কৰ্মসংস্কৃতিৰ বাদে আন পথ নাই

বিগত নিৰ্বাচনৰ পূৰ্বৰে পৰা অসমৰ গ্ৰামাঞ্চলৰ মহিলাসকলে মাইক্ৰ’ফাইনেন্সৰ পৰা লোৱা ঋণ বিষয়ক বিভিন্ন আলোচনাৰ গুঞ্জন অসমৰ মানুহে শুনিবলৈ পাইছিল৷ বহু মহিলাই সেই সময়ত মোক লগ পাই কৈছিল যে তেওঁলোকে মাইক্ৰ’ফাইনেন্সৰ ঋণ ওভতাই দিব পৰা নাই৷ তেওঁলোকে এই বিষয়ত চৰকাৰৰ পৰা সহায় বিচাৰিছিল৷ সেই সময়ত নিৰ্বাচন আছিল আসন্ন৷ নিৰ্বাচনৰ সময়ত ঋণ পৰিশোধ কৰিবলৈ অপাৰগ দুখীয়া মহিলাসকলৰ ঋণ আমি ঘূৰাই দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিলোঁ৷ পৰৱৰ্তীকালত মাইক্ৰ’ফাইনেন্স কোম্পানীবোৰে আমাক এই কথা জনালে যে তেওঁলোকে ২৪ লাখ মহিলাক প্ৰায় ১২ হাজাৰ কোটি টকা ঋণ প্ৰদান কৰিছিল৷ ২০২১ বৰ্ষৰ ৩১ মাৰ্চপৰ্যন্ত ১৪ লাখ মহিলাই ঋণ ওভতাই দিব পৰা নাছিল৷ এই ১৪ লাখ মহিলাৰ অনাদায় ঋণ আছিল গাইপতি ৪০-৫০ হাজাৰ  টকাকৈ৷ অৰ্থাৎ অসমৰ মহিলাৰ মাইক্ৰ’ফাইনেন্সৰ অনাদায় ঋণ ৭  হাজাৰ কোটি টকা৷ আমাৰ সিদ্ধান্ত হ’ল যে মহিলাসকলৰ পৰা আৱেদন লোৱা হ’ব৷ যিসকলৰ ঘৰত চৰকাৰী চাকৰি নাই, যিসকল নিম্ন মধ্যবিত্ত তথা দুখীয়া ঘৰৰ মহিলা, সেইসকলৰ ঋণ ঘূৰাই দিয়াত আমি চৰকাৰীভাৱে সাহায্য আগবঢ়াম৷ প্ৰশ্ন উত্থাপন হ’ল যে যিসকলে ঋণ ঘূৰাই দিয়া নাছিল, সেইসকলক বাৰু ঋণ ঘূৰাই দিয়াত চৰকাৰে সহায় কৰিব– কিন্তু যিসকলে নিয়মিতভাবে ঋণ ঘূৰাই আছে, সেইসকলৰ বাবে চৰকাৰে কোনো ধৰণৰ উদগনিৰ ব্যৱস্থা নকৰিব নেকি? ঋণ ঘূৰাই নিদিয়াসকলক সহায় কৰি নিয়মীয়াকৈ ঋণ পৰিশোধ কৰি থকাসকলক উদগনি নোযোগোৱাটো ন্যায়সংগত নহ’ব৷ ২০২১ বৰ্ষৰ ৩১ মাৰ্চপৰ্যন্ত নিয়মীয়াকৈ ঋণ পৰিশোধ কৰা মহিলাৰ সংখ্যা প্ৰায় ১১ লাখ৷ তেওঁলোকৰ বাকী থকা ঋণৰ পৰিমাণ হয়গৈ গাইপতি প্ৰায় ২০, ২৫ অথবা ৩০ হাজাৰ টকা৷ এই পৰিপ্ৰেক্ষিতত এটা সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰা হয় যে নিয়মীয়াকৈ ঋণ পৰিশোধ কৰা মহিলাসকলৰ প্ৰত্যেকৰে অনাদায় ঋণ অথবা ২৫ হাজাৰ টকাৰ যিটোৱেই কম, সেই পৰিমাণৰ ধনৰ এটা উদগনিমূলক সাহায্য চৰকাৰে তেওঁলোকক প্ৰদান কৰিব৷ সেইবাবে সেইসকল মহিলাৰ অনাদায় ঋণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি কোনো কোনোৱে সৰ্বাধিক ২৫ হাজাৰ টকা, আৰু কোনোৱে হয়তো ১০ হাজাৰ টকা অথবা কোনোবাই ৫০০ টকাও উদগনি হিচাপে লাভ কৰিছে৷

