ৰাম নৌওপজোঁতেই ৰামায়ণ
সংজ্ঞা নিৰূপণ নোহোৱাকৈ খিলঞ্জীয়া মৰ্যাদা! কেবিনেটৰ আশ্চৰ্য সিদ্ধান্ত
৫ জনগোষ্ঠীক খিলঞ্জীয়া মুছলমান ঘোষণাত আদৰণি, বিভ্ৰান্তি, প্ৰতিক্ৰিয়া
আমাৰ অসম, ৭ জুলাইঃ ৰাম নৌওপজোঁতেই ৰামায়ণ! এনেধৰণৰ ঘটনা সংঘটিত হৈছে অসম মুলুকত৷ এই আশ্চৰ্যজনক কাম কৰা নাই কোনো সাধাৰণ নৰমনিচে– কৰিছে অসম চৰকাৰে৷ খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ নোহোৱাকৈয়ে পাঁচটা জনগোটক অসম চৰকাৰে দিলে খিলঞ্জীয়াৰ মৰ্যাদা৷ এই সংজ্ঞাবিহীন স্বীকৃতিক সংশ্লিষ্ট জনগোটকেইটাৰ লগতে অসমৰ সকলো থলুৱা লোকে স্বাভাৱিকতে আদৰণি জনাইছে যদিও এক বিশেষ কাৰণত এই বিষয়টোক লৈ ৰাজ্যৰ ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ সৃষ্টি হৈছে বিভ্ৰান্তি আৰু প্ৰতিক্ৰিয়াৰ৷ উল্লেখ্য, অসমৰ থলুৱা মুছলমানসকলৰ পাঁচটা অসমীয়াভাষী জনগোটক অসম চৰকাৰে খিলঞ্জীয়া মুছলমানৰূপে স্বীকৃতি দিছে৷ এই কাৰ্যই মিশ্ৰিত প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ একাংশই চৰকাৰৰ এই ঘোষণাক আদৰণি জনোৱাৰ বিপৰীতে একাংশই বিৰোধিতা কৰিছে৷ খিলঞ্জীয়াক কেন্দ্ৰ কৰি চৰকাৰৰ স্ববিৰোধী স্থিতি আৰু ভূমিকাই স্বাভাৱিকতেই বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত বিভ্ৰান্তিৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ উল্লেখ্য, অসম চুক্তিৰ ৬নং দফা ৰূপায়ণৰ বাবে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে গঠন কৰি দিয়া উচ্ছস্তৰীয় সমিতিয়ে দাখিল কৰা প্ৰতিবেদন চৰকাৰে অনাদৃতভাৱে দিছপুৰতে পেলাই থৈছে৷ ৬নং দফাত খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচৰ কথা কোৱা হৈছে৷ উচ্ছস্তৰীয় সমিতিৰ প্ৰতিবেদনে এই সন্দৰ্ভত বিস্তৃত ব্যাখ্যা আৰু পৰামৰ্শ আগবঢ়াইছে৷ বিজেপি চৰকাৰে প্ৰতিবেদনখন আখৰে আখৰে দাঢ়ি-কমাসহ ৰূপায়ণ কৰা হ’ব বুলি সদম্ভে ঘোষণা কৰিছিল যদিও মূৰকত সকলো ফুটুকাৰ ফেন হ’ল৷ আন বহু ঘটনাৰ দৰে এইক্ষেত্ৰতো ইউ-টাৰ্ন ল’লে বিজেপিয়ে৷ এখোপ ওপৰলৈ গৈ মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্তবিশ্ব শৰ্মাকে ধৰি একাংশ বিজেপি নেতাই ঘোষণা কৰিলে যে অসমৰ খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ নোহোৱা কাৰণেই অসমৰ খিলঞ্জীয়াক সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচ দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত জটিলতাৰ সৃষ্টি হৈছে আৰু সেইসূত্ৰে উচ্ছস্তৰীয় সমিতিৰ প্ৰতিবেদনত সকলো কথা মানি ল’ব পৰা হোৱা