা, সঘনে ছেনিটাইজাৰ ব্যৱহাৰ কৰা, দূৰত্ববিধি মানি চলাটো বাধ্যতামূলক৷ মুকলি বিহুৱেই হওক বা মঞ্চবিহুৱেই হওক, বিহু প্ৰদৰ্শনৰ সময়ত একোটা বিহুদলৰ ‘টেম্পো’ ক্ৰমাৎ বাঢ়ি আহে৷ বিহু যেতিয়া গাত লাগে, তেতিয়া সকলোৰে গা সাতখন-আঠখন হয়৷ সেই সময়ত কোনে মাস্ক পিন্ধিছে, কোন কেইফুট দূৰত আছে সেয়া কোনে আৰু কেনেকৈ বিচাৰ কৰিব? ছেনিটাইজাৰ ব্যৱহাৰ কৰাটো বিশেষ টান কাম নহয়৷ কিন্তু মাস্ক আৰু দূৰত্ববিধিকে ধৰি ক’ভিডকেন্দ্ৰিক সাধাৰণ স্বাস্থ্যবিধিৰ নিয়মবোৰ পালন কৰাটো এটা বিহুদলৰ বাবে আক্ষৰিক অৰ্থতেই সম্ভৱ নহয়৷ আনকি এখন বিহু কমিটীৰ বাবেও এয়া আখৰে আখৰে মানি চলাটো একপ্ৰকাৰ অসম্ভৱ৷ যদি ক’ভিডৰ বাবে একো ভয় কৰিবলগীয়া নাই, তেন্তে বিহুৰ ক্ষেত্ৰত এছঅ’পি কিয়? যদি ভয় কৰিবলগীয়া আছে, তেন্তে পৰিষদীয় আৰু বিধানসভা নিৰ্বাচনৰ সময়ত শাসক-বিৰোধী সকলো দলে স্বাস্থ্যবিধি-ক’ভিডবিধি সকলো ভৰিৰে মোহাৰি পেলালে কিয়? নে ৰাজনৈতিক নেতা-কৰ্মী-সমৰ্থকক কৰ’না ভাইৰাছে ঢুকি নাপায়? কেৱল বিহু কমিটী আৰু বিহুৱা-বিহুৱতীকহে পায়? নিৰ্বাচন আৰু বিহুৰ ক্ষেত্ৰত একেটা প্ৰসংগত [ক’ভিড] একেখন চৰকাৰ আৰু একে প্ৰশাসনে বেলেগ বেলেগ স্থিতি গ্ৰহণ কৰাত স্বাভাৱিকতেই ৰাইজ বিভ্ৰান্ত-দ্বিধাগ্ৰস্ত হৈছে৷ যোৱাবাৰ বিহু উদ্যাপন কৰিব নোৱৰাৰ বাবে মুকলি বিহু আৰু মঞ্চবিহুৰ সৈতে জড়িত হাজাৰ হাজাৰ শিল্পী, কলা-কুশলীৰ অৱস্থা কাহিল হৈ পৰিছিল৷ বহুতৰে পানীত হাঁহ নচৰা অৱস্থা হৈছিল৷ পেটত গামোচা বান্ধিবলগীয়া হৈছিল শ শ শিল্পী, কলা-কুশলীয়ে৷ সেইবাবেই এইবাৰ সকলোৰে প্ৰত্যাশা দুগুণে বাঢ়িছে৷ তাতে দুটাকৈ ডাঙৰ ডাঙৰ নিৰ্বাচন ‘সুকলমে’ অনুষ্ঠিত হৈ গৈছে– ক’ভিডবিধি, স্বাস্থ্যবিধি একো নমনাকৈয়ে৷ ক’ভিডৰ গ্ৰাসৰ পৰা ৰক্ষা পাবৰ বাবে মাস্ক পিন্ধাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি শাৰীৰিক দূৰত্ব বৰ্তাই ৰখা আদি প্ৰয়োজনীয় কথা৷ স্বাস্থ্যবিধিৰ ফালৰ পৰা এয়া স্বাভাৱিক আৰু আদৰণীয় যদিও বিহুৰ দৰে উৎসৱৰ ক্ষেত্ৰত এয়া কাৰ্যতঃ অসম্ভৱপ্ৰায়৷ এখন বিশাল মঞ্চত ১৫-২০জনী নাচনী আৰু ১০-১২ বিহুৱাসহিতে ৩০-৩৫জনীয়া বিহুদলে প্ৰৱেশ কৰাৰ পাছত