হাথৰসঃ ঘৃণাৰ ৰাজত্ব

... বুলন্দচহৰ, হাপুৰ, মিৰ্জাপুৰ, আনকি মুখ্যমন্ত্ৰী আদিত্যনাথৰ  গোৰখপুৰত আগষ্টৰ পৰা  মহিলাৰ ওপৰত ঘৃণনীয় অপৰাধজনিত ঘটনা এটাৰ পাছত এটাকৈ ঘটিয়েই আছে, কিন্তু ইয়াৰ কোনো বিচাৰ নাই৷ অভিযোগ ডায়েৰী লিখিবলৈ নাৰাজ পুলিচ প্ৰশাসন৷ ইয়াৰ কাৰণ এটাই– জাতিবাদ, বৰ্ণবাদ৷ আমেৰিকাত এজন কৃষ্ণাংগক পুলিচে হত্যা কৰোঁতে বিশ্বৰ সভ্য সমাজে প্ৰতিবাদ কৰিছিল, কিন্তু ভাৰতত বছৰৰ পাছত বছৰ দলিতৰ ওপৰত অত্যাচাৰ, নিপীড়ন চলি থাকিল, বাৰে বাৰে থমকি ৰয় আইনী ব্যৱস্থা, ৰাজনৈতিক পৃষ্ঠপোষকতাৰ বলত বলীয়ান ভাৰত এতিয়া গুণ্ডাৰাজৰ মুক্তাঞ্চল  ...

১৪ ছেপ্টেম্বৰ৷ উত্তৰ প্ৰদেশৰ  হাথৰস জিলাৰ বুলগাড়ী গাঁও৷ দলিত সম্প্ৰদায়ৰ ১৯ বছৰীয়া যুৱতী মনীষা মাকৰ লগত ব্যস্ত খেতিপথাৰত৷ সময় তেতিয়া আবেলি ৪.২০৷ বুলগাড়ী গাঁৱৰ উচ্ছজাতৰ বৰ্ণ হিন্দুসকলে বিচৰা নাছিল দলিতসকল একেখন গাঁৱতে থাকক৷ ইয়েই আছিল সিহঁতৰ অপৰাধ৷ কাশ্মীৰৰ কাঠুৱাৰ ৮ বছৰীয়া আছিফা ধৰ্ষণৰ উদ্দেশ্যও আছিল দলিত মানুহখিনিক ভীতি প্ৰদৰ্শন কৰি খেদি পঠোৱা৷ সেই একে উদ্দেশ্যে লৈয়েই চাৰিজন উচ্ছবৰ্ণৰ নৰপিশাচে কোনেও তৰ্কিব নোৱৰাকৈ মুখত সোপা দি মনীষাক অপহৰণ কৰি লৈ গ’ল৷ হাতত উদ্যত মাৰণাস্ত্ৰ৷ তাৰপাছত কি হ’ল নিশ্চয় সকলোৱে জানে৷ হয়তো তাই চিনি পালে ঠাকুৰ সম্প্ৰদায়ৰ  নৰপিশাচকেইটাক৷ দৈহিক ক্ষুধা চৰিতাৰ্থৰ পাছত কাটি পেলোৱা হ’ল জিভা, ভাঙি দিয়া হ’ল ৰাজহাড়৷ ১৪ দিন মৃত্যুৰ স’তে যুঁজি অৱশেষত ছফদৰজং হাস্পতালত ২৮ ছেপ্টেম্বৰত  মনীষাৰ জীৱনবন্তি নুমাই গ’ল৷ মাজনিশা পুলিচে মৃতদেহ গাঁৱলৈ আনিলে৷ কিন্তু মৃতকন্যাৰ মুখ চাবলৈ দিয়া নহ’ল মাতৃক৷ মাতৃৰ হৃদয় বিদাৰি যোৱা কাতৰ আহ্বানেও পুলিচৰ হৃদয় গলাব নোৱাৰিলে৷ পিতৃক ঘৰৰ পৰা টানি বলপূৰ্বক কোনোবা এঠাইত   আবদ্ধ কৰি থোৱা হ’ল৷ প্ৰশাসনৰ নিৰ্দেশত মৃতকৰ প্ৰতি ন্যূনতম সন্মান প্ৰদৰ্শন নকৰাকৈ মাজৰাতি পথাৰৰ মাজত পে’ট্ৰল ঢালি মৃতদেহ জ্বলাই দিয়া হয়৷

পৰিয়ালৰ লোকক  শেষকৃত্যৰ অধিকাৰৰ পৰা বঞ্চিত কৰা স্বাধীন ভাৰতৰ ই এক নজিৰবিহীন ঘটনা৷ ই অপমানজনক, অন্যায়৷ মানৱ অধিকাৰৰ প্ৰতি চৰম ভাবুকি৷