নাই৷ মুখ্যমন্ত্ৰীৰ নিজৰ মুখতেই প্ৰকাশ পাইছে যে প্ৰকৃততে অসমৰ খিলঞ্জীয়াৰ কোনো সংজ্ঞা এতিয়ালৈকে চৰকাৰে নিৰূপণ কৰা নাই বা নিৰূপণ কৰিব পৰা নাই৷ এনে অৱস্থাত আচম্বিতে অসমৰ অসমীয়াভাষী ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী লোকৰ পাঁচটা জনগোটক খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ স্বীকৃতি প্ৰদান কৰি ৰাজ্যিক কেবিনেটে ৫ জুলাই, মঙলবাৰে সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰা কাৰ্যই স্বাভাৱিকতে বিভ্ৰান্তি আৰু মিশ্ৰিত প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ অৱশ্যে এই কথাও সত্য যে অসমৰ গৰিয়া, মৰিয়া, দেশী, ছৈয়দ আৰু জলহা জনগোটক খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰূপে স্বীকৃতি দিয়াত অসমৰ কোনো অসমীয়াৰ আপত্তি নাই বা থাকিব নোৱাৰে৷ কিন্তু খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ নোহোৱাকৈ তেওঁলোকক কেনেকৈ খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰূপে স্বীকৃতি দিয়া হ’ল, সেয়াহে গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰশ্ন হৈ পৰিছে৷ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সংজ্ঞা মতে, যিবোৰ জনগোষ্ঠী বা জনগোটে প্ৰাক্ঔপনিৱেশিক কালৰ পৰা একেটা ভূখণ্ডতে ধাৰাবাহিকভাৱে বসবাস কৰি আহিছে, তেওঁলোক সেই নিৰ্দিষ্ট ভূখণ্ডৰ খিলঞ্জীয়া লোক৷ তাৎপৰ্যপূৰ্ণভাৱে ৰাষ্ট˜সংঘৰ এই খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা ভাৰতবৰ্ষই এতিয়ালৈকে সম্পূৰ্ণৰূপে আনুষ্ঠানিকভাৱে গ্ৰহণ কৰা নাই৷ সেইসূত্ৰে এতিয়ালৈকে ভাৰতবৰ্ষত খিলঞ্জীয়াৰ কোনো আনুষ্ঠানিক সংজ্ঞা নাই বুলি ক’লেও নিশ্চয় ভুল নহ’ব৷ তেনেস্থলত অসম চৰকাৰে কেনেকৈ, কেতিয়া আৰু ক’ত খিলঞ্জীয়াৰ কি সংজ্ঞা নিৰূপণ কৰিলে সেয়া সচেতন মহলৰ বোধগম্য হোৱা নাই৷ প্ৰশ্ন হয়– খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা এখন ৰাজ্য চৰকাৰে নিৰূপণ কৰিব পাৰেনে? এয়া সম্পূৰ্ণৰূপে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ এক্তিয়াৰভুক্ত বিষয় নহয় জানো? কোনো উচ্ছ ন্যায়ালয়ে খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা সম্পৰ্কীয় গোচৰৰ শুনানি সাধাৰণতে গ্ৰহণ নকৰে৷ কিয়নো এয়া উচ্ছতম ন্যায়ালয়ৰ বিষয়৷ ইমানৰ পাছতো অসম চৰকাৰে অসমৰ ৰাইজক নজনোৱাকৈ কি পদ্ধতিৰ জৰিয়তে খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ কৰিলে আৰু ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী পাঁচটা জনগোটক খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰূপে স্বীকৃতি দিলে, সেয়া স্পষ্ট আৰু বোধগম্য হোৱা নাই৷ যদিহে অসম চৰকাৰে খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ কৰিছে, তেন্তে অসম চুক্তিৰ ৬নং দফা ৰূপায়ণত বিলম্ব বা অনীহা কিয়? যদিহে পাঁচটা জনগোটক খিলঞ্জীয়াৰ স্বীকৃতি দিব পাৰি, তেন্তে খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ বাবে সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচৰ ব্যৱস্থা কৰিব কিয় নোৱাৰে? এই সমগ্ৰ ঘটনাৱলীৰ আঁৰত কিবা ৰাজনৈতিক অংক আছে নেকি? এনেবোৰ প্ৰশ্ন এতিয়া অসমৰ হাজাৰ হাজাৰ লোকৰ মুখে মুখে৷ ভাৰতবৰ্ষত কেৱল অনুসূচিত জনজাতিৰ লোকসকলক খিলঞ্জীয়াৰ সমপৰ্যায়ৰ বুলি মানি লোৱাৰ নীতি এটাহে পৰম্পৰাগতভাৱে প্ৰচলিত হৈ আছে৷ ওপৰত উল্লেখ কৰা পাঁচটা জনগোট কিন্তু অনুসূচিত জনজাতি নহয়৷ ভাৰতবৰ্ষৰ আন ঠাইৰ কথা বাদ, অসমত আকৌ খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰ্ধাৰণ কৰাৰ বহু সমস্যা আছে৷ প্ৰথম সমস্যা হ’ল, আহোমকে ধৰি অসমৰ কেইবাটাও প্ৰধান জনগোষ্ঠী প্ৰব্ৰজিত লোক৷ প্ৰব্ৰজনৰ কাট অফ ডেট নিৰ্ধাৰণ কৰাটো কাৰ্যতঃ অসম্ভৱ৷ এটা মাত্ৰ কাট অফ ডেটে অসমৰ সকলো হিন্দু অসমীয়াক সাঙুৰি নলয়৷ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা অনুসৰি যদি আমি অসমৰ বাবে ১৮২৬ চনৰ ২৪ ফেব্ৰুৱাৰীৰ দিনটো [ইয়াণ্ডাবু সন্ধি] কাট অফ ডেট হিচাপে মানি লওঁ, তেন্তে নামনি অসমৰ বৃহৎ অংশৰ অসমীয়াভাষী লোক খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ আউটিৰ পৰা বাহিৰত ৰৈ যাব৷ কাৰণ ১৮২৬ চনত নামনি অসমৰ একাংশ ঠাই ব্ৰিটিছ বেংগলৰ অধীনস্থ আছিল৷ দ্বিতীয়তে অসমৰ চাহ জনগোষ্ঠীৰ লোকসকল খিলঞ্জীয়াৰ আউটিৰ বাহিৰত ৰৈ যাব৷ কিয়নো তেওঁলোকৰ প্ৰব্ৰজন হৈছিল ব্ৰিটিছ ঔপনিৱেশিক সময়ছোৱাত৷ যদিহে চাহ জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলক খিলঞ্জীয়াৰূপে ধৰা হয়, তেতিয়াহ’লে পূৰ্ববংগীয় মুছলমান তথা মিঞাসকলেও সেই দাবী কৰাৰ অৱকাশ ৰৈ যাব– কিয়নো তেওঁলোকক ঔপনিৱেশিক সময়ছোৱাত খেতি কৰিবলৈ অসমলৈ অনা হৈছিল৷ ইফালে, অসমৰ মাৰোৱাৰীকে ধৰি হিন্দীভাষী সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলো খিলঞ্জীয়াৰ আউটিৰ বাহিৰত ৰৈ যাব৷ যদিহে ১৯৪৭ চনক খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰ্ধাৰণৰ বাবে কাট অফ ইয়েৰ হিচাপে ধৰা হয়, তেতিয়াহ’লে বাংলাদেশৰ পৰা অবৈধভাৱে অহা