অসমীয়াৰ কণ্ঠৰোধৰ চেষ্টা, তুমুল প্ৰতিক্ৰিয়া

আকাশবাণী ডিব্ৰুগড়ৰ বাতৰি বন্ধ

আমাৰ অসম, ২৫ অক্টোবৰঃ  ‘এয়া আকাশবাণী ডিব্ৰুগড়৷ আজিৰ আঞ্চলিক বাতৰি পঢ়িছোঁ...৷’ প্ৰতি সন্ধিয়া ৬ বজাত শুনিবলৈ পোৱা এই চিনাকি বাক্যটো আজিৰে পৰা আমাৰ বাবে হ’ব ইতিহাস৷ কাৰণ আকাশবাণী ডিব্ৰুগড় কেন্দ্ৰৰ পৰা প্ৰতি সন্ধিয়া ৬ বজাত ৫ মিনিটৰ বাবে প্ৰচাৰ হোৱা অসমীয়া বাতৰি অন্তিমবাৰৰ বাবে প্ৰচাৰ হ’ল ২৪ অক্টোবৰ, সোমবাৰে৷ প্ৰচাৰ ভাৰতীয়ে আকাশবাণী ডিব্ৰুগড়ৰ একমাত্ৰ অসমীয়া বাতৰি বন্ধৰ বাবে নিৰ্দেশনা দিয়াৰ পাছতে ২৫ অক্টোবৰৰ পৰা ব্ৰডকাষ্ট নহয় আকাশবাণী ডিব্ৰুগড়ৰ আঞ্চলিক বাতৰি৷ সোমবাৰে সম্প্ৰচাৰিত আঞ্চলিক বাতৰিয়েই হ’ব আকাশবাণী ডিব্ৰুগড় কেন্দ্ৰৰ পৰা সম্প্ৰচাৰিত হোৱা অন্তিমটো অসমীয়া বাতৰি৷ আকাশবাণী ডিব্ৰুগড় কেন্দ্ৰই ১৯৯৭ চনৰ ১১ জুনৰ পৰা নিজাববীয়াকৈ পাঁচ মিনিটৰ অসমীয়া বুলেটিনখন প্ৰচাৰ কৰি আহিছিল৷ প্ৰসাৰ ভাৰতীয়ে জাৰি কৰা নিৰ্দেশনা অনুসৰি ২৪ অক্টোবৰৰ সন্ধিয়া ৬ বজাত আকাশবাণী ডিব্ৰুগড় কেন্দ্ৰই প্ৰচাৰ কৰা আঞ্চলিক বুলেটিনখনেই হ’ব শেষ বুলেটিন৷ তদানীন্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী ইন্দ্ৰ কুমাৰ গুজৰালে ব্ৰডগজ ৰে’লৱে লাইন সম্প্ৰসাৰণৰ উদ্বোধনৰ বাবে ডিব্ৰুগড়লৈ অহাৰ সময়ত ৰাইজৰ দাবীৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই আকাশবাণী ডিব্ৰুগড় কেন্দ্ৰৰ পৰা অসমীয়া বাতৰি শীঘ্ৰেই আৰম্ভ কৰা হ’ব বুলি ঘোষণা কৰিছিল৷ তাৰ পাছতে ১৯৯৭ চনৰ ১১ জুনৰ পৰা আকাশবাণী ডিব্ৰুগড় কেন্দ্ৰই অসমীয়া বাতৰি প্ৰচাৰ কৰি আহিছিল৷ উজনি অসমৰ ৰাইজৰ লগতে বিভিন্ন দল-সংগঠনে কেন্দ্ৰটোৰ পৰা প্ৰচাৰিত হৈ থকা আঞ্চলিক বুলেটিনখনৰ সময়সীয়া দহ মিনিটলৈ বৃদ্ধি কৰিবলৈ দাবী জনাই আহিছিল৷ কিন্তু তাৰ বিপৰীতে প্ৰচাৰ ভাৰতীয়ে আকাশবাণী ডিব্ৰুগড় কেন্দ্ৰৰ পৰা প্ৰচাৰিত হৈ অহা অসমীয়া বাতৰি বন্ধ কৰাৰ জাননী জাৰি কৰাটোৱে স্বাভাৱিকতে তীব্ৰ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ ইফালে প্ৰচাৰ ভাৰতীয়ে অসমীয়াৰ কণ্ঠ ৰোধ কৰাৰ বাবে গ্ৰহণ কৰা সিদ্ধান্তক তীব্ৰ বিৰোধিতা কৰিছে ৰাজ্যৰ বিভিন্ন দল-সংগঠন আৰু বিশিষ্ট ব্যক্তিয়ে৷ এই কাৰ্যত তীব্ৰ প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিছে প্ৰথিতযশা সাহিত্যিক তথা অসম সাহিত্য সভাৰ প্ৰাক্তন সভাপতি  ড॰ নগেন শইকীয়াই৷ প্ৰথিতযশা সাহিত্যিকজনে কয় যে, আকাশবাণী ডিব্ৰুগড় কেন্দ্ৰৰ অসমীয়া বাতৰি সম্প্ৰচাৰ বন্ধ কৰাৰ খবৰটো শুনি মই মুক হৈ পৰিছোঁ৷ ক’বলৈ মোৰ ভাষা নাই৷ ব্ৰিটিছে অসমখন লওঁতে অসমীয়া ভাষাৰ ঠাইত বাংলা ভাষা প্ৰয়োগ কৰিছিল৷ তাৰ ফলস্বৰূপে আমি ৩৬বছৰে যুঁজি অসমীয়া ভাষাটোক পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিলোঁ৷ স্বাধীন ভাৰতবৰ্ষত আমি এই অৱস্থাত কিয় সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছে বোধ কৰোঁ নক’লেও সকলোৱে বুজি পাইছে৷ অসমীয়া ভাষা আৰু অসমীয়া জাতিৰ মৃত্যুঘণ্টা ইয়েই বোধকৰো সংকেত দিছে৷ আজি এই কামটো বংগত কৰিব নোৱাৰে৷ তামিলনাডু বা ওড়িশাতো কৰিব নোৱাৰে৷ কিন্তু অসমৰ নেতৃত্বই এই কথাটো কিয় পতিয়ন যাব পৰা নাই৷ তেওঁ আৰু অতি আক্ষেপেৰে কয় যে, যেতিয়া ভাৰতৰ গৃহমন্ত্ৰীয়ে অসমত হিন্দী ভাষা বাৰে বাৰে সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ কথা কৈ আহিছে তেতিয়াও মই কৈ আহিছিলোঁ যে, আমি সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষত ভাষাৰ শৃংখলাটো প্ৰথম ৰাজ্য ভাষাৰ পাছতে ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা আৰু আন্তৰ্জাতিক ভাষা ইংৰাজী আদি এই তিনিটাৰ যোগেদি গ’লেহে ল’ৰা-ছোৱালীৰ ভাষাৰ শিক্ষা সম্পূৰ্ণ হ’ব৷ জ্ঞান অৰ্জনৰ পথ প্ৰশস্ত হ’ব৷ হিন্দীৰ মনোভাবৰে যিধৰণে কাম কৰিব খুজিছে সেইটোৱেই ভাৰতবৰ্ষৰ ভৱিষ্যত অন্ধকাৰ কৰি তুলিব৷ একেদৰে ড॰ শইকীয়াই আৰু কয়, আমাৰ ৰাজ্যখনত বাতৰিকাকত নোপোৱা বহু অঞ্চল এতিয়াও আছে৷ নগৰৰ কথা ক’ব নোৱাৰোঁ কিন্তু গাঁৱৰ মানুহৰ বাবে ৰেডিঅ’টোৱেই একমাত্ৰ সম্বল৷ য’ত ইলেক্ট্ৰিচিটী নাই তাঁত টিভিও নাই৷ আৰু গাঁৱৰ মানুহৰ বাবে টিভিটো অসম্ভৱো নহয়৷ সৰ্বসাধাৰণ মানুহৰ কথা নভবাকৈ এনেভাৱে ভাষাটো উঠাই দিয়াটো ভয়ংকৰ সংকেত কঢ়িয়াই আনিছে৷ ৰাজ্য চৰকাৰে নিজৰ ভাষা ৰক্ষাৰ কাৰণে বীৰৰ দৰে থিয় দিয়ক৷ কেৱল ধন আৰু ক্ষমতাই কোনো এটা ৰাজনৈতিক বেছি দিনলৈ তিষ্ঠাই ৰাখিব নোৱাৰে৷ এই সিদ্ধান্ততো কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে ৰাজ্য চৰকাৰক জনাইছিলে নাই৷ যদি জনাইছিল তেতিয়াহ’লে ৰাজ্য চৰকাৰে কিয় সিদ্ধান্ত নল’লে বুলি প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছে৷ ইফালে ডিব্ৰুগড় জিলা ছাত্ৰ সন্থা আৰু ৰাইজৰ দলেও প্ৰসাৰ ভাৰতীৰ এই সিদ্ধান্তক তীব্ৰ বিৰোধিতা কৰিছে৷