ক’ভিডবিধি পালন কৰি যদি সকলোৰে মাজত দুগজ দূৰত্ব বৰ্তাই ৰাখিবলগীয়া হয়, তেন্তে বিহু কেনেকৈ মাৰিব? এই প্ৰশ্ন এতিয়া বিহু কমিটীৰ বিষয়ববীয়া, বিহুৱা-বিহুৱতীৰ মুখে মুখে৷ মুকলি বিহুৰ ক্ষেত্ৰত ক’ভিডবিধি কিছু পৰিমাণে হ’লেও পালন কৰিব পৰা যায়– দলীয় বিহুৰ মাদকতা হ্ৰাস নোহোৱাকৈ, কাৰিকৰী অসুবিধা অবিহনেই৷ কিন্তু মঞ্চবিহুৰ ক্ষেত্ৰত এয়া সম্ভৱনে? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ বিচাৰি এতিয়া হাবাথুৰি খাইছে বিহু উদ্যাপনৰ সৈতে জড়িতসকলৰ উপৰি বিহুত নাচ-গান কৰাৰ প্ৰস্তুতি চলোৱাসকলেও৷ বিহুমঞ্চত সাধাৰণতে প্ৰথমে প্ৰৱেশ কৰে বিহুৱা-ঢুলীয়াৰ দলে৷ নামতিয়ে মঞ্চৰ তলৰ পৰাই গীত জুৰে– নাচনী ভণ্টী ঐ ক’তে আছা ৰৈ, লাহে লাহে সোমাই আহা আমাৰ বিহুলৈ...৷ খোপাত কপৌফুল গুঁজি জেতুকাবুলীয়া হাতেৰে মঞ্চৰ তলৰ পৰাই উত্তৰ দিয়ে নাচনীয়ে– এ দেহা ঐ ঢোলে ভালে কৰি, বাবি দেহা ঐ ঢোলে ভালে কৰি বাবি...৷ ইয়াৰ পাছতে শাৰী পাতি মঞ্চত নাচনীৰ প্ৰৱেশ৷ ঢুলীয়াৰ চকুলৈ আকুল দৃষ্টি, মুখত ডালিমগুটীয়া দাঁতৰ মিচিকিয়া হাঁহি৷ এখন হাতে ঢোলৰ মাৰি ধৰি আনখন হাতেৰে জিভা স্পৰ্শ কৰি ঢুলীয়াই বোল দিয়ে ঢোলৰ পাতল অংশত৷ মুহূৰ্তৰ ব্যৱধানত ঢোলৰ গিৰ্গিৰনি, পেঁপাৰ টিঁহিটি মাতে চৌদিশ ৰজন্জনাই যায়৷ কমোৱা তুলাৰ দৰে নাচি নাচি উৰি ফুৰা নাচনীক চক্ৰাকাৰে ঘেৰি ধৰে বিহুৱাই– দুইপক্ষৰ মাজত চলে বিহুনামৰ বিনিময়৷ এই গোটেই দৃশ্যটোৱেই মনোমুগ্ধকৰ, দৃষ্টিনন্দন– যিটো দৃশ্য ক’ভিড বিধি পালন কৰি সম্ভৱ কৰি তোলাটো কাৰ্যতঃ অসম্ভৱ৷ দুগজ দূৰৰ পৰা ঢুলীয়াই নাচনীৰ চকুলৈ কেনেকৈ চাব? চালেও সেই চাৱনিত প্ৰেম আৰু আৱেগ থাকিবনে? ইমান দূৰৰ পৰা ঢুলীয়াই নাচনীক চকু টিপিয়াই কেনেকৈ মাতিব? ঢোলৰ ঘুম্পাক ঘুম্পাক শৱদৰ মাজেৰে দুগজ দূৰৰ পৰা নাচনীলৈ কেনেকৈ পীৰিতিৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিব ঢুলীয়াই– এই বাৰ্তাৰ উত্তৰত কলডিলীয়া খোপাৰ পৰা গগনা উলিয়াই বৰহমথুৰীয়া ওঁঠেৰে নাচনীয়ে কেনেকৈ ক’ব– কেঁওকেঁও কেঁওকেঁও কেঁকেওকেঁও...৷ মুকলি বিহুৱেই হওক বা মঞ্চবিহুৱেই হওক, ঢুলীয়া-তালিয়া-পেঁপুৱা-নামতিসহ সকলো বিহুৱাই নাচনীক উদ্দেশ্যি গায়– কাষ চাপি আহ নাচনী, দিওঁ ব’হাগৰ জাননী, অ’ মোৰ আদৰ অ’, অ’ মোৰ সাদৰ অ’...৷ কিন্তু ক’ভিডবিধি পালন কৰি দুগজ দূৰত থকা নাচনীক এইবাৰ বিহুৱাই এনেদৰে কাষলৈ মাতিব পাৰিব জানো? যদি মাতেও তেন্তে নাচনীক ঢুলীয়াৰ কাষ চাপি অহাৰ অনুমতি দিয়া হ’ব জানো? নে বিহুৱাই এইবাৰ এনেকৈহে গীত জুৰিব লাগিব– ওচৰ চাপি চাপি নাহিবি নাচনী, দূৰৰ পৰাই দে তালপাতৰ বিচনী...৷ সাধাৰণতে বিহুৱাই গায়– নল বিৰিণাৰ পাত বৰহমপুত্ৰত হালিছে জালিছে, বগাকৈ বগলী নীল আকাশত উৰিছে...৷ নাচনীয়ে উত্তৰ দিয়ে– লুইতৰ পানী বঢ়া নাই কুলিৰ মাতো শুনা নাই শুনা নাই অ’ কেতেকীৰ মাতে হেৰা ঢুলীয়া, তুমি জানো বুজিবা হাঁহিবানে কান্দিবা শুনি মোৰে বেদনাৰ কথা...৷ আকৌ ঢুলীয়াই কয়– চুলিতে বুলাবি পবালি আঙুলি হাততে বুলাবি হাত, গলধনত বুলাবি ওঁঠৰে জেতুকা কাণতে বুলাবি মাত...৷ নাচনীয়ে উত্তৰ দিয়ে– আগফালে শুৱনি কাকিনী তামোল ঐ পাছফালে শুৱনি পাণ, ঘৰৰে শুৱনি গাভৰু ছোৱালী ঢুলীয়াক ধৰিবলৈ টান...৷ এনেধৰণৰ অজস্ৰ গীতেৰে ব’হাগৰ বতৰত অসমৰ চৌদিশ মুখৰ হৈ পৰে৷ কেৱল গীত গোৱাতেই বিহুদলৰ কাম শেষ নহয়৷ গীত গোৱাৰ লগে লগে নাচনী ঢুলীয়াৰ কাষলৈ আৰু ঢুলীয়া নাচনীৰ কাষলৈ আগবাঢ়ি যায়৷ কাষ চাপি আহে পেঁপুৱা-নামতি আৰু আন বিহুৱাসকলো৷ চক্ৰাকাৰে নাচে বিহুনাচ৷ হাতে হাত ধৰি শাৰী পতা নাচনীৰ বাউসীৰ তলেৰে সৰকি যায় বিহুৱা৷ ধৰাধৰি কৰি থকা ঢুলীয়াৰ শাৰী ভেদি অহৰহ নাচনীৰ অগা-দেৱা৷ কিন্তু ক’ভিডবিধি পালন কৰি এইবোৰ সম্ভৱনে? দুগজ দূৰৰ পৰা এইবোৰ সম্ভৱনে? নে ঢুলীয়াই নাচনীক কাষলৈ মতাৰ পাছত মঞ্চ ত্যাগ কৰিব আৰু তাৰ পাছত ঢুলীয়াক বিচাৰি নাচনী মঞ্চত উঠিব? তেতিয়া দেখোন সেয়া নাটকৰ দৰেহে হ’ব, য’ত এটা দৃশ্যৰ পাছত আন এটা দৃশ্যত ভুমুকি মাৰে চৰিত্ৰই৷ সাতে সোতৰই মিলি কঠোৰ ক’ভিডবিধি বা ক’ভিড সংক্ৰান্তীয় সাধাৰণ স্বাস্থ্যবিধি আখৰে আখৰে পালন কৰি ৰঙালী বিহু উদ্যাপন কৰাটো সম্ভৱ নহয়৷ যদিহে কঠোৰ ক’ভিডবিধিৰ মাজেৰে ৰঙালী বিহু উদ্যাপন কৰিব লাগে, তেন্তে পতাকা উত্তোলন, শ্বহীদ তৰ্পণ আৰু স্মৃতিগ্ৰন্থ উন্মোচনৰ দৰে কেইটামান কাৰ্যসূচীৰেই বিহু সন্মিলনীৰ সামৰণি