যিসকল মহিলাই চৰকাৰৰ পৰা সাহায্য আৰু উদগনি লৈ কোম্পানীবোৰৰ ঋণ নিজে পৰিশোধ কৰিব, তেওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰত বেংক বা কোম্পানীয়ে ভৱিষ্যতে পুনৰাই ঋণ দিয়াৰ কথা বিবেচনা কৰিব৷ অৰ্থাৎ তেওঁলোক অধিক ঋণ লোৱাৰ বাবে উপযুক্ত৷ ঋণৰ বাবে উপযুক্ত যিসকল মহিলাই ভাবে যে ব্যৱসায় বা উদ্যোগ স্থাপন কৰি তেওঁলোকে নিজকে আৰ্থিকভাৱে টনকিয়াল কৰা উচিত, তেওঁলোকে পুনৰাই ঋণ বিচাৰি বেংকত আৱেদন কৰিব৷ কিন্তু যিসকলে ভাবে যে মাইক্ৰ’ফাইনেন্সৰ ঋণৰ ওপৰত তেওঁলোকে নিৰ্ভৰ কৰিব নোখোজে, তেওঁলোকে ঋণৰ পৰিৱৰ্তে চৰকাৰৰ আন আন আঁচনিৰ সহায় গ্ৰহণ কৰিব পাৰিব৷

বৰ্তমান ঋণ পৰিশোধ কৰি থকা মহিলাসকললৈ উদগনিমূলক সাহায্যসমূহৰ বিতৰণ চৰকাৰে ইতিমধ্যে আৰম্ভ কৰিছে৷ ইয়াৰ পাছতে ঋণ পৰিশোধ নকৰা মহিলাসকলৰ অনাদায়সমূহ চৰকাৰে পৰিশোধ কৰা কাম আৰম্ভ কৰিব৷ উদগনিমূলক সাহায্য বিতৰণ কৰোঁতে চৰকাৰে কিছুসংখ্যক মহিলাক সভালৈ নিমন্ত্ৰণ কৰি আনি আনুষ্ঠানিকভাৱে চেক প্ৰদান কৰিছে৷ বাকী থকা মহিলাসকলে খণ্ড উন্নয়ন বিষয়াৰ কাৰ্যালয়ত তেওঁলোকৰ চেকসমূহ গ্ৰহণ কৰিব পাৰিব৷

এইখিনিতে এটা প্ৰাসংগিক বিষয় মই উল্লেখ কৰিব খোজোঁ৷ এনেদৰে চেক লোৱাৰ সময়ত যাতে কোনো হিতাধিকাৰীয়ে চৰকাৰী কাৰ্যালয়ৰ বিষয়া-কৰ্মচাৰীক এখন তামোলো নাযাচে৷ এই কথা এইবাবেই কোৱা হৈছে যে আমি অসমত এনে এটা সংস্কৃতি গঢ়িব খুজিছোঁ, য’ত চৰকাৰী কাৰ্যালয়সমূহত কোনেও যেন ৰাইজৰ সেৱাত কোনো ধৰণৰ উপঢৌকন নলয়৷ লাহে লাহে আমি এনে এটা ব্যৱস্থা গঢ়িব খুজিছোঁ– যাতে জাতিগত প্ৰমাণপত্ৰ, আয়ৰ প্ৰমাণপত্ৰ, চৰকাৰী কৰ্মচাৰীৰ প্ৰভিডেণ্ট ফাণ্ড বা আন যিকোনো কামত কোনেও যাতে চৰকাৰী কাৰ্যালয়ত টকা-পইচা খৰচ কৰিব লগা নহয়৷ পূৰ্বে আমি দেখিছিলোঁ যে ব্যৱসায়-বাণিজ্য কৰা লোকসকলে ব্যাৱসায়িক অনুজ্ঞাপত্ৰ পাবৰ বাবেও চৰকাৰী কাৰ্যালয়ত চৰকাৰী মাচুলৰ অতিৰিক্ত টকা-পইচা খৰচ কৰিব লগা হৈছিল৷ এতিয়া গুৱাহাটীকে ধৰি আন নগৰ-চহৰসমূহত আমি নিয়ম কৰিছোঁ যে সেই অনুজ্ঞাপত্ৰ অনলাইন আৱেদন কৰি অনলাইনতে লাভ কৰিব পাৰিব৷ নিয়োগ বিনিময় কেন্দ্ৰত পঞ্জীয়ন কৰিবলগীয়া হ’লে নিশা ৰ বজাতো অনলাইন পঞ্জীয়ন কৰিব পাৰিব৷ গাড়ীচালকৰ শিকাৰু অনুজ্ঞাপত্ৰও সেইদৰে অনলাইন আৱেদন কৰি অনলাইনতে লাভ কৰিব পাৰিব৷ তাৰ বাবে কোনো লোক কাৰ্যালয়লৈ যোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই৷ এনেকৈ লাহে লাহে চৰকাৰৰ সকলো সেৱা আমি তথ্য-প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰৰ যোগেদি ঘৰতে বহি পোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰিব খুজিছোঁ৷ এতিয়া জাতিগত প্ৰমাণপত্ৰৰ ক্ষেত্ৰতো আমি এটা নিয়ম প্ৰৱৰ্তন কৰিব খুজিছোঁ, য’ত চৰকাৰী বিষয়াসকলে বিদ্যালয়সমূহৰ নৱম শ্ৰেণীলৈ গৈ তাতেই জাতিগত প্ৰমাণপত্ৰ প্ৰদান কৰি থৈ আহিব৷ এই প্ৰমাণপত্ৰ বিচাৰি কোনেও আবেদন কৰা বা উপায়ুক্তৰ কাৰ্যালয়লৈ তাঁত-বাতি কাঢ়ি থকাৰ প্ৰয়োজন নহ’ব৷ কোনো ধৰণৰ নথি-পত্ৰ দিয়াৰো প্ৰয়োজন নহ’ব৷ পিতৃৰ যদি জাতিগত প্ৰমাণপত্ৰ আছে, তেন্তে তেওঁৰ পুত্ৰ বা জীয়ৰীয়ে কোনো নথি-পত্ৰ দিয়াৰো প্ৰয়োজন নহ’ব৷ জাতীয় সংগঠনসমূহে দিয়া প্ৰমাণপত্ৰৰ ভিত্তিতো জাতিগত প্ৰমাণপত্ৰ প্ৰদান কৰিব পৰা যাব৷ এনেকৈ আমি অসমত এটা পৰিৱৰ্তন আনিব খুজিছোঁ৷

সুদীৰ্ঘ চাৰিটা দশক ধৰি মই অসমৰ জনজীৱনৰ লগত ওতঃপ্ৰোতভাৱে জড়িত হৈ আছোঁ৷ অসমৰ ৰাজহুৱা জীৱনৰ এটা প্ৰধান বৈশিষ্ট্য হ’ল এই যে অসমৰ সংস্থা আৰু সংগঠনসমূহে অসমৰ সমাজ-জীৱন পৰিচালনা কৰাত আগভাগ লৈ আহিছে৷ ছাত্ৰ সংগঠনসমূহে অসমৰ ছাত্ৰ সমাজৰ সমস্যাবোৰ বিভিন্ন মঞ্চত তুলি ধৰাৰ উপৰি সামগ্ৰিকভাৱে বিভিন্ন সামাজিক সমস্যাসমূহ তেওঁলোকে মানুহৰ চেতনাত প্ৰোথিত কৰি আহিছে৷ অসম বিভিন্ন জাতি-জনজনগোষ্ঠীৰ বাসস্থান৷ প্ৰতিটো জাতি-জনগোষ্ঠীৰ আত্মপৰিচয়ৰ প্ৰসংগত তেওঁলোকৰ নিজা নিজা ছাত্ৰ সংগঠনসমূহে অতন্দ্ৰ প্ৰহৰীৰ ভূমিকা পালন কৰি আহিছে৷ তদুপৰি অসমত আছে নানানটা যুৱ সংগঠন, কৃষক সংগঠন, নিবনুৱাসকলৰ সংগঠন আৰু বিভিন্ন বৃত্তিত কৰ্মৰত কৰ্মচাৰীসকলৰ সংগঠন৷ অসমৰ বাপতিসাহোন বিহু আৰু অসমৰ বহুবন্দিত শাৰদীয় পূজা আৰু আন ধৰ্মীয় উৎসৱসমূহ পালনৰ বাবে প্ৰতিখন জিলাতে কেতবোৰ স্থায়ী সংগঠন আছে আৰু ইতিমধ্যে তেওঁলোকে কেইবাটাও দশক অতিক্ৰম কৰিছে৷

এই সংগঠনসমূহৰ কিছুমানে শক্তি আৰু পুষ্টি আহৰণ কৰে মূলতঃ ব্যৱসায়ীসকলৰ পৰা আহৰণ কৰা চান্দাৰ যোগেদি৷ ২০১৬ চনত প্ৰকাশিত মোৰ ‘অন্য এক দৃষ্টিকোণ’ নামৰ গ্ৰন্থখনৰ ‘ধৰ্মীয় উৎসৱ আৰু অসমৰ সামাজিক ৰূপান্তৰ’ শীৰ্ষক ৰচনাখনত মই উল্লেখ কৰিছিলোঁ– ‘বিভিন্ন ধৰ্মীয় উৎসৱ-পাৰ্বন পালন কৰাৰ বাবে অসমত বছৰি প্ৰায় এক লাখ বিভিন্ন সমিতি, সংস্থা, সংঘ আগবাঢ়ি আহে৷ এই উৎসৱসমূহৰ ভিতৰত আছে বিহু, পূজা, ঈদ, কৃষ্ণ জন্মাষ্টমী, বিশ্বকৰ্মা পূজা, গণেশ পূজা, কালী পূজা, দেৱালী, লক্ষ্মী পূজা ইত্যাদি৷ বিভিন্ন সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান জ্যোতিপ্ৰসাদ, ভূপেন হাজৰিকা, বিষ্ণু ৰাভাৰ দৰে মনিষীসকলৰ স্মৃতিত পালন কৰা হয়৷ বিভিন্ন ৰূপালী জয়ন্তী, সোণালী জয়ন্তী আৰু হীৰক জয়ন্তী আদিও বিভিন্ন অনুষ্ঠানে সমাপন কৰে৷ এনে অলেখ অনুষ্ঠানৰ নামত অলেখ লোকে অমূল্য সময় ব্যয় কৰে৷ সমাজ আৰু ধৰ্মৰ নামত ব্যয় কৰে প্ৰচুৰ শক্তি৷ সামাজিক কাৰণত এনে উৎসাহ আৰু সমৰ্পন প্ৰশংসাৰ যোগ্য৷ এনে অনুষ্ঠানত জড়িত উদ্যোক্তাসকলৰ গৰিষ্ঠসংখ্যকেই এক সামাজিক তাড়নাৰে বশৱৰ্তী হৈ এনে কৰ্মযজ্ঞৰ প্ৰতি সমৰ্পিত হৈ আছে৷ কিন্তু তাৰ মাজতে নিশ্চিতভাৱে এনে লোকো আছে যাৰ উদ্দেশ্য হ’ল অনুষ্ঠানৰ নামত সংগৃহীত দান-বৰঙনি আত্মসাৎ কৰি ধন ঘটা৷ স্পষ্ট কৰি দিয়া প্ৰয়োজন যে এই কথাৰে আমি অভিযোগটোৰ সাধাৰণীকৰণ কৰিব খোজা নাই৷ সকলো উদ্যোক্তাকে একেডাল তুলিকাৰে অংকন কৰিব খোজাটো হ’ব বাতুলামি মাত্ৰ৷ অনুষ্ঠানসমূহে সামাজিক ঐক্য সাধনত প্ৰচুৰ অৰিহণা যোগাইছে আৰু নিষ্ঠাৱান উদ্যোক্তা তথা কৰ্মীসকল এইক্ষেত্ৰত এক পৱিত্ৰ কৰ্মৰ অংশীদাৰ৷’

অৰ্থাৎ অসমত উৎসৱ-পাৰ্বন আদি পালনৰ বাবে কেনেকৈ বছৰি বৃহৎ পৰিমাণৰ চান্দা সংগ্ৰহ কৰা হয়, তাক মই উদ্বিগ্নতাৰে লক্ষ্য কৰিছিলোঁ৷ তদুপৰি অসমৰ কেইবাটাও প্ৰজন্ম ডাঙৰ হৈছে অসমত নিৰন্তৰভাৱে চলি থকা আন্দোলনৰ তপ্ত বাষ্পৰ উশাহ লৈ৷ নিঃসন্দেহে এই আন্দোলনবোৰ পৰিচালনাৰ বাবেও পুঁজি আহৰণ কৰা হয় চান্দাৰ যোগেদি৷ ২০১৪ চনত প্ৰকাশিত মোৰ ‘অসমৰ বাবে ন দিগন্তৰ সূচনা হওক ঃ আন্দোলনবোৰ থমকি ৰওক’ শীৰ্ষক ৰচনাখনত মই উল্লেখ কৰিছিলোঁ– ‘অন্তহীন আন্দোলনে অসমক এনে অৱস্থাত উপনীত কৰোৱালে যে কোনো মহৎ কৃতিত্বতকৈ অসম এতিয়া অধিক জনাজাত আন্দোলনৰ বাবেহে৷ এই মানসিকতাই এটা প্ৰজন্মক পংগু কৰি পেলাইছে আৰু ব্যক্তিগত বৈষয়িক লাভালাভৰ বাবে সহজ পন্থা অৱলম্বন কৰিবলৈ তেওঁলোকক উৎসাহিত কৰা হৈছে৷ বহু সংগঠনৰ নেতাৰ বাবে আন্দোলনেই যে অঘোষিত পেছা, এই কথা ক’লে বঢ়াই কোৱা নহ’ব৷ সমাজৰ স্বাৰ্থৰ দোহাই দি আন্দোলনৰ ঘোষণা আৰু সেই আন্দোলন চলোৱাৰ স্বাৰ্থত বলপূৰ্বক ধন দাবী, ভীতি প্ৰদৰ্শন আদিৰ দৰে আসুৰিক পন্থা অৱলম্বন কৰাটো এতিয়া কেৱল নৈমিত্তিক ঘটনা৷ ইয়াৰ দ্বাৰা সমাজৰ স্বাৰ্থ সুৰক্ষিত হৈছেনে বিঘিনি ঘটিছে, সেই কথা ক’ব পাৰিব কেৱল সময়ে৷’

