মদেই সৰ্বনাশৰ মূল

বহু মদাহী পিতৃয়ে সন্ধিয়া মদ খাই আহি ঘৈণীয়েকৰ লগত কাজিয়া-মাৰপিট কৰে৷ ফলত ঘৰখনত অশান্তিৰ সৃষ্টি হয়৷ সন্তানৰ পঢ়া-শুনাৰ সময়ত ঘৰত হুলস্থূলৰ সৃষ্টি হ’লে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ অধ্যয়নত তাৰ ঋণাত্মক প্ৰভাৱ পৰে৷ বহু মদাহী পিতৃয়ে সন্তানক পঢ়াৰ সামগ্ৰী যোগান ধৰিব নোৱাৰে৷ সন্তানক ভাল স্কুলত পঢ়ুৱাই ডাঙৰ মানুহ কৰাৰ সপোন নাই মদাহী পিতৃৰ৷ যিখন ঘৰত দিন-ৰাতি কাজিয়াৰ সৃষ্টি হয়, সেইখন ঘৰত শান্তি আৰু উন্নতি নাই৷ সন্তানৰ পঢ়া-শুনাৰ বাবে আটাইতকৈ প্ৰয়োজনীয় দিশটো হ’ল সুস্থ ঘৰুৱা পৰিৱেশ৷ শিক্ষাৰ্থী, অভিভাৱক আৰু শিক্ষকসমাজৰ সৈতে শিক্ষা বৰ্তমান এটা ত্ৰিকোণীয় স্তম্ভ৷ ইয়াৰে কোনো এটা স্তম্ভ যদি সোপাঢিলা হয়, তেন্তে শিক্ষাৰ উদ্দেশ্যত সফল হ’ব পৰা নাযায়৷ পিতৃ মদাহী, ভঙুৱা, জুৱাৰী হ’লে সন্তানৰ শিক্ষা-দীক্ষাৰ বোজা মাতৃগৰাকীৰ মূৰতে পৰে৷

দৈনিক অশান্তিৰ মাজতে নানা সমস্যাৰে জৰ্জৰিত মাতৃগৰাকীয়ে সন্তানৰ সুৰক্ষিত ভৱিষ্যৎ চিন্তাৰ লগতে ঘৰখনো চম্ভালিব লগাত পৰে৷ মদ্যপানৰ বদভ্যাসৰ ফলত ক্ৰমে দায়িত্বজ্ঞানহীন, বিবেকহীন হৈ পৰে পৰিয়ালৰ মুৰব্বীজন৷ গতিকে সন্তানক ভাল মানুহৰূপে গঢ় দিয়াৰ কোনো সংকল্প নাথাকে মদাহী পিতৃৰ৷ এইচামে টেঁটুলৈকে মদ এসোপা গিলি গোটেই নিশা কেৱল হুলস্থূল আৰু অশান্তিৰ সৃষ্টি কৰি ভাল পায়৷ এইসকল মদাহী পিতৃ সন্তানৰ বাবে অভিশাপস্বৰূপ৷ মদে এনেকৈয়ে হাজাৰ হাজাৰ পৰিয়াল আৰু সম্ভাৱনাপূৰ্ণ শিক্ষাৰ্থীক ধবংস কৰি আহিছে৷ তথাপি অসমত মদৰ প্ৰচলন নিষিদ্ধ নহয়৷ মদাহী লোকৰ আত্মোপলব্ধি, অনুশোচনা আৰু মদ্যপানৰ বিৰুদ্ধে ব্যাপক জনসজাগতাই এই ধবংসকাৰী মহামাৰীক ৰোধ কৰিব পাৰিব৷ এইক্ষেত্ৰত সমাজৰ সচেতন আৰু শিক্ষিত লোক, দল-সংগঠন, চৰকাৰ, প্ৰশাসনৰ যথেষ্ট কৰণীয় আছে৷ চৰ-চাপৰি, চাহ-বাগান, গাঁৱে-ভূঞে থকা অবৈধ মদৰ ভাটীসমূহ সম্পূৰ্ণৰূপে উচ্ছেদ কৰিব পাৰিব লাগিব৷ তেহে মদাহী পিতৃৰ দৈনিক অশান্তিৰ পৰা ভুক্তভোগী শিক্ষাৰ্থীসকলে উদ্ধাৰ পাব৷