মাৰিব লাগিব৷ বিহুদলৰ প্ৰদৰ্শন বাদ দিব লাগিব৷ গায়ক-গায়িকাৰ ক্ষেত্ৰতো থাকিব সমস্যা৷ মঞ্চত গায়ক-গায়িকাই গীত গোৱাৰ সময়ত দুগজ দূৰে দূৰে বাদ্যযন্ত্ৰী থাকিব লাগিলে অসমৰ প্ৰতিটো মঞ্চ বিশাল হ’ব লাগিব৷ নহ’লে মণ্ডপৰ বিভিন্ন ঠাইত বাদ্যযন্ত্ৰী বহিব লাগিব আৰু মঞ্চত কণ্ঠশিল্পীয়ে অকলে গান গাব লাগিব৷ নতুবা গায়ক-গায়িকাই ‘ট্ৰেক’ত গাব লাগিব৷ তেতিয়া বাদ্যযন্ত্ৰীসকলৰ চৰুৰ তললৈ জুই যাব কেনেকৈ? এনে বহু প্ৰশ্নই স্বাভাৱিকতে এতিয়া ৰাইজক জোকাৰি গৈছে৷ বিহু উদ্যাপনৰ জৰিয়তে কোনো ঠাই বা লোক ক’ভিডৰ গ্ৰাসত পৰাটো কোনেও নিবিচাৰে৷ কিন্তু সমান্তৰালভাৱে এই কথাও সত্য যে আখৰে আখৰে ক’ভিডবিধি পালন কৰি, বিশেষ মাস্ক পিন্ধি আৰু দূৰত্ববিধি পালন কৰি বিহুমঞ্চত অনুষ্ঠান পৰিৱেশন কৰাটো একেবাৰেই অবাস্তৱ কথা৷ মাস্ক পিন্ধি থকা নাচনীয়ে হাঁহিছেই নে কান্দিছেই সেয়া ঢুলীয়াই কেনেকৈ দেখিব? সেইদৰে মুখাধাৰী ঢুলীয়াই নাচনীক চকুৰ ঠাঁৰেৰে কাষলৈ মাতিছে নে ৰঙাচকু দেখুৱাই নাচনীক দুগজ দূৰলৈ যাবলৈ কৈছে সেয়া নাচনীয়ে কেনেকৈ বুজি পাব? এই কথা অনস্বীকাৰ্য যে বিহুত প্ৰকৃতিৰ বন্দনাৰ লগতে প্ৰেমৰো বন্দনা আছে৷ এয়া কৃষি আৰু যৌৱনৰ অনুষ্ঠান৷ ইয়াত বিহুৱা-বিহুৱতীৰ ‘ফিজিকেল এক্সপ্ৰেছন’ অপৰিহাৰ্য৷ অন্যথা গীতৰ কথাই কিবা ক’ব আৰু বিহুৱা-বিহুৱতীয়ে মাস্কৰ তলত সেই কথাৰ আঁত ধৰি চকু-মুখত কিদৰে ‘এক্সপ্ৰেছন’ দিছে সেয়া কোনেও বুজি নাপাব৷ যুক্তিৰ খাতিৰত ধৰি লোৱা হ’ল যে দৰ্শক ৰাইজে সেইবোৰ একো নুবুজিলেও হ’ব৷ কিন্তু দলীয় বিহু প্ৰতিযোগিতাসমূহত একা? বিচাৰকে বিহুৱা-বিহুৱতীৰ চকু-মুখ ভালকৈ নেদেখিলে বিচাৰ কেনেকৈ কৰিব? কাজেই ক’ভিড বিধি কঠোৰভাৱে পালন কৰা আৰু বিহুৰ অনুষ্ঠান নিৰ্বিঘ্নে পৰিৱেশন কৰা– দুয়োটা কাম একে সময়তে সফলতাৰে সম্পন্ন কৰাটো পৰ্বতত কাছ কণী বিচৰাৰ দৰে কথা৷ এইক্ষেত্ৰত দুয়োকুল ৰক্ষা কৰি চৰকাৰে কি ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰে সেয়া সময়েহে ক’ব৷ চৰকাৰৰ ওপৰত ৰাইজৰ বিশ্বাস এইটোৱেই যে নিৰ্বাচনৰ সময়ছোৱাত যেনেকৈ চৰকাৰে বা শাসক পক্ষই বিৰোধীৰ সহযোগত কাষলৈ আহিব খোজা ক’ভিডক দূৰতে বিদূৰ কৰি