দশো দিশে কেৱল ভ্ৰম

দেশৰ বৰ্ধিত সমস্যা, বিভেদ, বিদ্বেষ, গণতন্ত্ৰৰ প্ৰতি ভাবুকি,  কৰ্মসংস্থাপনহীনতা, বৰ্ধিত নিবনুৱা, সামাজিক অৱক্ষয়, অপৰাধ, অন্যায়, মিথ্যাচৰ,  কদৰ্য ৰাজনৈতিক পৰিৱেশ, ন্যায় ব্যৱস্থাৰ স্থলন আদিয়ে এতিয়া ভয়াৱহ ৰূপ ধাৰণ কৰিছে৷ যদিও দেশৰ কিছুমান অসচেতন জনতাই কথাবোৰ এতিয়াও উপলব্ধি কৰিব পৰা নাই আৰু বৰ্তমানৰ শাসন ব্যৱস্থাত তেওঁলোক সুখী, তথাপি কথাবোৰ দিনক দিনে স্পষ্ট হৈ আহিবলৈ ধৰিছে৷ যেতিয়াই দেশত ধৰ্মক লৈ ৰাজনীতি আৰম্ভ হ’ব তেতিয়াই ঐক্য আৰু সম্প্ৰীতি বিঘ্নিত হ’ব৷ যদিও এইবোৰ কথা চৰকাৰীভাৱেই অতি কাইদাৰে দমন কৰি ৰখা হৈছে, তথাপি ইয়েই সত্য৷ 

 দৈনিক মূল্যবৃদ্ধি, কষ্টকৰ জীৱন যাপন, শংকা, উপেক্ষিত গণতান্ত্ৰিক ব্যৱস্থাই সাধাৰণ জনতাক কোঙা কৰিছে, শংকিত কৰিছে৷  বস্তু বাহানিৰ উৰ্ধগামী মূল্যই দৈনিক ত্বৰিত গতি লাভ কৰিছে৷  সাধাৰণ মানুহৰ জীৱন নিৰ্বাহ অধিক জটিল হৈ আহিবলৈ ধৰিছে৷ এচামে ভাগ্য আৰু চৰকাৰক দোষ দি হা-হুমুনিয়াহ কঢ়িছে আৰু এচামে দেশৰ উন্নতি হ’বলৈ হ’লে সামগ্ৰীৰ মূল্যবৃদ্ধি কৰিবই লাগিব বুলি ভুৱা আত্ম সন্তুষ্টি লভি ঠাণ্ডা ভাতকে ফুৱাই ফুৱাই খাইছে৷  মূল্যবৃদ্ধিৰ জৰিয়তে ৰাজকোষলৈ অৰ্থৰ আমদানি নহ’লে দেশৰ উন্নতি অসম্ভৱ বুলি ভবা এইসকল লোকৰ চিন্তা-চৰ্চা ৰঙীন আৰু বিলাসী৷ কেৱল  মূল্যবৃদ্ধিয়েই নহয়,  দৈনিক বিভিন্ন শিতানত কৰ-কাটলো বৃদ্ধি কৰা হৈছে৷ বহুতো নতুন কৰ আৰোপ কৰা হৈছে৷ তাৰে বহুখিনি সাধাৰণ ৰাইজে বুজি পোৱাৰ পৰা বহু নিলগত৷ এক দেশ, এটা জাতি আদি শ্লোগান দিয়া চৰকাৰখনে কৰৰ ওপৰত কৰ লগাই অভিলেখ সৃষ্টি কৰিছে৷ ইন্ধনজাত সামগ্ৰীৰ মূল্য বৃদ্ধিৰ দোহাই দি দৈনিক অত্যাৱশ্যকীয় সামগ্ৰীৰ অস্বাভাৱিক মূল্যবৃদ্ধি ঘটাই আছে৷ কিন্তু আশ্চৰ্যৰ কথাষাৰ হৈছে প্ৰতিবাদ কিন্তু ক’তো নাই৷ কিছু লোকে এই লৈ নীৰৱে হা-হুমুনিয়াহ কঢ়িছে যদিও এইবোৰ সমস্যাৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পোৱাৰ উপায় চিন্তা কৰা মানুহ তেনেই কম৷ মূল্যবৃদ্ধিৰ যোগেদি দেশৰ উন্নতি হ’ব বুলি ভবাসকলৰ চিন্তা-চৰ্চাক কোনে কিদৰে পৰিচালিত কৰিছে সেয়া বুজাই বুজিছে৷ 

 হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ গঢ়াৰ সপোন দেখা ভাৰতীয় লোকসকলে দেশৰ বিভিন্ন সমস্যাৰাজিক তেনেই গৌণ বিষয় বুলি ভাবে৷  কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত আকৌ ধৰ্মহে এচাম লোকৰ বাবে প্ৰধান সমস্যা৷  এবাৰ হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ গঠন হোৱাৰ পাছত দেশৰ সকলো সমস্যা সমাধান হ’ব বুলি তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰি লৈছে৷ আনকি দেশৰ শান্তি-সম্প্ৰীতি অটুট আৰু অখণ্ডতা ৰক্ষা হৈ থাকিবলৈ হ’লে হিন্দু ৰাষ্ট্ৰৰ প্ৰয়োজন আটাইতকৈ বেছি বুলি এইসকল লোকে মনে-প্ৰাণে বিশ্বাস কৰে৷ দুশ বছৰীয়া মোগলৰ ইতিহাসক মচি পেলাবলৈ অহৰহ চেষ্টা চলিছে হিন্দুত্ববাদৰ অধিক প্ৰসাৰ চলোৱাৰ স্বাৰ্থত৷  সেইক্ষেত্ৰত কিছু সাফল্য লাভ কৰাও দেখা গৈছে৷ দেশত থকা মোগলৰ সকলোবোৰ কীৰ্তিচিহ্ন চূড়মাৰ কৰি পেলালেও আমাৰ হয়তো ক’বলগা একো নাথাকিব৷ এই৷ গতিত থাকিলে হয়তো হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ নিৰ্মাণৰ স্বাৰ্থতে এনেবোৰ কামে এদিন পূৰ্ণতা পাব পাৰে৷ তাত বৰ বেছি আক্ষেপ কৰিবলগা একো নাই৷ যদি দেশৰ উন্নতি,  মিলাপ্ৰিতি আৰু অখণ্ডতা ৰক্ষা, সুৰক্ষা আৰু দেশ প্ৰভাৱশালী, শক্তিশালী, উন্নত হোৱাৰ স্বাৰ্থত ভাৰত হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে গঢ় লৈ উঠে তাত আপত্তি কৰিব লগা কাৰণ হয়তো বৰ বেছি নাথাকিব৷ কিন্তু  ই এক সম্পূৰ্ণ অমূলক চিন্তা৷৷ তথাপি এচামে এই বিশ্বাস বৰ আৱেগেৰে পুহি ৰাখিছে যদিও ইয়াত নিষ্ঠা তেনেই কম৷ 

প্ৰশ্ন হয় যদি সঁচা অৰ্থত ভাৰতবৰ্ষ পোনপ্ৰথমবাৰৰ বাবে এখন হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে গঢ় লৈ উঠে আমি ভবাৰ দৰে সম্প্ৰীতি-অখণ্ডতা আদিবোৰ অটুট থাকিবনে? নে আকৌ বৰ্ণবাদ, সামাজিক বৈষম্যই গা কৰি উঠিব৷  তাৎপৰ্যপূৰ্ণ কথাটো হৈছে যে ভাৰতবৰ্ষৰ দলিত তথা নিম্নবৰ্গৰ লোকসকলে আজিও সামাজিক ন্যায় লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাই৷ অন্য সম্প্ৰদায়ৰ কথা বাদেই দিলো, একেই হিন্দু হোৱাৰ পাছতো দেশৰ দলিত শ্ৰেণীয়ে তথা কথিত উচ্চ বৰ্ণলোকৰ দ্বাৰা আজিও নিৰ্যাতিত হৈ থকাৰ খবৰ বিভিন্ন মাধ্যমত প্ৰকাশ হৈ থাকে৷ ভয় হয় হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ গঠন হোৱাৰ পাছত বৰ্ণ বিদ্বেষে পুনৰ গা কৰি উঠিব বুলি৷ কাৰণ আজিৰ দৰে ধৰ্মক লৈ ৰাজনীতি কৰাৰ থলো তেতিয়া নোহোৱা হ’ব৷ ৰাজনীতি কৰিবলৈ জাত-পাতহে বাচি থাকিবগৈ৷ ব্ৰাহ্মণ, ক্ষত্ৰিয়, বৈশ্য আৰু শূদ্ৰৰ পুনৰ আবিৰ্ভাৱ হোৱাৰ পূৰ্ণ সম্ভাৱনা আছে৷  সেই হিচাপে সমজত তেওঁলোকৰ স্থান আৰু মান-মৰ্যাদাও ভিন ভিন হ’ব৷  আজি যিসকলে হিন্দু ৰাষ্ট্ৰৰ দাবীত দেশ তল-ওপৰ লগাই এক প্ৰকাৰৰ আতংকৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ গঠন হোৱাৰ পাছত সেইসকলৰ স্থান কি হ’ব বা সেইসকলে কি মৰ্যাদা লাভ কৰিব সেয়াও চিন্তা কৰা অতি দৰকাৰ৷ অন্যথা মূৰকত অৱহেলিত আৰু নিষ্পেষিত হৈ জীৱন অতিবাহিত কৰিবলগা অৱস্থা হ’লে বৰ পৰিতাপৰ কথা হ’ব৷  কাৰণ ভাৰতীয় সমাজ ব্যৱস্থাত বৈষম্যৰ ছবিখন অতি পুৰণি৷ আজিৰ আধুনিক সভ্য সমাজেও সেইবোৰ বহুক্ষেত্ৰত খামোচ মাৰি ধৰি ৰাখিছে৷ হিন্দু ৰাষ্ট্ৰত সেইবোৰে অধিক প্ৰসাৰতা লাভ কৰাহে সম্ভাৱনা আছে৷ এইক্ষেত্ৰত বাকী ধৰ্মৰ কথা আলোচনালৈকে নাহিব, কাৰণ কাৰণ ভাৰতবৰ্ষ হিন্দুৰাষ্ট্ৰ হৈ পৰিব, য’ত আন ধৰ্মৰ কোনো গুৰুত্বই নাথাকিব৷ গতিকে হিন্দু ৰাষ্ট্ৰৰ চিন্তা-চৰ্চা কিমান প্ৰাসংগিক সেয়া দকৈ গমি চোৱা ভাল৷ অন্যথা এচাম ক্ষমতালোভীৰ বাবে এখন সম্বৃদ্ধিশালী দেশ ৰসাতলে যোৱাটো কৰো কাম্য নহয়৷