বহু লোকেও নিজকে খিলঞ্জীয়া বুলি দাবী কৰাৰ অৱকাশ ৰৈ যাব– কিয়নো ১৯৪৭ চনলৈকে বৰ্তমানৰ বাংলাদেশৰ বৃহৎ অঞ্চল অসমৰ অন্তৰ্গত আছিল৷ অসমৰ ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী পাঁচটা জনগোষ্ঠী গৰিয়া, মৰিয়া, দেশী, ছৈয়দ আৰু জলহাসকলক খিলঞ্জীয়াৰ স্বীকৃতি দি অসম চৰকাৰে যুক্তি দিছে যে এই জনগোষ্ঠীকেইটাৰ প্ৰব্ৰজনৰ ইতিহাস নাই৷ কিন্তু এই কথাও সম্পূৰ্ণ সত্য নহয়৷ কিয়নো জলহা অৰ্থাৎ চাহ জনগোষ্ঠীৰ মাজৰ ইছলামধৰ্মী লোকসকল ইংৰাজ ঔপনিৱেশিক শাসনৰ সময়তে অসমলৈ অহা৷ অৰ্থাৎ তেওঁলোক প্ৰব্ৰজিত লোক৷ সেই যুক্তিত অসমত মৰাপাট আৰু ধানৰ খেতি কৰিবলৈ অহা বহু মিঞাও ঔপনিৱেশিক শাসনৰ সময়ছোৱাত অসমলৈ আহিছিল৷ অৱশ্যে অসম চৰকাৰে খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ স্বীকৃতি দিয়া ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী পাঁচটা জনগোটৰ এটা উমৈহতীয়া বৈশিষ্ট্য আছে৷ সেয়া হৈছে কেউটা জনগোটেই অসমীয়াভাষী৷ অসমীয়াভাষী ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বীৰ উন্নতিৰ বাবে অসম চৰকাৰে যদি এই কামটো কৰিছে, তেন্তে বিতৰ্ক আৰু বিভ্ৰান্তিৰ সৃষ্টি নকৰাকৈ আন উপায়েৰেও কৰিব পাৰিলেহেঁতেন– এয়া বিদ্বৎ মহলৰ অনুভৱ৷ আন এটা কথাও সঁচা যে এনআৰচি উন্নীতকৰণৰ সময়ছোৱাত বা তাৰ আগে-পাছে অসমৰ বহু থলুৱা মুছলমান লোক হাৰাশাস্তিৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছিল৷ ‘ডি’ ভোটাৰ, ডিটেনশ্বন কেম্প আদি ব্যৱস্থাই বহু থলুৱা মুছলমানক নগুৰ-নাগতি কৰিছিল৷ খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ স্বীকৃতিয়ে এইসকল অসমীয়াভাষী মুছলমানক প্ৰব্ৰজনকাৰী-অনুপ্ৰৱেশকাৰীৰ পৰা পৃথক কৰিব আৰু তেওঁলোকৰ সুকীয়া পৰিচয় তথা সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য পুনৰুত্থানত সহায় কৰিব৷ ইফালে, একাংশৰ মতে এখন ধৰ্মনিৰপেক্ষ ৰাষ্ট্ৰত কেৱল ধৰ্মৰ নামত একাধিক জনগোটক একগোট হোৱাৰ বা একগোট কৰাৰ ধাৰণা ৰাষ্ট্ৰৰ হিতৰ পৰিপন্থী৷ কেৱল ধৰ্মৰ আধাৰত কিয় একগোট হ’ব লাগে মুছলমানসকল– এই প্ৰশ্ন বহুজনৰ৷ কাৰ বিৰুদ্ধে একগোট হ’ব লাগে? কোনে একগোট হোৱাৰ দাবী বা আশা কৰে? এনে বহু প্ৰশ্নয়ো জোকাৰি গৈছে অসমৰ ইমূৰ-সিমূৰ৷ উল্লেখ্য, সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই দীৰ্ঘদিনৰ পৰাই অসমৰ খিলঞ্জীয়া লোকৰ সাংবিধানিক সংৰক্ষণৰ হকে মাত মাতি আহিছে৷ এই সন্দৰ্ভত দ্বিপাক্ষিক-ত্ৰিপাক্ষিক আলোচনাও হৈছে৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী স্তৰতো হৈছে আলোচনা৷ অসম চুক্তিৰ ৬নং দফাত খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচৰ কথা কোৱা হৈছে৷ দিল্লী-দিছপুৰৰ প্ৰতিখন চৰকাৰে, বিশেষকৈ কংগ্ৰেছ আৰু বিজেপিয়ে বাৰম্বাৰ কৈ আহিছে যে খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ নোহোৱা বাবেই খিলঞ্জীয়া অসমীয়াক সাংবিধানিক সুৰক্ষা দিব পৰা নাই৷ প্ৰণৱ গগৈ অসম বিধানসভাৰ অধ্যক্ষ হৈ থকাৰ সময়ত এইক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা লৈছিল যদিও ৰাজনৈতিক কাৰণত সেই প্ৰক্ৰিয়া আগ নাবাঢ়িল৷ বিজেপি চৰকাৰে নিৰ্বাচনৰ প্ৰাকমুহূৰ্তত এই সন্দৰ্ভত বহু কথা কৈছিল যদিও পাছত ইউ-টাৰ্ন মাৰিলে– ‘কা’ প্ৰণয়নৰ জৰিয়তে অসম চুক্তিক কাৰ্যতঃ নস্যাৎ কৰিলে৷ সৰ্বানন্দ সোণোৱাল মুখ্যমন্ত্ৰী হৈ থকা পাঁচ বছৰত খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ সাংবিধানিক সংৰক্ষণ তথা অসম চুক্তি ৰূপায়ণ সন্দৰ্ভত এবাৰো আলোচনা নহ’ল৷ অৱশ্যে হিমন্তবিশ্ব শৰ্মা মুখ্যমন্ত্ৰী হোৱাৰ পাছত এই সন্দৰ্ভত পুনৰ আলোচনা প্ৰক্ৰিয়া আৰম্ভ হৈছে যদিও মূলতঃ সময়ে সময়ে মুখ্যমন্ত্ৰীৰ স্ববিৰোধী বক্তব্যৰ স্থিতিয়ে গোটেই ঘটনা-প্ৰৱাহ ধূসৰ কৰি তুলিছে৷ মুখ্যমন্ত্ৰী তথা চৰকাৰৰ পৰস্পৰবিৰোধী স্থিতি-মন্তব্যৰ বাবেই মাজে সময়ে অনাহূত পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হৈছে সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা৷ অসম চুক্তি চৰকাৰে কিয় ৰূপায়ণ নকৰে? খিলঞ্জীয়া অসমীয়াক কিয় নিদিয়ে সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচ? মূলতঃ এই দুটা স্পৰ্শকাতৰ বিষয় সন্দৰ্ভত অসমৰ থলুৱা ৰাইজৰ মনত ক্ষোভ-অসন্তুষ্টি-উদ্বেগে ক্ৰিয়া কৰি থকাৰ সময়তে অসম চৰকাৰে হুৰমূৰকৈ ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী পাঁচটা জনগোটক খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ স্বীকৃতি দিয়া কাৰ্যই স্বাভাৱিকতে মিশ্ৰিত প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ ইফালে, অসম সন্মিলিত মহাসংঘই দাবী কৰিছে যে তেওঁলোকেহে শুদ্ধ অৰ্থত খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা দি থৈছে৷ ২০০৭ চনৰ ২২ আৰু ২৩ ডিচেম্বৰত শিৱসাগৰৰ মহাবীৰ লাচিত বৰফুকন মহাবিদ্যালয়ত অনুষ্ঠিত খিলঞ্জীয়া ভূমিপুত্ৰৰ মহাসন্মিলনে খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা সন্দৰ্ভত সকলো জটিলতা দূৰ কৰিছিল৷ তেওঁলোকৰ মতে, ১৪৩খন দেশৰ সৈতে ভাৰতবৰ্ষই ২০০৭ চনৰ ১৩ ছেপ্টেম্বৰত স্বাক্ষৰ কৰা ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ খিলঞ্জীয়াৰ অধিকাৰ চনদত খিলঞ্জীয়া কোন সেই সম্পৰ্কে উল্লেখ কৰা হৈছে৷ ৰাষ্ট্ৰসংঘই মান্যতা দিয়া আৰু পৃথিৱীৰ অধিকাংশ ৰাষ্ট্ৰই মানি লোৱা বিখ্যাত চিন্তাবিদ মাৰ্টিনেজ কবোৰ খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা এনেধৰণৰ– ‘যিসকল লোকে সেই অঞ্চলবোৰত বা তাৰ অংশবিশেষত থকা সমাজৰ আন অংশৰ লোকসকলৰ পৰা নিজক পৃথক বুলি গণ্য কৰে, লগতে আক্ৰমণৰ আগৰ আৰু উপনিৱেশ স্থাপনৰ পূৰ্বৰ অঞ্চলত বিকশিত হোৱা সমাজৰ সৈতে যিসকলৰ ঐতিহাসিক ধাৰাবাহিকতা আছে, তেনে লোককে খিলঞ্জীয়া সম্প্ৰদায়, মানুহ আৰু জাতি বুলি কোৱা হয়৷ বৰ্তমান তেওঁলোক সমাজৰ প্ৰভাৱশালী অংশ নহয় আৰু তেওঁলোকৰ ধাৰাবাহিক অৱস্থিতিৰ ভিত্তিত তেওঁলোকৰ উপৰিপুৰুষৰ অঞ্চলবোৰ, নৃগোষ্ঠীয় পৰিচয়, সাংস্কৃতিক আৰ্হি, সামাজিক অনুষ্ঠান আৰু নিজৰ আইনী ব্যৱস্থাবোৰ সংৰক্ষণ কৰিবলৈ, বিকাশ সাধন কৰিবলৈ আৰু ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মক দি যাবলৈ তেওঁলোক দৃঢ়প্ৰতিজ্ঞ৷’ এই বিখ্যাত সূত্ৰৰ আধাৰত অসমৰ খিলঞ্জীয়া চিনাক্তকৰণৰ ভিত্তি হ’ল ১৮২৬ চনৰ ২৪ ফেব্ৰুৱাৰী, ইয়াণ্ডাবু সন্ধি স্বাক্ষৰিত হোৱাৰ দিনটো– এয়া অসম সন্মিলিত মহাসংঘৰ যুক্তি৷ তেওঁলোকৰ মতে, অসমত খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা এনেধৰণৰ– ‘অসমত হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি ৰাজত্ব কৰা তথা বুকুৰ তেজ দি শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰি এই ভূখণ্ড ৰক্ষা কৰা কছাৰী, বড়ো, ৰাভা, তিৱা, কাৰ্বি, ডিমাচা, মিচিং, চুতীয়া, দেউৰী, কোঁচ-ৰাজবংশী, মৰাণ, মটক, সোণোৱাল, ঠেঙাল, মেচ, মদাহী, বৰ্মন কছাৰী, শৰণীয়া কছাৰী, তাই আহোম, চিংফৌ, তাই খামতি, তাই ফাকে, তাই খাময়্যাং, তাই তুৰুং, তাই আইতন আৰু অসমীয়াভাষী কৈৱৰ্ত, নাথ, কেওট, সূত, কলিতা, কায়স্থ, ব্ৰাহ্মণ, গৰিয়া-মৰিয়া-দেশী [প্ৰধানতঃ অষ্ট্ৰিক-মংগোলীয় মূলৰ অসমীয়া মুছলমান] আৰু অসমীয়া শিখসকলৰ লগতে অসমৰ ভৌগোলিক সীমাৰ মাজত স্থায়ীভাৱে বংশানুক্ৰমে বসবাস কৰা নগা, মণিপুৰী, মিজো, নিচি, আদি, অকা, খাচিয়া, জয়ন্তীয়া, গাৰো জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলো অসমৰ প্ৰাচীন আদিবাসী তথা খিলঞ্জীয়া ভূমিপুত্ৰ আৰু অসম দেশৰ হাজাৰ বছৰীয়া স্থায়ী থলুৱা বাসিন্দাৰ ব্যাপক আৰু বহল পৰিচয়েৰে এইসকলেই প্ৰকৃত অসমীয়া৷’ অসম সন্মিলিত মহাসংঘই এই সন্দৰ্ভত