বৃহৎ প্ৰকল্প, আঁচনিৰ পাছতো আশাপ্ৰদ নহ’ল দেশৰ উন্নয়ন
ভাৰতৰ কৃষিমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ সিং টোমৰে সংসদত প্ৰকাশ কৰা তথ্যমতে সমগ্ৰ দেশৰ ভিতৰতে ভুৱা খেতিয়কৰ সংখ্যা বেছি কৃষিপ্ৰধান ৰাজ্য অসমত৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী কিষাণ আঁচনিৰ অধীনত সংঘটিত জালিয়াতিৰ বিষয়ে সবিস্তাৰে বিৱৰণ দাঙি মন্ত্ৰীগৰাকীয়ে কৈছে যে এই আঁচনিৰ অধীনত দেশৰ ৪২.১৬ লাখ ভুৱা কৃষকে চৰকাৰৰ ২,৯৯২ কোটি টকা অবৈধভাৱে আদায় কৰিছে৷ অসমত আঁচনিখনৰ সুবিধা লোৱা নকল কৃষকৰ সংখ্যা ৮.৩৫ লাখ জন, যি ৰাজকোষৰ ৫৫৪ কোটি টকা আত্মসাৎ কৰিছে৷ ভুৱা কৃষকৰ সংখ্যাৰ ক্ষেত্ৰত অসমৰ পাছতে স্থান লাভ কৰিছে তামিলনাডু, পঞ্জাৱ, মহাৰাষ্ট্ৰ আদি ৰাজ্যই৷ কোৱা বাহুল্য আঁচনি সঠিকভাৱে কাৰ্যকৰী কৰাৰ ক্ষেত্ৰত বা আঁচনিৰ ধনৰ অপব্যৱহাৰ, আঁচনিৰ নামত অবাধ দুৰ্নীতি, অনিয়ম সংঘটিত হোৱাৰ ইতিহাস অসমত বহু পুৰণি৷ পূৰ্বৰ কংগ্ৰেছ চৰকাৰ বা অন্য চৰকাৰসমূহৰ পৰা যোৱা চৰকাৰ পৰ্যন্ত অসমত প্ৰযোজ্য হোৱা প্ৰকল্প, আঁচনিসমূহৰ অৰ্ধাংশও যদি সঠিকভাৱে কাৰ্যকৰী হোৱা হ’লে, আজিৰ অসমৰ আৰ্থ-সামাজিক দৃশ্যপট সম্পূৰ্ণ পৃথক হ’লহেঁতেন৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী কিষাণ আঁচনিখনৰ চৰ্তাৱলীত স্পষ্টভাৱে কোৱা হৈছিল যে ৬,০০০ টকাকৈ প্ৰতি বছৰে লাভ কৰিব লগা খেতিয়কসকল কৰদাতা হ’ব নোৱাৰিব৷ কিন্তু অতি দুৰ্ভাগ্যৰ বিষয় এই যে খেতিয়কৰ ভুৱা পৰিচয় পত্ৰ লৈ অসমৰ আঠ লাখৰো অধিক লোকে কোটি কোটি টকা আত্মসাৎ কৰিলে যি অসমক দেশৰ ভিতৰতে লজ্জানত কৰিলে৷ কাজেই ভুৱা কৃষকৰ এই সংখ্যাই অসমৰ কৃষিখণ্ডত থকা বহু আসোঁৱাহৰ লগতে সামগ্ৰিকভাৱে ৰাজ্যখনত প্ৰযোজ্য হৈ থকা আঁচনিসমূহৰ প্ৰকৃত ছবিখনক উন্মোচিত কৰিলে৷ শিক্ষা, স্বাস্থ্য, জনস্বাস্থ্য, জলসিঞ্চন, সমাজ কল্যাণ, পঞ্চায়ত, বিদ্যুৎ বিভাগ আদিত প্ৰযোজ্য হোৱা আঁচনিৰ সীমা সংখ্যা নাই৷ সৰ্বশিক্ষা, প্ৰাপ্তবয়স্ক শিক্ষা, প্ৰাথমিক শিক্ষা অধিকাৰ আইন, আৰ এম এছ, এ-কে ধৰি বহু বৃহৎ বৃহৎ আঁচনিৰ নামত শিক্ষা বিভাগত বহু কোটি টকা ব্যয় কৰা হ’ল৷ কিন্তু ‘এছাৰ’ৰ প্ৰতিবেদন মতে অসমৰ প্ৰাথমিক, মাধ্যমিক শিক্ষা ব্যৱস্থা এতিয়াও শোচনীয়৷ অষ্টম শ্ৰেণী পোৱাৰ পাছতো বহু ছাত্ৰই অসমীয়া ভাষাতে এটা বাক্য লিখিব নোৱাৰে, হৰণ অংক কৰিব নোৱাৰে৷ পথাৰলৈ পানী যোগান ধৰি কৃষকক সকাহ দিয়াৰ বাবে থকা জলসিঞ্চন আঁচনিৰ অধিকাংশই বিকল হৈ থাকে৷ সমাজ কল্যাণত ইমান ধন ব্যয় কৰাৰ পাছতো সমাজৰ পিছপৰা লোকৰ অগ্ৰগতি আশাপ্ৰদ নহয়৷ পঞ্চায়ত আৰু গ্ৰামোন্নয়ন বিভাগত এম জি এন আৰ জি-একে ধৰি বহু বৃহৎ আঁচনি অসমত প্ৰয়োগ কৰাৰ পাছত ৰাজ্যৰ গ্ৰাম্য বিকাশৰ প্ৰতিচ্ছবিখন আশানুৰূপ নহ’ল৷ মুঠতে সকলোবোৰ আঁচনি বিশ্লেষণ কৰিলে দেখা যায় যে চৰকাৰীভাৱে নিৰ্ধাৰিত কোনো লক্ষ্যকে এই আঁচনিসমূহে সম্পূৰ্ণৰূপে পূৰণ কৰিব পৰা নাই৷
