সঁহাৰিপূৰ্ণ প্ৰশাসন, সৰ্ববিৰাজমান মুখ্যমন্ত্ৰী

মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই পাঁচ বছৰৰ বাবে কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ কৰিছে৷ ৫ বছৰ মানে ১,৮২৫ দিন অৰ্থাৎ ৪৩,৮০০ ঘণ্টা বা ২৬ লাখ ২৮ হাজাৰ মিনিট৷ অসমৰ বৰ্তমান জনসংখ্যা ৩ কোটি ২০ লাখ৷ এটা পৰিয়ালত ৫জনকৈ বুলি ধৰিলে ৬৪ লাখ পৰিয়াল৷ এই হিচাপটো অৱতাৰণাৰ কাৰণটো হ’ল, মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই যদি অসমৰ প্ৰতিটো পৰিয়ালৰে সমস্যা সমাধানৰ বাবে ব্যক্তিগত পৰ্যায়ত সেৱা আগবঢ়াবলৈ সিদ্ধান্ত লয়, তেনেহ’লে তেওঁৰ হাতত ৬৪ লাখ পৰিয়ালৰ বাবে ২৬ লাখ ২৮ হাজাৰ মিনিট আছে, যদিহে তেওঁ প্ৰতিদিনে ২৪ ঘণ্টা কামত মগ্ন থাকে৷ প্ৰতিটো পৰিয়ালক তেওঁ দিব পৰা সময়ৰ পৰিমাণ হ’ব আধা মিনিটতকৈও কম৷ এটা পৰিয়ালৰ পাঁচজন মানুহে সিমান সময়ত নিজৰ নামকেইটাও ক’ব নোৱাৰিব৷ আকৌ তেওঁ যদি প্ৰতিটো পৰিয়ালৰ বাবে এঘণ্টাকৈ দিব বিচাৰে, তাৰ বাবে প্ৰয়োজন হ’ব ৭৩০ বছৰৰ অৰ্থাৎ ১৪৬টা ৫ বছৰীয়া কাৰ্যকালৰ৷ গতিকে মুখ্যমন্ত্ৰী যিমানেই দক্ষ আৰু কৰ্মপটু নহওক কিয়, প্ৰতিটো পৰিয়ালৰ সমস্যাৰ লেখ লোৱাটো মানবীয় ক্ষমতাৰ পৰিসীমাৰ বাহিৰত৷ 

অসমত  ২৬,২৪৭খন গাঁও আৰু ২,৪৮৯খন গাঁও পঞ্চায়ত আছে৷ প্ৰতিখন গাঁৱৰ বাবে এটা দিন দিবলৈ হ’লে মুখ্যমন্ত্ৰীক প্ৰয়োজন হ’ব ৭১ বছৰ৷ মুখ্যমন্ত্ৰীও মানুহ, তেওঁৰ ভোক লাগিব, টোপনি ধৰিব, ভাগৰ লাগিব৷ তেওঁৰ বাবে সকলোখিনিৰ ওপৰত নজৰ ৰখা, সকলোখিনি চম্ভালা সম্ভৱ নহ’ব৷ 

প্ৰায় প্ৰতিজন নাগৰিকৰ আশা– তেওঁৰ সমস্যাবোৰলৈ চৰকাৰখনে, পাৰিলে মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে চকু দিয়ক৷ বান-খহনীয়া হ’লে ৰাইজে আশা কৰে মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে এবাৰ আহি তেওঁলোকৰ দুখ-দুৰ্দশা চাই যাওক৷ নাহিলে ৰাইজে ক্ষোভ উজাৰে৷ বিভিন্ন দাবীৰ বাবে ধৰ্ণা, অনশন, সমদল কৰাসকলে আশা কৰে– তেওঁলোকৰ সমস্যাবোৰলৈ মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে চকু দিয়ক৷ সকলোৱে কিয় এনে আশা কৰে? কাৰণ আমাৰ চৰকাৰবোৰ, আমাৰ প্ৰশাসন সঁহাৰিহীন৷ ‘ওপৰৰ’ পৰা কোনোবাই হস্তক্ষেপ নকৰিলে একো নহয়৷ কিন্তু ‘ওপৰত’ কেইজনৰ নিজৰ মানুহ আছে? গতিকে সকলোৰে আশা মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে যদি এবাৰ তেওঁৰ সমস্যাৰ প্ৰতি চকু দিলেহেঁতেন। আমাৰ প্ৰশাসন কেৱল সঁহাৰিহীনেই নহয়, লগতে ই দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত আৰু অদক্ষ৷ 

