মৃত্যুওতো এটা শিল্প...

 আমাৰ অসম, ২৪ নৱেম্বৰঃ হাতত কেমেৰা এটা লৈ বৰটোকোলাকে ধৰি ক্ৰমাৎ বিলুপ্ত হ’বলৈ ধৰা বিভিন্ন চৰাই, ফুলৰ ফটো তুলি ফুৰা, নগাঁৱৰ পুৰণি আৱাস, পথৰ ঐতিহ্য আৰু গছৰ বয়স বিচাৰি ফুৰা মানুহজন গ’লগৈ৷ নগাঁৱৰ সমাজ জীৱনৰ লগত অঙ্গাংগী সম্পৰ্ক থকা পৰিৱেশপ্ৰেমী, ঐতিহ্য সংৰক্ষণৰ বাবে সদা সচেতন, লিখক, আলোকচিত্ৰ শিল্পী, নগাঁও চহৰৰ আমোলাপট্টি নিবাসী বিশিষ্ট চিকিৎসক পাৰ্থসাৰথি বৰুৱাৰ আজি বিয়লি নগাঁৱৰ এখন ব্যক্তিগত চিকিৎসালয়ত মৃত্যু হয়৷ মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল ৭৪ বছৰ৷ কিছুদিন ধৰি যকৃতৰ গুৰুতৰ ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ থকা ডাঃ পাৰ্থসাৰথি বৰুৱা আজি দুপৰীয়া গুৰুতৰভাৱে অসুস্থ হৈ পৰে আৰু তেওঁক নগাঁৱৰ এখন ব্যক্তিগত চিকিৎসালয়ত ভত্তিৰ্ কৰোৱা হয়৷ বিয়লি ৩ বজাত তেওঁৰ দেহাৱসান ঘটে৷ কিছুদিন ধৰি দুৰাৰোগ্য ৰোগৰ চিকিৎসা গ্ৰহণ কৰি আছিল বৰুৱাই৷ কথাই-কামে বিজ্ঞান আৰু বিজ্ঞানমনস্কতাক প্ৰাধান্য দিয়া চিকিৎসক বৰুৱাই নিজৰ মৃত্যুৰ আশংকা কৰি যোৱা জ্জ্ব নৱেম্বৰত প্ৰস্তুত কৰা ইচ্ছা-পত্ৰৰ জৰিয়তে মৃত্যুৰ পাছত তেওঁৰ মৃতদেহ সৎকাৰ কৰাৰ পৰিৱৰ্তে চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ সহায় হোৱাকৈ ইলোৰা বিজ্ঞান মঞ্চক দান কৰে৷ তেওঁৰ মৃত্যু অৱশ্যম্ভাৱী বুলি জানিয়েই অনাহকতে উন্নত চিকিৎসাৰ নামত ধন ব্যয় কৰিব বিচৰা নাছিল তেওঁ৷ সেই কথা তেওঁ ঘনিষ্ঠ মহলৰ আগত প্ৰকাশ কৰিছিল৷ গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় আৰু ডিব্ৰুগড়স্থিত অসম চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ত মৃতদেহ গ্ৰহণ কৰাৰ ব্যৱস্থা নথকা হেতু পাৰ্থসাৰথি বৰুৱাৰ নশ্বৰদেহ ডিফু চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়লৈ নিয়াৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হয়– ইলোৰা বিজ্ঞান মঞ্চৰ তৰফৰ পৰা৷ ১৯৪৭ চনত জন্মগ্ৰহণ কৰা পাৰ্থ সাৰথি বৰুৱাৰ পিতৃ কৃষ্ণ দাস বৰুৱা আৰু মাতৃ সত্যৰেখা বৰুৱা৷ নগাঁও চৰকাৰী উচ্ছতৰ মাধ্যমিক বালক বিদ্যালয়ৰ পৰা সুখ্যাতিৰে মেট্ৰিক পাছ কৰা বৰুৱাই ডিব্ৰুগড় মেডিকেল কলেজৰ পৰা চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ ডিগ্ৰী গ্ৰহণ কৰে৷ তাৰ পাছত নগাঁও অসামৰিক চিকিৎসালয়ত ১০ বছৰ চাকৰি কৰে৷ তেওঁ নগাঁও জিলা আৰক্ষী চিকিৎসালয়ৰ চিকিৎসক হিচাপেও কাৰ্যনিবাহ কৰে৷ যি সময়ত বহু চিকিৎসকে পেছাগত কাৰণত ব্যক্তিগত চিকিৎসা সেৱাত ব্যস্ত থাকে, সেইসময়ত পাৰ্থসাৰথি বৰুৱাই বিচাৰি ফুৰে চৰাইৰ বাঁহ, ব্যস্ত থাকে পুৰণি ঘৰ-গছৰ সংৰক্ষণত৷ অসমৰ বিভিন্ন স্থানৰ পুৰণি কীৰ্তিচিহ্নৰ ইতিহাস-বয়স তেওঁৰ নখদৰ্পণত আছিল৷ নগাঁও চিনে ক্লাবৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ লগত জড়িত আছিল বৰুৱা৷ বৰুৱাৰ ভালেসংখ্যক প্ৰবন্ধ বিভিন্ন কাকত-আলোচনীত প্ৰকাশ পাইছিল৷ পুৰণি গ্ৰন্থৰ আৰ্কাইভ হিচাপে পৰিচিত আছিল ডাঃ পাৰ্থসাৰথি বৰুৱা৷ চিকিৎসক হিচাপেও তেওঁৰ বিশেষ সুনাম আছিল৷ ডাঃ বৰুৱাই মৃত্যুৰ সময়ত পত্নী আৰু পুত্ৰক এৰি থৈ গৈছে৷ এজন বিৰল প্ৰকৃতিপ্ৰেমী, চিকিৎসক, সমাজসেৱক, অসাধাৰণ সম্পদশালী ব্যক্তিক হেৰুৱাই এতিয়া শোকত ভাগি পৰিছে নগাঁওবাসী৷ তেওঁৰ জীৱন প্ৰকৃততে এটা গীতৰ দৰে৷ তেওঁৰ কৰ্ম, বীক্ষা আৰু জীৱনাৱসানে মনত পেলাই দিয়ে ‘সুগন্ধি পখিলাৰ কবি’ হীৰেন ভট্টাচাৰ্যৰ সেই বিখ্যাত কবিতাৰ পংক্তি– মৃত্যুওতো এটা শিল্প, জীৱনৰ কঠিন শিলত কটা নিৰ্লোভ ভাস্কৰ্য...৷ প্ৰকৃতাৰ্থত তেওঁ অকলেই আছিল এটা প্ৰেৰণাদায়ক অনুষ্ঠান৷ ঐতিহ্য সচেতন আৰু অসমপ্ৰেমী বৰুৱা আছিল বিশেষ মৰ্যাদাসম্পন্ন ব্যক্তিত্ব৷ প্ৰতিটো প্ৰজন্মকেই উৎসাহিত আৰু অনুপ্ৰাণিত কৰি অহা সচেতন আৰু সংবেদনশীল পাঠক, চিন্তাশীল লেখক আৰু চলচ্ছিত্ৰ বোদ্ধা বৰুৱাৰ মৃত্যুত মৰ্মাহত তেওঁৰ অসংখ্য গুণমুগ্ধ আৰু অনুৰাগী৷