এটা স্থায়ী ঠিকনাৰ সন্ধানত ‘কৰুণাধাৰা’

২০১১ চনৰ ১২ ফেব্ৰুৱাৰীত অংকুৰিত ‘কৰুণাধাৰা’ প্ৰতিবন্ধী আৰু জটিল ৰোগত আক্ৰান্ত লোকৰ কুশলাৰ্থে গঢ় লৈ উঠা এক ব্যতিক্ৰমী কল্যাণকামী অনুষ্ঠান৷ বিগত এঘাৰ বছৰে অসমৰ ৰাইজৰ হৃদয়ত আলোড়ন তুলিবলৈ সমৰ্থ হোৱা ‘কৰুণাধাৰা’ অনুষ্ঠান, বিশিষ্ট সাংবাদিক, সাহিত্যিক তথা অনুভৱী হৃদয়ৰ নমস্য ব্যক্তি প্ৰয়াত হোমেন বৰগোহাঞিৰ মানস সন্তানহ্ল৷ ‘কৰুণাধাৰা’ ৰাইজৰ দ্বাৰা পৰিচালিত, ৰাইজৰ হিতৰ বাবে উৎসৰ্গিত মানৱ সেৱাৰ এক সুন্দৰ অনুষ্ঠান৷ এই অনুষ্ঠানৰ মূল কাৰ্য-নীতি হৈছে– [ৰ] বিশেষভাৱে সক্ষম, অৰ্থনৈতিক দিশত পিছপৰা লোকলৈ অৰ্থ-সাহায্য আগবঢ়োৱা, যিসকল লোকে কাহানিও কোনো ব্যক্তি, সংগঠন, চৰকাৰী বা বেচৰকাৰী অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰা কোনো অৰ্থ-সাহায্য পোৱা নাই৷ [২] জটিল ৰোগত আক্ৰান্ত, আৰ্থিকভাৱে দুৰ্বল, সমাজৰ দুখীয়া শ্ৰেণীৰ লোকসকল, যিসকলে ধনৰ অভাৱত প্ৰয়োজনীয় নূ্যনতম চিকিৎসাকণো গ্ৰহণ কৰিব পৰা নাই, সেইসকললৈ উপযুক্ত তথ্য-পাতিৰ ভিত্তিত অৰ্থ-সাহায্য আগবঢ়োৱা৷ [৩] বিশেষভাৱে সক্ষম ব্যক্তি আৰু জটিল ৰোগৰ পৰা সকাহ আৰু পৰিত্ৰাণ পোৱা ৰোগীৰ স্বাস্থ্যৰ লগতে আন প্ৰতিভাৰ বিকাশ আৰু উত্তৰণ ঘটাই সেইসকলক এক মৰ্যাদাপূৰ্ণ সামাজিক স্থিতি দিয়াৰ বাবে বিভিন্ন উন্নয়নমূলক কাম হাতত লোৱা৷

ইতিমধ্যে উল্লেখ কৰা হৈছে যে ‘কৰুণাধাৰা’ ৰাইজৰ দ্বাৰা পৰিচালিত, ৰাইজৰ সেৱাৰ বাবে উৎসৰ্গিত এক বেচৰকাৰী স্বেচ্ছাসেৱী অনুষ্ঠান৷ ‘কৰুণাধাৰা’ই কোনোধৰণৰ চৰকাৰী বা বেচৰকাৰী আৰ্থিক অনুদান নাপায়৷ সাধাৰণ ৰাইজৰ মৰম-চেনেহ, সহায়-সহযোগ আৰু অকুণ্ঠ দান-বৰঙণিৰে অনুষ্ঠানটো বৰ্তমানলৈকে অকণো আউল নলগাকৈ বিত্তীয় স্বচ্ছতাৰে সুন্দৰকৈ চলি আছে৷ কিন্তু বিশেষধৰণে সক্ষম লোকসকলক আত্মনিৰ্ভৰশীল কৰি গঢ়ি তুলিবলৈ, তেওঁলোকক সমাজত মৰ্যাদাসহকাৰে