জাপানৰ ইলেক্ট্ৰ’নিক সামগ্ৰী উৎপাদন কৰা এটা কৰ্প’ৰেটৰ এটা কাহিনী আছে৷ এই কৰ্প’ৰেটে গ্ৰাহক সেৱাৰে নিযুক্ত হৈ থকাসকলে গ্ৰাহকৰ ফোন যদি প্ৰথমটো ৰিং হওঁতেই নধৰে তেনেহ’লে তেওঁক চাকৰিৰ পৰা বৰ্খাস্ত কৰিছিল৷ আমি ডি চি বা এছ ডিচিৰ কাৰ্যালয়লৈ বা সচিবালয়লৈ ফোন কৰি আমাৰ সমস্যা সমাধান কৰাৰ কথা সপনতো নাভাবোঁ৷ আমি জানো অলেখবাৰ সোঁশৰীৰে গ’লেও সঁহাৰি নিদিয়া প্ৰশাসনৰ পৰা ফোন কৰি সমস্যাৰ সমাধান বিচৰাটো পৰ্বতত কাছ কণী বিচৰাৰ দৰে৷ 

আমাৰ মুখ্যমন্ত্ৰী এজন বিধি প্ৰণয়নকাৰী, যদিও তেওঁৰ প্ৰধান ভূমিকা হ’ল এজন কাৰ্যপালিকাৰ৷ তেওঁ অসমৰ চিইঅ’ মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া৷ তেওঁৰ নিৰ্দেশ পালন কৰিবলৈ এটা বৃহৎ প্ৰশাসন যন্ত্ৰ আছে, যিটো দিছপুৰৰ পৰা জিলাবোৰলৈ, মহকুমাবোৰলৈ, ব্লকবোৰলৈ আৰু গাঁওবোৰলৈ বিয়পি আছে৷ মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মা এজন গতিশীল, দক্ষ নেতা বুলি নাম আছে৷ তেওঁ যদি তেওঁৰ কাৰ্যকালত এটা ‘ৰেছপনচিভ’ প্ৰশাসন গঢ়ি তুলিব পাৰে, সেয়া হ’ব তেওঁৰ অনবদ্য কৃতিত্ব৷ এতিয়া প্ৰযুক্তিৰ সহায়ত প্ৰশাসনৰ স’তে জড়িত প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ ওপৰত নজৰ ৰখা প্ৰতিজনকে জবাবদিহি কৰা সম্ভৱ হৈ পৰিছে৷

পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো সুদক্ষ কৰ্প’ৰেটৰ প্ৰতিজন কৰ্মীয়ে অনুভৱ কৰে যে ওপৰৱালাই প্ৰতি মুহূৰ্ততে তেওঁৰ ওপৰত নজৰ ৰাখিছে৷ এই কৰ্প’ৰেটবোৰৰ কৰ্মচাৰীয়ে মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়াজনক জীৱনত কেতিয়াও সোঁশৰীৰে দেখাই নাপায়৷ কিন্তু প্ৰতি মুহূৰ্ততে তেওঁৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰে৷  

নতুন মুখ্যমন্ত্ৰীৰ পৰা ৰাইজৰ প্ৰত্যাশা বহুত৷ কিন্তু প্ৰতিজন নাগৰিকৰ ওচৰত তেওঁ থিয় হোৱাটো সম্ভৱ নহয়৷ কিন্তু এটা  সঁহাৰিপূৰ্ণ প্ৰশাসনেৰে মুখ্যমন্ত্ৰী  সৰ্ববিৰাজমান হৈ থাকিব পাৰে৷ প্ৰতিজন নাগৰিকৰ মনত তেওঁ এই বিশ্বাস জন্মাব পাৰে যে প্ৰয়োজনত মুখ্যমন্ত্ৰীজন দিছপুৰৰ কাৰ্যালয়ৰ পৰাই তেওঁৰ সৈতে আছে৷ 

নতুন মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে দিছপুৰত এটা সঁহাৰিপূৰ্ণ প্ৰশাসন গঢ়াৰ কাম  আৰম্ভ কৰক৷ আৰু ক্ৰমান্বয়ে আটাইবোৰ জিলালৈ এটা সঁহাৰিপূৰ্ণ প্ৰশাসন বিয়পাই দিয়ক৷ ৰাইজে অনুভৱ কৰক, ৰাইজৰ বিশ্বাস জন্মক যে দিছপুৰৰ অফিচত বহি থাকিও মুখ্যমন্ত্ৰীজন সৰ্ববিৰাজমান৷

এটা সঁহাৰিপূৰ্ণ প্ৰশাসন গঢ়ি উঠিলে তাৰপাছতহে উদ্যোগীকৰণ, ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বিনিয়োগ, পৰ্যটন আদিৰ কথা ভাবিব পাৰ যাব৷ নহ’লে অসমে উদ্যোগীকৰণৰ নামত ছাবচিডীৰ দালালী, ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বিনিয়োগৰ নামত নিৰ্লজ্জ বহুৱালী আৰু পৰ্যটনৰ নামত ‘বিচিত্ৰানুষ্ঠান’ দেখি থাকিব৷