অসমৰ মহিলাৰ ৰাজনৈতিক সচেতনতা

নিৰ্বাচন আহিলেই আমাৰ মনত নানা ভাবৰ বুৰবুৰণি উঠে৷ অসমত মহিলা সবলীকৰণ বিষয়টো কিমান সফল হৈছে সেই কথাই মনটো উদ্বিগ্ন কৰি তোলে৷ দেখাত তেনেই সাধাৰণ যেন লাগিলেও নিৰ্বাচনৰ সৈতে মহিলা সবলীকৰণৰ বিষয়টোৰ ওতপ্ৰোত সম্পৰ্ক আছে৷ শাসনৰ ভাৰ কাৰোবাৰ হাতত তুলি দিওঁতে সাব্যস্ত কৰিবলগীয়া ভোটটোৰ ক্ষেত্ৰত নাৰীৰ ভূমিকা কিমান গুৰুত্বপূৰ্ণ, সেই কথা দুনাই কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই৷ আমাৰ দেশত ১৮ বছৰ পাৰ হোৱাৰ পাছতে পুৰুষ-মহিলা সমানে ভোটাধিকাৰ সাব্যস্ত কৰিবলৈ যোগ্য হৈ উঠে৷ কথা হ’ল, আমাৰ দেশত পাঁচ বছৰৰ মূৰে মূৰে চৰকাৰ একোখন গঠন কৰিবলৈ মহিলাৰ ভোটৰ প্ৰয়োজন হয় ঠিকেই, কিন্তু তেওঁলোকৰ সামগ্ৰিক উন্নতিৰ বাবে চৰকাৰে জানো আশানুৰূপ কাম কৰি আহিছে? আমাৰ দেশৰ বিভিন্ন ৰাজ্যৰ লগতে অসমতো ছোৱালীৰ সুৰক্ষা আৰু নিৰাপত্তাহীনতা, যৌতুকৰ বাবে বোৱাৰী হত্যা, কন্যা শিশুৰ প্ৰতি বৈষম্য, নাৰীৰ পুষ্টিহীনতা আৰু ৰক্তহীনতা, নাৰীক পুৰুষৰ বহতীয়া কৰি ৰখাৰ অভিপ্ৰায় আদি শক্তিশালী ৰূপত জীয়াই আছে৷ ৰাজ্যখনৰ অৰ্থনৈতিকভাৱে পিছপৰা পৰিয়ালৰ মহিলা, বিশেষকৈ ভিতৰুৱা গাঁৱৰ মহিলাৰ জীৱনযাত্ৰাৰ প্ৰণালী নিজ চকুৰে দেখি মনলৈ এনে ভাব আহে যে একৈছ শতিকাৰ বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিয়ে তেওঁলোকক মুঠেও স্পৰ্শ কৰিব পৰা নাই৷ আমাৰ দেশৰ প্ৰায় সকলোতে অদ্যাপি ছোৱালী হৈ জন্মলাভ কৰাটোৱে যেন এটা ভয়ংকৰ অভিশাপ৷

দেখাত অসমৰ মহিলাৰ ভালেমান উন্নতি হোৱা যেন লাগে৷ আনকি অসমৰ মহিলাই ভালেমান ক্ষেত্ৰত অবিশ্বাস্য সফলতা অৰ্জন কৰি অসমবাসীৰ সন্মান বৃদ্ধি কৰিছে৷ কিন্তু কাৰ্যক্ষেত্ৰত সেয়া এপাচি শাকত এটা জালুকসদৃশ৷ গুণগত দিশত তেওঁলোকৰ কিমানৰ আশানুৰূপ উন্নতি হৈছে! বাস্তৱিকতে ৰাজ্যখনৰ নাৰী শক্তিশালী হোৱাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ হাতত ক্ষমতাইবা আছে কিমান! প্ৰায় সকলো ক্ষেত্ৰতে দেখোন পুৰুষৰ অবাধ আধিপত্য! আনকি নিৰ্বাচনত কাক ভোট দিব, কাক বিয়া কৰাব, কলেজ বা বিশ্ববিদ্যালয়ত কি বিষয় পঢ়িব, কাৰ সৈতে কথা পাতিব বা নাপাতিব ইত্যাদি কথাও পুৰুষেই ঠিক কৰি দিয়ে৷ দৈহিক তাড়না চৰিতাৰ্থ কৰাৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰায়ে পুৰুষৰ ইচ্ছাইহে অগ্ৰাধিকাৰ পায়৷ আমাৰ ৰাজ্যত এতিয়াও এনে ঘটনা ঘটি আছে যে কন্যা সন্তান জন্ম দিয়া বা সন্তান জন্ম দিব নোৱৰাৰ বাবে দোষৰ [?] সমস্ত বোজা মহিলাগৰাকীৰ ওপৰত জাপি দি মানসিক আৰু শাৰীৰিক অত্যাচাৰ চলোৱা হয়৷ পৰিয়াল একোটাৰ প্ৰায় সমস্ত বোজা মহিলাগৰাকীৰ ওপৰতে পৰাত শিক্ষিতা মহিলায়ো বহু গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম-কাজত অংশগ্ৰহণৰ পৰা বিৰত থাকিব লাগে৷ ধৰ্ম আৰু পৰম্পৰাৰ দোহাই দি বহু মহিলাক বৌদ্ধিকভাৱে পংগু কৰি পেলোৱা হৈছে৷ তেনেই সাধাৰণ যেন লাগিলেও নিচেই পুৱাতে শোৱাপাটী ত্যাগ কৰি ৰাতি পলমকৈ বিছনাত পৰা কৰ্মী মহিলা একোগৰাকীকো পৰিয়ালৰ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ সময়ত কৌশলেৰে আঁতৰাই ৰখা হয়৷

