নিঃসংগতাৰ বিষাদগাথা

মানৱ জীৱনৰ অপৰাহ্ন বেলিকাৰ সময়ছোৱা বৰ যন্ত্ৰণাদায়ক আৰু বহু সমস্যাৰ মুখামুখি হোৱা দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ নিজৰ অতীত জীৱনৰ বহু বৰ্ণিল ঘটনাই ক্ৰিয়া-প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰে আৰু নিজৰ সেই কৰ্মোদ্যম জীৱনৰ যেন শক্তি-সামৰ্থ্য অটুট আছে, তাকে কল্পনা কৰা দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ তেনে এক ঘটনাৰ আঁত ধৰিয়েই জনপ্ৰিয় লেখিকা অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰীৰ ‘জলছবি’ উপন্যাসখন ৰচনা কৰা দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ উপন্যাসখনৰ মূল চৰিত্ৰ সুৱৰ্ণজ্যোতি দেৱীক কেন্দ্ৰ কৰি ৰচনা কৰা হৈছে৷ ইয়াত মূল চৰিত্ৰগৰাকীয়ে তেওঁৰ কম বয়সতে ৰমেশ শৰ্মা নামৰ এজন চাহ বাগিচাৰ সহকাৰী পৰিচালকৰ লগত বিবাহপাশত আবদ্ধ হৈ কেনেদৰে পৰৱৰ্তী সময়ত নিজৰ জীৱনৰ সংকটকালীন পৰিৱেশতো স্বামী বাগিচাৰ মজদুৰৰ দ্বাৰা প্ৰহূত হৈ আঘাতপ্ৰাপ্ত হওঁতে কলকাতাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বিখ্যাত হাস্পতালত চিকিৎসা কৰি ওভতাই অনা, স্বামীক পৰিয়ালৰ লোকে ধনৰ লোভত মাৰিবলৈ কৰা কৌশল প্ৰতিহত কৰা, সুৱৰ্ণজ্যোতিৰ স্বামী আৰু ডাঙৰ পুতেকৰ মৃত্যুৰ পাছত নামি অহা কাল অমানিশা যেন পৰিৱেশৰ বৰ্ণনা, জীয়েকৰ ঘৰত থাকিবলৈ আহিও যেন অসন্তুষ্টিৰ ভাব এটাই অনবৰতে ক্ৰিয়া কৰি থকা আৰু প্ৰতিটো মুহূৰ্ততে নিজ ঘৰ আৰু গাঁৱলৈ উভতি যাবলৈ কৰা নেৰানেপেৰা খাটনি, ক্ৰমশঃ বিভিন্ন মানসিক তথা শাৰীৰিক অৱক্ষয়ৰ ফলত অৱশেষত মৃত্যুক সাবটি লোৱা সুৱৰ্ণজ্যোতি দেৱীৰ জীৱন পৰিক্ৰমাক লেখিকা অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰীয়ে সুন্দৰ ৰূপত বৰ্ণনা কৰিছে৷ ‘জলছবি’ উপন্যাসখনৰ কলেবৰ ১৯১ পৃষ্ঠাৰ৷ ইয়াত মূল চৰিত্ৰ সুৱৰ্ণজ্যোতি দেৱীৰ উপৰি তেওঁৰ জীয়েক মালিনী দেৱী, জোঁৱাই ৰিদীপ, ডাঃ ত্ৰিদীপ শৰ্মাকে ধৰি বিভিন্ন চৰিত্ৰ ৰূপায়ণৰ জৰিয়তে এক সাৱলীল বৰ্ণনা আগবঢ়াইছে৷ লগতে এই উপন্যাসখনত বৃদ্ধাৱস্থাত এগৰাকী কৰ্মপটু নাৰীক কেনেদৰে নিঃসংগতাই কাল যেন ৰূপ ধাৰণ কৰি মৃত্যুৰ কৰাল গ্ৰাসলৈ ঠেলি পঠিয়ালে, তাৰ এক কৰুণ ছবিও দাঙি ধৰিছে৷ উপন্যাসখনৰ প্ৰকাশক বনলতা৷