ধৰ ঝাড়ু ধৰ ভাই

আমাৰ অসম,৪ জানুৱাৰীঃ হজৰত মহম্মদৰ কাহিনীটোৰ যেন পুনৰাবৃত্তি ঘটিল পাঠশালাত৷ এগৰাকী মাতৃয়ে তেওঁৰ অতিমাত্ৰা মিঠাই খাই ভাল পোৱা পুত্ৰক বুজাবৰ বাবে অনুৰোধ জনাইছিল হজৰত মহম্মদক৷ মহম্মদে মহিলাগৰাকীক কিছুদিন পাছত আহিবলৈ ক’লে৷ সেইমৰ্মে কিছুদিন পাছত মহিলাগৰাকী পুনৰ হজৰত মহম্মদৰ কাষলৈ আহিল– বহুদূৰ বাটকুৰি বাই৷ তেতিয়া হজৰত মহম্মদে শান্তভাৱে তেওঁৰ পুত্ৰক ক’লে– বেছি মিঠাই  খোৱা বেয়া৷ গতিকে বেছিকৈ মিঠাই নাখাবা৷ মহিলাগৰাকীয়ে হজৰত মহম্মদক মুহূৰ্তৰ ব্যৱধানত প্ৰশ্ন কৰিলে– আপুনি এই কথাটোকে সেইদিনাই নক’লে কিয়? সেয়ে হ’লে মই ইমান দূৰ আকৌ বাটকুৰি বাই আহিব নালাগিলহেঁতেন৷ তেতিয়া মিচিকিয়া হাঁহিৰে হজৰত মহম্মদে ক’লে– মই নিজেই বেছিকৈ মিঠাই খাই ভাল পাওঁ৷ গতিকে প্ৰথমে মোৰ সেই অভ্যাস ত্যাগ কৰিলোঁ৷ তাৰ পাছতহে তোমাৰ সন্তানক মিঠাই বেছি নাখাবৰ বাবে উপদেশ দিলোঁ৷ কাৰণ মই যিটো কাম নিজে নকৰোঁ সেই কামটো কৰিবলৈ বেলেগক পৰামৰ্শ দিয়া উচিত নহয়৷ উপদেশতকৈ আৰ্হি ভাল...৷ হজৰত মহম্মদৰ এই কাহিনীৰ কোটি কোটি অনুৰাগীৰ ভিতৰত হয়তো বজালীৰ উপায়ুক্ত ভাৰত ভূষণ দেৱচৌধুৰীও আছে৷ সেইবাবেই আন উপদেশ দি থকাতকৈ হাতে-কামে লাগি গ’ল দেৱচৌধুৰী৷ ইংৰাজী নৱবৰ্ষৰ প্ৰথম দিনটোতে হাতত ঝাড়ু লৈ চাফাই অভিযানত নিজেই নামি পৰিল উপায়ুক্ত৷ সেই সময়ত তেওঁৰ লগত দেহৰক্ষী বা আন কোনো লোক নাছিল৷ পাঠশালাৰ অতি লেতেৰা ঠাইকেইখনৰ ভিতৰত অন্যতম হৈছে পাঠশালা বজাৰ, বিশেষকৈ পাচলি বজাৰ আৰু মাছৰ বজাৰ৷ সেইবাবে দেৱচৌধুৰীয়ে ঝাড়ুৰে পাচলি বজাৰ আৰু মাছৰ বজাৰ পৰিষ্কাৰ কৰিলে৷ স্বয়ং উপায়ুক্তই হাতত ঝাড়ু লৈ চাফাই অভিযানত নামি পৰা দেখি হতভম্ব হৈ পৰিল ব্যৱসায়ীসকল৷ ঘটনাৰ উৱাদিহ পোৱাৰ পাছত তেওঁলোকেও হাতে হাতে ঝাড়ু লৈ নামি গ’ল চাফাই অভিযানত৷ স্বয়ং উপায়ুক্তই ঝাড়ু দি থকাৰ কথা বনজুইৰ দৰে বিয়পি পৰিল৷ লগে লগে দৌৰি আহিল কেইবাজনো বিষয়া৷ অঞ্চলটোৰ বিভিন্ন লোকো সমবেত হ’ল৷ এটা