পুঁজি সংগ্ৰহ কৰিবলৈ অসমৰ কিছু সংগঠনে উৎস হিচাপে বাছি লয় অসমৰ ব্যৱসায়িক মহলক৷ আন্দোলনৰ নামত আৰু সামাজিক অনুষ্ঠান পালনৰ নামত অসমৰ ব্যৱসায়িক আৰু ঔদ্যোগিক মহলৰ পৰা সুদীৰ্ঘকাল অবিৰতভাৱে চান্দা সংগ্ৰহ কৰি থকাৰ ফলত অসমত ব্যৱসায়িক আৰু ঔদ্যোগিক পৰিৱেশ বিনষ্ট হৈছে৷ কিন্তু অসমত এতিয়া সেই পৰিস্থিতিৰ অৱসান ঘটিব লাগে৷ ২০২০ চনৰ আৰম্ভণিৰ পৰা অসমত ক’ভিড মহামাৰীৰ প্ৰাদুৰ্ভাৱ আৰম্ভ হৈ এতিয়ালৈকে চলি আছে৷ মহামাৰীৰ এই সময়ছোৱাত আৰ্থিকভাবে আটাইতকৈ ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে ব্যৱসায়িক মহল৷ মহামাৰীৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত সমগ্ৰ দেশৰ লগতে ৰাজ্যতো লকডাউন ব্যৱস্থা প্ৰৱৰ্তন কৰিবলগীয়া হোৱাৰ বাবে ব্যৱসায় আৰু উদ্যোগ খণ্ড ভীষণভাৱে ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে৷ বহু ব্যৱসায়িক আৰু ঔদ্যোগিক প্ৰতিষ্ঠান চিৰকালৰ বাবে বন্ধ কৰি দিবলগীয়া হৈছে৷ বন্ধ হৈ যোৱা ব্যৱসায়িক আৰু ঔদ্যোগিক প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ অলেখ কৰ্মচাৰীয়ে সংস্থাপন হেৰুৱাইছে৷ তাৰ মাজতো যিবোৰ প্ৰতিষ্ঠান মহামাৰী আৰু লকডাউনৰ মাজত কোনোমতে বৰ্তি আছে, সেইবোৰত বুজনসংখ্যক লোক সংস্থাপিত হৈ আছে৷ মহামাৰীৰ দ্বাৰা ক্ষতিগ্ৰস্ত ব্যৱসায়ীসকলক আমাৰ চৰকাৰেও বৰ বেছি সহায় কৰিব পৰা নাই৷ কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ ‘আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত’ আঁচনিৰ অধীনত কিছু কিছু ব্যৱসায়িক তথা ঔদ্যোগিক গোষ্ঠীক সহায় কৰা হৈছে৷ কিন্তু বহু ব্যৱসায়ী সেই আঁচনিৰ আওতালৈ অহা নাই৷ এইক্ষেত্ৰত আমি তেওঁলোকৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ চেষ্টা কৰিহে আছোঁ৷ এনে অৱস্থাত কেনেবাকৈ বৰ্তি থকা প্ৰতিষ্ঠানবোৰৰ পৰা যদি অতিৰিক্তভাবে বিহু, পূজা আৰু আন্দোলনৰ নামত চান্দা সংগ্ৰহৰ ধুম উঠে, তেন্তে সেয়া হ’ব অসমৰ ব্যৱসায়িক আৰু ঔদ্যোগিক খণ্ডৰ প্ৰতি আন এটা অভিশাপ৷ যিকোনো এজন দোকানীলৈ আপোনালোকে মন কৰক– তেওঁ নিজে দোকান খুলি স্বাৱলম্বী হোৱাৰ উপৰি তিনিজন নিবনুৱা যুৱকক দোকানত সংস্থান দিয়ে৷ এতিয়া যদি সেই  ব্যৱসায়ীজনৰ ওচৰলৈ গৈ চান্দা উঠোৱা হয়, তেওঁ নি(য় এদিন দোকানখন বন্ধ কৰিবলৈ বাধ্য হ’ব৷ সেইখন দোকান বন্ধ হৈ গ’লে তিনিজন যুৱকৰ চাকৰিও শেষ হৈ যাব৷ এনে অৱস্থাৰ অৱসান ঘটিব লাগে৷ ব্যৱসায়িক প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ ওপৰত অতিৰিক্তভাৱে চান্দাৰ বোজা জাপি দি সেইবোৰক ধবংসৰ পথলৈ ঠেলি পঠিয়াব নালাগে৷ এইবাৰ অসমৰ ৰাইজক ব্যৱসায়িক আৰু ঔদ্যোগিক খণ্ডটোক মৰমৰ দৃষ্টিৰে চাবলৈ মই আহ৩ান জনাইছোঁ৷ তাকে নকৰিলে আমি অসমৰ অৰ্থনীতিক সবল কৰি তুলিব নোৱাৰিম৷

