বন্ধনহীন উদগ্ৰ ক্ষমতাৰ সৰ্বগ্ৰাসী অভিযান
এই কথা আপোনালোকে উপলব্ধি কৰিছে যে দেশৰ গণতন্ত্ৰ আৰু তাৰ লগতে আমাৰ সমাজ-সংস্কৃতি আজি এক অভূতপূৰ্ব সংকটৰ সন্মুখীন হৈছে৷ যোৱা শতিকাৰ ত্ৰিছৰ দশকত নাৎছি দলে ৱাইজাৰ ৰিপাব্লিকৰ শেষপিনে যেনেকৈ ছলে-বলে-কৌশলে জাৰ্মানীত সৰ্বময় কতৃৰ্ত্ব স্থাপন কৰি জাৰ্মান গৌৰৱ প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ নামত দেশখনে ক্ৰমে এক দানৱীয় বৰ্বৰতা আৰু নাৰকীয় শাসনৰ অন্ধকাৰ গহ্বৰলৈ ঠেলি লৈ গৈছিল, মোৰ ধাৰণাত আজি আমি তেনে এক সৰ্বাত্মক সংকটৰ সন্মুখীন হৈছোঁ– যি সংকটৰ শক্তি যোগাইছে এক বিশেষ ৰাজনৈতিক শক্তিয়ে৷
এই শক্তিৰ উত্থানৰ আঁৰত আন কিবা থাকক বা নাথাকক, অন্যান্য ৰাজনৈতিক দলবোৰে আমাৰ সংবিধান আৰু গণতন্ত্ৰৰ প্ৰমূল্যবোৰ আৰু নীতি-নিয়মৰ প্ৰতি কেৱল ক্ষমতাৰ লোভত দেখুওৱা উপেক্ষা আৰু অৱহেলা এক প্ৰধান কাৰণ বুলি ধৰিবই লাগিব৷ তাৰেই পৰিনামস্বৰূপে আমি আজি লক্ষ্য কৰিছোঁ বন্ধনহীন উদগ্ৰ ক্ষমতাৰ এক সৰ্বগ্ৰাসী অভিযান৷ যি এফালৰ পৰা নস্যাৎ কৰিছে আপোনাৰ মোৰ ব্যক্তি স্বাধীনতা, বাক স্বাধীনতা, মুকলি উশাহ লোৱাৰ পৰিৱেশ, মানৱীয় সহিষ্ণুতা আৰু জনসাধাৰণৰ আশা-আকাংক্ষাৰ আধাৰস্বৰূপ ৰাষ্ট্ৰৰ চৰিত্ৰ৷ চাৰিওপিনে এফালে পুলিচ আৰু অৰ্ধসামৰিক বাহিনীৰ প্ৰচণ্ড প্ৰতাপ, আৰু আনফালে দিনক দিনে বাঢ়ি অহা বীভৎস, নৃশংস অপৰাধ৷ আমি যেন দাৰ্শনিক হব্ছে কল্পনা কৰা সেই আদিম যুগৰ পিনে গৈ আছোঁ য’ত জীৱন হয় ‘Nasty, brutish and short’ –ৰুক্ষ আৰু পাশৱিক, য’ত ভায়ে ভায়ে পৰস্পৰৰ বিৰুদ্ধে পোষণ কৰিব পাৰে গভীৰ সন্দেহ আৰু তীব্ৰ জিংঘাসা৷ সেয়ে আমাৰ সংগ্ৰাম কেৱল গণতন্ত্ৰৰ সঁজাটো পুনৰুদ্ধাৰ কৰাৰ সংগ্ৰাম নহয়, মানৱীয় সভ্যতা, মূল্যবোধ, বৈজ্ঞানিক মানসিকতা, প্ৰেম আৰু দয়াৰ সমাজ পুনৰ স্থাপন কৰাৰ সংগ্ৰাম৷
সম্প্ৰতি ৰাজধানী দিল্লীত লাখ লাখ কৃষকে যি অহিংস শান্তিপূৰ্ণ সংগ্ৰাম আৰম্ভ কৰিছে, তিনি সপ্তাহৰ অধিককাল হাড় কঁপোৱা জাৰত ঐক্যৱদ্ধভাৱে আৰু অনমনীয় দৃঢ়তাৰে অৱস্থান কৰিছে, সেই ঘটনাই আমাৰ বৰ্তমান সমাজ আৰু শাসনতন্ত্ৰৰ চৰৰ সংকট জাজ্জল্যমান কৰি তুলিছে৷ কৃষকৰ জীৱন-জীৱিকা ৰক্ষাৰ উপায় উছন কৰা আইন তিনিখনক কৃষকৰ বাবে অমৃত-সম বুলি চৰকাৰী ৰথী-মহাৰথীয়ে ঘোষণা কৰিছে, কৃষকে তাক শীতল অৱহেলাৰে অগ্ৰাহ্য কৰিছে৷ তেওঁলোকৰ বাবে জীৱন কি, মৃত্যু কি, তেওঁলোকৰ বাহিৰে ইমান ভালকৈ আন কোনে বুজে? নিঃসন্দেহে আইনকেইখন কৃষকবিৰোধী, গণতন্ত্ৰবিৰোধী৷ আন্দোলনটোক খালিস্তানী, পাকিস্তানী, দেশদ্ৰোহী আদি কলংক সানিবলৈ গৈ ধিকৃত হৈছে উক্ত ৰথী-মহাৰথীৰ পালিপহৰীয়াসকল৷ এই অহিংস সংগ্ৰামত এতিয়ালৈকে ২১জন বয়োবৃদ্ধ কৃষকে প্ৰাণাহুতি দিছে৷ চৰকাৰৰ হৃদয় পাষাণৰ দৰে নিঃসাৰ, কিন্তু এই প্ৰাণাহুতিয়ে দৃঢ়তৰ কৰিছে সংগ্ৰামী কৃষকৰ মনোবল৷ সমগ্ৰ দেশৰে শ্ৰমজীৱী জনতা, গণতন্ত্ৰপ্ৰেমী মধ্যবিত্ত, স্বাধীনচিতীয়া তৰুণৰ মনত আশা আৰু উৎসাহ সঞ্চাৰ কৰিছে৷ তেওঁলোকৰ মৰণপণ সংগ্ৰাম৷ বহল অৰ্থত প্ৰকাশ পাইছে ভূপেন হাজৰিকাৰ গীতৰ সেই শাৰীঃ ‘সংগ্ৰাম আন এটি নাম জীৱনৰে৷’
ন্যায়ালয়ো ৰৈ থাকিব পৰা নাই৷ ন্যায়ৰ তুলাচনী ধৰি প্ৰস্তৰবৎ থিয় দি থকা ন্যায়ালয়ৰ শৰীৰতো সঞ্চাৰ হৈছে নতুন প্ৰাণৰ স্পন্দন৷ এইখিনিতে প্ৰকাশ পাইছে জাগ্ৰত জনতাৰ মহিমা৷ যুগে যুগে বহু আসুৰিক শাসক আৰু অত্যাচাৰী ৰাজত্বৰ অৱসান ঘটাইছে মোহনিদ্ৰাৰ পৰা জাগ্ৰত হোৱা জনতাই৷ আমিও এই জনতাৰ অংশৰূপেহে, তেওঁলোকৰ আশা-আকাংক্ষা, ভয়-শংকাৰ অংশীদাৰৰূপেহে হূদয়ত অনুভৱ কৰোঁ শক্তি আৰু সাহসৰ অদম্য প্ৰেৰণা৷ আমাৰ এই প্ৰেৰণা আমি লৈ যাব লাগিব প্ৰেক্ষাগৃহৰ বাহিৰৰ বৃহৎ জনগণৰ মাজলৈ৷ প্ৰাণে প্ৰাণে মিলিব, মিলাব লাগিব এক বিৰাট হূদযন্ত্ৰৰ দৰে, যাৰ ধবনি-প্ৰতিধবনিত কঁপি উঠিব দুৰ্বিনীত, উদণ্ড শাসকৰ সিংহাসন৷ স্বাধীনতাৰ, গণতন্ত্ৰৰ, মানৱতাৰ পতাকা হাতত তুলি ল’বলৈ আমি দৃঢ় সংকল্প হ’ব লাগিব৷
এই সংগ্ৰাম কিমান দিন থাকে ঠিকনা নাই৷ শত্ৰুৰ শক্তি নিঃশেষ নোহোৱাপৰ্যন্ত আমি নিৰাপদ বোধ কৰিব নোৱাৰোঁ৷ কেনেবাকৈ নিৰ্বাচনত পিছ হুঁহকিলে শক্তিপক্ষই ছলে-বলে-কৌশলে তাৰ ক্ষমতা সমৰ্পণ নকৰাকৈ থাকিব পাৰে৷ আমাৰ নেতাসকলৰ ওপৰত চকু নাৰাখিলে তেওঁলোকৰ পদ…লনে পুনৰ আমাৰ আশা ধূলিসাৎ কৰিব৷ গণতন্ত্ৰত জনগণৰ সজাগতাই এনে বিপদৰ একমাত্ৰ প্ৰতিকাৰ৷ অৱহেলাত মলিন হোৱা সেই আপ্তবাক্য স্মৰণ কৰিব লাগিবঃ ‘Eternal vigilance is the price of liberty.’
