অৰ্থনৈতিক জাতীয়তাবাদ

কৰ’না ভাইৰাছে হঠাতে সকলোৰে জীৱন-জীৱিকাত প্ৰভাৱ পেলালে৷ সমগ্ৰ বিশ্বৰ অৰ্থনৈতিক ক্ষেত্ৰখনত কৰ’নাই অমানিশা নমাই আনিলে৷ বহুজনে কৰ্মসংস্থান হেৰুৱাই পৰিয়াল পোহপাল দিব নোৱাৰি আত্মহননৰ দৰে দুৰ্ভাগ্যজনক পথো গ্ৰহণ কৰিছে৷ ব্যৱসায়-বাণিজ্য, উদ্যোগ-প্ৰতিষ্ঠান সকলোতে মন্দা অৱস্থা বিৰাজ কৰাত কৰ্মসংস্থাপনৰ পথ সংকুচিত হৈছে, আনকি বহু প্ৰতিষ্ঠানে কৰ্মচাৰী চাটাই কৰিবলগীয়াও হৈছে৷ ইয়াৰ উপৰি ক্ষুদ্ৰ ব্যৱসায় কৰি জীৱন নিৰ্বাহ কৰা লোকসকলো অভাৱনীয় সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে৷ প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে ভাৰত নিৰ্মাণ আঁচনিৰে ৰাইজক সকাহ দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰাৰ উপৰি স্থানীয় পৰ্যায়ৰ কৰ্মসংস্থাপন সৃষ্টিত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে যদিও ইয়াৰ দ্বাৰা মহামাৰীকালত বেয়াকৈ আৰ্থিকভাৱে ক্ষতিগ্ৰস্ত লোকে বিশেষ সুফল পোৱা নাই৷ আনকি আগত আৰু কেইবামাহো, হয়তো কেইবাবছৰো আৰ্থিক স্থিতি মজবুট কৰিবলৈ কষ্ট কৰিব লাগিব৷ অৱশ্যে ইয়াৰ মাজতে নিটি আয়োগৰ উপাধ্যক্ষ  ৰাজীৱ কুমাৰে অলপতে প্ৰকাশ কৰিছে যে আগত বিত্তীয় বৰ্ষতে ভাৰতে অৰ্থনীতিৰ ক্ষেত্ৰত কৰ’না ভাইৰাছৰ পূৰ্বৰ স্থিতি লাভ  কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব৷ অৱশ্যে, কৰ’না প্ৰতিষেধক সকলোৱে পোৱাৰ পাছতহে এই কথা গম পোৱা যাব৷

