বিশ্বৰ সৰ্বাধিক জনসংখ্যাৰ দেশ হোৱাৰ পথত ভাৰত

আমাৰ অসম, ২৫ জানুৱাৰী:  চলিত বছৰতে ভাৰতে অতিক্ৰম কৰিব চুবুৰীয়া চীনক৷ এছিয়াৰ ছুপাৰ পাৱাৰ চীনক ভাৰতে অৰ্থনৈতিক দিশত কিম্বা সামৰিক দিশত নহয়, জনসংখ্যাৰ দিশেৰেহে অতিক্ৰম কৰিব৷ ২০২২ চনৰ শেষত চীনৰ জনসংখ্যা হ’লগৈ ১৪২ কোটি ৬০ লাখ৷ আনহাতে, ২০২২ চনৰ শেষলৈ ভাৰতৰ জনসংখ্যা হৈছে ১৪১ কোটি ২০ লাখ৷ কিন্তু ‘ৱান চাইল্ড পলিচী’ৰ বাবে চীনৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ হাৰ নেতিবাচক আৰু কোনো নিয়ন্ত্ৰণ নথকা ভাৰতৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ হাৰ ইতিবাচক৷ অৰ্থাৎ নিয়ন্ত্ৰণহীন জন্মৰে ভাৰতে চলিত বছৰতে জনসংখ্যাৰ দিশেৰে চীনক হেলাৰঙে অতিক্ৰম কৰি যাব৷ ২০৫০ চনত পৰিস্থিতি এনে হ’বগৈ যে ১৬৬  কোটি ৮০ লাখ জনসংখ্যাৰে ভাৰতক কোনেও সংখ্যাৰ দিশৰ পৰা স্পৰ্শ কৰিব নোৱাৰা হ’ব৷ কিন্তু তেতিয়ালৈ ১৩১ কোটি ৭০ লাখ জনসংখ্যাৰে চীনৰ মুঠ নাগৰিকৰ সংখ্যা এতিয়াতকৈ ১১ কোটি হ্ৰাস পাব৷ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ এটা প্ৰতিবেদনত বিশ্বৰ দুই মাত্ৰাধিক জনসংখ্যাৰ দেশৰ বিষয়ে এই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে৷ অৱশ্যে এয়া মুঠেই আনুমানিক সমীক্ষা নহয়, বৰং দুয়োখন দেশৰ সাম্প্ৰতিক জন্ম আৰু মৃত্যুৰ হাৰ তথা পৰৱৰ্তী সময়ৰ হাৰ পৰীক্ষা কৰিয়েই ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ অৰ্থনীতি আৰু সামাজিক পৰিক্ৰমাৰ জনসংখ্যা বিভাগে এই তথ্য প্ৰকাশ কৰিছে৷ তাৎপৰ্যপূৰ্ণ বিষয় এয়াই যে সম্প্ৰতি বিশ্বৰ জনসংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ ভাৰতৰ বিপৰীতে সৰ্বাধিক ধীৰ৷ ১৯৫০  চনৰ পৰা ২০১০ চনলৈ বিশ্বৰ জনসংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ আছিল বছৰি ৰ শতাংশৰ কম৷

ভাৰত বিশ্বৰ সৰ্বাধিক জনসংখ্যাৰ দেশ হোৱাৰ ফলত সমস্যা কুলাই পাচিয়ে নধৰা হ’ব৷ কিয়নো সম্প্ৰতি ভাৰতত কৰ্মসংস্থাপনহীনতাৰ হাৰ বিগত তিনিটা দশকৰ ভিতৰত সৰ্বোচ্ছ৷ জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ লগে লগে সেই সমস্যা তাৰ সৈতে তাল মিলাই অধিক বৃদ্ধি পাব৷ ভাৰতত  এতিয়া ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ তথ্য অনুসাৰে বছৰি ২৪ নিযুত শিশুৰ জন্ম হয়৷ এই তথ্য ভাৰতত জন্মৰ পঞ্জীয়নৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা৷ চৰকাৰী এই তথাৰ বিপৰীতে গাঁৱে-ভূঞে চৰকাৰীভাৱে পঞ্জীয়ন নকৰাকৈ জন্ম হোৱা শিশুৰ সংখ্যাও কম নহয়৷ সেয়ে ভাৰতত শিশুৰ জন্মৰ হাৰ ৰাষ্ট্ৰসংঘই দিয়া তথ্যতকৈ অধিক৷ তদুপৰি সম্প্ৰতি স্বাস্থ্য খণ্ডৰ উন্নতিৰ বাবে দেশত জন্মৰ সময়ত শিশুৰ মৃত্যুৰ হাৰ নিম্নগামী গৈছে৷ ১৯৯০ চনত ভাৰতত প্ৰতি এহাজাৰ শিশুৰ বিপৰীতে জন্মৰ সময়ত মৃত্যু হৈছিল ৬৬ টা৷ ২০২০ চনত সেই সংখ্যা ২৭ টালৈ হ্ৰাস পাইছে৷ এনে কাৰণতে সম্প্ৰতি ভাৰতত জনসংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ অভাৱনীয়ভাৱে বাঢ়িছে৷ সন্দেহ নাই এই জনসংখ্যা ভাৰতৰ বাবে মানৱ সম্পদ হোৱাৰ পৰিৱৰ্তে সমস্যাতহে পৰিণত হ’ব৷ ইয়াৰ মাজত ইতিবাচক দিশ এটাই, ভাৰতৰ জনসংখ্যাৰ ২৭.৩ শতাংশ হৈছে ১৫ বছৰৰ পৰা ২৯ বছৰৰ ভিতৰৰ, অৰ্থাৎ প্ৰায় যুৱক-যুৱতী৷ সেয়ে তেওঁলোকৰ উপাৰ্জন ক্ষমতা থকাৰ সম্ভাৱনা আছে৷ 