অসমৰ বহু বিখ্যাত পুৰুষক জন্ম দিয়া নাৰীৰ দুৰ্দশাৰ কাহিনী শুনিলে গাৰ নোম শিয়ৰি উঠে৷ বিখ্যাত লোকৰ ব্যক্তিত্ব উজলি উঠাবলৈ মহিলা এগৰাকীয়ে নিজৰ সামৰ্থ্যৰে কৰিব পৰা প্ৰায় সকলোখিনিয়েই কৰে৷ মুঠ কথা হ’ল– আমাৰ সমাজখন সামগ্ৰিকভাৱে উন্নতিৰ পথত আগবাঢ়ি যাবলৈ হ’লে পুৰুষ আৰু নাৰীয়ে সমানে উন্নতিৰ মুখ দেখিব লাগিব৷ স্ত্ৰীশিক্ষাৰ সম্প্ৰসাৰণ নাৰীৰ উন্নতিৰ প্ৰথম ঢাপ৷ সম্প্ৰতি অসমত শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত নতুন বিপ্লৱৰ সূচনা হোৱা বুলিব পাৰি৷ চলিত বছৰত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে দেশৰ সকলোতে প্ৰযোজ্য হোৱাকৈ নতুন শিক্ষানীতি ঘোষণা কৰিছে৷ ১৯৫১-২০১১লৈ আমাৰ দেশত প্ৰতি দহ বছৰৰ মূৰে মূৰে অনুষ্ঠিত লোকপিয়লত মহিলাৰ সাক্ষৰতাৰ হাৰ বৃদ্ধি হোৱাৰ বিষয়ে জনা যায়৷  ২০০১ চনত ৫৪.৫% আৰু  ২০১১ চনত ৬৭.২৭% সাক্ষৰতাৰ হাৰেৰে আমাৰ ৰাজ্যখনৰ নাৰীও ভালেখিনি আগবাঢ়ি যোৱাৰ বিষয়ে উমান পোৱা যায়৷ কিন্তু কথা হ’ল, শিক্ষিত মহিলাই কেৱল ঘৰৰ ভিতৰতে আবদ্ধ নাথাকি ৰাজহুৱা কামত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ সুযোগ পাব লাগিব৷ নক’লেও হ’ব যে অৰ্থনৈতিক স্বাধীনতা অবিহনে মহিলাৰ আন স্বাধীনতা নিৰৰ্থক হৈ পৰে৷ তেওঁলোকৰ সামগ্ৰিক উন্নতিৰ বাবে আৰ্থিক স্বাধীনতা লাগিবই৷