এই সজাগতাক বিপথগামী কৰিব পাৰে কেৱল পাশৱিক শক্তিয়ে নহয়, বিস্তৃত ছলনা, ফাঁকি আৰু উপাখ্যানৰ মোহজাল বিয়পাই দি৷ যুক্তি, বিজ্ঞানক জলাঞ্জলি দিয়া, ধৰ্মৰ নামত তন্ত্ৰমন্ত্ৰৰ আখৰা কৰা, এই মোহজাল সৃষ্টি কৰিবলৈ নিয়োজিত হৈছে বহু লাখ বেতনভোগী তথ্য-প্ৰযুক্তিবিদ, বাগাড়ম্বৰ ৰচনাত পটু সভ্ৰষ্ট বুদ্ধিজীৱী৷ কিন্তু মুক্তিকামী তৰুণ, স্বাধীনমনা নাৰী, অভিজ্ঞতাই জীৱন সম্পৰ্কে পৰিপক্ব জ্যেষ্ঠ নাগৰিক, কোনেও এইবোৰ পানীৰ মিঠৈ মানিবলৈ ৰাজী হোৱা নাই৷ আৰু সচেতন সকলো দেশপ্ৰেমিক নাগৰিকৰ কৰ্তব্য হ’ব এইবোৰ ছলনাৰ জাল ছিন্ন কৰা৷
আজি ৰাজনীতিৰ ছলা-কলা নুবুজা সাধাৰণ মানুহেও উপলব্ধি কৰিছে যে তেওঁৰ উপাৰ্জন দিনক দিনে হ্ৰাস পাইছে, লোপ পাইছে, অথচ জীয়াই থাকিবলৈ প্ৰয়োজনীয় বস্তু-বাহানিৰ দাম দিনক-দিনে আকাশমুখী হৈছে৷ জীয়াই থকাৰ স্বাধীনতাও বিপন্ন৷ ভাৰতীয় জনগণৰ সৰহভাগ আনৰ অনুগ্ৰহৰ ভিখাৰী হ’বলগীয়া পৰিস্থিতি ধুমুহাৰ কালমেঘৰ দৰে দিগন্তত৷ এনে এক অপশক্তিক সমূলঞ্চে পৰাস্ত কৰিবলৈ ৰাজনীতিৰ ভিতৰে-বাহিৰে ঐক্যবদ্ধ হ’ব লাগিব সকলো জনগণ, সকলো শুভবুদ্ধিসম্পন্ন লোক, সকলো গণতন্ত্ৰপ্ৰেমী ৰাজনৈতিক দল৷
[গুৱাহাটীৰ মাছখোৱাস্থিত প্ৰাগজ্যোতি সাংস্কৃতিক প্ৰকল্পৰ প্ৰেক্ষাগৃহত ২০ ডিচেম্বৰত অনুষ্ঠিত নাগৰিক অভিৱৰ্তনত ড॰ গোহাঁয়ে দিয়া ভাষণৰ সম্পাদিত ৰূপ৷]