মানসিক স্বাস্থ্য
ভাৰত চৰকাৰৰ স্বাস্থ্য আৰু পৰিয়াল কল্যাণ মন্ত্ৰণালয়ৰ তৰফৰ পৰা ক’ভিডকালত মানুহৰ মানসিক স্বাস্থ্য সুস্থ কৰি ৰখাৰ অৰ্থে ৬টা প্ৰধান নিয়ম পালন কৰাৰ বাবে বিজ্ঞাপন প্ৰচাৰ কৰিছিল৷ সেইকেইটা হৈছে– ধনাত্মক চিন্তাসহকাৰে কৰ্ম আৰু জীৱনৰ মাজত সন্তুলন বজাই ৰখা, যোগাসন আৰু ধ্যান কৰা, নিজৰ অনুভৱ আনৰ সৈতে ভগাই লোৱা, সক্ৰিয় হৈ থাকি সৃষ্টিমূলক কামত নিজকে নিয়োজিত কৰা, ধঁপাত-এলকহল, আন মাদক দ্ৰব্যৰ পৰা আঁতৰত থকা আৰু ভালকৈ টোপনি যোৱা৷ ক’ভিড অতিমাৰীৰ এই সুদীৰ্ঘ দুৰ্যোগ কালৰ কথাতো বাদেই, স্বাভাৱিক অৱস্থাতো মানুহে চৰকাৰে আগবঢ়োৱা এই ব্যৱস্থাসমূহ অনুশীলন কৰাটো বৰ সহজ কথা নহয়৷ আন সকলো কথা বাদ দিও এতিয়া ক’ভিডসৃষ্ট বা সংলগ্ন কথাবোৰেই এতিয়া মানুহৰ চকুৰ টোপনি কাঢ়ি নিছে৷ ক’ভিডৰ প্ৰথম ঢৌত মানুহ অপ্ৰস্তুত হৈছিল, শংকিত হৈছিল৷ কিন্তু, দ্বিতীয় ঢৌৰ সময়ৰ দৰে হতাশ হোৱা নাছিল৷ দ্বিতীয় ঢৌৱে সৃষ্টি কৰা হতাশাৰ বাবে বহু পৰিমাণে সৰ্বসাধাৰণৰ লগতে চৰকাৰো দায়ী৷ সৰ্বসাধাৰণ ৰাইজ নিজতকৈও বেছি চৰকাৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল৷ ‘চৰকাৰ আছে যেতিয়া চিন্তা কিহৰ’– এনে এক মনোভাবেৰেই বৃহৎসংখ্যক লোক চৰকাৰমুখাপেক্ষী হৈ দিন কটায়৷ ক’ভিডৰ প্ৰথম ঢৌৰ সময়ত বহুপৰিমাণে চৰকাৰে সৰ্বসাধাৰণ লোকলৈ এক আশ্বাস প্ৰেৰণ কৰিব পাৰিছিল৷ এক সবল প্ৰতিৰোধ ব্যৱস্থা গঢ়ি তোলাৰ ক্ষেত্ৰত চৰকাৰে যেন কাৰ্পণ্য কৰা নাছিল৷ দ্বিতীয় ঢৌৰ সময়ত আশ্বাসৰ পৰিৱৰ্তে অবিশ্বাস আৰু সন্দেহৰ সৃষ্টি হ’ল৷ উৎসৱ, নিৰ্বাচন আদিত মানুহক এনেদৰে জুবুৰিয়াই দিয়া হ’ল যে তাৰ মাজত দ্বিতীয় ঢৌৰ সৰ্বনশীয়া প্ৰভাৱৰ কথা মানুহে তৰ্কিবই নোৱাৰিলে৷ লগে লগে চৰকাৰৰ প্ৰতিৰোধ তথা সমৰ্থন ব্যৱস্থাটোৰ খেলি-মেলিয়ে মানুহক নিৰাশ কৰি পেলালে৷ পৰ্যাপ্তসংখ্যক ক’ভিড কেন্দ্ৰ-হাস্পতাল, অক্সিজেনৰ নাটনি, প্ৰতিষেধক ভেকচিন সম্পৰ্কত পৰস্পৰবিৰোধী বক্তব্য তথা স্থিতি– ইত্যাদিয়ে মানুহক যোগাত্মক চিন্তা কৰাৰ অৱকাশেই নিদিয়া হ’ল৷ এই প্ৰধান কাৰকটোৰ লগতে হাজাৰ-লক্ষজন কৰ্মহীন হ’ল, বজাৰ নাপাই কৃষকৰ ফচল পথাৰতে পচি গ’ল৷ ভূতৰ ওপৰত দানহ পৰাদি মানুহক হেঁচা মাৰি ধৰিলে দ্ৰব্য-মূল্যবৃদ্ধিয়ে৷ এহাতে দেহৰ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধিৰ বাবে ভালকৈ খোৱা-বোৱা কৰাৰ বাবে আহ্বান, আনহাতে, অত্যধিক দামত বস্তু ক্ৰয় কৰিবলৈ মানুহৰ অপাৰগতা; মানসিক স্বাস্থ্য সুস্থ হৈ থাকে কিদৰে! এইবোৰৰ লগতে নিতৌ নতুন নঞৰ্থক খবৰ– আপোনজনৰ অকাল বিয়োগৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নাবালিকা ধৰ্ষণ, ড্ৰাগ্ছৰ সৰবৰাহ, ডকাইতিৰ আতিশয্য ইত্যাদি৷ এনেবোৰ কথাৰ মাজত যদি ৰাইজে নিৰ্বাচিত কৰি দিয়া প্ৰতিনিধিসকলে, চৰকাৰখনে কিছুমান অপ্ৰাসংগিক বিষয়ক লৈ সদনত তৰ্ক-বিতৰ্ক কৰিবলৈ লয়, অপ্ৰত্যাশিত আইন প্ৰণয়নৰ কথা কয়, তেন্তে সাধাৰণভাৱে চিন্তা কৰিব পৰা মানুহৰ মানসিক সন্তুলন ঠিকে থাকিবনে? এইবোৰ অস্বস্তিকৰ পৰিস্থিতিৰ মাজত কক্বকাই থকা অভিভাৱকসকলক চাই, ইতিমধ্যে নিজৰ শিক্ষা, পৰীক্ষা, কেৰিয়াৰক লৈ অনিশ্চয়তাত ভোগা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মানসিক স্বাস্থ্য সুস্থ হৈ থাকিব কিদৰে? চৌপাশৰ মানুহবোৰ যেতিয়া হতাশাগ্ৰস্ত হ’ব, মানসিক অস্থিৰতাত ভুগিব, তেতিয়া সম্পদশালী, ক্ষমতাশালী হৈ থকাচামৰো শান্তিৰে জীয়াই থকাৰ কোনো সুৰুঙাই নাথাকিব৷ সময় থাকোঁতেই কথাবোৰ সকলোৱে উপলব্ধি কৰা ভাল৷