স্বাভাৱিকতে সকলোৰে মনত এটা প্ৰশ্নৰ উদয় হয় যে ইমান বৃহৎ ধন প্ৰয়োগ কৰাৰ পাছতো কিয় দেশৰ উন্নতি নহয়৷ কিয় দৰিদ্ৰ সীমাৰেখাৰ তলত বসবাস কৰা লোকৰ সংখ্যা আশা কৰা ধৰণে হ্ৰাস পোৱা নাই, শিক্ষাৰ অগ্ৰগতি সঠিকভাৱে হোৱা নাই ইত্যাদি৷ কেগ, নিটি আয়োগকে ধৰি বিভিন্ন চৰকাৰী সংস্থাই ভাৰতবৰ্ষত প্ৰযোজ্য হৈ থকা জনকল্যাণমুখী আঁচনি, প্ৰকল্পসমূহ সঠিকভাৱে কাৰ্যকৰী কৰাৰ ক্ষেত্ৰত নিৰ্দেশাৱলী, সকীয়নি আদি দি থকা সত্ত্বেও কেন্দ্ৰ নিয়ন্ত্ৰিত বা ৰাজ্য নিয়ন্ত্ৰিত আঁচনিসমূহ সঠিকভাৱে পৰিচালিত নহয়৷ অৱশ্যে ইয়াৰ মাজতে একাংশ আঁচনি বহু পৰিমাণে সফলভাৱে ৰূপায়ণ হোৱাৰ বাবে জনসাধাৰণ উপকৃত নোহোৱাকৈ থকা নাই৷ ‘স্বচ্ছ ভাৰত’ দেশত প্ৰযোজ্য হোৱা এক বৃহৎ আঁচনি৷ এইখন আঁচনি সম্পৰ্কে ব্যাপক প্ৰচাৰ, জনসাধাৰণৰ সৰ্বস্তৰক জড়িতকৰণ, পৰিকল্পিতভাৱে কাৰ্যকৰীকৰণ আদি দিশ বিলাকত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰাৰ কাৰণে ই বহু পৰিমাণে সফলতা লাভ কৰিছে৷ ২০১৪ চনলৈকে ভাৰতবৰ্ষক বিশ্বৰ মুঠ ৬০ শতাংশ লোকেই মুকলি স্থানত মলত্যাগ কৰাৰ স্থলী হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল৷ কিন্তু স্বচ্ছ ভাৰতৰ পাছত এই দৃশ্যপটত আহিল পৰিৱৰ্তন ঘটিবলৈ আৰম্ভ কৰে৷ কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে অন্য এক বৃহৎ আঁচনি ‘স্মাৰ্টচিটি’ৰ ক্ষেত্ৰত অগ্ৰগতিৰ হাৰ অতি পুতৌজনক৷ ইয়াৰ কাৰণ হ’ল ‘স্মাৰ্টচিটি’ সম্পৰ্কে চৰকাৰে জনসজাগতা সৃষ্টি কৰাৰ পৰা ইয়াৰ কাৰ্যকৰীকৰণলৈকে যি ব্যৱস্থা ল’ব লাগিছিল তাক গ্ৰহণত ব্যৰ্থ হৈছে৷ স্মাৰ্টচিটি, স্মাৰ্ট ভিলেজৰ বিষয়ে বহু তাল্ফাল লগোৱা হ’ল যদিও ইয়াক কাৰ্যকৰীকৰণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় ‘স্মাৰ্টনেচ’ সৃষ্টি কৰাত ব্যৰ্থ হ’ল চৰকাৰ৷ ঠিক তেনেদৰে ‘মেক ইন ইণ্ডিয়া’ক লৈয়ো চৰকাৰে বহু সপোন ৰচনা কৰিছিল যদিও সেয়া বাস্তৱায়িত নহ’ল৷ এনেদৰে ৰাজ্য-কেন্দ্ৰ উভয়তে বহু বহু বৃহৎ আঁচনিৰ গৰিষ্ঠসংখ্যক চৰকাৰে ভবামতে সফলতা লাভ কৰাত ব্যৰ্থ হৈছে৷ এনে দিশসমূহলৈ চাই চৰকাৰে সঠিক ব্যৱস্থা গ্ৰহণ নকৰিলে ৰাজকোষৰ ধন অপচয়ৰ বাদে একো নহ’ব৷