খেলপথাৰৰ বাবে আন্দোলন

অসমত সকলো কামৰ বাবে যে আন্দোলন কৰিবলগীয়া হয় সেই কথা আকৌ এবাৰ প্ৰমাণ হ’ল৷ গুৱাহাটীত প্ৰশিক্ষণ আৰু অনুশীলনৰ বাবে এখন খেলপথাৰ বিচাৰি ৰাজপথলৈ ওলাই আহিবলগীয়া হ’ল খেলুৱৈ, সংগঠক আৰু ফুটবলপ্ৰেমী৷ ৰাজ্যৰ ক্ৰীড়াৰ বাবে এয়া অতি দুৰ্ভাগ্যৰ বিষয়৷ যিসময়ত গুৱাহাটীক দেশৰ ক্ৰীড়াৰ ৰাজধানী হিচাপে গঢ় দিয়াৰ কথা কোৱা হয়, সেই সময়ত ৰাজ্যৰ ক্ৰীড়াৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰস্বৰূপ গুৱাহাটীৰ এই অৱস্থা চিন্তনীয় বিষয় হৈ পৰিছে৷ বিজেপি চৰকাৰৰ দিনত সঘনাই কোৱা হৈছিল যে খেলুৱৈৰ সুবিধাৰ বাবে ৰাজ্যৰ বিভিন্ন ঠাইত পাঁচশখন উন্নতমানৰ খেলপথাৰৰ ব্যৱস্থা কৰা হ’ব৷ এনে ঘোষণাই খেলুৱৈসকলক উৎসাহিত কৰিছিল৷ কিন্তু গুৱাহাটীত বৰ্তমান ফুটবলৰ যি দুৰৱস্থা, তালৈ চাই ফুটবলাৰসকল হতাশ হোৱাটো তেনেই স্বাভাৱিক৷ এটা কথা অৱশ্যে স্বীকাৰ কৰিব লাগিব যে শেহতীয়াভাৱে গুৱাহাটীত ক্ৰীড়াৰ আন্তঃগাঁথনি বহুখিনি উন্নত হৈছে, যাৰবাবে চহৰখনত ৰাষ্ট্ৰীয়, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিযোগিতা আয়োজন কৰাটো সুচল হৈ পৰিছে৷ কিন্তু কেৱল প্ৰতিযোগিতা আয়োজন কৰি ৰাজ্যখনৰ ক্ৰীড়াক্ষেত্ৰক আগুৱাই লৈ যোৱাটো সম্ভৱ হ’বনে? উপযুক্ত খেলপথাৰ নাথাকিলে খেলুৱৈসকলে অনুশীলন চলাব ক’ত? গুৱাহাটীত যিকেইটা ফুটবল ক্লাব আছে, সেই ক্লাবকেইটাৰ খেলুৱৈয়ে অনুশীলনৰ বাবে মূলতঃ নিৰ্ভৰ কৰে নেহৰু ষ্টেডিয়ামৰ ওপৰত৷ কিন্তু সকলো খেলুৱৈয়ে একেটা সময়তে অনুশীলন চলোৱা সম্ভৱ নহয়৷ তদুপৰি সকলো সময়তে খেলুৱৈৰ অনুশীলনৰ বাবে নেহৰু ষ্টেডিয়াম মুকলি নাথাকিবও পাৰে৷ কেইবছৰমান আগলৈকে গুৱাহাটীত ফুটবলৰ লগতে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰিকেট অনুষ্ঠিত কৰাৰ বাবে নিৰ্ভৰ কৰিবলগীয়া হৈছিল নেহৰু ষ্টেডিয়ামৰ ওপৰত৷ সেই সময়ত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰিকেট অনুষ্ঠিত কৰিবলৈ হ’লে প্ৰায় দুমাহ-তিনিমাহ ষ্টেডিয়ামখন অসম ক্ৰিকেট সন্থাৰ দখলত আছিল৷ সেই সময়তো ষ্টেডিয়ামখনত নিয়মিত অনুশীলন চলোৱা ফুটবলাৰ আৰু ক্লাববোৰৰ ফালৰ পৰা গুৱাহাটীত কেৱল ফুটবলৰ বাবে বিকল্প খেলপথাৰ এখনৰ ব্যৱস্থা কৰিবলৈ চৰকাৰক আহ্বান জনোৱা হৈছিল৷ অসম ক্ৰিকেট সন্থাৰ নিজস্ব এখন অত্যাধুনিক ষ্টেডিয়াম নিৰ্মাণ হৈ উঠাৰ পাছত সেই ষ্টেডিয়ামখনতে অনুষ্ঠিত কৰা হৈছে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰিকেট৷ ফুটবল ক্লাববোৰেও ভাবি লৈছিল