দ্বন্দ্ব আৰু সংঘাতত নিমজ্জিত সমাজ
সমাজত এতিয়া ক্ষুধা আৰু বিলাসিতাৰ দ্বন্দ্ব চলিছে৷ গৰিষ্ঠসংখ্যক লোকক অভাৱ-অনাটনে জুৰুলা কৰা অৱস্থাত আকৌ এচাম লোকৰ বিলাসিতাই চৰম সীমা অতিক্ৰম কৰিবলৈ লৈছে৷ দেখা গৈছে প্ৰাচ্য আৰু পাশ্চাত্যৰ সংঘাতত সমাজৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে আৰম্ভ হৈছে অৱক্ষয়৷ অসমৰ দৰে এখন ৰাজ্যত কম দিনৰ ভিতৰত ঘটা কেইবাটাও ঘটনাই এনে দ্বন্দ্ব আৰু সংঘাতৰ স্বৰূপ প্ৰকাশ কৰিছে৷ প্ৰেমৰ নামত ধেমাজিৰ দিশৰ কলেজ চৌহদত দিন-দুপৰতে সংঘটিত ঘটনা, ড্ৰাগ্ছৰ নিচাত গুৱাহাটীৰ মাজমজিয়া উজান বজাৰত চলোৱা নিষ্ঠুৰ আক্ৰমণকে ধৰি শেহতীয়াকৈ ৰাজধানীৰ ওচৰৰ বেলতলাত ৰচিত বৃদ্ধ দম্পতীৰ হত্যাকাণ্ড আদি ঘটনাই আজিৰ সমাজৰ এক অমানৱীয় দিশ প্ৰকট কৰি তুলিছে৷
বিভিন্ন কাৰণত সমাজত ঘুণে ধৰিছে৷ আনকি সাহিত্য-সংস্কৃতিৰ জগততো চলিছে নিৰাশাজনক ছবি৷ ব্যক্তি জীৱনতো বস্তুবাদী দৰ্শনে বেয়াকৈ গা কৰি উঠা দেখা গৈছে৷ ৰাজনীতিত দেখা গৈছে নৈতিক স্খলন আৰু ধৰ্মত বাঢ়িছে ব্যভিচাৰৰ মাত্ৰা৷ ইফালে অৰ্থনীতিত বিৰাজ কৰিছে অস্থিৰতা আৰু শিক্ষাজগতত বাঢ়িছে নিৰাশাৰ বতৰা৷
এনে অৱস্থাত চৰকাৰী শিক্ষানুষ্ঠানসমূহে এক গঠনমূলক ভূমিকা লোৱাটো প্ৰয়োজন আছিল৷ পিছে, শিক্ষানুষ্ঠানসমূহ এতিয়া নিজেই দুৰ্বল হ’বলৈ ধৰিছে৷ শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠানতে হওক বা ৰাজনৈতিক দলতে হওক, যদিহে তাত আভ্যন্তৰীণ গণতান্ত্ৰিক ব্যৱস্থা দুৰ্বল হয় আৰু কাৰোৱাৰ একচ্ছত্ৰী শাসন চলিবলৈ আৰম্ভ কৰে, সেই প্ৰতিষ্ঠান বা দল ক্ৰমে বিভিন্ন খেলিমেলিৰ ফালে আগবাঢ়ে৷
উচ্ছশিক্ষিত মানুহে লাহে লাহে অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে মান মাতিবলৈ সাহস নকৰা হৈছে৷ সাহস নকৰা মানে অন্যায় সহ্য কৰিবলৈ সাজু হৈছে৷ আনহাতে, বিদ্যালয়ৰ পৰা বিশ্ববিদ্যালয়লৈ– প্ৰায়বিলাকতে চলিছে দুৰ্নীতি-অনিয়মৰ ঘৃণনীয় কাৰবাৰ৷ একাংশ উচ্ছশিক্ষিত লোকৰ লোভ-লালসা আৰু অমানৱীয় আচৰণে সমগ্ৰ জাতিটোক ক্ষতি কৰিছে৷ পৰীক্ষাৰ ফলাফলৰ নামতো চলিছে জঘন্য অপৰাধ৷ মহা অপৰাধত নিমজ্জিত হৈছে ডিগ্ৰীধাৰী বিষয়া-কৰ্মচাৰীৰ লগতে শিক্ষক আৰু শিক্ষানুষ্ঠানৰ মুৰব্বী কিছুমান৷ ইয়াতকৈ আৰু কিমান তললৈ যাব, সেইটো অনুমান কৰিব নোৱৰা হৈছে৷
সমাজত সংঘটিত দুষ্কাৰ্যবোৰ দেখিও নিমাতে থকা মানে তেনে অপৰাধৰ ভাগী হোৱা৷ শিক্ষাক্ষেত্ৰক বচাব নোৱাৰিলে বাকীক্ষেত্ৰক উদ্ধাৰ কৰাটো অসম্ভৱ৷ চোৰ, ডকাইত, লম্পট আৰু ধুৰন্ধৰৰ উৎপাতত এটা সময়ত সাধাৰণ নাগৰিকৰ জীৱন-ধাৰণেই অসহনীয় হৈ উঠিব৷ ভৱিষ্যত হৈ পৰিব বৰ ভয়লগা৷ বেয়া কথা আৰু কামৰ বিৰুদ্ধে সকলোৱে মাত মতাৰ লগতে ঘৃণা কৰিব লাগিব৷ অন্যথা মানুহে নিজৰ সন্তানৰ ভৱিষ্যৎ বন্ধকত থ’ব লাগিব৷ আহি থকা দিনৰ বোজা ল’ব লাগিব৷
নীৰৱে-নিমাতে থকাসকলৰ বিপদ বেছি হ’ব! মানুহে হলা গছত কুঠাৰ মাৰে বুলি কোৱা হয়৷ এই গতিত গৈ থাকিলে ভৱিষ্যতে ভদ্ৰলোকসকলৰ বিপদ বেছি হ’ব, পদে-পদে অন্যায়ৰ বলি হ’ব, টকা নিদিলে একো কাম নহ’ব, দুৰ্নীতিগ্ৰস্তক নমস্কাৰ কৰি থাকিব লাগিব! ভিতৰে-ভিতৰে ভয়ত থাকিব লাগিব আৰু এটা সময়ত নিজৰ ঘৰৰ ভিতৰৰ পৰা ওলাব নোৱাৰিব৷