আমাৰ সমাজৰ শিক্ষিত-অশিক্ষিত সকলোৰে মাজত অন্ধবিশ্বাসে শক্তিশালী ৰূপত খোপনি পুতি লৈছে৷ সকলো প্ৰকাৰৰ বেমাৰ হ’লে চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ সলনি বেজ, ওজা, তান্ত্ৰিকৰ কাষ চপাটো কিমান ক্ষতিকাৰক কথা, সেই কথা উপলব্ধি কৰক৷ নাৰীক বিজ্ঞানমনস্ক, বৌদ্ধিকভাৱে সচেতন, আত্মবিশ্বাসৰ দৃঢ়তা স্থাপন আদিয়ে উন্নতিৰ দুৱাৰ মুকলি কৰাত সহায় কৰিব৷ জনজাতি অধ্যুষিত অঞ্চলত আজিকোপতি ডাইনী হত্যাৰ প্ৰকোপ উদ্বেগজনকভাৱে বৃদ্ধি পাইছে৷ কিন্তু মহিলাক শিক্ষিত, সচেতন, আত্মনিৰ্ভৰশীল কৰি গঢ়ি তোলাৰ সলনি চৰকাৰে হিতাধিকাৰীৰ শ্ৰেণীত অন্তৰ্ভুক্ত কৰি তেওঁলোকক ভোটবেংকলৈহে ৰূপান্তৰ কৰাৰ যত্ন কৰিছে৷ এসময়ত সাত সাগৰ তেৰ নদী পাৰ হৈ অসমত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা ইংৰাজসকলে এসোপামান কানিয়াৰ সৃষ্টি কৰি অসমীয়া মানুহৰ প্ৰগতিৰ পথ ৰুদ্ধ কৰিছিল৷ আজিকোপতি অসমৰ ৰাজনৈতিক দলবোৰে গ্ৰামাঞ্চলৰ নাৰী বা আৰ্থিকভাৱে পিছপৰা মহিলাৰ উন্নতিৰ স্বাৰ্থত ফলপ্ৰসূভাৱে কাৰ্যপন্থা হাতত লোৱা দেখা নগ’ল৷ পুৰুষৰ নিচিনাকৈ মহিলাৰ মাজতো প্ৰতিভাৰ অভাৱ নাই৷ কিন্তু মহিলাৰ জীৱন অভিশপ্ত কৰি ৰখাহে হ’ল৷ ৰামচন্দ্ৰই সীতাৰ সতীত্ব বিচাৰি বাৰে বাৰে অগ্নিপৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ কৰাই নাৰীক অপমান কৰাৰ দৰে অসমৰ একাংশ নাৰীৰ আজিও দুৰ্দশাৰ অন্ত নপৰিল৷

অলপতে অসমৰ প্ৰথম মহিলা মুখ্যমন্ত্ৰী আনোৱাৰা টাইমূৰৰ মৃত্যু হ’ল৷ অসমৰ কিমানগৰাকী মহিলাই ৰাজনৈতিক ক্ষমতা পালে, সেইটোহে চিন্তনীয় কথা৷ ৰেণুকা দেৱী বৰকটকী আৰু বিজয়া চক্ৰৱৰ্তী ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজনৈতিক প্ৰেক্ষাপটত জিলিকি উঠাত বাহিৰে লেখত ল’বলগীয়া মহিলা আমাৰ চকুত নপৰে৷ অসমৰ ৰাজ্যসভাৰ ৭খন আৰু লোকসভাৰ ১৪খন আসনত স্বৰাজোত্তৰ কালত কিমানগৰাকী অসমীয়া মহিলাই বাছনি পালে, সেয়া চিন্তনীয় কথা৷ সেইদৰে বিধানসভাৰ  ১২৬খন আসনৰ বাবে প্ৰত্যেক পাঁচ বছৰৰ অন্তৰে অন্তৰে অনুষ্ঠিত নিৰ্বাচনত কিমানগৰাকী মহিলা দিছপুৰলৈ নিৰ্বাচিত হৈ আহে, সেয়া আমি জানি আহিছোঁ৷ কিছুমান দলে মহিলাক প্ৰাৰ্থিত্বই নিদিয়ে৷ কথা হ’ল, ৰাজনৈতিক ক্ষমতা যদি মহিলাৰ হাতলৈ নাহেই, তেতিয়াহ’লে মহিলাৰ স্বাৰ্থ কিদৰে সুৰক্ষিত হ’ব? কিয়নো মহিলাক কেন্দ্ৰ কৰি আমাৰ সমাজত যিবোৰ জঘন্য ঘটনা ঘটি আহিছে, সেইবোৰৰ প্ৰায় সকলোতে দেখোন পুৰুষ জড়িত  আছে৷ অসমত মহিলাৰ সন্মানজনক স্থান লাভ, দৈনন্দিন জীৱন-যাত্ৰাৰ মান উন্নীতকৰণ, মূলতঃ প্ৰত্যেকে যোগ্যতা অনুযায়ী যাতে কৰ্মসংস্থান লাভ কৰি অৰ্থনৈতিক স্বাধীনতা লাভ কৰে, সেইটোৰ ওপৰত সৰ্বাধিক গুৰুত্ব দিব লাগে৷ কোনোবা এগৰাকীৰ উন্নতি মানে কাৰোবাৰ মাতৃ, ভগ্নী, দুহিতাৰ উন্নতি নহয় জানো? অসমখনৰ উন্নতি নহয়নে?

[লেখিকা  হৰেন্দ্ৰ-চিত্ৰা মহাবিদ্যালয়ৰ সহকাৰী অধ্যাপিকা]

ফোনঃ৭০০২৭-৩০৭৯৮