নিশ্চিতভাৱে বিভিন্ন সময়ত, বিশেষকৈ ছাত্ৰ সংগঠনত থাকোঁতে মই নিজেও এনে ব্যৱস্থাৰ লগত জড়িত আছিলোঁ– তাকো মই অস্বীকাৰ নকৰোঁ৷ কিন্তু অসমত পুৰণি দিনত যি হ’ল হ’ল৷ অতীতক পাহৰি এতিয়াৰ পৰা বিহুৱেই হওক বা পূজাই হওক, আমি নিজৰ নিজৰ বৰঙণিৰে তাক অনুষ্ঠিত কৰাৰ সিদ্ধান্ত ল’ব লাগে৷ ৰূপকোঁৱৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ আমাৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ৷ আমি নিজে বৰঙণি তুলি শিল্পী দিৱস পতাটোহে যুগুত৷ বিষ্ণু ৰাভা দিৱসৰ চান্দা তোলাটোও উদ্যোক্তাসকলে নিজৰ ভিতৰতে সীমিত ৰাখিব লাগে৷ সেয়া আমাৰ বিষ্ণু ৰাভা৷ ব্যৱসায়িক গোষ্ঠীয়ে অনিচ্ছাৰে দিয়া বৰঙণিৰে শিল্পী দিৱস, বিষ্ণু ৰাভা দিৱস অনুষ্ঠিত কৰিলে জ্যোতিপ্ৰসাদ-বিষ্ণু ৰাভাৰ গৰিমা লাঘৱ হয়৷ তেওঁলোকৰ গৰিমা লাঘৱ হোৱাতকৈ আমি অনু©ু†পীয়াকৈ সেই দিৱস পতাই ভাল৷ বাপতিসাহোন বিহুটো, প্ৰাণৰ শিল্পী দিৱস আৰু বিষ্ণু ৰাভা দিৱসকেইটা সংস্কৃতিৰ প্ৰতি সন্মান প্ৰদৰ্শনেৰে আমাৰ নিজৰ বৰঙণিৰে পতাৰ বাবে সংকল্প ল’ব লাগে৷

মাৰোৱাৰী সমাজৰ পৰা চান্দা তোলাতকৈ তেওঁলোকক আমি আহ্বান জনাব লাগে যে তেওঁলোকেও সুন্দৰকৈ এখন বিহু পাতক৷ তেওঁলোকে পতা বিহুলৈ ভাল শিল্পী নিমন্ত্ৰণ কৰক৷ দৰ্শক হিচাপে অঞ্চলটোৰ লোকসকলক নিমন্ত্ৰণ কৰক৷ সকলোৱে তেওঁলোকে অনুষ্ঠিত কৰা বিহু উপভোগ কৰক৷ কিন্তু সমগ্ৰ অসমৰ সংস্থাসমূহে যদি ভাবে যে মাৰোৱাৰী সমাজৰ পৰা চান্দা উঠাই তেওঁলোকে বিহু পাতিব, তেন্তে অসমীয়াৰ বাপতিসাপোন বিহুটিৰ কি সন্মান থাকিল? মাৰোৱাৰী সমাজে যদি আমাৰ আহ্বানত সঁহাৰি জনাই তেওঁলোকৰ নিজাববীয়া বিহু এখন পাতে, তেন্তে সি আমাৰ সাতামপুৰুষীয়া সম্প্ৰীতিৰ এনাজৰীডাল অধিক শক্তিশালী কৰিব৷ কিন্তু তাৰ পৰিৱৰ্তে যদি সমগ্ৰ অসমত অনুষ্ঠিত বিহু অনুষ্ঠানবোৰৰ বাবে ফাঁচীবজাৰৰ পৰা চান্দা ল’ব লাগে, তেতিয়াতো চাউলৰ দাম নি(য় বাঢ়িব, বয়-বস্তুৰ দামে নি(য় আকাশ চুব৷ কাৰণ ব্যৱসায়ীসকলে নিজৰ মূলধনৰ পৰা বৰঙণি নিদিয়ে৷ অসমৰ সাংস্কৃতিক জগতখন যাতে কিছু জীপাল হয়, বিহুৰ সৈতে জড়িত শিল্পীসকলৰ আৰ্থিক অৱস্থা যাতে কিছু টনকিয়াল হয়, তাৰ বাবে এইবাৰ আমি বিহু অনুষ্ঠিত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত বাধা-নিষেধ আৰোপ কৰিব খোজা নাই৷ আইন-শৃংখলা পৰিস্থিতিৰ কথাটো