ব্ৰহ্মতালুত খোঁট মৰাৰ সময়

পেহেলগামৰ নৰসংহাৰৰ পাছত ইতিমধ্যে কাশ্মীৰ উপত্যকাত ছায়াযুদ্ধ এখন আৰম্ভ হৈছে৷ এই ছায়াযুদ্ধ যে কেৱল ভৌগোলিকভাৱে এটা অঞ্চলতহে আৰম্ভ হৈছে তেনে নহয়, পাক সমৰ্থিত সন্ত্ৰাসবাদীয়ে পেহেলগামত যি আক্ৰমণ চলালে তাৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতে কূটনৈতিক যুদ্ধও পাকিস্তানৰ বিৰুদ্ধে ইতিমধ্যে আৰম্ভ কৰিছে৷ এই কূটনৈতিক যুদ্ধখনৰ অন্যতম অংশ হৈছে সিন্ধু জল চুক্তি বাতিল আৰু পাকিস্তানৰ সৈতে ব্যৱসায়িক নিষেধাজ্ঞা জাৰি৷ এনে এটা নৃশংস ঘটনা হৈ যোৱাৰ পাছত ভাৰত চৰকাৰে পাকিস্তানৰ বিৰুদ্ধে তাৎক্ষণিকভাৱে যিখিনি কূটনৈতিক ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছে, সেয়া স্বাভাৱিক৷ এইখিনি কৰাটো দৰকাৰ আছিল৷ একে সময়তে কাশ্মীৰ উপত্যকাত যিদৰে পাক সমৰ্থিত সন্ত্ৰাসবাদীৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতীয় সেনাই শক্তিশালী অভিযান আৰম্ভ কৰিছে, সেয়াও আদৰণীয়৷ কিন্তু এইখিনিতে দুটামান কথা আছে৷ এই যে লস্কৰ-ঈ-তৈবা, হিজবুল মুজাহিদীন বা তেনেজাতীয় পাক সমৰ্থিত মুছলিম সন্ত্ৰাসবাদী সংগঠনসমূহ, যিবিলাকে আজি বছৰৰ পাছত বছৰজুৰি কাশ্মীৰৰ শুকুলা বৰফ নিৰীহৰ তেজেৰে ৰঙা কৰি আহিছে, সেইবিলাকৰ বিৰুদ্ধেতো উপত্যকাটোত ভাৰতীয় সেনাই নিৰন্তৰ অভিযান চলাই আহিছে৷ তৎসত্ত্বেও সিহঁত নিৰ্মূল হোৱা নাই কিয়? এইটোহে ডাঙৰ প্ৰশ্ন৷ ইয়াৰ মূল কাৰণটো হ’ল– এইধৰণৰ সন্ত্ৰাসবাদীক ধৰ্মৰ দোহাই দি জন্ম দিয়ে এচাম মোল্লা আৰু মাদ্ৰাছাই৷ পাকিস্তানত চৰকাৰীভাৱে পঞ্জীয়নভুক্ত মাদ্ৰাছাৰ সংখ্যা ত্ৰিছ হাজাৰতকৈও অধিক৷ বেচৰকাৰীবিলাকতো আছেই৷ যদি প্ৰতিখন মাদ্ৰাছাই বছৰত এটাকৈও এনে সন্ত্ৰাসবাদী বা জেহাদীৰ জন্ম দিয়ে, তেন্তে বছৰি কেৱল এইটো প্ৰক্ৰিয়াৰেই কিমান জেহাদীৰ জন্ম হয় হিচাপটো তেনেই সহজ৷ সিহঁতেই আহে কাশ্মীৰ সীমান্ত বা ভাৰতলৈ ‘কাফেৰ’ক মাৰিবলৈ৷ সেয়েহে জেইছ-ঈ-মহম্মদ, লস্কৰ-ঈ-তৈবা, হিজবুল মুজাহিদীন এইবিলাকৰ বিৰুদ্ধে অভিযান চলি থাকিলেও ইহঁতৰ সৃষ্টিকৰ্তা মূল শক্তিটো অৰ্থাৎ পাকিস্তানী সেনাৰ যেতিয়ালৈকে কঁকাল ভাঙি দিয়া নহয়, তেতিয়ালৈকে ইহঁত ঠাণ্ডা নহ’ব৷ ভাৰতে এই পৰ্যন্ত যি সহনশীলতা আৰু ধৈৰ্যশক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিছে, তাক আচলতে পাকিস্তানে সুযোগ হিচাপে লৈহে এইধৰণৰ জঘন্য ঘটনাসমূহ সংঘটিত কৰি আহিছে৷ আই এছ আই বোলক বা পাকিস্তানৰ সেনা বাহিনীয়েই বোলক, এই শক্তিসমূহৰ মদতপুষ্ট হৈহে ধৰ্মৰ নামত গজি উঠা এই বিষাক্ত কাৰকবিলাকে কাম কৰি আহিছে৷ সময়ে সময়ে তেজৰ ফাকু খেলি আহিছে৷ গতিকে স্পষ্ট কথাটো হ’ল– যেতিয়ালৈকে ইয়াৰ মূল চালিকা শক্তিস্বৰূপ পাকিস্তানৰ সেনা বাহিনীৰ ওপৰত প্ৰত্যক্ষ আক্ৰমণ ভাৰতে নকৰিব, তেতিয়ালৈকে এইধৰণৰ দৈত্যবোৰে ভাৰতত অশান্তি কৰিয়েই থাকিব৷ আনহাতে, স্বাধীন বেলুচিস্তানৰ দাবীয়ে ইতিমধ্যে পাকিস্তানক জোলোকা-জোলোকে পানী খুৱাইছে৷ ভাৰতে ইতিমধ্যে আওপকীয়াকৈ ইয়াৰ প্ৰতি সমৰ্থন আগবঢ়াইছে৷ কিন্তু এই সময়ত যদি বেলুচিস্তানৰ এই সংগ্ৰামখনৰ প্ৰতি ভাৰতে কূটনৈতিকভাৱেও সমৰ্থন-সহযোগিতা আগবঢ়ায়, তেন্তে সিও পাকিস্তানী সেনা বা পাকিস্তান চৰকাৰৰ বাবে হ’ব পাৰে আন এক ভয়ংকৰ বিপদ৷ সন্ত্ৰাসবাদৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতে লোৱা পদক্ষেপত বিশ্বৰ বৃহৎ শক্তিসমূহ ভাৰতৰ কাষত ইতিমধ্যে থিয় দিছে৷ তেন্তে অপেক্ষা কিহৰ? ভাৰতে পাকিস্তানক আৰু সুযোগ দিবনে ধৈৰ্যশক্তিৰ পৰীক্ষা লোৱাৰ?