আপৰ উত্থান বনাম অগপৰ পতন

২০২২ চনৰ মাৰ্চ মাহটোৱে ভাৰতীয় ৰাজনীতিত কেইবাটাও গুৰুত্বপূৰ্ণ বাৰ্তা দি গ’ল৷ নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হোৱা ৫খন ৰাজ্যৰ ভিতৰত ৪খনতেই নিজৰ আধিপত্য অব্যাহত ৰাখিলে ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টীয়ে৷ কিন্তু গেৰুৱা দলৰ এই বিজয়তকৈও চৰ্চা আৰু আকৰ্ষণৰ বিষয় হৈছে পঞ্জাবত আম আদমী পাৰ্টীৰ অভাৱনীয় উত্থান আৰু বৃহৎ বিজয়৷ ২০১৩ চনত জন্মলাভ কৰা আপে দিল্লীত ক্ষমতা দখলৰ পাছত ২০১৯ চনৰ লোকসভা নিৰ্বাচনত মাত্ৰ এখন আসন লাভ কৰিছিল৷ লোকসভা নিৰ্বাচনৰ এই শোচনীয় পৰাজয়ৰ পাছত দিল্লীৰ বাহিৰত আপৰ সফলতাক লৈ সন্দেহ প্ৰকাশ কৰা হৈছিল৷ পিছে বিজেপিতকৈও তীক্ষ্ণ আৰু দক্ষ নিৰ্বাচনী ‘মেনেজমেণ্ট’ৰ দ্বাৰা পঞ্জাব দখল কৰি আজি কংগ্ৰেছতকৈও শক্তিশালী ৰাষ্ট্ৰীয় বিকল্পৰ ৰূপত নিজকে প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে আপে৷ ধনবল, কাহানিও নেদেখা অভিনৱ প্ৰচাৰ, সঁচা-মিছাৰ এক অদ্ভুত মায়াজালেৰে ভোটাৰক নিজৰ ফাললৈ টনা বিজেপিকো যে ৰুদ্ধ কৰিব পাৰি, তাক ২০২১ চনত যিদৰে পশ্চিমবংগত মমতা বেনাৰ্জীয়ে প্ৰমাণ কৰিছিল, আপে তাকে প্ৰমাণ কৰিলে ২০২২ চনত৷ আম আদমী পাৰ্টীৰ চমকপ্ৰদ উত্থানৰ বিপৰীতে ক্ৰমাৎ মৃত্যুৰ ফাললৈ ধাৱমান হৈছে এটা দশক আগলৈকে দেশৰ সবাতোকৈ জাকত জিলিকা আঞ্চলিক ৰাজনৈতিক দলৰ অন্যতম অসম গণ পৰিষদ৷ শুনিবলৈ আচৰিত যেন লাগিলেও ২০০১ চনৰ পৰা ২০১৬ চনলৈ তিনিবাৰকৈ শাসনৰ পৰা বিতাড়িত হৈও অসম গণ পৰিষদৰ যি দুৰৱস্থা হোৱা নাছিল, সেই দুৰৱস্থা কঢ়িয়াই আনিছে ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টীৰ লগত মিত্ৰতা আৰু শাসনৰ সোৱাদে৷ এয়া কোনো আৱেগত কোৱা তথ্য নহয়, বিগত সময়ছোৱাৰ নিৰ্বাচনী ফলাফলে কোৱা তথ্যহে৷ আঞ্চলিক দল হিচাপে অগপক বিধানসভা নিৰ্বাচন আৰু ৰাজ্যৰ নিৰ্বাচনৰ ভিত্তিতে বিশ্লেষণ কৰা যাওক৷ পাঁচ বছৰীয়া অপশাসনৰ পাছত যেতিয়া প্ৰফুল্ল কুমাৰ মহন্ত চৰকাৰক ২০০১ চনত ৰাইজে বিদায় দিছিল, তেতিয়াও ২০.২ শতাংশ ভোটেৰে ২০খন আসন লাভ কৰিছিল অগপই৷ তেতিয়াৰ অগপৰ ‘কনিষ্ঠ ভাতৃ’ বিজেপিয়ে অগপৰ আধাতকৈ কম ৯.