হাত ধুই ভাত খোৱাৰ প্ৰতিফল

ঋণৰ জৰিয়তে ঘি খুৱাবলৈ যোৱা চৰকাৰ এখনৰ ক্ষেত্ৰত ৰাজ্যৰ উন্নয়নমূলক কাৰ্য ব্যাহত হোৱাত কোনো অস্বাভাৱিকতা নথকাই স্বাভাৱিক৷ ফলত চৰকাৰী পুঁজি সংগ্ৰহৰ বাবে ৰাইজৰ ব্যৱহাৰ্য সামগ্ৰীৰ মূল্যবৃদ্ধি জানো অপৰিহাৰ্য হৈ নপৰিব?

যোৱা ২-৩ বছৰৰ ভিতৰত অসমৰ জনসাধাৰণে অপ্ৰত্যাশিতভাৱে কিছুমান উপহাৰ-উপঢৌকন লাভ কৰা কাৰ্যতঃ পৰিলক্ষিত হৈ উঠিছে৷ সিবিলাক প্ৰদান কৰা হৈছে ৰাজ্যত শাসনাধিষ্ঠিত চৰকাৰৰ দ্বাৰা৷ সেইবিলাক দেখি-শুনি ধাৰণা হৈছে, অসমৰ ৰাজনৈতিক ইতিহাসত অসমৰ চৰকাৰৰ এনে অৱগতি হয়তো বিৰলেই নহ’ব, অদ্বিতীয়ও হ’ব৷ অনস্বীকাৰ্য যে ৰাজ্য চৰকাৰৰ এনে উদাৰতাৰ অন্তৰালত ৰাজনৈতিক অভিপ্ৰায় প্ৰধানভাৱে জড়িত হৈ থাকিলেও ইবিলাকৰ দ্বাৰা যে জনসাধাৰণৰ বৃহৎচাম উপকৃত হ’ব পাৰিছে তাত সন্দেহ নাই৷ লগতে অৱশ্যে এইটোও অনস্বীকাৰ্য যে ২০২১ চন যিমানেই ওচৰ চাপিব লাগিছে, চৰকাৰী উপহাৰৰ মাত্ৰাও সিমানেই বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে; যাৰ ফলত সামগ্ৰিকভাৱে ৰাইজো ক্ৰমে ‘হাত ধুই ভাত খোৱা’ অৱস্থাত উপনীত হোৱাটোও সহজসাধ্য হ’ব ধৰিছে৷ ‘হাত ধুই ভাত খোৱা’, এই আপ্তবাক্যটিৰ ব্যৱহাৰিক অৰ্থ হৈছে– বিনা পৰিশ্ৰমেৰে নিজকে আৰামী জীৱন-যাপনত প্ৰবৃত্ত কৰোৱা৷ অৰ্থাৎ, আপোনাৰ-মোৰ আহাৰ আনে প্ৰস্তুত কৰি খোৱাৰ উপযোগীকৈ যতনাই থৈছে, আপুনি-মই গৈ হাতখন ধুই খালেই হ’ল৷ সিবিলাক ক’ৰপৰা বা কেনেকৈ আহিছে আপুনি-মই নাজানিলেও হ’ব৷

আমাৰ সমুখত উপলব্ধ হৈ উঠা উপভোগ্য উপহাৰবোৰলৈ লক্ষ্য কৰিলে কিন্তু এটা দিশ পৰিস্ফুট হৈ উঠে যে ইবিলাক সমাজৰ ল’ৰা-ছোৱালীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ডেকা-গাভৰু বা আনকি বৃদ্ধ-বৃদ্ধাকো উপকাৰ কৰাৰ উপযোগী৷ অৱশ্যে তাৰে কিছুসংখ্যক আশ্বাস-প্ৰতিশ্ৰুতিৰ মাজতে আবদ্ধ হৈ ৰোৱাত কোনো অস্বাভাৱিকতা নাথাকিব হয়তো৷ কিয়নো, এইখন