দেশ বুলিলে আদেশ নালাগে...

আমাৰ অসম, ১১ মাৰ্চঃ যুদ্ধৰ দামামাৰ মাজতে ভাতৃৰ বিয়া৷ মৰমৰ ভাতৃৰ বিয়াৰ বাবে ব্যস্ত হৈ পৰিছিল শিৱাণী কালৰা৷ এয়াৰ ইণ্ডিয়াৰ এগৰাকী পাইলট শিৱাণীয়ে পৰিয়ালৰ সৈতে ভাতৃৰ বিয়াৰ প্ৰস্তুতিৰ বাবে ব্যস্ত আছিল যদিও তেওঁৰ মনলৈ বাৰে বাৰে ইউক্ৰেইনত আবদ্ধ ভাৰতীয় শিক্ষাৰ্থীসকলৰ কথা আহি আছিল৷ ৰাছিয়াই কৰা সামৰিক অভিযানৰ ফলত ইউক্ৰেইনত আবদ্ধ হৈ থকা নিজৰ ভাতৃ-ভগ্নীস্বৰূপ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ বাবে কেনেবাকৈ সহায়ৰ হাত আগবঢ়াবলৈ উদ্বিগ্ন হৈ আছিল শিৱাণী৷ কিন্তু মন গ’লেও যেন ইয়াৰ বাবে সুযোগ লাভ কৰা নাছিল তেওঁ৷ হঠাৎ তেওঁ কাৰ্যালয়ৰ  এটা ফোন কল পালে, য’ত তেওঁক সুধিলে যে আপুনি ‘অপাৰেশ্বন গংগা’ৰ দ্বাৰা ইউক্ৰেইনৰ পৰা ভাৰতীয় শিক্ষাৰ্থীসকলক দেশলৈ ঘূৰাই অনা কাৰ্যত জড়িত হ’বলৈ ইচ্ছুক নেকি? দেশ বুলিলে আদেশ নালাগে– একমুহূৰ্তও পলম নকৰি শিৱানীয়ে ক’লে– য়েছ৷ তাৰ পাছত শিৱাণী ব্যস্ত হ’ল ‘অপাৰেশ্বন গংগা’ত৷ তেওঁ প্ৰায় ২৫০জন ভাৰতীয়ক ইতিমধ্যে যুদ্ধবিধবস্ত ইউক্ৰেইনৰ পৰা নিজ দেশলৈ সুকলমে ঘূৰাই আনিবলৈ সক্ষম হৈছে৷ বিগত ৩ বছৰ ধৰি এয়াৰ ইণ্ডিয়াৰ পাইলটৰূপে কৰ্মৰত শিৱাণীয়ে এটা সাক্ষাৎকাৰত ‘অপাৰেশ্বন গংগা’ৰ অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে কয়– ‘জৰুৰী সময়ত দেশবাসীৰ বাবে সেৱা আগবঢ়াবলৈ সুযোগ লাভ কৰি মই গৰ্বিত৷ যেতিয়া আমাৰ বিমান গৈ ইউক্ৰেইন সীমান্তত অৱতৰণ কৰিছিল, তাত চিন্তাক্লিষ্ট মুখেৰে আমাৰ বাবে অপেক্ষাৰত শিক্ষাৰ্থীসকলৰ আমাক দেখি মুখত হাঁহি বিৰিঙি উঠিছিল৷ আমি দিল্লীত উপস্থিত হোৱা পাছত সকলো শিক্ষাৰ্থীৰ অভিভাৱকসকলে হাতচাপৰি বজাইছিল৷ সকলোৰে মুখত সুখ তথা প্ৰশান্তিৰ ছাঁ দেখি মই অভিভূত হৈ পৰিছিলোঁ৷’ ক’ভিডৰ সময়তো উদ্ধাৰকাৰী বিমান লৈ বিদেশলৈ গৈছিল শিৱাণী৷ ইউক্ৰেইনলৈ যোৱা সময়ত শিৱাণীৰ পৰিয়ালৰ লোক খুবেই চিন্তিত হৈছিল যদিও সুকলমে শিক্ষাৰ্থীসহ শিৱাণীক দেশলৈ ঘূৰি আহিবলৈ আশীৰ্বাদ আৰু অনুপ্ৰেৰণা যোগাইছিল৷ দিল্লীত সুকলমে আহি উপস্থিত হোৱাৰ পাছত শিৱাণীৰ পিতৃ-মাতৃয়ে আনন্দত চিঞৰি চিঞৰি কৈছিল– ‘চাব্বাচ৷ ইউ মেড আছ প্ৰাউড...৷’