ৰাতিৰ অন্ধকাৰত দাও দাওকৈ জ্বলি উঠা জুই দেখি গাঁৱৰ মানুহে প্ৰথমে একো বুজিব পৰা নাছিল৷ সকলোৰে মনত প্ৰশ্ন–  কি জ্বলি আছে? জ্বলিছে ধৰ্ষিতাৰ নিথৰ দেহ৷ জ্বলিছে ভাৰতীয় সংস্কাৰ, জ্বলিছে স্বাধীন ভাৰতৰ মানুহৰ ন্যূনতম মৌলিক অধিকাৰ৷ বলাৎকাৰী সমাজ ব্যৱস্থাত মৃতদেহৰ ওপৰত এইবাৰ প্ৰশাসনৰ বলাৎকাৰ৷ বলাৎকাৰৰ প্ৰমাণ নষ্ট কৰিবলৈ আৰু এক বলাৎকাৰ!

ইমানৰ পাছতো বৰ্ণহিন্দুৰ ৰক্ষক পুলিচ প্ৰশাসনে ধৰ্ষণৰ কথা অস্বীকাৰ কৰি আহিল৷ ফৰেনছিক ৰিপ’ৰ্ট ৰহস্যজনক৷ প্ৰতিবাদত কঁপি উঠিল আগ্ৰা, দিল্লী, মুম্বাই, হাৰিয়ানা, ভূপাল, কলকাতা, অমৃতসৰ, কেৰালা, সমগ্ৰ ভাৰত৷ বাধ্য হৈ নিমাতে থকা প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে নীৰৱতা ভংগ কৰিলে, যোগী চৰকাৰৰ গা লৰিল৷ ঘটনাৰ তেৰ দিন পাছত গ্ৰেপ্তাৰ কৰিলে উচ্ছজাতৰ নিম্ন মানসিকতাৰ নৰপিশাচকেইটাক৷ সিহঁতৰ বিৰুদ্ধে পুলিচে কেৱল হত্যাৰ চেষ্টাৰ অভিযোগ আনিলে, ধৰ্ষণ আৰু জিভা কাটি নিয়াৰ কথা অস্বীকাৰ কৰিলে৷

সমগ্ৰ দেশত প্ৰবল প্ৰতিবাদৰ মাজতো তিনি অক্টোবৰত বিজেপি নেতা ৰণবীৰ সিং পাহেলৱানৰ ঘৰত তথাকথিত উচ্ছবৰ্ণৰ ৫০০ লোকৰ উপস্থিতিত অভিযুক্ত চাৰিজনৰ মুক্তিৰ দাবীত এখন সভা অনুষ্ঠিত হয় আৰু চক্ৰান্তমূলকভাৱে মিছা গোচৰত কৰা অভিযুক্তকেইজনক ন্যায় দিবলৈ দাবী জনায়৷ আনফালে এইবাৰ মুখ্যমন্ত্ৰী যোগী আদিত্যনাথে পি আৰ ফাৰ্ম নামৰ বেচৰকাৰী অনুষ্ঠানৰ জৰিয়তে প্ৰচাৰ কৰিছে যে হাথৰাসৰ ঘটনাত অভিযুক্তই ছোৱালীজনীক ধৰ্ষণ কৰা  নাছিল৷ কেৱল নিৰ্বাচনৰ অংকই যেতিয়া ৰাজনৈতিক মূল্যবোধক ধৰ্ষণ কৰিব পাৰে, তেনেস্থলত মনুবাদী চিন্তা-চৰ্চাৰে আগুৱাই যাব খোজা ৰাজনৈতিক ভেটিত নাৰীৰ সুৰক্ষা কোনোদিনে নিশ্চিত হ’ব নোৱাৰে, যেতিয়ালৈ প্ৰগতিশীল মূল্যবোধৰ  ৰাজনীতিয়ে শাসনভাৰ গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰে৷ বিৰোধীশূন্য ৰাজনীতিৰ কথা কোৱা এই ফেচিষ্টসকলে অনাগত দিনত ভাৰতক কোনদিশে লৈ যাব, অনুমান কৰা দৰকাৰ৷ 

অৱশেষত জনতাৰ দাবী আৰু মিডিয়াৰ প্ৰচাৰৰ সমুখত সেও মানি চৰকাৰে চিবিআই তদন্তৰ নিৰ্দেশ জাৰি কৰিছে, কিন্তু চৰকাৰৰ হাতৰ পুতলা বুলি অনুভৱ কৰা চি বি আই তদন্ত সম্পৰ্কে পৰিয়াল আগ্ৰহী নহয়৷