চৰকাৰৰ দিনতেই কিছুমান প্ৰতিশ্ৰুতি, যেনে– অসমৰ বান-খহনীয়া সমস্যা সমাধান, ব্ৰহ্মপুত্ৰ খনন, ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দুয়োপাৰে দুটি এক্সপ্ৰেছ হাইৱে’ নিৰ্মাণ, বৃহৎ নদীবান্ধৰ পৰিৱৰ্তে ক্ষুদ্ৰ নদীবান্ধ নিৰ্মাণত গুৰুত্ব দিয়াৰ অংগীকাৰবোৰ তেনেই অবান্তৰ-অমূলক হৈ পৰা ৰাইজে দেখিবলৈ পালে৷ বাকী নিবনুৱা সমস্যা সমাধান, বিদ্যুৎ-পানীৰ যোগান নিশ্চিতকৰণ, বিদেশীমুক্ত অসমৰ সাকাৰ ৰূপ প্ৰদান, জাতি-মাটি-ভেটিৰ ৰক্ষাকৰণ আদিৰ প্ৰতিশ্ৰুতিবোৰো আকাশ-কুসুমৰ পৰ্যায়লৈ পৰ্যবসিত ঘটাহে দেখিবলৈ পোৱা গ’ল৷ 

আমি যদি বহলভাৱে দৃষ্টি নিক্ষেপ কৰি চাওঁ, তেতিয়া আমাৰ দৃষ্টিত সহজেই নিবদ্ধ হৈ পৰিব যে চৰকাৰে আগবঢ়োৱা সমলবোৰৰ বেছিভাগেই জনজাগৰণ তুলিব পৰা সাময়িক প্ৰকৃতিৰ টোপস্বৰূপ৷ ইবিলাক যথেষ্ট আকৰ্ষণীয়ও৷ সৰু সৰু স্কুলীয়া পৰ্যায়তে বেংকত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ একাউণ্ট খোলাই তাত পইচা ভৰাই দিয়াৰ উপায় কৰা, স্কুল-কলেজত বিনামূলীয়া শিক্ষালাভৰ উপায়ৰ উপৰি উচ্ছ মাধ্যমিকত প্ৰথম বিভাগ পোৱা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক ২০ হাজাৰকৈ টকা আদায় দিয়া, উচ্ছতৰ মাধ্যমিকত প্ৰথম বিভাগ পোৱা ছাত্ৰীক একোখনকৈ স্কুটী প্ৰদান কৰাৰ নিচিনাকৈ ৪০ অনূধবৰ্ৰ যুৱক-যুৱতীৰ আত্মসহায়ক গোটসমূহৰ  [২০২০ৰ পহিলা ছেপ্টেম্বৰৰ আগেয়ে বেংক একাউণ্ট খোলা] ২ লাখ সদস্যলৈ ৫০ হাজাৰকৈ টকা প্ৰদানৰ ঘোষণা কৰা হৈছে৷ তাৎপৰ্যপূৰ্ণ যে সেই টকা কিন্তু হিতাধিকাৰীয়ে ঘূৰাই দিয়াৰ আৱশ্যক নাই৷ ইফালে ৫০ হাজাৰ নিবনুৱাক চাকৰি দিয়া, শিক্ষা ঋণ লোৱা ৫,৫৪৭জন শিক্ষাৰ্থীক ৫০ হাজাৰ টকালৈ ৰাজসাহায্য আগবঢ়োৱাৰ আশ্বাস আছেই৷ তেনেকৈ শিক্ষাখণ্ডত আমূল পৰিৱৰ্তনৰ লক্ষ্যৰে ৭ হাজাৰ প্ৰাথমিক-মজলীয়া বিদ্যালয়ৰ শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰীৰ নিযুক্তিকৰণ, কলেজ-স্কুলৰ ৪ হাজাৰ শিক্ষকৰ পদ প্ৰাদেশিকীকৰণ, ১৬ হাজাৰ টে’ট শিক্ষকৰ নিযুক্তিৰ উপায়কৰণকে ধৰি নতুনকৈ ৬খন ডিগ্ৰী কলেজ, ৯খন মহিলা কলেজ, ১০খন আইন কলেজ, ৪খন চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠাকৰণৰ ঘোষণাও কৰা হৈছে৷ তদুপৰি গুৱাহাটীত পূব ভাৰতৰ ভিতৰত সৰ্ববৃহৎ চিকিৎসালয় প্ৰতিষ্ঠাৰ কথাও ৰাজ্যৰ শিক্ষা-স্বাস্থ্য আদি বিভাগৰ মন্ত্ৰীজনৰ ঘোষণা-বাতৰিত প্ৰকাশ পাইছিল৷ ইবিলাকৰ উপৰি আকৌ আন্তঃগাঁথনি উন্নয়নৰ দিশত ৭খন জিলাত ১২২ কিলোমিটাৰ পথৰ উন্নতি তথা বহলকৰণৰ বাবে ২৫০ কোটি আৰু ২০০ কিলোমিটাৰ চুবুৰি পথ পকীকৰণৰ বাবে ৪০ কোটি টকাকে ধৰি ৰাজ্যখনত আন্তঃগাঁথনি নিৰ্মাণৰ নামতে ১২,০০০ কোটি টকা ব্যয়ৰ ঘোষণা কৰাও হৈছে৷ সমান্তৰালভাৱে, ২০খন হাস্পতালত নতুনকৈ কিডনী ডায়েলাইছিছৰ ব্যৱস্থাকৰণকে ধৰি কেইবাখনো জিলাত ভালেসংখ্যক উৰণীয়া সেঁতু নিৰ্মাণৰ আঁচনি গ্ৰহণৰ দ্বাৰা ৰাজ্যৰ আন্তঃগাঁথনি সবলীকৰণৰ কথা প্ৰকাশ কৰা হৈছে৷

মন কৰিব লগা যে উল্লিখিত দিশবোৰৰ উপৰি সাধাৰণ ৰাইজক সহজেই আকৃষ্ট বা প্ৰলোভিত কৰিব পৰা কিছু স্পৰ্শকাতৰ দিশত ৰাইজৰ মৰম-আদায়ৰো উপায়কৰণত সচেষ্ট হৈ উঠিছে ৰাজ্য চৰকাৰখন৷ অন্য উন্নয়নমূলক কৰ্ম এৰাই চলি চৰকাৰখনে ৰাইজৰ মন গলাব পৰা বিষয়ত অগ্ৰাধিকাৰ দিয়া দেখা গৈছে৷ ৰাজ্যৰ দুই কোটিৰ অধিক লোকক বিনামূলীয়া চাউল যোগান, দুখীয়া পৰিয়ালৰ দাইল কিনাৰ বাবে মাহে ২০০ টকা, চেনি ক্ৰয়ৰ বাবে ৫০ টকা, দৰৱ-পাতি কিনাৰ বাবে ৪০০ টকা, ফল-মূল কিনাৰ বাবে ১৫০ টকাকৈ ধৰি মুঠতে মাহে ৮৩০ টকাকৈ যোগান ধৰা, বিবাহযোগ্য ছোৱালীৰ স্বৰ্ণক্ৰয়ৰ বাবদ ৪০ হাজাৰকৈ টকা দিয়া, ধৰ্ম চৰ্চাৰ বাবে সত্ৰ, নামঘৰ, মন্দিৰ, মছজিদ, গিৰ্জা আদি উন্নয়নৰ নামত ৬১৫ কোটি টকা ব্যয়ৰ লগতে ধৰ্মীয় অনুষ্ঠানৰ বাৰ্ষিক কৰ্ম অক্ষুণ্ণ ৰখা, আধ্যাত্মিক পৰ্যটন আৰু আন্তঃগাঁথনি