জুবিন যুগৰ অকাল পৰিসমাপ্তি

‘আমাৰ অসম’ৰ ষ্টাফ ৰিপ’ৰ্টাৰ, ১৯ ছেপ্টেম্বৰঃ  প্ৰতিদিনে তুমি দিয়া আহি এপাহি ফুল, অ’ জীৱন তুমি ৰহণীয়া ৰঙৰে বোল, এপাহি হাঁহি এপাহি দুখ, তাৰেই সজাই তোলোঁ মোক...'আকাশে গাতে ল’বৰে মনযসাগৰতলিত শুবৰে মন'মনৰ চিলা উৰুৱায় জীৱনে...৷ এনেধৰণৰ হাজাৰ হাজাৰ গীতেৰে জনপ্ৰিয়তা লহৰ লেখা জুবিন গাৰ্গ আৰু নাই৷ দৰদী কণ্ঠেৰে লাখ লাখ শ্ৰোতাক মন্ত্ৰমুগ্ধ কৰা জুবিন গাৰ্গ আৰু নাই৷ ‘মায়া, মায়া মাথোঁ মায়া...’ শীৰ্ষক গীতেৰে অগণিত শ্ৰোতা-দৰ্শকৰ মনত সুৰৰ মায়াজাল সৃষ্টি কৰা জুবিন গাৰ্গ আৰু নাই৷ ‘অনামিকা’ৰ সেই জুবিন গাৰ্গ, ‘যন্ত্ৰ’ৰ জুবিন গাৰ্গ, ‘শিশু’ৰ জুবিন গাৰ্গ, ‘পাখি’ৰ জুবিন গাৰ্গ আৰু নাই৷ জীৱনৰ শেষ দিনটোলৈকে যুৱপ্ৰজন্মৰ হাৰ্টথ্ৰ’ব হৈ থকা জুবিন গাৰ্গ আৰু নাই৷ যি সাগৰক লৈ গীত গাই অসমবাসীৰ হৃদয় জয় কৰিছিল জুবিন গাৰ্গে, সেই সাগৰেই কাঢ়ি নিলে অসমৰ যুগান্তকাৰী শিল্পীজনক৷ জুবিন গাৰ্গৰ সেই কামনাই যেন পূৰ্ণতা পালে৷ ছিংগাপুৰৰ সাগৰত এটা দুৰ্ঘটনাত মৃত্যু হ’ল অসমীয়াৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণৰ শিল্পীজনৰযিখবৰ আছিল অসমবাসীৰ বাবে অপ্ৰত্যাশিত, অভাবনীয়৷ অসমৰ প্ৰতিটো প্ৰজন্মৰ লোকৰ হিয়াৰ আমঠু হৈ পৰা শিল্পীজনৰ মৃত্যুৰ লগে লগে পৰিসমাপ্তি ঘটিল জুবিন যুগৰ৷ আজিৰ তাৰিখত অসমবাসীৰ বাবে ইয়াতকৈ দুৰ্ভাগ্যৰ খবৰ আৰু কি হ’ব পাৰে/ ৩০ হাজাৰৰো অধিক গীতত কণ্ঠদান কৰি অসমৰ সাংস্কৃতিক ক্ষেত্ৰখনক সমৃদ্ধ কৰি আক্ষৰিক অৰ্থত অসমত এটা যুগৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা জুবিন গাৰ্গে যেন সাগৰ তলিতে শুই পৰিল৷ অৱশ্যেই তেওঁ গীতৰ ভাষাৰে কৈছিল– আকাশে গাতে ল’বৰে মনযসাগৰ তলিতে শুবৰে মনযমনৰ ছিলা উৰুৱাই দিবলে... এতিয়াৰে পৰা অসমবাসীয়ে পাৰ কৰিব লাগিব জুবিন গাৰ্গ অবিহনে৷ জুবিন গাৰ্গ অবিহনে অসমৰ সংগীত ক্ষেত্ৰখন হৈ পৰিল আধৰুৱা৷ এটা যাদুকৰি কণ্ঠ অবিহনে লাখ লাখ জনৰ উচুপনি, কোনোবাজনৰ হৃদয় ভাঙি যোৱা কান্দোনৰ মাজতো এয়াই সঁচা–জুবিন গাৰ্গ আৰু নাই৷ ১৯৭২ চনৰ ১৮ নৱেম্বৰ– এই বিশেষ দিনটোত গাৰো পাহাৰৰ তুৰাত ভূমিষ্ঠ হৈছিল জুবিন বৰঠাকুৰ যি পাছলৈ জুবিন গাৰ্গ নামেৰে বিখ্যাত হৈ পৰে৷ যোৰহাটৰ মোহিনী মোহন বৰঠাকুৰৰ ঔৰসত আৰু ইলি বৰঠাকুৰৰ গৰ্ভত জন্মগ্ৰহণ কৰা শিশুটিয়ে হৈছে জুবিন গাৰ্গ৷ যি জুবিন বৰঠাকুৰক এটা সময়ত মোহিনী মোহন ঠাকুৰৰ [কপিল ঠাকুৰ বুলিও জানাজাত] পুত্ৰ বুলি চিনাকি কৰাই দিয়া হৈছিল৷ অতি কমদিনৰ ভিতৰত মোহিনী মোহন ঠাকুৰক পৰিচয় কৰাই দিবলগীয়া হয় জুবিন [বৰঠাকুৰ] গাৰ্গৰ পিতৃ বুলি৷ এয়া প্ৰতিজন পিতৃৰ কাৰণেই নিঃসন্দেহে গৌৰৱৰ বিষয়৷ জুবিনৰ ককাক তথা মোহিনীমোহন বৰঠাকুৰৰ দেউতাকৰ প্ৰকৃত ঘৰ হ’ল শিৱসাগৰ জিলাৰ জাঁজী তামুলীছিগা গাঁৱত৷ বৰঠাকুৰৰ দেউতাক কুমুদ বৰঠাকুৰে মাকুমৰ বাগানত চাকৰি কৰিছিল৷ কুমুদ বৰঠাকুৰৰ প্ৰথমগৰাকী পত্নী কিৰণ বৰঠাকুৰৰ সন্তান মোহিনীমোহন বৰঠাকুৰ৷ জুবিনৰ ককাদেউতাকৰো গানত বৰ বাপ আছিল৷ মৃত্যুৰ সময়লৈকে তেখেতে গান গাই আছিল৷ চকীত বহি তালাপ মাহমুদৰ গীত গাই থাকোঁতেই তেখেতৰ মৃত্যু হৈছিল৷ কিৰণ বৰঠাকুৰেও জ্যোতি-বিষ্ণু-নজৰুলৰ গীতৰ চৰ্চা কৰিছিল৷ ভাল গীত গাইছিল৷ মোহিনীমোহন বৰঠাকুৰৰ বায়েক হ’ল ৰেণু শৰ্মা৷ ৰেণু শৰ্মায়ো সুন্দৰকৈ গীত গাব পাৰিছিল৷ ‘লাচিত বৰফুকন’, ‘পুৰেৰণ’, ‘পুৰতি নিশাৰ সপোন’ত বেণু শৰ্মাই অভিনয়ো কৰিছিল৷ জুবিনৰ অনামিকা [১৯০২] এলবামৰ–‘প্ৰীতিৰ সুবাসে ধুৱাই দিলেহি, মোৰেই উদাসী মন...’ শীৰ্ষক গীতটিৰ ৰচনা আছিল জুবিনৰ জেঠায়েক ৰেণু শৰ্মাৰ৷ জুবিনে এটি সংস্কৃতিবান পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল আৰু সংগীতৰ চৰ্চা কৰিবলৈ সুযোগ পাইছিল৷ তদুপৰি শিল্পীগৰাকীৰ একাগ্ৰতা, নিষ্ঠা, সততা, অহোপুৰুষাৰ্থ প্ৰচেষ্টাই সপোন বাস্তৱত ৰূপ দিয়াত সহায় কৰিছিল৷ কণ্ঠত সৰস্বতীয়ে বাস কৰিলেও জুবিনে অৱশ্যে প্ৰথম অৱস্থাত এগৰাকী বাদ্যযন্ত্ৰী শিল্পী হিচাপেহে কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰিছিল৷ তেওঁ যিকোনো বাদ্যযন্ত্ৰ নিখুঁতকৈ বজাব পৰিছিল৷ এইটো জুবিনৰ বৰ ডাঙৰ গুণ৷ জুবিনৰ স্কুলীয়া শিক্ষা আৰম্ভ হয় যোৰহাট কাৰ্মেল স্কুলৰ পৰা৷ যোৰহাটৰ কাৰ্মেল ইংলিছ মিডিয়াম স্কুলত জুবিনে মাত্ৰ নাৰ্ছাৰী পাঠ্যক্ৰম পঢ়ে৷ তাৰ পিছত দেউতাকৰ চাকৰি সূত্ৰে কৰিমগঞ্জলৈ যায়৷ হাইস্কুলপৰ্যন্ত জুবিনে কৰিমগঞ্জৰ হাইস্কুলত পঢ়ে৷ পৰবৰ্তী সময়ত জুবিনে বিজনী বান্ধব হাইস্কুলত নামভৰ্তি কৰে৷ শিল্পীগৰাকীয়ে মেট্ৰিক পাছ কৰে তামুলপুৰ হাইস্কুলৰ পৰা৷ জুবিনে প্ৰথম বিভাগত মেট্ৰিক পাছ কৰি যোৰহাটলৈ গুচি আহে৷ তেতিয়াৰ পৰা [১৯৮৯] জুবিন গাৰ্গে যোৰহাটৰ বঙালপুখুৰীৰ ঘৰত থাকিবলৈ লয়৷ জুবিনে যোৰহাট জে বি কলেজৰ বিজ্ঞান শাখাত নামভৰ্তি কৰে৷ সেই সময়ত দেউতাক এডিশ্যনেল কমিছনাৰ হিচাপে সৰুপথাৰলৈ বদলি হৈ আহে৷ জে বি কলেজৰ পৰা হায়াৰ ছেকেণ্ডাৰী পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈ জুবিনে গুৱাহাটীৰ বি বৰুৱা কলেজত অধ্যয়ন কৰে৷ প্ৰত্যেকজন পুৰুষৰ সাফল্যৰ আঁৰত এগৰাকী নাৰী থাকে৷ জুবিনৰ সাফল্যৰ আঁৰত থকা নাৰীগৰাকী হ’ল জুবিনৰ মাতৃ ইলি বৰঠাকুৰ৷ জুবিনৰ মাতৃয়েই আছিল জুবিনৰ ‘ফ্ৰেণ্ড ফিল ‘ছফাৰ এণ্ড গাইড’স্বৰূপ৷ জুবিনৰ গানৰ প্ৰথম শ্ৰোতা গ’ল জুবিনৰ মাতৃ, জুবিনৰ প্ৰেৰণাৰ আঁৰত হ’ল জুবিনৰ মাতৃ৷ একালৰ জুবিন বৰঠাকুৰৰ পৰা জুবিন গাৰ্গ হোৱাৰ মূলতে আছিল জুবিনৰ মাতৃ ইলি বৰঠাকুৰ৷ জুবিনৰ দেউতাকে চাকৰি সূত্ৰে ৰাজ্যৰ অৰঙে-দৰঙে ভ্ৰমি ফুৰিছিল সেই সময়ত মাতৃ ইলি বৰঠাকুৰে জুবিন-জংকী-মমনহঁতক ‘মানুহ’ হোৱাৰ আদিপাঠ দিছিল৷ যোৰহাটৰ ঘৰখনৰ গুৰিব’ঠা ধৰিছিল৷ কিন্তু নিয়তি বৰ নিষ্ঠুৰ৷ নিয়তিয়ে মাতৃ-ভগ্নীক লৈ গ’ল জুবিনৰ কাষৰ পৰা৷ ২০০০ চনৰ ৩ ছেপ্টেম্বৰত জুবিনৰ মাতৃৰ আৰু ২০০১ চনৰ ১১ জানুৱাৰীৰত জংকীৰ অকাল মৃত্য হয়৷ তাৰ পাছতে তেওঁ নিসংগ হৈ পৰে৷ সেই সময়ত নিঃসংগ জুবিনক সংগ দিছিল প্ৰেয়সী গৰিমাই৷ গৰিমা শইকীয়া গোলাঘাটৰ জীয়ৰী৷ ২০০০ চনৰ ৪ ফেব্ৰুৱাৰীত৷ তেওঁ জুবিন গাৰ্গৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হয়৷ জুবিন গাৰ্গৰ অকাল বিয়োগৰ পাছতে অকলশৰীয়া হৈ পৰিল গৰিমা শইকীয়া গাৰ্গ৷ জুবিন গাৰ্গৰ আছে লাখ লাখ অনুৰাগী৷ অসমবাসীৰ লগতে এইসকল অনুৰাগী যদি গৰিমা শইকীয়া গাৰ্গৰ সাহস হৈ থাকে তেনেহ’লে জুবিন গাৰ্গৰ প্ৰতি সেয়াও হ’ব অন্য এক সন্মান, শ্ৰদ্ধাঞ্জলি৷