কেইবাবাৰো কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰ আৰু ৰাষ্ট্ৰসংঘক অৱগত কৰাৰ লগতে এই সংজ্ঞাৰ অন্তৰ্ভুক্ত হোৱাসকলৰ বাবে সকলো ক্ষেত্ৰতে এশ শতাংশ সংৰক্ষণৰ দাবী তুলিছে৷ উল্লেখ্য, অসম চুক্তি অনুসৰি অসমত বিদেশী চিনাক্তকৰণৰ ভিত্তিবৰ্ষ ১৯৭১ চন [২৫ মাৰ্চ]৷ কিন্তু এনআৰচিৰ ক্ষেত্ৰত ১৯৫১ চনৰ এনআৰচি বা ১৯৭১ চনলৈকে ভোটাৰ তালিকাক ভিত্তিৰূপে গ্ৰহণ কৰা হৈছিল৷ ইফালে, অসম চুক্তি স্বাক্ষৰকাৰী সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই স্পষ্ট কৰি দিছে যে সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচৰ ক্ষেত্ৰত ভিত্তিবৰ্ষ হ’ব ১৯৫১ চন৷ অৰ্থাৎ ১৯৭১ চনলৈকে অসমলৈ অহা বিদেশীসকলক অসম চুক্তি অনুসৰি ভাৰতৰ মাটিত থকাৰ দিহা কৰা হ’ল যদিও তেওঁলোকক খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ স্বীকৃতি দিয়া নহয়৷ লক্ষণীয়ভাৱে এই সমস্ত কৰ্ম-প্ৰচেষ্টা কাৰ্যতঃ নস্যাৎ কৰি পেলালে অসম চৰকাৰে আশ্চৰ্যজনকভাৱে গ্ৰহণ কৰা সিদ্ধান্তই৷ অসমৰ অসমীয়াভাষী ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী পাঁচটা জনগোট বৃহত্তৰ অসমীয়া মহাজাতিৰ এৰাব নোৱৰা অংগ৷ তেওঁলোক হাড়ে-হিমজুৱে অসমীয়া৷ কিন্তু কেৱল পাঁচটা জনগোটক খিলঞ্জীয়াৰ স্বীকৃতি দি খিলঞ্জীয়া অসমীয়াক খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নথকাৰ অজুহাতত সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচ দিবলৈ চৰকাৰে অস্বীকাৰ কৰা কাৰ্যই এই কথাৰে ইংগিত দিয়ে যে অসমৰ থলুৱা অসমীয়াভাষী মুছলমানসকলক লৈ বিজেপি চৰকাৰে নতুনকৈ কিবা অংক কৰিছে নেকি৷ যদি কৰিছে, সেয়া হ’ব আন এটা দুৰ্ভাগ্যজনক অধ্যায়ৰ অশুভ আৰম্ভণি৷ এনে হোৱাটো কোনেও কামনা কৰা নাই৷ অসম চৰকাৰে যদি খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ কৰিছে, তেন্তে সেয়া শীঘ্ৰে ৰাজহুৱা কৰিব লাগে৷ যদিহে চৰকাৰে খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰ্ধাৰণ কৰিছে, তেন্তে তাৰ আধাৰ কি? যদিহে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ নীতি অনুসৰি খিলঞ্জীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে, তেন্তে অসম চুক্তিৰ অধীনত খিলঞ্জীয়া অসমীয়াক সাংবিধানিক ৰক্ষাকৱচ দিয়াৰ গোটেই প্ৰক্ৰিয়াটোৱেই অৰ্থহীন হৈ পৰিব৷ সমান্তৰালভাৱে অৰ্থহীন হ’ব ৰাষ্ট্ৰীয় নাগৰিকপঞ্জী [এনআৰচি]৷ এইক্ষেত্ৰত অসম চৰকাৰে অসমৰ বৃহত্তৰ স্বাক্ষৰ খাতিৰত অকণো লুকঢাক নকৰাকৈ সকলো কথা শীঘ্ৰেই ৰাজহুৱা কৰা উচিত৷