প্ৰতিষ্ঠিত কৰাবলৈ, কঠিন ৰোগত আক্ৰান্ত, শয্যাগত, আৰ্থিকভাৱে দুৰ্বল লোকসকলক চিকিৎসা সেৱাৰ লগতে ভৰণ-পোষণ দিয়া তথা চোৱা-চিতা কৰিবলৈ যথেষ্ট পুঁজিৰ প্ৰয়োজন৷ এইক্ষেত্ৰত আমাৰ চৰকাৰ আৰু আন্তৰ্জাতিক তথা বহুজাতিক কোম্পানীবোৰৰ লগতে বিত্তৱান উদ্যোগপতিসকলে যদি সাধ্যানুসাৰে অকণমানো নিয়মিত যোগাত্মক সঁহাৰি জনায়, তেনেহ’লে ‘কৰুণাধাৰা’ই ইয়াৰ অভীষ্ট লক্ষ্যত উপনীত হোৱাটো বিশেষ কষ্টসাধ্য নহ’ব৷ 

এটা কথাত নি(য় কোনো ব্যক্তিৰে দ্বিমত নাথাকিব যে কেৱল  টকা-পইচা আৰু ব্যৱহাৰিক প্ৰাচুৰ্যই মানুহৰ অন্তৰাত্মাক সুখী কৰিব নোৱাৰে৷ মানুহ সুখী হ’বলৈ হ’লে লাগে শান্তি, আনন্দ আৰু স্ব- পৰিচয়৷ ‘কৰুণাধাৰা’ৰ সাহায্যপ্ৰাপ্ত, শাৰীৰিক কিম্বা মানসিকভাৱে বাধাগ্ৰস্ত নতুবা জটিল ৰোগত আক্ৰান্ত ব্যক্তিসকলক প্ৰয়োজনীয় টকা-পইচা যান্ত্ৰিকভাৱে আগবঢ়াই দিলেই তেওঁলোকৰ প্ৰতি কৰ্তব্য নাইবা ‘কৰুণাধাৰা’ৰ দায়িত্ব শেষ হৈ নাযায়৷ এইসকল লোকক মানুহৰ মৰ্যাদা দিবলৈ, সমাজত মানুহ হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰাই এক গ্ৰহণযোগ্য পৰিচয় দিবলৈ আমি জগাই তুলিব লাগিব তেওঁলোকৰ হেৰাই যাব খোজা আত্মবিশ্বাস, মানসিক দৃঢ়তা আৰু আত্মসন্মানবোধ৷ সেয়েহে তেওঁলোকৰ মাজত লুকাই থকা বৌদ্ধিক, সুকুমাৰ কলা আৰু কাৰিকৰী আদি সুপ্ত প্ৰতিভাৰ বিকাশ ঘটাই সমাজত তেওঁলোকক এক সুকীয়া স্থিতি দিবলৈ ‘কৰুণাধাৰা’ বদ্ধপৰিকৰ আৰু দায়বদ্ধ৷ সেই উদ্দেশ্যে ‘কৰুণাধাৰা’ই এইসকল ল’ৰা-ছোৱালীৰ মানসিক বিকাশৰ বাবে সময়ে সময়ে বিশেষ খেল- ধেমালি আৰু চিত্ৰাংকন প্ৰতিযোগিতা অনুষ্ঠিত কৰা,  বিভিন্ন সভা-সমিতি, অনুষ্ঠান, ফাংচন আদিত গীত-নৃত্য পৰিৱেশন কৰিবলৈ সুবিধা কৰি দিয়া; গল্প, কবিতা আদিকে ধৰি গ্ৰন্থ লিখা আৰু প্ৰকাশৰ বাবে সহায়-সহযোগ আগবঢ়োৱা, হস্তশিল্পৰ প্ৰদৰ্শনী আদিৰ আয়োজন কৰা আদি নানা উদগনিমূলক পদক্ষেপ লৈ আহিছে৷ নক’লেও হ’ব যে বৰ্তমান মন পৰশা, চেনেহ নিগৰা,  মহান অনুষ্ঠান ‘কৰুণাধাৰা’ কেৱল  এটা অনুষ্ঠানেই হৈ থকা নাই, বৰ্তমান অসমৰ ৰাইজৰ মাজত ‘কৰুণাধাৰা’ পৰ্যবসিত হৈছে ‘হৃদয়ৰ আন্দোলন’লৈ৷ 

এইখিনিতে গৌৰৱেৰে উল্লেখ কৰিবলৈ ভাল পাম যে আজিৰ তাৰিখত ‘কৰুণাধাৰা’ অনুষ্ঠানে কেৱল ৰাইজৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা দান-বৰঙণিৰে অসমৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ প্ৰায় ২,১২২জন দুৰ্ভগীয়া-আৰ্তব্যক্তিলৈ মুঠ ৩.৮০ কোটি টকা অৰ্থ-সাহায্য হিচাপে আগবঢ়াই তেওঁলোকৰ মুখত সাময়িকভাৱে হ’লেও এধানমান হাঁহি বিৰিঙাবলৈ সক্ষম হৈছে৷ এয়া নিঃসন্দেহে এক যোগাত্মক, প্ৰেৰণাদায়ক বাৰ্তা৷ কিন্তু সেয়ে হ’লেও এইসকল লোকক আস্থা, বিশ্বাস, নিৰ্ভৰতা প্ৰদান কৰাৰ হিচাপ-নিকাচত ‘কৰুণাধাৰা’ কিছু কিছু ক্ষেত্ৰত কেতিয়াবা থমকি ৰ’বলগীয়া হৈছে কিছুমান উপেক্ষা কৰিব নোৱৰা ব্যৱহাৰিক অসুবিধাৰ বাবে৷ তাৰ ভিতৰত কিছু পৰিমাণে চিন্তনীয় কথাটো হৈছে যে জন্মলগ্নৰ পৰা বাৰ বছৰ অতিক্ৰম কৰাৰ পাছতো আজিৰ তাৰিখলৈকে ‘কৰুণাধাৰা’ই এটা স্থায়ী কাৰ্যালয়ৰ ঠিকনা গোটাবলৈ বা লাভ কৰিবলৈ সমৰ্থ হোৱা নাই৷ এইটো বৰ পৰিতাপ আৰু উদ্বেগজনক কথা৷ ‘কৰুণাধাৰা’ৰ ভৱিষ্যৎ কৰ্মপন্থাক লৈ মানৱদৰদী বৰগোহাঞিৰ দুটা সপোন আছিল– প্ৰথমটো আছিল সাংবিধানিক আৰু বিত্তীয় কাম-কাজবোৰ সুচাৰুৰূপে তথা নিয়াৰিকৈ সমাপন কৰাৰ সুবিধাৰ অৰ্থে ৰাজধানী চহৰ, গুৱাহাটী মহানগৰীত ‘কৰুণাধাৰা’ৰ এটি স্থায়ী কাৰ্যালয় স্থাপন কৰা আৰু দ্বিতীয়টো মাক-বাপেক বা অভিভাৱকৰ অবৰ্তমানত, দিব্যাংগ বা জটিল ৰোগত ভুগি থকা দৰিদ্ৰ ৰোগীসকলক নিৰাপদ আশ্ৰয় দিব পৰাকৈ গুৱাহাটীৰ আশে-পাশে বা সমীপৱৰ্তী অঞ্চলত তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় সকলো সা-সুবিধা থকা এটি আটোমটোকাৰি আৱাস নিৰ্মাণ কৰা৷ বৰগোহাঞিৰ সপোনক সাকাৰ ৰূপ দিবলৈ প্ৰথম প্ৰকল্পটো মানে ‘কৰুণাধাৰা’ কাৰ্যালয়ৰ বাবে বৃহত্তৰ গুৱাহাটীৰ যিকোনো অঞ্চলত তিনি বা চাৰি কোঠালিৰ ঘৰ [ফ্লেট] এটাৰ অতি প্ৰয়োজন৷ ঠিক তেনেদৰে, দ্বিতীয়টো পৰিকল্পনা, আশ্ৰয় গৃহৰ বাবে গুৱাহাটীৰ পাশ্বৰ্ৱৰ্তী, যাতায়াতৰ সুবিধা থকা স্থানত কমেও পাঁচ বিঘা মাটিৰ নিতান্তই দৰকাৰ, যাতে দিব্যাংগ আৰু জটিল ৰোগত ভোগা, কমেও এশজন এনে ব্যক্তিৰ বাবে থকা-মেলাৰ ব্যৱস্থাৰ লগতে শাৰীৰিক, মানসিক আৰু দক্ষতা বিকাশৰ দিশতো নূ্যনতম সা-সুবিধাখিনিৰ ব্যৱস্থা কৰিব পৰা যায়৷ ইমানদিনে কেৱল  অসমৰ এচাম দয়ালু ৰাইজৰ নিস্বাৰ্থ মৰম-চেনেহেৰে সমৃদ্ধ আৰু শক্তিশালী হৈ ‘কৰুণাধাৰা’ আজিৰ এই গৰিমামণ্ডিত অৱস্থাত উপনীত হৈছে৷ এতিয়া এটি স্থায়ী ঠিকনাৰ সন্দৰ্ভতো আমি অত্যন্ত আশাবাদী যে অসমৰ ৩ কোটি ৪১ লাখ ০৮ হাজাৰ জনসংখ্যাৰ মাজৰ পৰা নি(য় এজন হ’লেও ‘কৰুণাধাৰা’ক ভালপোৱা, বৰগোহাঞি ছাৰক অন্তৰৰ পৰা শ্ৰদ্ধা কৰা, পৰোপকাৰী, দানবীৰ, সমৰ্থৱান, মানৱপ্ৰেমী, হিতৈষী ব্যক্তি ওলাব, যিয়ে পৰম সন্তোষেৰে ‘কৰুণাধাৰা’ৰ স্থায়ী ঠিকনাৰ প্ৰয়োজনটোৰ আশু সমাধান কৰাত প্ৰভুত অৰিহণা যোগাব আৰু কৰুণাধাৰাৰ এই অবিৰত যাত্ৰাৰ অংশীদাৰ হৈ মানৱ সেৱাৰ এক বিৰল সুযোগ গ্ৰহণ কৰি ‘জীৱশ্ৰেষ্ঠ’ হোৱাৰ গৌৰৱ অৰ্জন কৰিব/ ইয়াৰ উপৰি ‘ৰাইজৰ বন্ধু’ বৰ্তমানৰ চৰকাৰখনেও এনেকুৱা কল্যাণমূলক কাম-কাজ আৰু জনহিতৰ আঁচনিবোৰ সফলকাম কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা লৈ থকাটো ইতিমধ্যে পৰিলক্ষিত হৈছে৷ এই সুবাদতে আমি চৰকাৰলৈও বিনম্ৰ অনুৰোধ জনাওঁ যাতে দিব্যাংগ আৰু জটিল ৰোগত ভুগি থকা দুখীয়া, দুৰ্ভগীয়া লোকসকলৰ নিৰন্তৰ সেৱাত ব্ৰতী হ’বলৈ ‘কৰুণাধাৰা’ক প্ৰয়োজনীয় অনুদান-আৱণ্টনেৰে উৎসাহিত কৰে আৰু মহান অনুষ্ঠানটোক শুকাই যাবলৈ নিদি নীৰৱচ্ছিন্নভাবে বোৱাই ৰখাত সহায়-পৰামৰ্শ আগবঢ়ায়৷