অসম এখন কৃষিপ্ৰধান ৰাজ্য৷ কৃষিখণ্ডত নিয়োগৰ প্ৰচুৰ সম্ভাৱনা এতিয়াও আছে৷ কিন্তু শ্ৰমবিমুখ অসমীয়াই কৃষিকৰ্মৰে নিজৰ জীৱিকা মোকলোৱাৰ ইচ্ছা নকৰে৷ ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে সহজে কিদৰে ধন আহৰণ কৰিব পাৰি, তাৰ চিন্তাতহে ৰত থাকে৷ সোৰোপা অসমীয়াৰ স্বভাৱৰ বিষয়ে জনাৰ বাবেই তাহনিৰে পৰাই অসমলৈ বিভিন্ন কৰ্মত নিয়োগৰ বাবে বহিঃৰাজ্যৰ পৰা শ্ৰমিক আনিব লগা হৈছে৷ চাহ শ্ৰমিক, মৈমনশিঙীয়া আদিক কেৱল অসমীয়াৰ সোৰোপা স্বভাৱৰ বাবেই আনিব পাৰিছে৷ এতিয়া এটা বিশেষ সম্প্ৰদায়ৰ লোকেহে অসমৰ অধিকাংশ শস্য উৎপাদন কৰে৷ নিৰ্মাণ কাৰ্য, পথাৰ-বজাৰ সকলোতে তেওঁলোকেহে শ্ৰম কৰে৷ খিলঞ্জীয়া জাতি-জনগোষ্ঠীৰ মাজত আজিও গঢ়ি উঠা নাই অৰ্থনৈতিক জাতীয়তাবাদ৷ তেল-গেছ, চাহ, বনজ সম্পদ থকাৰ উপৰি কৃষিকাৰ্যৰ বাবে উৰ্বৰ ভূমি থকাৰ পাছতো অসমত আজিও কিয় নিবনুৱা হৈ থাকিবলগা হৈছে? অসমত কৃষক দল-সংগঠনসমূহেও কৃষিকৰ্মৰ উত্তৰণৰ বাবে কিবা কৰিছেনে? এনে দল-সংগঠনৰ বহুজনে হয়তো পথাৰ গচকিয়েই পোৱা নাই৷ নতুনকৈ প্ৰৱৰ্তন কৰা কৃষি আইনৰ বিৰোধিতা কৰি দেশজুৰি কৃষকসকলে যিদৰে প্ৰতিবাদী কাযসূচী গ্ৰহণ কৰিছে, বিভিন্ন দল-সংগঠনসমূহে এই কাৰ্যসূচীলৈ যিদৰে মুকলি সমৰ্থন আগবঢ়াইছে, ঠিক তেনেদৰে অসমৰ কৃষকে বছৰি বান-খহনীয়াত বিধবস্ত হোৱাৰ সময়ত কেতিয়াবা প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচী গ্ৰহণ কৰিছেনে? বছৰি বান-খহনীয়াই অসমৰ কৃষকক বিধবস্ত কৰি যোৱাৰ পাছতো কোনোখন চৰকাৰে বান-খহনীয়া সমস্যা সমাধানৰ বাবে ফলপ্ৰসূ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছেনে?

অসমত বহুতো জাতীয়তাবাদী সংগঠন আছে৷ এই সংগঠনসমূহে ৰাজনৈতিক ক্ষমতাৰ ক্ষেত্ৰত যিমান সজাগ-সচেতন, তেনেদৰে অৰ্থনৈতিক জাতীয়তাবাদৰ প্ৰতি সজাগনে? নিজকে জাতীয়তাবাদী সংগঠন বুলি চিনাকি দিয়া সংগঠনসমূহে যদি অসমৰ গাঁৱে গাঁৱে অৰ্থনৈতিকভাৱে স্বাৱলম্বনৰ ক্ষেত্ৰত জনসাধাৰণক সজাগ-সচেতন কৰে, তেন্তে অসমত নিবনুৱাৰ সংখ্যা যথেষ্ট হ্ৰাস পাব৷ কেৱল চৰকাৰী আৰু বেচৰকাৰী চাকৰিৰ ওপৰতে ভৰসা নকৰি ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ ব্যৱসায়ৰ লগতে কৃষিকাৰ্যত গুৰুত্ব দিলে নিশ্চয় বহু নিবনুৱাৰ হতাশা দূৰ হ’ব৷ অসমীয়াই নিজৰ পথাৰত বনুৱাৰ হতুৱাই কাম কৰোৱাৰ পৰিৱৰ্তে নিজেই কাম কৰিব লাগিব৷ কেৱল ‘পথাৰ আমাৰ, বজাৰ আমাৰ’ বুলি সন্তুষ্টি লভি থাকিলে নহ’ব৷ শ্ৰমনিৰ্ভৰ নহ’লে আমাৰ পথাৰ-বজাৰৰ অৱশিষ্টকণো আনে দখল কৰিব৷ অৱশ্যে ইয়াৰ লগতে আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ সহায়েৰে কৃষিকাৰ্যৰ উৎপাদন বৃদ্ধি কৰাৰ লগতে সংশাধন আৰু বিপণনৰ ক্ষেত্ৰতো গুৰুত্ব দিব লাগিব৷