উত্তৰ প্ৰদেশ এতিয়া অপৰাধীৰ ৰম্যভূমি৷ বিজেপি চৰকাৰ অহাৰ পৰা মাফিয়াৰাজৰ উৎপাত বাঢ়িছে৷ ডেকাৰ পৰা বুঢ়ালৈ হাতে হাতে হস্তনিৰ্মিত পিষ্টল৷ সামান্য কথাতে মানুহক গুলীয়াই নিৰ্বিবাদে আঁতৰি যায় দুৰ্বৃত্ত৷ জাত-পাতৰ ৰাজনীতি উত্তৰ প্ৰদেশত ইমানেই শক্তিশালী যে পুলিচে উচ্ছ সম্প্ৰদায়ৰ বিৰুদ্ধে এটা শব্দও উচ্ছাৰণ কৰিব নোৱাৰে৷ চৰকাৰক লাগে ভোট৷ দলিতসকল যেন মানুহ নহয়, কৃতদাস৷ বিজেপি শাসনাধিষ্ঠিত ৰাজ্যখনৰ মন্ত্ৰী-আমোলাই কেৱল উচ্ছবৰ্ণ হিন্দুৰ বন্দুকৰ ভাষাহে বুজি পায়৷ সাধাৰণ মানুহ পিষ্ট, ক্লিষ্ট, নিপীড়িত৷ 

উত্তৰ প্ৰদেশৰ  উন্নাওৰ ধৰ্ষণ-কাণ্ড কোনে পাহৰিব পাৰে? সেই নাৰকীয় কাণ্ডৰ লগত জড়িত আছিল আছিল শাসকীয় দলটোৰ বিধায়ক কুলদীপ সিং চেংগাৰ৷ এগৰাকী সোতৰ বছৰীয়া যুৱতীক ২০১৭ চনত ধৰ্ষণ কৰি পথৰ দাঁতিত পেলাই থৈ যোৱাৰ পাছত ঘটনাই মচলাধৰ্মী হিন্দী চিনেমাৰ ৰূপ ল’লে, ধৰ্ষিতাৰ পিতৃয়ে যেতিয়া আৰক্ষীৰ ওচৰলৈ এফ আই আৰ দাখিল কৰিবলৈ গ’ল, পুলিচে অভিযোগ দাখিল কৰা দূৰৰ কথা, চেংগাৰৰ মানুহক ফোন কৰি মতাই আনিলে৷ গুণ্ডা বাহিনী আহি ধৰ্ষিতাৰ পিতৃৰ বিৰুদ্ধে ওলোটাই মিছা কেছ দাখিল কৰিলে, ওৰেনিশা পিতৃ আৰু খুৰাকৰ ওপৰত গুণ্ডা আৰু পুলিচৰ মাৰধৰ চলিল, যাৰ ফলত  লকআপৰ ভিতৰতেই মৃত্যু হৈছিল ধৰ্ষিতাৰ পিতৃৰ৷

এই বিচাৰৰ ৰায় প্ৰদান কৰি খোদ বিচাৰপতিয়ে কৈছিল– ‘পুলিচে যেতিয়া লোকজনক প্ৰহাৰ কৰিছিল, ই আছিল অতিশয় নৃশংস৷’