ৰাখিলে সেইদৰে ব’হাগ বিহুৰ সময়ছোৱাতো তেনেধৰণৰ কিবা এটা কৌশল উদ্ভাৱন কৰি [অন্ততঃ বিহুৰ দিনকেইটাত] কৰ’না অতিমাৰীক বিহু বাকৰি বা বিহুমঞ্চৰ পৰা নিলগাই ৰাখিব পাৰিব৷ ইতিপূৰ্বে জাৰি কৰা ক’ভিডবিধি অনুসৰি বিয়া-সবাহ বা ৰাজহুৱা অনুষ্ঠানত একে সময়তে দুশজনতকৈ বেছি লোক সমৱেত হ’ব নোৱাৰিব৷ বিহুৰ ক্ষেত্ৰত এই নিয়ম পালন কৰিবলৈ হ’লে দৰ্শকসকলক ঘণ্টা হিচাপত সময় বান্ধি দিব লাগিব৷ সেয়ে হ’লে প্ৰথমটো ঘণ্টাত অনুষ্ঠান উপভোগ কৰা [ধৰি লওক জুবিনৰ গান] দৰ্শকসকলে দ্বিতীয়টো ঘণ্টাত পৰিৱেশন কৰা অনুষ্ঠানটো [ধৰি লওক পাপনৰ অনুষ্ঠান] উপভোগ কৰিব নোৱাৰিব৷ আকৌ এই নীতি-নিয়মসমূহ কঠোৰভাৱে পালন কৰিছেনে নাই সেয়া চোৱা-চিতাৰ দায়িত্বত থকা নিৰাপত্তাৰক্ষীসকলো নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ মূৰে মূৰে সাল-সলনি কৰিব লাগিব৷ যদি দহজন শিল্পী বা দহটা দলক এখন মঞ্চত অনুষ্ঠান পৰিৱেশন কৰিবলৈ মতা হয়, তেন্তে প্ৰতিজন শিল্পী বা প্ৰতিটো দলৰ বাবে সুকীয়া সুকীয়া নিৰাপত্তাৰক্ষীৰ দিহা কৰিব লাগিব– যিদৰে থাকিব লাগিব সুকীয়া সুকীয়া দৰ্শক৷ যুক্তিৰ খাতিৰত এই সকলো সম্ভৱ বুলি ধৰি ল’লেও বিহু কমিটীৰ বিষয়ববীয়াসকলে কি কৰিব? কোনজন বিষয়ববীয়াই কাৰ অনুষ্ঠান চাব? গোটেইখনচোন খেলিমেলি হ’ব৷ তেন্তে কি কৰিব বিহু কমিটীসমূহে? ৰাইজে কি কৰিব? চৰকাৰে বিহু উদ্যাপনৰ ক্ষেত্ৰত কেনেধৰণৰ নীতি-নিৰ্দেশনা জাৰি কৰিব? এই নীতি-নিৰ্দেশনাৰ জৰিয়তে সুকলমে বিহু উদ্যাপন কৰিব পৰা যাবনে? এনেধৰণৰ শত-সহস্ৰ কোটিটকীয়া প্ৰশ্ন এতিয়া ঘৰে ঘৰে, মুখে মুখে৷
মাস্ক পিন্ধি বিহু মাৰিব নোৱাৰিঃ সোমনাথ বৰা [ওজা]
মাস্ক পিন্ধি পিন্ধি বিহু মৰাটো সম্ভৱ নহয়৷ নিৰ্বাচনৰ সময়ত যদি ক’ভিড নাছিল, তেন্তে দুদিনতে ক’ভিড ক’ৰ পৰা আহিল? অন্ততঃ বিহুটো পালন কৰিবলৈ পাব লাগে অসমীয়াই৷ কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰলৈ মোৰ আহ্বান– অসমীয়াক বাপতিসাহোন ৰঙালী বিহু উদ্যাপন কৰাৰ সুযোগ দিয়ক৷ মঞ্চত বিহু মৰাৰ ক্ষেত্ৰত কিছু পৰিমাণে দূৰত্ব বজাই ৰখা হয় যদিও সকলো সময়তে সমপৰিমাণে দূৰত্ব বজাই ৰখাটো সম্ভৱ নহয়৷