মনত ৰাখি নিশা এটা নিৰ্দিষ্ট সময়লৈকে ব’হাগৰ প্ৰথম সাত দিন বিহু অনুষ্ঠিত কৰাৰ এটা অনুকূল পৰিবেশ আমি গঢ়ি তুলিব খুজিছোঁ৷ এইবাৰ অসম চৰকাৰে এটা অভিনৱ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰি এক দশক পুৰণি প্ৰতিখন বিহু সমিতিলৈ ব’হাগৰ প্ৰথম সাত দিনত অনুষ্ঠিত কৰা বিহু অনুষ্ঠানৰ বাবে এক লাখ পঞ্চাশ হাজাৰ টকাকৈ সাহায্য আগবঢ়াব খুজিছে৷ এই ব্যৱস্থাই এফালে অসমৰ কৃষ্টি-সংস্কৃতিৰ বোৱতী সুঁতিটোক শক্তি দিব আৰু আনফালে চান্দা সংস্কৃতি কিছু ৰোধ কৰি ব্যৱসায়িক মহলক আৰ্থিক চাপৰ পৰা মুক্ত কৰি ৰাখিব৷ অৱশ্যে ইচ্ছুক লোকসকলে নি(য় দান-বৰঙণিও আগবঢ়াব৷

বয়-বস্তুৰ দাম বাঢ়িলে অসমৰ বাতৰিকাকতে চৰকাৰক কাঠগড়াত তোলে৷ সৰ্বসাধাৰণ জনতাই কয় যে চৰকাৰে মূল্যবৃদ্ধি ৰোধ কৰক৷ মূল্যবৃদ্ধিত এনে চান্দা সংস্কৃতিয়েও অৰিহনা যোগায়৷ প্ৰসংগক্ৰমে উল্লেখ কৰোঁ যে এইবাৰ ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টীয়ে এটা সহযোগ নিধি গঠন কৰি পুঁজি সংগ্ৰহ কৰিছে৷ মই দলৰ প্ৰতি বিনম্ৰতাৰে আহ৩ান জনাইছিলোঁ যে বৰঙণি কেৱল বিজেপিৰ সদস্যৰ পৰাহে তুলিব পাৰিব৷ তাকো সৰ্বাধিক ৫০টকা বা ১০০টকাৰ বৰঙণিহে তুলিব পাৰিব, তাতকৈ অধিক বৰঙণি ল’ব নোৱাৰিব৷

আৰ্থিক ক্ষেত্ৰত অসমৰ বাস্তৱ ছবিখন হ’ল এই যে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে টকা নিদিলে ৰাজ্যখন চলিব নোৱাৰে৷ অথচ আমাৰ কি নাই? প্ৰাকৃতিক সম্পদ আছে, পৰ্যটন উদ্যোগৰ বাবে প্ৰচুৰ সমল আছে, কৃষিৰ বাবে সুচল পৰিবেশ আছে, উদ্যোগৰ বাবে আছে অজস্ৰ সুবিধা৷ অথচ বৰ্তমান সময়ত কণী, ব্ৰইলাৰ কুকুৰা, গাহৰি সকলো আমি আমদানি কৰোঁ আন ৰাজ্যৰ পৰা৷ অলপতে তিনিচুকীয়া ভ্ৰমণ কালত দেখিলোঁ, জিলাখনৰ খেতিপথাৰবোৰ উদং হৈ পৰি আছে৷ কিন্তু যদি পঞ্জাব-হাৰিয়ানালৈ মন কৰোঁ, দেখিম আজিৰ দিনতো তাৰ পথাৰত কিবা নহয় কিবা উৎপাদন হৈ আছে৷ পূৰ্বে কোৱা হৈছিল খেতিত দাম পোৱা নাযায়৷ এইবাৰ আমি এফচিআইৰ লগত কথা পাতিছোঁ৷ সেই অনুসৰি এফচিআইয়ে অসমৰ কৃষকৰ পৰাও ধান ক্ৰয় কৰিব লাগিব– প্ৰতিমোনে ৭৭৬ টকাকৈ অথবা প্ৰতি কুইণ্টলত ১,৯৪০ টকাকৈ৷ অৰ্থাৎ এতিয়া ধান উৎপাদন কৰিও আমি যথেষ্ট লাভৱান হ’ব পাৰিম৷ প্ৰতিখন জিলাৰ যুৱ-শক্তিয়ে সংকল্প লওক যে সেই জিলাৰ গাহৰি মাংস, ব্ৰইলাৰ মাংস, কণী ইত্যাদি সেইখন জিলাতেই তেওঁলোকে পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে উৎপাদন কৰিব৷ অলপতে অসম