ভয়-ভাবুকিতেই চেংগাৰ বাহিনী ক্ষান্ত নাথাকিল, আদালতত সাক্ষী দিবলৈ অহা  ধৰ্ষিতাৰ ভাড়াগাড়ীখনত খুন্দিয়ালে এখন ট্ৰাকে, থিতাতে মৃত্যু হ’ল ঘটনাৰ মূল সাক্ষী দুগৰাকী মাহীয়েকৰ, ধৰ্ষিতা গুৰুতৰভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈ আজিও হাস্পতালত, ছুপ্ৰিম ক’ৰ্টৰ ধমকিত এই ঘটনা গাপ দিবলৈ মুখ্যমন্ত্ৰী আদিত্যনাথে কৰা সকলো চেষ্টা অসাৰ কৰি চেংগাৰক অভিযুক্ত কৰা হ’ল, আদালতত চেংগাৰৰ যাৱজ্জীৱন কাৰাদণ্ড হ’ল৷ দৈহিক ক্ষুধাৰ বাবে জনতাৰ প্ৰতিনিধি কিমান তললৈ নামিব পাৰে ই তাৰ ঘৃণনীয় উদাহৰণ৷ ৰাজনীতিত মানৱীয়তাৰ প্ৰশ্নটো একেবাৰে অথহীন হৈ পৰিছে৷ কৰ’নাৰ গইনা লৈ কুলদীপ এতিয়া মুক্ত আকাশৰ তলত, ধৰ্ষিতা চিকিৎসালয়ৰ আইচিইউত  ক’মাত৷ যোগীৰাজৰ ঘৃণাৰ ৰাজনীতিয়ে ছানি ধৰিছে উত্তৰ প্ৰদেশৰ আকাশ-বতাহ৷ উদাহৰণ অলেখ৷ চ্ছ্ৰ ছেপ্টেম্বৰত বাৰেলিত ৰছিয়া নামৰ ১৫ বছৰীয়া নাবালিকাক ধৰ্ষণ, ২ ছেপ্টেম্বৰত বালিয়াৰ ৭০ বছৰীয়া বৃদ্ধাক ধৰ্ষণ, ইয়াৰ আগতে সীতাপুৰত এগৰাকী মহিলাক প্তজন পিশাচৰ দলবদ্ধ ধৰ্ষণ, আকৌ মীৰাটৰ ওচৰত বাছৰ ভিতৰত যুৱতীক দলবদ্ধ ধৰ্ষণ আদি অভিযোগ আছে, যিবোৰ পুলিচে বিচাৰৰ  আওতালৈ অনাই নাই৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ নিৰ্বাচনী সমষ্টি  বাৰানসীত ১৪ বছৰীয়া কিশাৰী ধৰ্ষণ, হাপুৰত ৬ বছৰীয়া শিশুক অপহৰণ কৰি ধৰ্ষণ, নয়দাত ১২ বছৰীয়া শিশুক ধৰ্ষণ, লখিমপুৰত ১৩ বছৰীয়া নাবালিকাক ধৰ্ষণৰ পাছত হত্যা, মুৰাদাবাদত ১৭ বছৰীয়া দলিত কিশাৰীক ধৰ্ষণ৷ মুঠতে বুলন্দচহৰ, হাপুৰ, মিৰ্জাপুৰ, আনকি মুখ্যমন্ত্ৰী আদিত্যনাথৰ  গোৰখপুৰত আগষ্টৰ পৰা  মহিলাৰ ওপৰত ঘৃণনীয় অপৰাধজনিত ঘটনা এটাৰ পাছত এটাকৈ ঘটিয়েই আছে, কিন্তু ইয়াৰ কোনো বিচাৰ নাই৷ অভিযোগ ডায়েৰী লিখিবলৈ নাৰাজ পুলিচ প্ৰশাসন৷ ইয়াৰ কাৰণ এটাই– জাতিবাদ, বৰ্ণবাদ৷ আমেৰিকাত এজন কৃষ্ণাংগক পুলিচে হত্যা কৰোঁতে বিশ্বৰ সভ্য সমাজে প্ৰতিবাদ কৰিছিল, কিন্তু ভাৰতত বছৰৰ পাছত বছৰ দলিতৰ ওপৰত অত্যাচাৰ, নিপীড়ন চলি থাকিল, বাৰে বাৰে থমকি ৰয় আইনী ব্যৱস্থা, ৰাজনৈতিক পৃষ্ঠপোষকতাৰ বলত বলীয়ান  ভাৰত এতিয়া গুণ্ডাৰাজৰ মুক্তাঞ্চল৷

উন্নাওৰ ঘটনাত  চিবিআয়ে নিৰ্দিষ্টভাৱে দুজন পুলিচ বিষয়াৰ কৰ্তব্যত গাফিলতিৰ বাবে শাস্তিৰ ব্যৱস্থা কৰিবলৈ অনুৰোধ জনোৱাৰ পাছতো কোনো ব্যৱস্থা গ্ৰহণ নকৰি কি বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিব বিচাৰিছে যোগী চৰকাৰে? মহিলাৰ ওপৰত অত্যাচাৰৰ ঘটনাসমূহ গুৰুত্ব দিয়াৰ কোনো প্ৰয়াজন নাই? বিজেপিশাসিত সকলো ৰাজ্যতে তেওঁলোকৰ এটাই শ্লোগান– ‘বেটি পঢ়াও, দেশ বচাও’, অপৰাধী আৰু দুৰ্নীতিৰ  প্ৰশ্নত  ‘জিৰো টলাৰেঞ্চ’৷ ৰাইজে বুজিব, এইবোৰ ফুটুকাৰ ফেন৷