যে নেহৰু ষ্টেডিয়ামখন ফুটবলৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা যাব৷ কিন্তু তেওঁলোকৰ সেই আশাও অপূৰ্ণ হৈ ৰ’ল৷ বহুদিন অব্যৱহৃত হৈ থকাৰ পাছত নেহৰু ষ্টেডিয়ামৰ খেলপথাৰখন পুনৰ ব্যৱহাৰোপযোগী কৰি তোলাৰ দায়িত্ব লৈছিল অসম ক্ৰিকেট সন্থাই৷ সেই সময়ত কোৱা হৈছিল যে খেলপথাৰখন সাজু হৈ উঠিলে তাত ক্ৰিকেটৰ লগতে আন খেলৰ গতিবিধিও চলি থাকিব৷ কিন্তু পৰৱৰ্তী সময়ত দেখা গ’ল খেলপথাৰখন ক্ৰিকেটৰহে দখললৈ গ’ল৷ ফুটবলৰ কথা  ভাবিবলৈ যেন কাৰো আহৰি নাই৷

গুৱাহাটীত খেলপথাৰ একেবাৰে নাই বুলি ক’লেও ভুল হ’ব৷ কিন্তু যিকেইখন খেলপথাৰ আছে, আটাইকেইখনে  ব্যৱহূত হয় ক্ৰিকেটৰ বাবেহে৷ ক্ৰিকেটত প্ৰচুৰ ধন আছে৷ ক্ৰিকেট সংগঠনবোৰো যথেষ্ট চহকী৷ সেইবাবেই এই সংগঠনবোৰে সকলোতে প্ৰতিপত্তি খটুৱাবলৈ সক্ষম হৈছে৷ বৰ্তমান পৰিস্থিতি এনেকুৱা হৈছে যে গুৱাহাটীৰ সকলো খেলৰ অভিভাৱক সংস্থা গুৱাহাটী ক্ৰীড়া সন্থাৰে প্ৰতিযোগিতা  আয়োজনৰ বাবে খেলপথাৰৰ অভাৱ৷ গুৱাহাটীত ফুটবলৰ এই দুৰৱস্থাৰ বাবে অসম ফুটবল সন্থাৰ উদাসীন মনোভাৱকো জগৰীয়া কৰিছে ৰাজ্যৰ কেইবাজনো প্ৰাক্তন ফুটবলাৰে৷ তেওঁলোকৰ আক্ষেপ, পৰিস্থিতি যদি এনেদৰেই চলি থাকে, তেন্তে গুৱাহাটীৰ পেছাদাৰী ক্লাবকেইটাই বৃহৎ অংকৰ ধন খৰচ কৰি দল গঠন কৰাৰ কোনো যুক্তি নাথাকিব৷ এনে অৱস্থাত ৰাষ্ট্ৰীয় লীগত এই ক্লাববোৰৰ প্ৰদৰ্শন কি হ’ব? ফুটবল এনেদৰে অৱহেলিত হৈ থাকিলে ৰাজ্যখনৰ ফুটবলৰ মান উন্নত হোৱাৰ আশা কৰিব পৰা যাবনে? অৱশ্যে সীমিত সা-সুবিধাৰ মাজেৰেই অসমৰ কেইবাজনো ফুটবলাৰে দেশৰ আগশাৰীৰ ক্লাবত খেলাৰ সুযোগ পাইছে৷ তেওঁলোকৰ দ্বাৰা উৎসাহ পাই ফুটবলৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হোৱা খেলুৱৈসকলৰ সপোন কলিতে মৰহি নাযাবনে? বিষয়টো চিন্তনীয়৷ ক্ৰিকেটে সুবিধা পাওক, তাত কাৰো আপত্তি কৰিবলগীয়া নাই৷ কিন্তু তাৰ লগতে ফুটবল আৰু আন খেলবোৰকো প্ৰাপ্য মৰ্যাদা দিয়া উচিত৷ খেলপথাৰ এখনৰ বাবে আন্দোলন কৰিবলগীয়া হোৱাটো অতি দুৰ্ভাগ্যৰ বিষয়৷ ৰাষ্ট্ৰীয় ফুটবল দলৰ প্ৰাক্তন অধিনায়ক বাইচুং ভূটীয়ায়েও বিষয়টোত উদ্বেগ প্ৰকাশ কৰি আন্দোলনলৈ নৈতিক সমৰ্থন আগবঢ়াইছে৷ ফুটবলৰ এই বিলৈৰ প্ৰতি নজৰ ৰাখি চৰকাৰে উচিত ব্যৱস্থা লোৱাটো সময়ৰ আহ্বান৷ কেৱল প্ৰতিযোগিতা অনুষ্ঠিত কৰি ৰাজ্য এখনৰ খেলৰ মান উন্নত কৰিব নোৱাৰি৷ খেলুৱৈসকলৰ অভাৱ-অভিযোগলৈও দৃষ্টি ৰাখিব লাগিব৷ নহ’লে অসমক দেশৰ ক্ৰীড়াৰ ৰাজধানী হিচাপে গঢ় দিয়াটো কেৱল এটা সপোনহে হৈ ৰ’ব৷