৩৫ শতাংশ ভোটেৰে ৮ খন আসন লাভ কৰিছিল৷ প্ৰায় একেই গতিত ২০০১ পৰা ২০১১ চনৰ নিৰ্বাচনলৈকে অগপৰ ভোটৰ শ্বেয়াৰ ১৬ৰ পৰা ২০ শতাংশৰ ঘৰত আৰু বিজেপিৰ ভোটৰ শ্বেয়াৰ ৯ৰ পৰা ১১ শতাংশৰ ভিতৰত থাকে৷ অসমৰ আৱেগিক অনুভূতি, অসমৰ ইতিহাসৰ লগত জড়িত আঞ্চলিক দলটোৰ পতন হ’বলৈ ধৰে ২০১৬ চনৰ পৰা৷ বিজেপিৰ লগত মিত্ৰতা কৰি দেখাত অগপৰ আসন ২০১১ৰ ১০ৰ পৰা ২০১৬ত ১৪খন অৰ্থাৎ ৪খন বাঢ়িল৷ কিন্তু অগপৰ ভোট শ্বেয়াৰ ১৬.২৯ শতাংশৰ পৰা ৮.১ শতাংশলৈ হ্ৰাস পালে৷ তাৰ বিপৰীতে বিজেপিৰ আসন ৫১ পৰা ৬০লৈ বৃদ্ধি পোৱাৰ লগতে ভোট শ্বেয়াৰ ২০১১ৰ ১১.৪৭ শতাংশৰ পৰা ২০১৬ত ২৯.৫ শতাংশলৈ বৃদ্ধি পালে৷ হৰা-জিকাৰ মাজতে বৰাকৰ পৰা ব্ৰহ্মপুত্ৰলৈ সংখ্যালঘুৰ পৰা সংখ্যাগুৰুলৈ সকলো সম্প্ৰদায়ৰ মাজত বিস্তৃত অগপ দলটো মাত্ৰ কেইখনমান জিলাতহে সীমাবদ্ধ হৈ পৰিল৷ অগপৰ এক সুকীয়া বৈশিষ্ট্য আছিল যাৰ বাবে বাংলাদেশী মূলৰ অবৈধ প্ৰব্ৰজনকাৰীৰ বিতাড়নৰ ভিত্তিত জন্মলাভ কৰিও চেঙা, আলগাপুৰ, ধিং, ৰূপহী, মানকাচৰৰ দৰে সংখ্যালঘু অধ্যুষিত এলেকাৰ পৰাও অগপৰ বিধায়ক জিকি আহিবলৈ সক্ষম হৈছিল৷ বিজেপিৰ লগত মিত্ৰতা কৰি এফালে অগপই নিজৰ ধৰ্মনিৰপেক্ষ চৰিত্ৰত আঘাত হানিলে, আনফালে সীমিত এলেকাত আবদ্ধ হৈ হেৰুৱালে বৃহৎ ভোট শ্বেয়াৰ৷ ৰাজনীতিত কৰ্মফল পাবলৈ বেছিদিন নালাগেই৷ বিজেপিৰ কাঠৰ পুতলাত পৰিণত হোৱা অগপ ২০১৬ৰ ১৪খন আসনৰ পৰা ২১ত এই সংখ্যা ৯খনলৈ অৱনমিত হ’ল৷ কোনেও চৰ্চাই নকৰিলে যে কংগ্ৰেছৰ শোচনীয় অৱস্থাৰ সময়ত মিত্ৰদললৈ প্ৰবল সমৰ্থনৰ সময়ত অগপ আসনৰ সংখ্যা ৯খনলৈ অৱনমিত হ’ল কিয়! অগপৰ ভোট শ্বেয়াৰ ২০১৬ ৰ ৮.১০ শতাংশৰ পৰা ২১ত ৭.৯৯ শতাংশলৈ হ্ৰাস পালে৷ তেজপুৰৰ পৰা চাবুৱালৈকে এলেকা বাদ দি অগপৰ বিধায়ক আছে মাত্ৰ দুটা সমষ্টিত– পশ্চিম গুৱাহাটী আৰু বঙাইগাঁৱত৷ এইটো যদি এটা ৰাজনৈতিক দলৰ মৃত্যুমুখী যাত্ৰা নহয়, তেন্তে কি? অথচ বিজেপিৰ লগত মিত্ৰতাৰ পূৰ্বে কংগ্ৰেছৰ আধিপত্যৰ মাজতো ঢকুৱাখনাৰ পৰা ঢেকীয়াজুলিলৈকে পৰম্পৰাগতভাৱে অগপৰ এলেকা হিচাপে পৰিচিত আছিল৷ পৰিসংখ্যাই স্পষ্টভাৱে কয়, দলৰ ভিতৰৰ অৰাজকতা, পৰিৱৰ্তিত পৰিস্থিতি, যোগ্য নেতাৰ অভাৱতকৈও অগপক মৃত্যুৰ ফালে ঠেলি দিছে ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টীৰ আগ্ৰাসী হাতোৰাই৷ যিদৰে পঞ্জাবত বিজেপিৰে মিত্ৰতা কৰি নিঃচিহ্ন হৈ পৰিল শিৰোমণি আকালী দল, যিদৰে শক্তিশালী বটবৃক্ষৰ পৰা গছ বগোৱা লতালৈ পৰিৱৰ্তন হ’ল বিহাৰৰ নীতীশ কুমাৰ৷ আঞ্চলিকতাবাদৰ প্ৰতি গভীৰ আৱেগ এতিয়াও অসমত আছে৷ অসম গণ পৰিষদে নিজকে সঠিক ৰূপত উপস্থাপন কৰিব নোৱৰাৰ বাবে ভোটাৰে বাৰে বাৰে প্ৰত্যাখ্যান কৰিছে অগপক৷ কিন্তু এইটোও সঁচা যে অগপই যদি কঠোৰভাৱে আঞ্চলিকতাবাদী চৰিত্ৰ ৰক্ষা কৰি আগুৱাই গ’লহেঁতেন, তেন্তে শাসনৰ সোৱাদ নাপালেও দলৰ অৱস্থা গেৰুৱা দলৰ লগত থকা দুৰৱস্থাতকৈ ভাল হ’লহেঁতেন৷ শেহতীয়া পৌৰ নিৰ্বাচনত ৮০খন পৌৰসভাৰ ভিতৰত অগপই মাত্ৰ ২খন, ৯৭৭টা ৱাৰ্ডৰ মাত্ৰ ৬৫খনত সীমাবদ্ধ থাকিবলগীয়া হৈছে৷ বিজেপিয়ে ছ’চিয়েল মিডিয়াযোগে নিজৰ সাফল্য ব্যাপক ৰূপত প্ৰচাৰ কৰিছে৷ সবাতোকৈ ডাঙৰ কথা অগপৰ সভাপতি অতুল বৰায়ো বিজেপিৰ সমানেই এই সাফল্যক উপভোগ কৰিছে৷ বিজেপিৰ ইমানেই নিখুঁত মেনেজমেণ্ট যে অগপ নেতৃত্বক এই কথাত পতিয়ন নিয়াবলৈ সক্ষম হৈছে যে অগপ ইমানৰেই যোগ্য৷ আজিৰ তাৰিখত এটা ৰাজনৈতিক বিকল্পৰ খুবেই প্ৰয়োজন৷ বিজেপিক বেয়া পালেও বেছিভাগৰে কংগ্ৰেছক সমৰ্থন কৰিবলৈ কোনো কাৰণ নাই৷ তেন্তে বিকল্প কি? পঞ্জাবত আম আদমী পাৰ্টীয়ে বিকল্প দিয়াৰ লগে লগে কেনে ছুনামি আহিল সকলোৱে দেখিছে৷ সামৰণি মাৰিছোঁ ইছপৰ এটা সাধুৰে৷ পুখুৰীটো শুকাই অহা দেখি তাৰে বাসিন্দা ভেকুলী দুটাই পানীৰ সন্ধানত যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিলে৷ যাত্ৰাৰ মাজতে ভেকুলী দুটাই দেখিলে পানীৰে চপচপাই থকা গভীৰ কুঁৱা৷ সৰু ভেকুলীটোৱে ডাঙৰ ভেকুলীটোক ক’লে– পানীৰে ভৰ্তি থকা এই সুন্দৰ কুঁৱা পালোঁৱেই, জঁপিয়াই সোমাই যাওঁ, আৰুনো কিয় গৈ থাকিব লাগে৷ ডাঙৰ ভেকুলীটোৱে উত্তৰ দিলে– এই গভীৰ কুঁৱাটোত যদি আমি সোমাওঁ আৰু কুঁৱাটোৰ পানীও যদি শুকাই যায়, তেন্তে আমি তাৰ পৰা কেতিয়াও ওলাই আহিব নোৱাৰিম৷ পানী কমেই থাকক অন্তত নিজৰ মতে ওলাই আহিব পৰা পুখুৰীতহে সোমাম৷ এইবুলি ডাঙৰ ভেকুলীটো সৰু ভেকুলীটোক লৈ পানীৰ সন্ধানত আগুৱাই গৈ থাকিল৷