নেশ্বনেল ক্ৰাইম ৰেকৰ্ডছ ব্যুৰ’ৰ হিচাপ অনুযায়ী উত্তৰ  প্ৰদেশত ২০১৬ চনৰ তুলনাত ২০১৯ত মহিলাৰ ওপৰত  অত্যাচাৰৰ ঘটনা ২০ শতাংশ বৃদ্ধি পাইছে৷ আগৰ অখিলেশ চৰকাৰৰ সময়ত মহিলাৰ  ওপৰত হোৱা অত্যাচাৰৰ ঘটনাৰ  সকলোতকৈ বেছি প্ৰচাৰ কৰিছিল  মোদী-যোগীয়ে নিৰ্বাচনৰ সময়ত৷ কৈছিল– ‘জংগলৰাজ’৷ কিন্তু কাৰ্যক্ষেত্ৰত ওলোটাহে হ’ল৷ বিজেপি চৰকাৰৰ দিনত সেই সকলো মাত্ৰা চেৰাই গ’ল৷ পিছে এই কথা আৰু গোপন হৈ থকা নাই যে বিজেপিশাসিত উত্তৰ প্ৰদেশতে মহিলা নিৰ্যাতন দেশৰ ভিতৰতে বেছি৷

নেশ্বনেল ক্ৰাইম ৰেকৰ্ডছ ব্যুৰ’ৰ ২০১৮ চনৰ তথ্য অনুযায়ী ভাৰতত প্ৰতিদিনে চলা ৯১টা মহিলা নিৰ্যাতনৰ ১২টাই উত্তৰ প্ৰদেশৰ৷ ধৰ্ষণ হ’ল ভাৰতৰ মহিলাৰ বিৰুদ্ধে চতুৰ্থ সাধাৰণ অপৰাধ৷ এনচিআৰবিৰ ১০১৮ চনৰ বাৰ্ষিক প্ৰতিবেদন অনুসাৰে, সমগ্ৰ দেশে ৩৩,৩৫৬টা ধৰ্ষণৰ ঘটনা অৰ্থাৎ প্ৰতিদিনে গড়ে ৯১টা ধৰ্ষণৰ ঘটনা নথিভুক্ত হয়,  প্ৰতি ১৫ মিনিটৰ মূৰত এটাকৈ ধৰ্ষণ কাণ্ড সংঘটিত হয়৷

ই চৰকাৰী হিচাপ৷ বাস্তৱত এনে ঘটনা বহু বেছি৷ ভয়ানক কথাটো হ’ল নিৰ্যাতিতাৰ মাজত ২৭.৮ শতাংশই নাবালিকা৷

উত্তৰ প্ৰদেশৰ ধৰ্ষণ যৌন নিপীড়নৰ ক্ষেত্ৰত চিভিল লিবাৰ্টিজ পিপলছ ইউনিয়নৰ [PUCL]ৰ মতে ৯০ শতাংশ  নিৰ্যাতিতা দৰিদ্ৰ মহিলা দলিত শ্ৰেণীৰ৷ ইয়াৰে ৮৫ শতাংশ দলিত ধৰ্ষণৰ চিকাৰ নাবালিকা৷ এই চৰকাৰৰ দিনত নাৰী নিৰ্যাতনৰ ঘটনা বৃদ্ধি পোৱাৰ মূল কাৰণটোৱেই হ’ল চৰকাৰৰ  সামন্তবাদী আৰু ৰক্ষণশীল দৃষ্টিভংগী৷ নাৰী যেন বজাৰৰ পণ্য৷ কাঠুৱাৰ আছিফা ধৰ্ষণৰ অভিযুক্তক পুলিচে গ্ৰেপ্তাৰৰ প্ৰতিবাদত স্থানীয় বিজেপি নেতা-মন্ত্ৰীয়ে ভাৰত মাতাৰ জয়ধবনি দি হত্যাকাৰীৰ মুক্তিৰ দাবী জনাইছিল৷ ইয়েই শাসকীয় দলটোৰ নাৰীবিদ্বেষৰ প্ৰমাণ দিয়ে৷ চৰকাৰী প্ৰশাসনে জনতাৰ প্ৰতিবাদত সেও মানিহে অভিযুক্তক গ্ৰেপ্তাৰ কৰে৷ বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰ অভূতপূৰ্ব সাফল্যৰ সময়ত ভাৰতৰ জনসাধাৰণক দিনে দিনে ধৰ্মীয় গোড়ামী আৰু ৰক্ষণশীলতাৰ পিঞ্জৰাত আবদ্ধ কৰাৰ অপচেষ্টা কৰা পৰিলক্ষিত হৈছে৷ হিন্দুত্ববাদী চৰকাৰৰ পতন নহ’লে ইয়াৰ পৰা জনসাধাৰণ মুক্ত হ’ব পাৰিব বুলি মনে নধৰে৷