ইপিনে, ‘ৱান চাইল্ড পলিচী’ৰ ফলত চীনৰ জনসংখ্যা এতিয়াও হ্ৰাস পাই আছে৷ ১৯৮০ চনত চীনে এই নীতি কঠোৰভাৱে বলৱৎ কৰিছিল৷ জনসংখ্যাৰ বিস্ফোৰণ ৰোধ কৰাৰ বাবেই চীনে এই নীতি গ্ৰহণ কৰিছিল৷ এই কঠোৰ নীতিৰ ফলত চীনৰ জনসংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ ক্ৰমাৎ হ্ৰাস পালে আৰু এতিয়াও নেতিবাচক দিশে আগবাঢ়ি আছে৷ জনসংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ কমি যোৱাৰ ফলত চীনে ২০১৬ চনত ‘ৱান চাইল্ড পলিচী’ প্ৰত্যাহাৰ কৰিলে আৰু দেশবাসীক তিনিটা সন্তান জন্ম দিবলৈ আহ্ৱান জনালে৷ কিন্তু মানসিক অৱসাদগ্ৰস্ততাৰ বাবে আৰু এটা সন্তানক লৈ অভ্যস্ত হৈ পৰাৰ বাবে চৰকাৰে কঠোৰ নীতি প্ৰত্যাহাৰ কৰাৰ পাছতো চীন এতিয়া জন্মৰ হাৰ কম৷ ইয়াৰ ফলতে দেশখনৰ জনসংখ্যা চলিত বছৰত ভাৰততকৈ হ্ৰাস পাব৷ চীনৰ নাগৰিকে এতিয়া অধিক সন্তান জন্ম দিয়াৰ পৰা দূৰত থকাই নহয়, এটাও সন্তান জন্ম দিবলৈ বহু পিতৃ-মাতৃ ইচ্ছুক নহয়৷ আনকি অনেকে বিবাহৰ পৰাও দূৰত থাকি অকলশৰীয়া জীৱন যাপন কৰিছে৷ তেওঁলোকে সংগীৰ অভাৱ অনুভৱ কৰিলে সময়ে সময়ে কোনো সংগী বিচাৰি একেলগে থাকে৷ অন্যথা এককভাৱে জীৱন-যাপনত চীনৰ অসংখ্য যুৱক-যুৱতী অভ্যস্ত হৈ পৰিছে৷ বহু সময়ত অনেকে সংগী হিচাপে জীৱ-জন্তু পুহি তাতে সন্তুষ্টি লভে৷ ইয়াৰ ফলত দেশখনৰ জনসংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ হ্ৰাস পাইছে৷ একোটা শিশু জন্ম দি তুলি-তালি ডাঙৰ দীঘল কৰাটো অত্যতান্ত ব্যয়বহুল হৈ পৰাটোও ইয়াৰ অন্যতম কাৰণ৷ ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে চীনৰ যুৱক-যুৱতীয়ে একোটা পোহনীয়া জন্তু ঘৰত ৰখাটোকে কম ব্যয় বহুল বুলি গণ্য কৰে৷ অন্যথা সাময়িকভাৱে সংগীৰ সন্ধান কৰে৷ অৱশ্যে জনসংখ্যা হ্ৰাস পোৱাৰ ফলত চীন এতিয়া বিপদৰ পৰা মুক্ত হোৱা নাই৷ কিয়নো চীনত বয়ষ্ক মানুহৰ সংখ্যা অধিক৷ তেনে প্ৰবীন লোক অনুৎপাদনশীল হৈ পৰাটো দেশখনৰ অৰ্থনীতিৰ বাবে ভয়ংকৰ আঘাত হৈ পৰিছে৷ প্ৰবীন নাগৰিকক দেশৰ চৰকাৰে পেন্সন, সামাজিক বীমা আৰু বিনামূলীয়া স্বাস্থ্য সেৱা প্ৰদান কৰিব লাগে৷ অথচ তেওঁলোকে দেশৰ উন্নতিৰ বাবে কোনো অৰিহণা যোগাব নোৱাৰে৷ সেয়ে ভাৰতৰ দৰে জনসংখ্যা বৃদ্ধিয়েই হওক অথবা চীনৰ দৰে জনসংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ নেতিবাচকেই হওক, চুবুৰীয়া এই বিশাল জনসংখ্যাৰ দেশ দুখন চলিত শতিকাৰ অৰ্ধশতাব্দী পৰ্যন্ত সমস্যাৰ পৰা মুক্ত হ’ব নোৱাৰিব৷