সুৰক্ষাকে ধৰি মন্দিৰ-দেৱালয় আদিত চাকি-বন্তি জ্বলোৱাৰ নামত [৭৪খনলৈ] ২ লাখকৈ টকাৰ অতিৰিক্ত পুঁজি আবণ্টনৰ বতৰাও পোৱা গৈছে৷ ইফালে, ৰাষ্ট্ৰীয় আঁচনিৰ অধীনত সমাজৰ বুজন পৰিমাণৰ লোকৰ পৰিয়াললৈ আগবঢ়োৱা বিনামূলীয়া আশ্ৰয় গৃহ, শৌচালয়, ৰন্ধন গেছৰ যোগান, বিনামূলীয়া চিকিৎসা আদি আছেই৷ মুঠতে, বিজেপি চৰকাৰৰ জনদৰদী লেৰেলা সাদৰৰ সীমা-সংখ্যা পাবলৈ নাই৷ কোৱা বাহুল্য, অধিকতৰ ৰূপত প্ৰকট হ’ব ধৰা এনে সাদৰৰ মহিমা প্ৰকাশি এচাম লোকে ক’বলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰা হৈছে– ‘বিজেপিয়ে কৰিবলৈ আৰু কি আছে, আমাৰ হাতত ভাতৰ থাল তুলি দিছে৷ এতিয়া খুৱাই দিবলৈহে বাকী আছে মাত্ৰ!’

দোহৰাৰ প্ৰয়োজন নাই যে অসমবাসীক হাত ধুই ভাত খোৱা অৱস্থাত উপনীত কৰোৱা কাৰ্যৰ বাবে ব্যাপক চৰকাৰী পুঁজিৰ ব্যয় হোৱাটো নিশ্চিত৷ পৰিতাপৰ বিষয় যে সেই পুঁজি ৰাজ্যৰ নিজা আৰ্জিত পুঁজি নহয়৷ ভাৰতীয় ৰিজাৰ্ভ বেংকৰ পৰা ঋণৰ জৰিয়তে লাভ কৰা পুঁজিহে৷ প্ৰাপ্ত তথ্যমতে ইতিমধ্যে ৰাজ্য চৰকাৰৰ অপৰিশোধিত ঋণৰ পৰিমাণ ৭০ হাজাৰ কোটিৰো অধিক হ’ব৷ তাৰ পাছতো অতি সম্প্ৰতি ছহাজাৰ কোটি টকাৰ ঋণ লোৱা হৈছে বোলে৷ আশ্চৰ্যৰ বিষয় যে পূৰ্বৰ ঋণৰ বাবেই ৰাজ্য চৰকাৰে চাৰি বছৰত মুঠতে সুদ হিচাপেই পৰিশোধ কৰিব লগা হৈছে মুঠতে ১৫,১৫৫ কোটি টকা৷ ভাৰতীয় ৰিজাৰ্ভ বেংকে প্ৰকাশ কৰা মতে, সোণোৱাল চৰকাৰে ক্ষমতালৈ অহাৰ পাছত ২০১৬-১৭ চনৰ পৰা ২০১৯-২০ চনলৈ চাৰিটা বছৰত পৰিশোধ কৰিছে উক্ত ধনৰাশি৷ কেৱল সুদৰ নামত ইমান বিশাল পৰিমাণৰ ধন পৰিশোধত সোণোৱাল চৰকাৰে অভিলেখ গঢ়িছে বুলিও ৰিজাৰ্ভ বেংকে উল্লেখ কৰিছে বুলি প্ৰকাশ৷ ইমানৰ পাছতো যদি কেৱল উপভোক্তাৰ তুষ্টিৰ বাবেই পুনৰ ৬ হাজাৰ কোটি আৰু প্ৰয়োজন হ’লে সময়ত ততোধিক ধনো ধাৰলৈ লোৱা হ’ব বুলি প্ৰকাশ কৰা চৰকাৰী ভাষ্য কিমান চিন্তা-উদ্ৰেককাৰী হ’ব, সেয়া হয়তো নক’লেও হ’ব৷ যদি কেৱল ৰাজনৈতিক লাভালাভৰ স্বাৰ্থত ইমান বৃহৎ পৰিমাণৰ ধন ধাৰলৈ লোৱা হয়, সেই অনুসাৰে সুদো পৰিশোধ কৰিবলগা হয়, তেন্তে নিশ্চিতভাৱে ৰাজ্যৰ উন্নয়নমূলক কাম বাধাগ্ৰস্ত হোৱাই অৱধাৰিত৷ তাৰ প্ৰমাণটো আমি অদ্যাপি প্ৰত্যক্ষ কৰিছোঁৱেই৷ বিশেষকৈ অসমৰ নানা অঘটনৰ লগত জড়িত শক্তিশালী নিবনুৱা সমস্যা আৰু অসমক ৰসাতলে নিব পৰা ভয়াৱহ বান-খহনীয়া সমস্যাক বলে নোৱৰা শিল জ্ঞান কৰি আছুতীয়া কৰি ৰখা হৈছে৷ দুখৰ বিষয়, যোৱা বাৰিষাত হোৱা বানে ৰাজ্যৰ ৩১খন জিলাত অভূতপূৰ্ব ক্ষতি কৰাৰ পাছতো আজিকোপতি ক্ষতিপূৰণৰ নামত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ পৰা এপইচাও বোলে পোৱা নাই, অথচ ৰাজ্য চৰকাৰৰ ফালৰ পৰা কেন্দ্ৰক ২,২৭৫ কোটি টকা বিচৰা হৈছিল বুলি বাতৰিত প্ৰকাশ৷ হয়তো ৰাইজৰ মন ভোলোৱাৰ বাবে অহা নিৰ্বাচনৰ আগে-ভাগে কেন্দ্ৰৰ ফালৰ পৰা বান সাহায্যৰ শিতানত কিবা এটা ঘোষিত হ’ব, যিটো নিৰ্বাচনী ভাষণৰ এক সবল সমলৰ উপযোগী হোৱাৰ আশা আছে৷

উল্লেখৰ নিষ্প্ৰয়োজন যে ঋণৰ জৰিয়তে ঘি খুৱাবলৈ যোৱা চৰকাৰ এখনৰ ক্ষেত্ৰত ৰাজ্যৰ উন্নয়নমূলক কাৰ্য ব্যাহত হোৱাত কোনো অস্বাভাৱিকতা নথকাই স্বাভাৱিক৷ ফলত চৰকাৰী পুঁজি সংগ্ৰহৰ বাবে ৰাইজৰ ব্যৱহাৰ্য সামগ্ৰীৰ মূল্যবৃদ্ধি জানো অপৰিহাৰ্য হৈ নপৰিব? তেনে হ’বলৈনো কি বাকী আছে– আলু, পিঁয়াজ, চাউল, দাইল, তেল আদিৰ লগতে নিৰ্মাণ সামগ্ৰী, যেনে চিমেণ্ট, ৰ’ড আদিৰ চৰা দামে কাকো বিৰক্ত নকৰাকৈ থকা নাই৷ ইবিলাকৰ বিপৰীতে কিন্তু জাতিধবংসী নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইন প্ৰয়োগক অব্যাহতি দিয়া হোৱা নাই৷ অব্যাহতি দিয়া হৈছে অসমবাসীৰ বাঞ্ছিত আৰু উভয় সদনতে ঘোষিত অসম চুক্তিৰ ৬নং দফা কাৰ্যকৰীকৰণ নিশ্চিতিহে! এনে প্ৰেক্ষাপটত বাৰু ‘আকৌ এবাৰ বিজেপি চৰকাৰ’ৰ প্ৰয়োজনীয়তা কিমান, সকলো অসমপ্ৰেমীয়ে ভাবি-গুণি চোৱাৰ প্ৰাসংগিকতা আছে৷