সময়ত সকলোৰে হাতে হাতে ঝাড়ু বা আন চাফাই সামগ্ৰী৷ কিছু সময়ৰ ভিতৰতে কদৰ্যময় এলেকাটো পৰিষ্কাৰ হৈ পৰিল৷ নতুন জিলা বজালীৰ তৃতীয়জন উপায়ুক্ত দেৱচৌধুৰীৰ এইটোৱেই একমাত্ৰ ব্যতিক্ৰম কাম নহয়৷ ইয়াৰ আগতেও তেওঁ কেইবাটাও ব্যতিক্ৰম কাম কৰিছে৷ কেতিয়াবা যদি বজালীৰ নৈ-উপনৈৰ নামকৰণ কৰি শ্ৰদ্ধা নিৱেদন কৰিছে, কেতিয়াবা আকৌ হঠাতে কোনো বিদ্যালয়ৰ শ্ৰেণীকোঠাত সোমাই শিক্ষকতা কৰিছে৷ ৰাজপথত স্থাপন কৰিছে ‘আমাৰ বজালী আমাৰ ফুলনি’ শীৰ্ষক বাগিচা৷ ধাননিত খেতিয়কৰ সৈতে ধানো কাটিছে উপায়ুক্ত দেৱচৌধুৰীয়ে৷ তেওঁৰ মতে এতিয়া শাসনৰ পৰিৱৰ্তে শাসকক প্ৰয়োজন ৰাইজৰ সান্নিধ্যৰ৷ সামাজিক মাধ্যমত ধাৰাবাহিকভাৱে বজালী আৰু মানৱতাৰ বিষয়ে লিখা-মেলা কৰা দেৱচৌধুৰীৰ অনুশাসন-প্ৰশাসনীয় বিচক্ষণতাও চকুত লগা বিধৰ আৰু ব্যতিক্ৰম৷ অসমকেশৰী অম্বিকাগিৰি ৰায়চৌধুৰীৰ ‘ধৰ ঝাড়ু ধৰ ভাই’ শীৰ্ষক কবিতাৰ বিশেষ ভক্ত ভাৰতভূষণ দেৱচৌধুৰীয়ে সাংবাদিকৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰত এইদৰে কয়– প্ৰশাসনৰ কাম কৰাৰ ধৰণ-কৰণ এতিয়া সলনি হৈছে৷ এতিয়া সম্পৰ্কৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰশাসনৰ কাম-কাজ কৰিব লাগিব৷ ৰাইজৰ লগত সম্পৰ্ক যেতিয়া গাঢ় আৰু আন্তৰিক হ’ব, তেতিয়া যিকোনো চৰকাৰী আঁচনিৰ সফল ৰূপায়ণ সহজসাধ্য হ’ব৷ চৰকাৰ-প্ৰশাসনৰ সকলো কামেই সহজ হ’ব– যদিহে ৰাইজে হাত উজান দিয়ে৷ প্ৰশাসনীয় বিষয়াসকলে ৰাইজৰ ওপৰত ক্ষমতা দেখুৱাই শাসন কৰিলে নহ’ব৷ ৰাইজৰ আস্থা অৰ্জন কৰি, ৰাইজৰ মাজত থাকি, ৰাইজৰ সৈতে মিলি, ৰাইজৰ হকে কাম কৰিলেহে প্ৰকৃত অৰ্থত সংস্কাৰ সাধন হ’ব৷ তেনে মানসিকতা সকলো বিষয়াৰে থকা উচিত৷ মই একো ব্যতিক্ৰম কাম কৰা নাই৷ ৰাইজৰ লগত সম্পৰ্ক সুদৃঢ় কৰাটো সকলো বিষয়াৰে দায়িত্ব৷ মই কেৱল দায়িত্বহে পালন কৰিছোঁ৷ বজালীক এখন আদৰ্শ জিলা হিচাপে গঢ়ি তুলিবলৈ মই চেষ্টা কৰিছোঁ৷ ৰাইজৰ সহযোগত এই সপোন দিঠকত পৰিণত কৰিবলৈ মই চেষ্টা কৰিম...৷