যেতিয়া বিহু লম্ভে তেতিয়া মাস্কে কি কৰিবঃ প্ৰবীণ শইকীয়া [গুৰু]
হুঁচৰিৰ ক্ষেত্ৰত ক’ভিডবিধি মানি শাৰীৰিক দূৰত্ব কিছু পৰিমাণে হ’লেও বৰ্তাই ৰাখিব পৰা হ’ব৷ কিন্তু বিহুৱা-বিহুৱতীৰ গাত যেতিয়া বিহু লাগে, যাক আমি বিহু লম্ভা বুলি কওঁ, তেতিয়া দূৰত্ব বজাই ৰখা সম্ভৱ নহয়৷ বিহু গাই থাকোঁতে নাচনী-ঢুলীয়া-নামতি-বিহুৱা-তালিয়া-পেঁপুৱাসকল ইজনে সিজনৰ ওচৰ চাপি যায়৷ এয়া স্বতঃস্ফূৰ্ত৷ নাচনীৰ গাত যেতিয়া বিহু লম্ভে তেতিয়া মাস্কে কি কৰিব? ঢুলীয়াৰ গাত যেতিয়া বিহু লম্ভে তেতিয়া দূৰত্ববিধিৰ কথা কোনে ভাবিব? দৰ্শকৰ বাবেও ক’ভিডবিধি মানি চলাটো কঠিন হ’ব৷
মাস্ক পিন্ধি বিহু মৰা কঠিনঃ মাধুৰিমা চৌধুৰী [বিহুসম্ৰাজ্ঞী]
চিন্তা কৰিবলগীয়া কথা৷ ক’ভিডৰ কাৰণে ভয় লাগিবই৷ এয়া স্বাভাৱিক৷ সকলোৱে ভাবিছিল যে এইবাৰ ভালকৈ বিহু পাতিব পাৰিব৷ যোৱাবাৰতো নহ’লেই৷ বিহু নহ’লে মনলৈ বিষাদ আহে৷ অসাৱধানতাৰ কাৰণে ক’ভিডে ভয়ংকৰ ৰূপ ল’ব পাৰে৷ ক’ভিডবিধি মানি বিহু মাৰিব পাৰি নেকি সেয়া চালিজাৰি চাব লাগিব৷ বিহুনাম গাওঁতে বা পেঁপা, বাঁহী, গগনা, সুঁতুলি আদি বাদ্য বজোৱাৰ সময়ত মাস্ক খুলি ল’ব লাগিব৷ যিমানখিনিলৈকে পাৰি সাৱধানতা অৱলম্বন কৰা উচিত যদিও বিহু মাৰি থাকোঁতে এয়া আখৰে আখৰে পালন কৰাটো কঠিন কাম৷ নিৰ্দিষ্ট দূৰত্বত থাকি মাস্ক পিন্ধি বিহু মাৰিব পাৰিনে? এই গোটেই ধাৰণাটোৱেই নতুন আৰু পৰীক্ষামূলক৷ মাস্ক পিন্ধি, দুগজ দূৰে দূৰে থাকি বিহু মাৰিব পাৰি বুলি ক’বলৈ সহজ– কিন্তু এই কামটো কৰিবলৈ টান৷ গোটেই বিষয়টোৱেই চিন্তনীয়৷ সময়ৰ ক্ষেত্ৰত অলপ কম্প্ৰ’মাইজ কৰিবই লাগিব৷ ক’ভিডবিধি পালন কৰি একেলগে ১৫ মিনিটো বিহু মাৰি থকাটো কঠিন৷
ক’ভিডবিধি পালন কৰি বিহু মৰাটো অসম্ভৱঃ বিমান বৰুৱা [সংগীত পৰিচালক]
ক’ভিডবিধি মানি বিহু পৰিৱেশন কৰিব নোৱাৰি৷ এয়া বাস্তৱসন্মত নহয়৷ এয়া এটা কাল্পনিক কথাহে৷ মাস্ক পিন্ধি বিহু গোৱা সম্ভৱ নহয়৷ আগলৈও সম্ভৱ নহ’ব৷ মাস্ক পিন্ধি, দুগজ দূৰে দূৰে থাকি বিহু মৰাটো অসম্ভৱ৷ বিহুনাম গাওঁতে, গগনা বজাওঁতে, পেঁপা বজাওঁতে, সুঁতুলি বজাওঁতে মাস্কখন কেনেকৈ পিন্ধি থাকিব? এয়া ভাবিবহে পাৰি৷ কিন্তু কেতিয়াও কৰিব নোৱাৰি৷