গৌৰৱ বঁটাৰে বিভূষিত হৈছে যোৰহাটৰ আকাশজ্যোতি গগৈ৷ তেখেতৰ পামত ‘বাহুবলী’ নামৰ এবিধ কণী দৈনিক ৫০ হাজাৰ উৎপাদন কৰি তেখেতে এটা আদৰ্শ দেখুৱাইছে৷ একেদৰে অসম গৌৰৱ বঁটা লাভ কৰা তিনিচুকীয়াৰ ববী হাজৰিকা নামৰ মহিলাগৰাকীয়েও পিঠা-লাড়ু তৈয়াৰ কৰি স্বাৱলম্বনৰ নিদৰ্শন দেখুৱাইছে৷ অসমৰ আন মহিলাসকলেও যদি তেওঁলোকৰ ঘৰত হাঁহ-কুকুৰা পালন কৰিবলৈ লয়, তেওঁলোকৰো ঘৰতে কণী উৎপাদন হ’ব৷ যদি অসমৰ যুৱ-শক্তি, মহিলা শক্তিয়ে কাম কৰিবলৈ লয়, অসম ভাৰতৰ ভিতৰতে ধনী ৰাজ্য হ’ব৷

অসমত প্ৰতিবছৰে বিভিন্ন কামৰ দ্বাৰা চাৰি লাখ কোটি টকা উৎপাদন হয়৷ যাক আমি মুঠ ৰাজ্যিক ঘৰুৱা উৎপাদন বুলি অৰ্থনীতিৰ ভাষাত কওঁ৷ এই ঘৰুৱা উৎপাদনৰ সিংহভাগ আমি খাদ্যবস্তু আৰু পণ্য সামগ্ৰী কিনাৰ নামত বহিঃৰাজ্যক দি দিওঁ৷ কিন্তু এই মাইক্ৰ’ফাইনেন্সৰ ঋণ সফলতাৰে পৰিশোধ কৰা অসমৰ ১১ লাখ মহিলাই যদি নিজে হাঁহ-কুকুৰা পালন কৰে, প্ৰত্যেকেই দৈনিক তিনিটাকৈ কণী উৎপাদন কৰিলেও ৩৩ লাখ কণী নতুনকৈ উৎপাদন হ’ব৷ এই ১১ লাখ মহিলাৰ প্ৰতিগৰাকীয়ে যদি এটাকৈ গাহৰি পোৱালি পালন কৰে, ১১ লাখ গাহৰি পোৱালি পালন কৰা হ’ব৷ আই-মাতৃসকল যেতিয়া উৎপাদনৰ কামত নামি পৰিব, ঘৰৰ সন্তানটো বা নিজৰ স্বামীকো যেতিয়া সেই কামত সহায় কৰিবলৈ অথবা খেতিডৰাত কাম কৰিবলৈ আহ৩ান কৰিব, আমি এটা কৰ্মমুখী জাতি গঢ়ি তুলিব পাৰিম৷ কৰ্মবিমুখ হৈ আমি আৰু কিমান দিন ‘জয় আই অসম’ বুলি গৌৰৱ কৰিম? স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ হৈ গ’ল৷ এতিয়া আমি চিন্তা কৰাৰ সময় যে যি জাতিয়ে লাচিতক জন্ম দিছিল, যিটো জাতিয়ে শংকৰ-মাধৱ-অনিৰূদ্ধদেৱৰ দৰে মনিষীক জন্ম দিছিল, সেইটো জাতিয়ে সকলো বস্তুৰ বাবে বহিঃৰাজ্যৰ ওচৰত হাত পাতিব লাগিব নেকি? ড॰ ভূপেন হাজৰিকাই কৈছিল– তুমি বিশ্বৰ শৰীৰত পংগু অংগ হ’লে বিশ্বই জানো ভাল পাব...৷ তেনেস্থলত আমি কিয় কৰ্ম-সংস্কৃতিৰ পৰিৱেশ এটা নিৰ্মাণ কৰিব নোৱাৰোঁ? যদি পাৰোঁ, তেন্তে অহা দুবছৰৰ ভিতৰত অসমৰ ৰাজ্যিক ঘৰুৱা উৎপাদন বছৰি পাঁচ লাখ কোটি টকালৈ বৃদ্ধি হ’ব পাৰে৷ ২০২৬ চনলৈ এই উৎপাদন আঠ লাখ কোটি টকা হ’বগৈ পাৰে৷

অসমত আজি এটা নতুন পৰিৱেশৰ সূচনা হৈছে৷ আন্দোলনবোৰ স্তব্ধ হৈছে৷ অস্ত্ৰৰ আন্দোলনবোৰ শাম কাটিছে৷ এই পৰিৱেশৰ সুযোগ আমি ল’ব লাগিব৷ আমি যদি অসমত কৰ্মসংস্কৃতিৰ এটা আন্দোলন গঢ়িব পাৰোঁ, এতিয়াৰ পৰা দহ বছৰত আপোনালোকে দেখিব– অসম বিকাশৰ শিখৰত গৈ উপনীত হ’বগৈ৷